Συνέντευξη: Masterplan

Ο τρίτος σε σειρά δίσκος των Masterplan, με ονομασία "MKII", αποδείχτηκε μία πολύ δυνατή στιγμή της καριέρας τους, παρά τις δραστικές αλλαγές που υπέστη το line-up τους. Ο Roland Grapow, κιθαρίστας του γκρουπ, μας ανοίχτηκε σε μία αρκετά ευχάριστη κουβέντα σχετικά με τα εν λόγω δρώμενα που αφορούν τις αντικαταστάσεις και την τελευταία τους κυκλοφορία καθ' αυτή, δίχως να παραληφθεί και μία μικρή αναφορά στο παρελθόν του στους Helloween.

Πρώτα από όλα, συγχαρητήρια για την τελευταία σας κυκλοφορία. Πρώτη ερώτηση: Όταν ο Jorn έφυγε από την μπάντα είπε ότι αυτό έγινε λόγω μουσικών διαφορών. Είπε ότι θέλει να επιστρέψει σε πιο «μεταλλικές» ρίζες και σε μια συνέντευξη που διάβασα δήλωσε ότι δεν ήθελε τη μουσική τόσο πειραματική και τόσο μοντέρνα. Ήθελε κάτι πιο άμεσο και παλαιομοδίτικο. Για να είμαι ειλικρινής, ο νέος δίσκος είναι μεν μοντέρνος αλλά όχι δα και τόσο...
Όχι δεν είναι.



Δεν τον καταλαβαίνω (τον Jorn). Έκανε όλες αυτές τις δηλώσεις και είπε επίσης ότι δε συμμετείχε στη συγγραφή τραγουδιών. Δεν ξέρω, αλλά ο πρώτος λόγος δε βγάζει και πολύ νόημα από τη στιγμή που η μουσική δεν είναι και τόσο «μοντέρνα».
Αυτό που πιστεύω ότι δεν άρεσε στον Jorn, ειδικά στον πρώτο δίσκο, είναι αυτές οι τυπικές γερμανικές μελωδίες. Για παράδειγμα, δεν του άρεσε το “Heroes” και το “Kind Hearted Light” και δεν του αρέσει γενικά το double bass drumming. Δε νομίζω ότι θέλει να πάει τόσο πολύ προς το heavy metal, αλλά προς το rock.

Στην πιο μελωδική πλευρά.
Όντως στην πιο μελωδική πλευρά, όπως τα άλλα σόλο album του και κάποια άλλα projects του. Οι Allen / Lande είναι αρκετά μελωδικοί ας πούμε και πιο rock. Βασικά, ποτέ δεν ήξερε τι ακριβώς ήθελε. Πάντα παραπονιόταν για τη μουσική κατεύθυνση και ήθελε να τραγουδά σε πιο χαμηλό εύρος. Όλα ήταν πολύ ψηλά για αυτόν. Ειδικά στα live ήταν πάντα δυσαρεστημένος όταν ερχόταν μετά την εμφάνιση στα backstage.

Άρα δεν ήθελε να είστε τόσο metal, αλλά πιο πολύ hard rock. Αυτό βγάζει πιο πολύ νόημα.
Ναι, αυτό είναι που ήθελε και ο Uli. O Jorn δεν άκουσε τίποτα από αυτό τον δίσκο. Ήταν μεν ακόμα στην μπάντα όταν άρχισα να γράφω τα κομμάτια, αλλά ποτέ δεν του έδωσα τα demo tapes μου. Τα έδωσα μόνο στον Uli και αρχίσαμε μαζί να δουλεύουμε τα τραγούδια τον Ιούνιο.

Πριν την ανακοίνωση της εμφάνισης σας στο Monsters Of Rock στην Βουλγαρία εννοείς; Που τελικά δεν πραγματοποιήθηκε;
Ναι. Ο Jorn ήταν ήδη εκτός μπάντας από τον Απρίλιο ή το Μάιο νομίζω. Αλλά του ζητήσαμε αργότερα να παίξει δύο show μαζί μας.

Έγραψε ο Uli καθόλου υλικό για το δίσκο;
Ναι, ο Uli έχει ένα τραγούδι στο δίσκο, το “Masterplan”.

Συνεργαστήκατε στο κομμάτι ή είναι αποκλειστικά δική του σύνθεση;
Όχι, είναι αποτέλεσμα συνεργασίας των δυο μας.

Ρωτάω μιας και θα ακουγόταν περίεργο να φύγει από την μπάντα και να ηχογραφήσετε ένα δικό του τραγούδι.
Όχι, όχι, δεν είναι αποκλειστικά δική του σύνθεση. Είχε το κύριο μέρος της μουσικής γραμμένο, ενώ στις φωνητικές μελωδίες, στους στίχους και στα υπόλοιπα συνεργαστήκαμε.

Πάντως εσύ είσαι ο βασικός συνθέτης του γκρουπ.
Ναι. Είμαι το βασικό μέλος. Πάντα ήμουν το βασικό μέλος, απλά ο κόσμος δεν το γνωρίζει.

Και ο Uli όμως δε συμμετείχε σημαντικά στους δίσκους; Γιατί στο μυαλό των οπαδών εσύ και ο Uli ήσασταν τα δύο πρώην μέλη των Helloween, είχατε μια νέα μπάντα, είχατε χημεία μεταξύ σας και γράφατε ό,τι θέλετε. Δεν ήταν τα πράγματα όπως έδειχναν;
Δεν ξέρω. Ήμασταν πραγματικά καλή ομάδα. Στο δεύτερο δίσκο ούτε καν μου πέρασε από το μυαλό ότι ήταν τόσο δυνατός ως συνθέτης γιατί είχε μόνο ενάμιση τραγούδι μέσα.

Πραγματικά μου άρεσε το “Black in the Burn” (σ.σ. από το δεύτερο δίσκο).
Ναι αυτό είναι δικό μου τραγούδι.

Πολύ ωραίο τραγούδι. Τα φωνητικά του DiMeo και το στυλ του σε κάποια τραγούδια μοιάζει πολύ σε αυτό του Jorn και σε κάποια άλλα είναι πιο προσωπικό. Αυτό έγινε επίτηδες ή βγήκε αυθόρμητα;
Μπορείς να πεις ότι στα παλιά τραγούδια ακολούθησε τις φωνητικές μελωδίες και φυσικά τους στίχους, αλλά από το υλικό του, το 50 με 60 τοις εκατό αυτού μας παρέσυρε μακριά από το στυλ των Masterplan.

Θες να πεις ότι έγινε επίτηδες για να μην απομακρυνθείτε πολύ από το στυλ σας και από αυτό που ο κόσμος έχει συνηθίσει να ακούει;
Ναι, γιατί εγώ έκανα και την παραγωγή του δίσκου και φρόντισα τα τραγούδια του δίσκου να ακούγονται σαν Masterplan. Και φυσικά σαν νέος τραγουδιστής πρέπει να ξέρει ποια είναι η κατεύθυνση της μπάντας.

Ναι, αλλά νιώθει εντάξει με αυτό; Σε κάποια τραγούδια τραγουδά με τον τρόπο που τραγουδούσε ο προηγούμενος τραγουδιστής…
Δεν αντιγράψαμε κάτι…

Δεν εννοώ ότι αντιγράψατε, απλά έχει το στυλ του Jorn σε σημεία και κάποιοι θα πουν ότι ζει με το φάντασμα του.
Ναι, αλλά και στους Riot τραγουδά το ίδιο. Έχει το ίδιο στυλ με τον Jorn. Όχι τόσο μελωδικό αλλά το ίδιο στυλ. Είναι ένας blues rock τραγουδιστής.

Όχι ακριβώς. Στους Riot έχει (και) ένα πιο heavy metal στυλ.
Για μένα δεν ήταν τόσο heavy metal. Για μένα ήταν αρκετά βαρετοί οι Riot. Δεν είμαι φαν τους και ποτέ δεν είχα ακούσει κάτι καλό από αυτούς, αλλά μου άρεσε ο τραγουδιστής και έχει μία ποιότητα που πιστεύω μας ταιριάζει και μπορεί να αντικαταστήσει τον Jorn. To blues rock στυλ και το phrasing τα έχει εκ φυσικού, αλλά τις μελωδίες τις προσέξαμε πολύ, χωρίς να σκεφτόμαστε τον Jorn.



Πάμε στην επόμενη ερώτηση. “MK II” ο τίτλος του δίσκου. Ποια η σημασία του;
“Mark II”. Νέο line up, νέα αρχή. Σχετίζεται και με τους Deep Purple. “Mark II” σημαίνει νέο design για την μπάντα, νέο σχήμα, αλλά ίδιο στυλ και υφή. Ήθελα ο κόσμος και οι φαν νa μας δουν σαν κάτι νέο, να μη νομίζουν ότι κρυβόμαστε. Κάποιοι ξέρεις δε γνώριζαν καν για τις αλλαγές. Πάνε και αγοράζουν το νέο δίσκο Masterplan και ξαφνικά ανακαλύπτουν ότι έχουμε νέο τραγουδιστή και νέο drummer και μένουν έκπληκτοι.

Φρέσκια αρχή δηλαδή.
Ναι σίγουρα. Και πιστεύω ότι αυτή η μπάντα είναι δεμένη και με φιλία πρώτα από όλα. Παλιά ξέρεις, ο Uli ήταν «κάπως» ορισμένες φορές, και ο Jorn το ίδιο.

Εννοείς ότι ήταν πολύ επαγγελματικό το κλίμα και όχι τόσο φιλικό;
Όχι, σε καμία περίπτωση δεν ήταν φιλικό. Θέλω να πω, σίγουρα ήταν κάτι που όλοι θέλαμε, αλλά στο θέμα «φιλία» δεν κολλάγαμε τόσο. Ο Jorn ας πούμε είχε τόσα side projects, άρα πως μπορείς να πεις ότι είσαι φίλος με κάποιον και αφοσιωμένος στους Masterplan όταν κάνεις πέντε solo albums μέσα σε ένα χρόνο;

Οπότε αυτό που θες να πεις είναι ότι με το παρών line up όλα τα μέλη της μπάντας είναι αφοσιωμένα στους Masterplan. Είναι η βασική τους μπάντα.
Όλοι μπορούν να κάνουν κάτι πέραν των Masterplan αν θέλουν, αλλά η βασική τους μπάντα είναι αυτή. Φυσικά ο Mike Terrana παίζει και με τον Axel Rudi Pell.

Έχει και διάφορα άλλα project.
Ναι. Και ο Mike DiMeo μπορεί να κάνει δίσκους με τους The Lizards, αλλά όπως μου έχει ήδη πει, δεν ενδιαφέρεται να κάνει solo δίσκους. Γιατί αυτό κάνει πάντα τη βασική μπάντα πιο αδύναμη. Γιατί πάντα αυτός που ασχολείται, καταλήγει να γίνεται περισσότερο διάσημος με άλλα πράγματα. Αυτό ήταν και το πρόβλημα με τον Jorn. Ο κόσμος έλεγε από την αρχή ότι θα έφευγε αργά ή γρήγορα. Είναι διάσημος γιατί δεν κάνει πάνω από δύο album με κάθε μπάντα. Και πάντα ήμουν προβληματισμένος και ήθελα να μείνει παραπάνω αλλά…

Σχετικά με τον Mike Terrana, πως ήρθατε σε επαφή; Και με αυτόν και με τον DiMeo, ήρθες εσύ σε επαφή μαζί τους ή επικοινώνησαν αυτοί μαζί σου;
Όχι, τον Mike DiMeo τον γνώρισα από το ΜySpace. Με είχε προσθέσει στις επαφές. Μέχρι πριν δεν ήξερα ούτε τους Riot, ούτε τους The Lizards, αλλά τον άκουσα να τραγουδά και μου φάνηκε πολύ καλός. Και ήταν ο πρώτος που άκουσα και μου έδωσε την εντύπωση ότι μπορεί να αντικαταστήσει τον Jorn. Ξέρεις, είχαμε δοκιμάσει και κάποιους πιο πριν, αλλά απλά μιμούνταν το ύφος του Jorn και δεν το θέλαμε αυτό. Θα το άκουγε ο κόσμος και θα έλεγε ότι συνεχίζουμε στο στυλ του, αλλά δεν έχουμε την ίδια ποιότητα όπως όταν ήταν αυτός πίσω από το μικρόφωνο. Προφανώς δεν ψάχναμε να βρούμε ένα ακριβές αντίγραφο του.

Καταλαβαίνω. Πάντως μου άρεσαν τα φωνητικά. Δεν περίμενα να μου αρέσουν τόσο πολύ. Πιστεύω ότι ταιριάζουν πολύ καλά και πιστεύω ότι ταιριάζουν σε αυτό το δίσκο πιο πολύ από ό,τι θα ταίριαζε η φωνή του Jorn.
Και εγώ το πιστεύω ειλικρινά αυτό. Πιστεύω ότι ο Jorn θα άλλαζε και πάλι την μπάντα σε πιο progressive φόρμες.

Το νέο album είναι πιο heavy. Μου αρέσουν τα πλήκτρα πολύ. Τα κομμάτια έχουν και δύναμη και μελωδία. Δε θέλω να προβώ σε βιαστικά συμπεράσματα, αλλά αυτή θα μπορούσε να αποδειχθεί η καλύτερη δουλειά σας. Ο πρώτος δίσκος ήταν σπουδαίος αλλά υπήρχαν τραγούδια που δεν μου άρεσαν τόσο και το ίδιο συνέβη και με τον δεύτερο. Σε αυτόν εδώ μου αρέσουν όλα σχεδόν τα τραγούδια.
Ναι και σε μένα. Συμφωνώ. Σιγά - σιγά αρχίζω και πιστεύω το ίδιο. Το πρώτο album ήταν τόσο καλό που πίστευα ότι δε θα κάνω κάτι καλύτερο. Αυτό δεν είναι αναγκαστικά καλύτερο, αλλά είναι διαφορετικό, πιο κατανοητό και πιασάρικο. Και στο γράψιμο των κομματιών και στην παραγωγή ακολουθήσαμε μία μόνο βασική γραμμή. Ενώ στον πρώτο δίσκο ξεφύγαμε λίγο δεξιά και αριστερά και συνέβη πολλοί άνθρωποι να γουστάρουν 2-3 τραγούδια, άλλοι με διαφορετικό γούστο να προτιμούν 2-3 άλλα κτλ. Στο “MK II” μπορεί να πει κανείς ότι όλοι όσοι το ακούνε θεωρούν ότι όλα ακούγονται καλά. Και για να απαντήσω και για τον Mike Terrana: Φυσικά έπαιξε και στο σόλο δίσκο μου, “Kaleidoscope”, και είναι παλιός, καλός μου φίλος εδώ και 11 χρόνια.

Είναι πραγματικά σπουδαίος τύπος και έχει πολύ χιούμορ.
Ναι, είναι πολύ καλός και αστείος. Τον είχα φέρει σε επαφή παλιά με τον Axel Rudi Pell, τους Metalium και φυσικά ήταν πάντα ευγνώμων για αυτά. Και όταν τον ρώτησα αν μπορεί να μπορεί να βοηθήσει με το δίσκο, επειδή χρειαζόμασταν drummer για να τον τελειώσουμε, απάντησε: «Ναι φίλε! Θέλω να παίξω για τους Masterplan. Είμαι πολύ εκνευρισμένος με τους Rage και τώρα εκτός από εκνευρισμό δεν έχω και λεφτά για να πληρώνω. Αλλά αυτά δεν έχουν σημασία γιατί είσαι φίλος και θα ήμουν πολύ περήφανος να παίξω μαζί σου. Σε παρακαλώ πάρε με μιας και ούτως ή άλλως θα φύγω σύντομα από τους Rage». Έτσι, ούτε που σκέφτηκα να πάρω άλλον drummer. Μπορώ να πω ότι αυτός και ο Uli είναι οι αγαπημένοι μου drummer.



Όταν έφυγες από τους Helloween περίμενα να ακολουθήσεις μία πιο “Dark Ride” κατεύθυνση. Και για να πω την αλήθεια, τα αγαπημένα μου Helloween album είναι το “Walls Of Jericho” και το “The Dark Ride”. Μετά από αυτά έρχονται τα “Keeper Of The Seven Keys”.
Και ο άλλος τύπος πριν από σένα που κάναμε συνέντευξη του άρεσε το “The Dark Ride” επίσης.

Στην Ελλάδα πολλοί φαν γουστάρουν το “The Dark Ride”. Βασικά οι περισσότεροι από τους φαν των Helloween. Δεν ξέρω βέβαια για τις άλλες χώρες.
Δεν είναι παντού το ίδιο. Στην Ισπανία έκανα μια συνέντευξη και μου είπαν ότι το “The Dark Ride” είναι το χειρότερο album που βγάλαμε ποτέ. Και ο επόμενος μου είπε ότι είναι το αγαπημένο του. Ποτέ δεν ξέρεις.

Και επίσης πρέπει να πω ότι το “The Dark Ride” είναι πολύ αποδεκτός δίσκος. Υπάρχουν φαν που δεν τους αρέσουν οι Helloween καθόλου αλλά τους αρέσει το “The Dark Ride”.
Ναι, ναι. Αυτό όντως συμβαίνει.

Γιατί δεν ακολούθησες το ύφος του τότε; Είμαι περίεργος.
Ξέρεις, έχουμε λίγο από το “The Dark Ride” εδώ και εκεί στα κομμάτια μας, αλλά δεν ήθελα να έχουμε γενικά αυτό το μόνιμο χαμηλό κούρδισμα. Ο ήχος του “The Dark Ride” είναι ένα χαμηλό κούρδισμα στις κιθάρες. Και πάντα βάζουμε σε κάποια τραγούδια αυτό το στυλ για λίγο, αλλά όχι πολύ έντονα.

Οι Helloween δεν υπήρχε περίπτωση να συνεχίσουν σε αυτή την κατεύθυνση όπως και να είχε; Ήταν μόνο για ένα δίσκο;
Όχι. Ο Weikath το σιχαινόταν τόσο πολύ που έπεισε τους άλλους στην μπάντα να συνεχίσουν στο metal που του άρεσε, για να μην χάνουνε οπαδούς, και να διώξουν εμένα και τον Uli από την μπάντα. Αλλά τον βρίσκω εντελώς άδικο γιατί λέει σε όλους ότι εμείς ευθυνόμαστε για τον ήχο του “The Dark Ride”.

Νόμιζα ότι κάποια τραγούδια είναι του Andi Deris.
Ο Andi Deris ήταν ο βασικός συνθέτης των τραγουδιών στο δίσκο. Έγραψε 5-6 τραγούδια, άλλα δύο εγώ και δύο ο Uli. Οπότε πως μπορεί και κατηγορεί εμάς;

Του έχω πάρει δύο φορές συνέντευξη (του Weikath). Την πρώτη φορά ήταν πολύ αρνητικός σχετικά με αυτόν το δίσκο. Τη δεύτερη φορά ήταν πιο ήρεμος και έδωσε κάποιες εξηγήσεις. Αλλά την πρώτη φορά ήταν πραγματικά πολύ αρνητικός. Το απέρριπτε εντελώς.
Πάντα ήταν πολύ αρνητικός για μένα. Λέει παντού ότι είμαι κακός συνθέτης και κακός κιθαρίστας. Κουράστηκα να τσακώνομαι για αυτά τα πράγματα και δεν θέλω να τα συζητάω άλλο.

Για αυτό και δεν ήθελα να ρωτήσω πολλά για τους Helloween, παρά μόνο για την μουσική κατεύθυνση. Τώρα έχεις νέο δίσκο, οι Masterplan είναι η μπάντα σου και έχεις προχωρήσει. Τελευταία ερώτηση: Άκουσες το “Keeper Of The Seven Keys, The Legacy”;. Τι γνώμη έχεις για αυτό;
Ναι, είναι μια χαρά album αλλά με λάθος όνομα. “Keepers 3” δεν είναι το σωστό όνομα. Ο δίσκος όμως δεν είναι κακός.

Ωραία. Κλείσε τη συνέντευξη όπως θες.
Ευχαριστώ για την συνέντευξη (σ.σ.: γέλια). Δώσε χαιρετίσματα στους φαν και ανυπομονώ να σας δω ξανά σύντομα.