Συνέντευξη Gamma Ray (Dirk Schlachter)

«Οι περισσότεροι metalheads είναι ανοιχτόμυαλοι σε όλα τα είδη μουσικής»

Από τον Μάνο Πατεράκη, 14/04/2014 @ 12:46
Το Σάββατο 29 Μαρτίου οι Gamma Ray επισκέφτηκαν την Αθήνα για μία βραδιά που είχε χτιστεί έτσι ώστε να θυμίζει κάτι από τις μέρες όταν το ευρωπαϊκό power metal μεσουρανούσε. Μετά τους Rhapsody (μην με βάζετε να γράφω το Of Fire) που άνοιξαν δυναμικά τη συναυλία, οι Gamma Ray έδωσαν ένα τίμιο show, αφού είναι γνωστό χρόνια πια πως αποτελούν εγγύηση στο σανίδι. Το ίδιο απόγευμα, συναντήθηκα με τον δεύτερο τη τάξει των Rays, Dirk Schlächter, o οποίος βρίσκεται στην μπάντα σχεδόν από το ξεκίνημά της (από το 1990) και με μεγάλη ευχαρίστηση μας μίλησε για το νέο άλμπουμ τους, "Empire Of The Undead", την αγάπη του για τη fusion μουσική, τους οπαδούς του heavy metal, τα μεγαθήρια της σκηνής και άλλα πολλά...

Έρχεστε με νέο δίσκο ανά χείρας, τον οποίο και θα μας παρουσιάσετε σήμερα. Υπό ποία έννοια είναι διαφορετικός από την υπόλοιπη δισκογραφία σας;
Λοιπόν, έχει κάποια ωραία καινούργια κομμάτια! Θα παίξουμε αρκετά από αυτά σήμερα. Ίσως, περισσότερα από το κανονικό. Τώρα, σχετικά με τη διαφορά... Την προηγούμενη φορά ήταν πάνω-κάτω τα ίδια τα πράγματα, αλλά τώρα δεν υπάρχει τραγούδι που να μην παίξαμε στο προβάδικο. Οι τελικές ενορχηστρώσεις των κομματιών έγιναν από όλους μας. Στο ίδιο δωμάτιο. Φυσικά, η σύνθεση και η προ-παραγωγή έγινε στα σπίτια μας. Εγώ, προσωπικά, τα έκανα στο στούντιο γιατί κατοικώ κοντά του, αλλά οι άλλοι δούλεψαν τις ιδέες σπίτια τους. Έπειτα, βρεθήκαμε όλοι μαζί στο στούντιο και παίξαμε όλα τα κομμάτια. Στο παρελθόν, ειδικά στους πρώτους μας δίσκους, γράφαμε και κάναμε προ-παραγωγή σπίτι και μετά πηγαίναμε απευθείας στο στάδιο της παραγωγής. Αν μας άρεσε κάτι που έκαναν τα παιδιά σπίτια τους αλλά θέλαμε να το αλλάξουμε λίγο, προσπαθούσαμε να το αλλάξουμε μέσω της παραγωγής. Αλλά στο προβάδικο, είναι σαν να βρίσκεσαι επί σκηνής. Χωρίς, βέβαια, τα πλήκτρα και τα overdub. Είναι απλά δύο κιθάρες, ένα μπάσο και τα drums. Αυτό είναι που έγινε με όλα τα του "Empire Of The Undead" και νομίζω ότι μπορεί κάποιος να το ακούσει. Τα πράγματα έχουν ως εξής: ένα τραγούδι ακούγεται ωραίο εξαιτίας όλων των πραγμάτων με τα πλήκτρα και το programming που κάνεις σπίτι σου... Αλλά αν το τραγούδι δεν «δουλεύει» όταν παίζεται απλά με δύο κιθάρες, ένα μπάσο και τα drums, δηλαδή το κλασικό metal «σχήμα», τότε δεν είναι πραγματικό metal τραγούδι! Αυτή είναι η ουσία.

Για ποιό τραγούδι από το νέο άλμπουμ είσαι πιο περήφανος;
Φυσικά, μου αρέσουν τα τραγούδια που έγραψα εγώ. Ειδικά η μπαλάντα... Το "Time For Deliverance". Είχα, όμως, τους στίχους και τις μελωδίες λίγο διαφορετικές. Υπήρξε συζήτηση περί αυτού στις τάξεις της μπάντας.

Νομίζω ότι έχει αίσθηση Queen αυτό το κομμάτι...
Η αίσθηση Queen υπάρχει εξαιτίας του ήχου της κιθάρας και του τρόπου που παίζει ο Kai. Είναι μεγάλος οπαδός του Brian May. Ακόμα και αν ακούσεις τους παλιούς δίσκους των Gamma Ray, πάντα θα βρίσκεις ήχους των Queen. Ξέρει πώς να χρησιμοποιεί τα πάντα για να πετύχει αυτούς τους ήχους. Συνεπώς, λοιπόν, η αίσθηση Queen υπάρχει εξαιτίας της κύριας ηλεκτρικής κιθάρας. Αλλά το τραγούδι στην ουσία του δεν είναι Queen. Τώρα, συνεχίζοντας με τα αγαπημένα μου κομμάτια, αυτό που είναι πραγματικά «γροθιά στο στομάχι» είναι το "Hellbent". Το αποκαλώ το νέο "Ride The Sky". Σε κάθε δίσκο των Gamma Ray έχουμε ένα κομμάτι σε αυτόν τον ρυθμό (σ.σ.: Ο Dirk κάνει ήχους drums με το στόμα του). Το αποτέλεσμα και όλη η ενορχήστρωση του "Hellbent" είναι όπως ακριβώς πρέπει. Είμαι πολύ χαρούμενος με αυτό το κομμάτι. Είναι ένα ωραίο, τυπικό κομμάτι των Gamma Ray. Τώρα, πίσω στην μπαλάντα... Αν και γράφω συχνά κομμάτια στην κιθάρα, αυτήν τη φορά το έγραψα στο πιάνο. Αυτό είχα κάνει και με το "Shine On" (σ.σ.: από το "Somewhere Out In Space"). Τα πάντα στο πιάνο και μετά τα μεταφέρω στην κιθάρα. Δεν είμαι πολύ καλός πιανίστας, αλλά ξέρω αρκετά για να γράφω ακόρντα και να τραγουδάω τα κομμάτια που γράφω. Βέβαια, ούτε η φωνή μου είναι αρκετά καλή. Δεν είμαι lead τραγουδιστής. Έχουμε τον Kai γι’ αυτό. Αυτός είναι και ο λόγος γιατί σταμάτησα να του δίνω τις φωνητικές γραμμές (εκτός από τα ρεφραίν). Του δίνω μόνο τους στίχους.

Μιας και ανέφερες το "Hellbent" (for metal), να επισημάνω ότι πρέπει να σας αρέσει πολύ να τραγουδάτε για το metal. Έχετε αφιερώσει μέχρι και ολόκληρο δίσκο σε αυτό ("To The Metal!"). Τι σημαίνει για σας το metal εν έτει 2014;
Είναι η μουσική που παίζουμε. Φυσικά, μπορείς να το ντύσεις με αρκετή φιλοσοφία αν θες. Ή μπορείς απλά να απολαύσεις τη μουσική. Είναι οι δύο όψεις του νομίσματος. Το κοινωνικό μέρος, το όλο attitude και ό,τι ακόμα μπορείς να προσθέσεις... Κυρίως, όμως, είναι η μουσική που χαρακτηρίζεται από πολλή ενέργεια. Αυτός είναι ο λόγος που με τράβηξε προς το μέρος της, εξαρχής. Όταν γνώρισα τον Kai μου έβαλε να ακούσω τις demo κασέτες του "Heading For Tomorrow" και εξεπλάγην. Αυτή η μουσική με κατέλαβε από εκείνη τη στιγμή και μετά, γιατί μέχρι τότε δεν άκουγα πάρα πολύ metal.

Τι άκουγες;
Ε, φυσικά άκουγα Iron Maiden και Judas Priest. Πολύ. Άκουγα τα συγκροτήματα που ήταν μεγάλα εκείνο τον καιρό. Άκουγα επίσης blues. Μου άρεσε πάρα πολύ ο Hendrix. Σαν μπασίστας, μου άρεσε η fusion. Μου άρεσε ο Stanley Clarke και όλοι οι fusion μουσικοί που ήταν μεγάλοι εκείνη την εποχή. Στα 80s ήταν πραγματικά πολύ μεγάλοι. Εκείνοι ήταν οι καλύτεροι οργανοπαίκτες. Οι μουσικοί της fusion και της jazz. Όλα αυτά πριν έρθουν οι μεγάλοι κιθαρίστες όπως οι Steve Vai. Έπαιζαν και αυτοί γρήγορα. Υπήρχαν πολλοί κιθαρίστες που έπαιζαν ακόμα πιο γρήγορα και από τζαζίστες. Όπως έλεγα λοιπόν, εκείνη την εποχή άκουγα fusion γιατί εκείνοι ήταν οι καλύτεροι μουσικοί. Αλλά αυτό άλλαξε στα 90s με τους guitar heroes που μπορούσαν να κάνουν τα πάντα και να παίξουν χίλιες νότες το δευτερόλεπτο.

Μιλώντας για μουσική με ενέργεια... Οι Gamma Ray είναι γνωστοί για τις γεμάτες ενέργεια συναυλίες τους... Όλοι γνωρίζουμε πόσο εξουθενωτική είναι μία περιοδεία... Εσείς το κάνετε αυτό πολλές φορές κάθε μήνα: τι από αυτό που βλέπουμε είναι δουλειά και τι βγαίνει φυσικά;
Όταν βρίσκεσαι σε περιοδεία πρέπει να ανέβεις στη σκηνή ακόμα και όταν αισθάνεσαι κουρασμένος και λες «τώρα θα ήθελα να κοιμηθώ για μία ωρίτσα και να παίξω μετά μουσική». Αλλά προσπαθούμε να κρατάμε τα πράγματα όσο πιο απλά γίνεται. Προσπαθούμε να κάνουμε υγιεινή ζωή κατά την περιοδεία. Δεν είμαστε 25 χρονών πια! (γέλια) Έχουμε διπλάσια ηλικία από αυτό. Πρέπει να διατηρούμε την ενέργειά μας. Πρέπει να τρώμε καλά, να κοιμόμαστε καλά και να μην βάζουμε τον οργανισμό μας ...κακά πράγματα. Λίγο ή πολύ, όλοι μας φροντίζουμε τους εαυτούς μας. Έτσι δουλεύει το πράγμα.

Οι περισσότερες μεγάλες heavy metal μπάντες ακόμα περιοδεύουν και ακόμα βγάζουν δίσκους. Ποιά πιστεύεις ότι διατηρείται καλύτερα;
Οι Iron Maiden. Τους έχω δει live... Και οι Judas Priest. Είδα κάποιες συναυλίες τους απ’ όταν επανενώθηκαν  με τον Rob Halford. Ήταν οι παλιοί Judas Priest ξανά. Άκουσα, όμως, ότι κάποιες συναυλίες τους δεν ήταν πολύ καλές. Αυτό εξαρτάται από τη διάθεση του Rob Halford. Αλλά εγώ είδα πολύ καλές εμφανίσεις. Τους Metallica δεν τους έχω δει τα τελευταία χρόνια οπότε δεν μπορώ να πω. Τους έχω δει πριν πάρα πολύ καιρό. Αλλά οι Metallica είναι οι Metallica. Είναι επαγγελματίες. Κάνουν πάντα τη δουλειά τους με πολύ πάθος επί σκηνής.

Υπάρχει κάποιος πρόσφατος δίσκος από τα μεγάλα συγκροτήματα που να σε εξέπληξε θετικά;
Χμμμμ. Δεν ξέρω ποιος ήταν ο τελευταίος δίσκος των Iron Maiden...

Το "The Final Frontier".
Δεν το θυμάμαι. Μου αρέσει πολύ το "Seventh Son Of A Seventh Son" αλλά είναι αρκετά παλιό... Όπως και να 'χει, δεν νομίζω να υπάρχει κάποιο καινούργιο άλμπουμ από αυτά τα συγκροτήματα που να με εξέπληξε. Έχουν περάσει οι κορυφές τους, μάλλον. Ειδικά στο metal, όταν μεγαλώνεις δυσκολεύουν τα πράγματα. Πρέπει να έχεις μέσα σου όλη την ενέργεια και τη δύναμη. Ενδεχομένως, κάποιοι άνθρωποι όταν μεγαλώνουν να θέλουν να παίζουν πιο μαλακά πράγματα, αλλά αυτό εξαρτάται από σένα.

Ε, οι οπαδοί του heavy metal δεν πρόκειται να συμβιβαστούν με τίποτα λιγότερο. Θέλουν heavy metal από τα heavy metal συγκροτήματα!
Γι’ αυτό ακριβώς κι εμείς βγάλαμε αυτόν τον δίσκο. Έχει αρκετή δύναμη μέσα του. Πολλή ενέργεια. Μπορείς να το ακούσεις από την παραγωγή. Αν δεν ήμασταν ικανοποιημένοι από ένα κομμάτι λέγαμε «είναι σωστό, αλλά δεν έχει το attitude, δεν έχει τη δύναμη». Οπότε το παίζαμε ξανά και ξανά μέχρι το αποτέλεσμα να γίνει αυτό που θέλαμε. Αυτό είναι κάτι που μπορούσαμε να κάνουμε όσες φορές θέλαμε στο παλιό μας στούντιο (σ.σ.: κάηκε τον Νοέμβριο) γιατί ήταν δικό μας και δεν πληρώναμε. Δεν είχαμε τη δισκογραφική να μας γκρινιάζει και να μας πιέζει να τελειώσουμε το δίσκο. Το άλλο πρόβλημα που είχαμε με την πυρκαγιά στο στούντιο ήταν η περιοδεία: η περιοδεία είχε ξεκινήσει και ο δίσκος βγήκε μία εβδομάδα αργότερα! Ήταν δύσκολο το να παίξουμε τα καινούργια τραγούδια στις πρώτες περιοδείες.

Πάμε σε ελληνική επικαιρότητα. Έχουμε ένα φεστιβάλ εδώ που ονομάζεται Heavy By The Sea. Πέρσι headliners ήταν οι Slayer. Πριν λίγες μέρες ανακοινώθηκε ότι φέτος θα είναι οι Deftones, κάτι που προκάλεσε έριδες στο διαδίκτυο... Υπήρχαν αυτοί που γκρίνιαζαν επειδή δεν παίζουν heavy metal και αυτοί που κατηγορούσαν τους metalheads ως κλειστόμυαλους. Τι πιστεύεις επ' αυτού;
Μερικοί metalheads είναι κλειστόμυαλοι. Υπάρχουν μερικοί που δεν δέχονται καμία άλλη μουσική. Λένε πως ό,τι δεν είναι metal είναι σκατά. Αυτό δεν είναι αλήθεια, προφανώς. Ούτε και πιστεύω κάτι τέτοιο. Βέβαια, αν το φεστιβάλ ήταν heavy metal φεστιβάλ, τότε είναι κακό για όλους να μην έχουν μια καλή heavy metal μπάντα για headliners. Παρόλα αυτά, πιστεύω ότι οι περισσότεροι metalheads είναι ανοιχτόμυαλοι σε όλα τα είδη μουσικής, αν και δεν ξέρω πολλούς που να ακούν όλα τα είδη. Ξέρω λίγους... Εγώ είμαι ένας από αυτούς... Ακόμα και οι συμπαίκτες μου, ο Kai και ο Henjo, δεν είναι. Αν τους βάλω να ακούσουν μουσική flamenco, η οποία μου αρέσει πραγματικά πολύ, θα πουν «ναι, ωραίες κιθάρες, αλλά η φωνή είναι ...ωχχχχ»! (γέλια) Δεν την αντέχουν. Κατανοώ ότι υπάρχουν άνθρωποι που δεν τους αρέσουν κάποιοι ήχοι. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν τους αρέσουν οι κιθάρες με παραμόρφωση. Βρίσκουν επιθετικό τον ήχο του heavy metal γιατί ...είναι επιθετικός! Αυτή είναι η ταυτότητα του metal. Στην βάση του, είναι επανάσταση. Αν βγάλεις την επανάσταση από τη metal μουσική, δεν είναι metal πια. Αν απλά χρησιμοποιείς τους ήχους της, δεν είναι metal. Το metal πρέπει να έχει επαναστατικό attitude.

Αυτό ήταν όλο λοιπόν. Ευχαριστώ πολύ. Θα σε δούμε στη σκηνή σε λίγες ώρες.
Σ' ευχαριστώ Μάνο. Ελπίζουμε να μας απολαύσετε!
  • SHARE
  • TWEET