Crows: «To Brexit έκανε τις περιοδείες στην Ευρώπη έναν γραφειοκρατικό εφιάλτη»

 Έχω επισημάνει ουκ ολίγες φορές στο παρελθόν ότι κάτι σημαντικό συμβαίνει τα τελευταία χρόνια στο χώρο του Ηνωμένου Βασιλείου και στα πέριξ. Πολλά νέα συγκροτήματα έχουν ξεπηδήσει από εκεί που δεν τα περιμέναμε, τα οποία καταφέρνουν να εκφράσουν το γενικότερο κοινό αίσθημα για τις κοινωνικές συνθήκες που επικρατούν τα τελευταία χρόνια ενώ, παράλληλα, φαίνεται να έχουν κάνει σκοπό τους να αποδείξουν πως το εναλλακτικό κιθαριστικό rock μπορεί ακόμη να πετύχει μεγάλες εμπορικές νίκες και να μιλήσει στην καρδιά του σύγχρονου κοινού.  

Ανάμεσα σε αυτά, ξεχωρίζουν οι Crows, οι οποίοι δημιουργήθηκαν το 2015 και κυκλοφόρησαν τον πρώτο τους δίσκο με τίτλο, "Silver Tongues" το 2019 από την εταιρία Balley Records του Joe Talbot των Idles. Το δεύτερο άλμπουμ τους, με τίτλο "Beware Believers, ήρθε το 2022 κι έκανε σαφές πως το συγκρότημα έχει πάρα πολλά να πει σε όλα τα επίπεδα.

Με αφορμή λοιπόν την επικείμενη εμφάνισή τους στο Temple την Πέμπτη 12 Ιανουαρίου μαζί με τους Noise Figures, μιλήσαμε με τον James Cox, τραγουδιστή του συγκροτήματος, για τη διαδικασία της καλλιτεχνικής δημιουργίας, για το Brexit, για τον Covid-19, για τον επόμενο δίσκο τους, αλλά και για το παιχνίδι του κρυφτού, με τη συνοδεία μαχαιριών!

Καλησπέρα! Σ’ ευχαριστώ πολύ για αυτή τη συνέντευξη. Θα ξεκινήσω με μια πολύ βασική ερώτηση που θα μας πάει πίσω στο 2015, όταν και δημιουργήθηκε το συγκρότημα. Πώς γνωριστήκατε και ξεκινήσατε να παίζετε μαζί;

Ξεκινήσαμε το συγκρότημα στο Πανεπιστήμιο καθώς σπουδάζαμε όλοι στο Λονδίνο. Είχαμε παρόμοιο μουσικό γούστο και πηγαίναμε παρέα σε συναυλίες οπότε θέλαμε να κάνουμε κάτι δικό μας! Σε όλους μας άρεσε το surf rock και συγκροτήματα όπως οι Cramps και οι Count Five οπότε θέλαμε να δημιουργήσουμε τη δική μας εκδοχή των μουσικών που μας άρεσαν, η οποία εν τέλει κατέληξε στη δημιουργία των Crows.

Και κάπως έτσι υπογράψατε στην εταιρεία του Joe Talbot, "Balley Records", μετά από ένα μήνυμα που του στείλατε στο Facebook;

Ναι, αυτό ήταν λίγο πριν κυκλοφορήσει το "Joy As An Act Of Resistance" και οι Idles είχαν αρχίσει να γίνονται όλο και μεγαλύτεροι. Παίζαμε στους ίδιους χώρους και γνωρίζαμε ο ένας τον άλλον για πολύ καιρό καθώς κινούμασταν στους ίδιους κύκλους. Έστειλα ένα μήνυμα στον Joe απλά για να του πω ότι έδωσε σε συγκροτήματα σαν το δικό μας την ελπίδα ότι μπορεί να πετύχουμε με σκληρή δουλειά και αποφασιστικότητα. Μου απάντησε για να μου πει πως ήταν πάντα μεγάλος θαυμαστής των Crows και μιλήσαμε για τη δυσκολία του να βρει κανείς την κατάλληλη εταιρεία για να συνεργαστεί χωρίς να χάσει τον δημιουργικό έλεγχο. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία!

Δεν μου αρέσει ιδιαίτερα ο όρος post-punk

Η μουσική σας καταφέρνει να συγχωνεύει πολλά διαφορετικά στυλ. Εσύ πως θα την περιέγραφες; Θεωρείς ότι ο όρος "post-punk" είναι επαρκής;

Δεν μου αρέσει ιδιαίτερα ο όρος post-punk καθώς νομίζω ότι είναι λίγο "τεμπέλικος", αλλά είναι επίσης δύσκολο να μας περιγράψει κανείς καθώς, όπως λες και εσύ, συνδυάζουμε πολλά διαφορετικά είδη. Το post-punk χρησιμοποιείται για αυτό το νέο κίνημα της εναλλακτικής κιθαριστικής μουσικής, αλλά για παράδειγμα δεν ακουγόμαστε καθόλου σαν τους Fontaines D.C. ή τους Yard Act, παρόλο που και οι δύο θα μπορούσαν επίσης να περιγράφουν ως "post-punk". Δεν ξέρω, είμαι απαίσιος στο να λέω στον κόσμο πώς ακούγεται η μπάντα μου. Απλά ακούστε το και φτιάξτε το δικό σας είδος, χαχαχα!

Πώς διέφερε η προσέγγισή σας στο "Beware Believers" σε σχέση με το ντεμπούτο σας "Silver Tongues";

Το "Silver Tongues" ήταν περισσότερο μια συλλογή τραγουδιών που γράψαμε κατά τη διάρκεια αρκετών ετών, κάποια καινούργια, κάποια παλιά. Ενώ το "Beware Believers" το γράψαμε ως ένα συμπαγές έργο μέσα σε μόλις δύο μήνες. Νομίζω ότι θέλαμε να είναι περισσότερο μια συνοπτική αναπαράσταση του πώς ακουγόμαστε, ειδικά ζωντανά. Λατρεύω το "Silver Tongues", αλλά είμαι σίγουρα πιο περήφανος για το δεύτερο άλμπουμ, καθώς νομίζω ότι δείχνει στον κόσμο τι ακριβώς είμαστε. Γράφουμε το τρίτο άλμπουμ τώρα, το οποίο ήταν μια ενδιαφέρουσα διαδικασία, παρά τις δυσκολίες του να στριμώξουμε το γράψιμο ανάμεσα στις τόσες περιοδείες φέτος, αλλά είμαστε πολύ ευχαριστημένοι με αυτό που έχουμε μέχρι τώρα και ξεκινάμε τα demo αυτό το μήνα.

Υπήρχε πίεση για εσάς μετά την κοινή αποδοχή που είχε το ντεμπούτο σας;

Ναι σίγουρα, νιώθαμε ότι έπρεπε να κάνουμε το επόμενο βήμα, όχι μόνο γρήγορα αλλά και πιο δυναμικά. Ο κύκλος του μουσικού Τύπου και των κυκλοφοριών δίσκων είναι τόσο σύντομος που πρέπει να πηδήξεις πάνω του και να κρατηθείς σφιχτά αν θέλεις να δημιουργήσεις κάποιο momentum. Αυτό είναι δύσκολο αν ζεις στο Λονδίνο όπου είναι αρκετά ακριβή η ζωή. Συνήθως, πρέπει να κάνεις κι άλλες δουλειές, οπότε η εύρεση ισορροπίας μεταξύ δημιουργικότητας, περιοδείας, συγγραφής, και, γενικά, ζωής μπορεί να είναι εξουθενωτική.

Χρησιμοποιήσαμε τον Covid-19 ως διάλειμμα

Πόσο επηρέασε ο Covid- 19 τη δημιουργία του δίσκου; Ηχογραφούσατε εκείνη την περίοδο;

Ειλικρινά, χρησιμοποιήσαμε τον Covid-19 ως ένα διάλειμμα. Περιοδεύαμε ασταμάτητα και δεν είχαμε σταματήσει καθόλου τα τελευταία 5 χρόνια. Έτσι, όταν ήρθε η πανδημία και ξέραμε ότι δεν μπορούσαμε να περιοδεύσουμε, κι αυτό θα επηρέαζε την κυκλοφορία του δίσκου, αποφασίσαμε να κάνουμε ένα διάλειμμα. Είχαμε ήδη ηχογραφήσει το μεγαλύτερο μέρος του άλμπουμ, έπρεπε να κάνω μόνο μερικά φωνητικά, οπότε ήταν εντάξει για εμάς να το αφήσουμε για λίγο. Αυτό σήμαινε ότι θα μπορούσαμε να επιστρέψουμε με καθαρά αυτιά και νέες απόψεις, έχοντας περάσει κάποιο διάστημα μακριά από αυτό. Με αυτόν τον τρόπο, καταλήξαμε να προσθέσουμε κάποια έγχορδα κι επιπλέον κιθάρες και δεύτερα φωνητικά, τα οποία δεν θα είχαν γίνει αν δεν είχαμε πάρει το χρόνο μας και δεν είχαμε κάνει αυτό το διάλειμμα.

Είναι αλήθεια ότι παίζατε κρυφτό εξοπλισμένοι με μαχαίρια όσο ήσασταν στο στούντιο; Σε παρακαλώ δώσε μας μερικές πληροφορίες σχετικά με αυτό!

Χαχα, ναι, όσο σοβαρή και αν θεωρείται η μουσική μας, κατά βάθος είμαστε όλοι παιδιά. Επίσης, στο στούντιο βαριέσαι πάρα πολύ κάποιες στιγμές. Όταν οι παραγωγοί προσπαθούν να φτιάξουν κάτι ή να βάλουν ένα μικρόφωνο χάνεις πολύ χρόνο, οπότε κάπως έπρεπε να διασκεδάσουμε τους εαυτούς μας. Υπήρχαν μαχαίρια, υπήρχαν πολλές καλές κρυψώνες. Ήταν αναπόφευκτο πως θα συμβεί.

Το Brexit ήταν απλώς μια απάτη, για να βοηθήσει τους πλούσιους να διατηρήσουν τον πλούτο τους

Στιχουργικά, το άλμπουμ είναι αρκετά πολιτικό. Επηρέασε το Brexit τον τρόπο με τον οποίο βλέπετε τον κόσμο και τη χώρα σας;

Όταν γράψαμε το άλμπουμ το Brexit ήταν το μόνο πράγμα για το οποίο μιλούσαν όλοι. Οι ειδήσεις δεν έπαιζαν τίποτα άλλο πέραν του Brexit και ήταν πάρα πολύ κουραστικό να ακούς και να μιλάς συνεχώς γι' αυτό. Οπότε φυσικά και ήθελα να γράψω γι' αυτό, ήταν αδύνατο να μην το κάνω. Τώρα βλέπουμε τις επιπτώσεις του Brexit και πώς μας επηρεάζει καθημερινά. Το χειρότερο βέβαια για μένα είναι ότι κάνει τις περιοδείες στην Ευρώπη έναν γραφειοκρατικό εφιάλτη, το οποίο είναι ακριβώς το αντίθετο από αυτό που έλεγαν πως θα κάνει το Brexit. Υποστήριζαν ότι αυτό θα καταργούσε όλη τη "γραφειοκρατία της Ε.Ε.", ενώ στην πραγματικότητα την έκανε πολύ χειρότερη. Οι άνθρωποι που έλεγαν ότι μετά θα ζούμε στη Γη της επαγγελίας, τώρα πρέπει να απαντήσουν στο πού είναι αυτή η Γη; Ήταν απλώς μια απάτη, για να βοηθήσει τους πλούσιους να διατηρήσουν τον πλούτο τους.

Μένοντας στο θέμα, το "Beware Believers" φαίνεται επηρεασμένο από δυστοπικά μυθιστορήματα. Αυτό προέκυψε με τον Covid- 19 ή ήταν κάτι που είχε ξεκινήσει νωρίτερα; Και ποιες ήταν οι επιρροές σας όσον αφορά ταινίες, βιβλία κ.λπ.

Όλο αυτό είχε ξεκινήσει νωρίτερα καθώς όταν γράφαμε τον δίσκο διάβαζα πολύ Kurt Vonnegut και J.G Ballard. Όμως, εμπνέομαι από πολλά πράγματα. Απλά, σου έρχονται όποτε έρχονται. Θα τύχει να παρακολουθώ μια ταινία και θα ακούσω μια φράση που μου αρέσει, και αυτή θα γίνει ένα ολόκληρο τραγούδι. Έχω επίσης διαπιστώσει ότι δεν μπορείς να εξαναγκάσεις το να σου έρθει έμπνευση. Κάθε φορά που κάθομαι με σκοπό να γράψω κάτι από το μηδέν δεν μου βγαίνει ποτέ τίποτα. Αλλά εκεί που περπατάω στο δρόμο, μια ιδέα θα μου έρθει στο μυαλό και μετά θα την γράψω γρήγορα στις σημειώσεις μου, κι ύστερα θα επιστρέψω σε αυτή και θα συνδυάσω όλες αυτές τις μικρές ιδέες. Αυτό λειτουργεί πολύ καλύτερα.

Το 2019 έκλεψαν τον εξοπλισμό σας. Καταφέρατε τελικά να τον εντοπίσετε; Επίσης, σας βοήθησε οικονομικά η σελίδα GoFundMe;

Όχι, δυστυχώς δεν βρέθηκε ποτέ. Ο Steve έχασε το εξαιρετικά σπάνιο Vox Supersonic του και, γενικά, ήταν πολύ λυπηρό όλο αυτό και μας είχε καταβάλει μετά από μια σπουδαία φεστιβαλική σεζόν. Αλλά οι οπαδοί μας είναι καταπληκτικοί κι όλοι μαζί συσπειρώθηκαν και συνέβαλαν στο GoFundMe, οπότε καταφέραμε να μαζέψουμε αρκετά μετρητά για να αγοράσουμε εξοπλισμό και να βγάλουμε τη χρονιά. Για μένα ήταν περισσότερο συναισθηματική η απώλεια. Ένα μικρόφωνο που κλάπηκε, ήταν δώρο από την αδελφή μου και είχε ταξιδέψει μαζί μου σε όλο τον κόσμο. Δεν είχε καμία χρηματική αξία καθώς ήταν χτυπημένο, αλλά το αγαπούσα πολύ.

Το καλύτερο κομμάτι αυτής της δουλειάς είναι να ταξιδεύεις, να βλέπεις νέα μέρη, νέες κουλτούρες, νέους ανθρώπους

Είχατε δηλώσει παλαιότερα σε συνέντευξή σας ότι "οι συναυλίες ήταν πάντα η νούμερο ένα προτεραιότητά μας". Πώς ήταν να μην μπορείτε να παίξετε ζωντανά για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα;

Το να μπορέσουμε φέτος να περιοδεύσουμε και να ταξιδέψουμε ξανά ήταν ένα όνειρο. Δεν καταλαβαίνεις πόσο σου λείπει όλο αυτό μέχρι να το χάσεις και μετά να το έχεις πίσω. Το καλύτερο κομμάτι αυτής της δουλειάς είναι να ταξιδεύεις, να βλέπεις νέα μέρη, νέες κουλτούρες, νέους ανθρώπους και μας αρέσει να παίζουμε ζωντανά. Είμαστε στα καλύτερά μας όταν είμαστε πάνω στη σκηνή, οπότε είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της ζωής μας. Συνδέεσαι με τη μουσική πολύ περισσότερο ζωντανά, το να βλέπεις τον αγαπημένο σου καλλιτέχνη να παίζει το αγαπημένο σου τραγούδι είναι ένα καταπληκτικό συναίσθημα. Το νοιώθεις σε κάθε σπιθαμή του σώματός σου.

Είχατε όμως κάνει μια συναυλία νωρίτερα, τον Ιούλιο του 2021, όταν οι περιορισμοί είχαν αρθεί προσωρινά. Πώς ήταν αυτή η εμπειρία; Υπήρχε φόβος στον κόσμο;

Παίξαμε τα μεσάνυχτα με το που άρθηκαν οι περιορισμοί. Ήταν τρελό, κανείς δεν ήξερε αν ήταν μια καλή ιδέα, ήταν όλα πολύ χαοτικά, αλλά χαίρομαι που το κάναμε. Το πλήθος ήταν γεμάτο 18χρονους, ίσως το νεότερο κοινό στο οποίο έχουμε παίξει εδώ και καιρό. Πολλοί από αυτούς είχαν κλείσει τα 18 τους κατά τη διάρκεια του lockdown και δεν μπορούσαν να πάνε ή δεν είχαν πάει ποτέ σε συναυλία. Υπήρχε μια υπέροχη ενέργεια που δεν θα ξεχάσω ποτέ.

Και τώρα; Πώς αισθάνεστε που είστε σε θέση να περιοδεύετε και να παίζετε κανονικά και τι να περιμένει το κοινό από την επερχόμενη συναυλία σας;

Είναι η πρώτη μας φορά στην Ελλάδα και πάντα μας αρέσει να παίζουμε σε νέα μέρη. Θα μείνουμε επίσης για όλο το Σαββατοκύριακο, το οποίο είναι ένα καλό δώρο αφού συνήθως περνάμε μόνο μια μέρα σε ένα μέρος. Οπότε θα είναι ωραίο να γνωρίσουμε καλύτερα την πόλη. Είναι η πρώτη μας συναυλία για φέτος οπότε είμαστε έτοιμοι να ιδρώσουμε και να χάσω και λίγο από το βάρος που πήρα τα Χριστούγεννα! =)