Underground Express #50: Οι Αριθμοί του Χρυσού Ιωβηλαίου

 "All the world's a stage". Ο μεσαιωνικός στίχος του Shakespeare γίνεται όλο και πιο επίκαιρος σε κάθε περαστικό αιώνα, πάντα όμως πέρα από τα λαμπερά φώτα και τις μεγάλες σκηνές, σε κακοφωτισμένα προβάδικα, σε μικρά υπόγεια και γκαράζ, σε κάθε γωνιά αυτής της τρελής σφαίρας, η μουσικη του αύριο παίζεται ήδη σήμερα.

Το τρένο της φαντασίας μας που βαφτίσαμε Underground Express θα κάνει ένα ταξίδι κάθε δύο μήνες προς κάθε πιθανό και απίθανο προορισμό με μόνο σκοπό να ανακαλύψει μουσικές χωρίς σύνορα και συμβάσεις, ρίχνοντας φευγαλέες ματιές στον πολιτισμό των πόλεων που επισκέπτεται.

Ταξίδι #50 - Οκτώβριος 2025: Η στήλη του Underground Express μπορεί να ξεκίνησε πριν έξι χρόνια, όμως σήμερα κλείνει τα 50! Συγχωρήστε, λοιπόν, την μικρή καθυστέρηση στην κυκλοφορία της, περνούσε μία σύντομη κρίση μέσης ηλικίας. Σε αυτά τα πενήντα τεύχη, το αθέατο τρένο που γεννήθηκε σαν άλλη Αθηνά απ’ την κούτρα του Αντώνη, έχει ταξιδέψει σε πέντε ηπείρους και συγκεκριμένα *βαθιά ανάσα* σε: Αυστραλία, Σινγκαπούρη, Λιθουανία, Φινλανδία, Σουηδία, Δανία, Γαλλία, ΗΠΑ, Ρουμανία, Βραζιλία, Ινδία, Ρωσία, Ιρλανδία, Ολλανδία, Ελβετία, Αγγλία, Ισραήλ, Ιταλία, Καναδάς, Μάλι, Αρμενία, Ουαλία, Ν. Κορέα, Βέλγιο, Ουκρανία, Ιαπωνία, Πορτογαλία, Μαλαισία, Ουγγαρία, Ισπανία, Σερβία, Ισλανδία, Κίνα, Αργεντινή, Ελλάδα, Τουρκία, Γερμανία, Παραγουάη, Αφγανιστάν, Μεξικό, Πολωνία, Νίγηρας, Μποτσουάνα, Ιράν, Κύπρος, Νέα Ζηλανδία, Ινδονησία, Σλοβενία, Πράσινο Ακρωτήρι, Εκουαδόρ, Τσεχία, Χιλή, Πακιστάν, Κολομβία, Εσθονία, Περού, Τυνησία, Λουξεμβούργο, Δομινικανή Δημοκρατία, Ντουμπάι, Νότια Αφρική, Σερβία, Πουέρτο Ρίκο, Ουρουγουάη, Γκάνα, Ισλανδία, Μάλι, Μογγολία, Κροατία, Λάος, Σρι Λάνκα, Σουδάν, και Λευκορωσία - δηλαδή σε εβδομήντα τρεις διαφορετικές χώρες! Ως στήλη έχει φιλοξενήσει ήδη πέντε συντάκτες, κι όσο για τα άλμπουμ, τα τραγούδια, και τους καλλιτέχνες, αυτά είναι πραγματικά αμέτρητα.

Η αναζήτηση συνεχίζει να ξανοίγεται σε νέα μονοπάτια, να ξεσκονίζει ξεφτισμένες κούτες με βινύλια, να ανασύρει κασέτες από μακρινές αποθήκες, και να μας φέρνει σ’ επαφή με πολιτισμούς, αρώματα, και μυστικά, που δεν θα μπορούσαν να χωρέσουν ούτε στην χάρτινη Βαβέλ του Χόρχε Λουίς Μπόρχες. Κι όλα αυτά, για να καταλήξουμε ότι, τελικά, μέσα στην άπειρη και ρευστή πολλαπλότητά της, στις πολύχρωμες και σκοτεινές εκφάνσεις της, στους ήχους και τις σιωπές της, η μουσική είναι μόνο μία. [MKO]

Στάση 1^η: Παρίσι, Γαλλία
Καλλιτέχνης: Barren?
Άλμπουμ: Once Upon A Death... Our National Industry
Είδος: Anarcho-Punk
Εταιρεία: Symphony Of Destruction / Les Choeurs de l'Ennui
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 09-05-2025
Bandcamp

Μερικές φορές με το που πέφτει το μάτι σου πάνω σε ένα δίσκο, οι αισθητήρες σου σε προκαταλαμβάνουν θετικά. Εξώφυλλο που παραπέμπει σε Nick Blinko (Rudimentary Peni) τεχοντροπίες, τίτλος δίσκου με σαφή πολιτική τοποθέτηση, γαλλικό πανκ. Οι Barren? Στο δεύτερο full-length τους πίνουν από το νερό των The Mob, Subhumans, Flux Of Pink Indians, Reality Crisis κλπ, και όπως σύγχρονοί τους σαν τους Vampire, Bad Breeding ή τους Subdued. Κοινώς, παίρνουν το παραδοσιακό anarcho-punk και το εκσυγχρονίζουν με τρόπο πιστό στις πολιτικές του αρχές αλλά απτό στα σημερινά ζητήματα που βασανίζουν τα κατώτερα κοινωνικά και οικονομικά στρώματα. Τα κομμάτια μοιάζουν βγαλμένα από βαρέλια πολυετούς ωρίμανσης αλλά διατηρούν την ενέργεια και τη μελαγχολία που αποπνέει συχνά η DIY σκηνή του Παρισιού. Οι Barren? σε καμία στιγμή του “Once Upon A Death…” δεν ηχούν κορεσμένοι. Αντιθέτως, ακόμη και όταν βυθίζονται στις δυσαρμονικές «μπαλάντες» τους, οι μελωδικές τους γραμμές αντηχούν στα σοκάκια του underground εκκωφαντικά. Και εμείς, που όπως το κόβουμε θα συγκινούμαστε στον αιώνα τον άπαντα από αυτά, τους ανακυρήσσουμε δίσκο του μήνα! {Α.Ζ.}

• Μην ρωτάτε γιατί π.χ. ο νέος δίσκος των, πατριωτών των Barren?, Rancoeur χαίρει εκτενέστερης παρουσίασης, αλλά να απολαμβάνετε το γεγονός πως το γαλλικό DIY μας δίνει μπάντες όπως αυτές και οι Bombardement, Hinin, Krostandt, Turquoise, Syndrome81, και άστα να πάνε.

• Οι Παριζιάνοι λένε πως αν καθίσεις αρκετή ώρα σε καφετέρια του Montparnasse, θα περάσει μπροστά σου όλος ο κόσμος που χρειάζεσαι να γνωρίσεις, ενώ διαθέτουν και μια ιδιαίτερη σχέση με τα καθίσματα δίπλα στα παράθυρα στα καφέ: θεωρούνται «θέση παρατήρησης της ζωής». Ο διαθέσιμος χρόνος φέρνει φιλοσοφία.

• Διαβάζοντας πριν λίγες ημέρες τον «Οξαποδώ» (1887) του Γκυ ντε Μωπασσάν, μια σεμιναριακή και επιδραστική καταβύθιση στην ψυχολογική κατάρρευση ενός ατόμου, δεν έχω παρά να δηλώσω πως το διασημότερο διήγημα του Γάλλου, που απεχθανόταν τον Πύργο του Άιφελ, και ένα έργο - σταθμός στην λογοτεχνία τρόμου/φανταστικού, με κάθε ανάγνωση με πείθει πως αποτελεί αισθητικό σημείο αναφοράς για το γαλλικό black metal των αρχών του 21^ου αιώνα. Ή απλώς χάνω τα λογικά μου.

Στάση 2^η : Swansea, Ουαλία
Καλλιτέχνης: Chimpan A
Άλμπουμ: M.I.A. - Vol. I
Είδος: Progressive Rock / Pop
Εταιρεία: Tigermoth Records
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 29-08-2025
Spotify

Το progressive rock έχει ένα σκασμό παρακλάδια, κι ένα απ’ αυτά γέρνει επικίνδυνα προς το pop, προερχόμενο δε κυρίως απ’ το Ηνωμένο Βασίλειο. Ενώ διατηρεί τις μακροσκελείς συνθέσεις του, φέρνει πολλά easy-listening στοιχεία, ηλεκτρονικούς ήχους, r’nb αισθητική ή funk. Το προσπαθεί καιρό ο εντεχνιάρης Tim Bowness, το καταφέρνουν πολύ καλά οι Pure Reason Revolution, μπαινοβγαίνουν οι Frost*, κι απέτυχε σχεδόν παταγωδώς ο Steven Wilson στο “The Future Bites”. Με τους Ουαλούς Chimpan A και το δίσκο τους “M.I.A.” (εκ του “Music Is Art”), η συνταγή όχι μόνο εκτελείται στην εντέλεια, τρομερό εύρος, και πεντακάθαρη παραγωγή. Το ντουέτο των Steve Balsamo (φωνή) και Robert Reed (πλήκτρα, κιθάρα, μπάσο, drum programming) επιστρατεύει μία σειρά μουσικών και φωνών, ώστε να προσφέρουν έναν γαργαντούα εκατό λεπτών, με ατμοσφαιρικές αλλά κυρίως κολλητικές συνθέσεις, και συναισθηματικές φωνητικές μελωδίες, που θυμίζουν ανά στιγμές την αισθητική του Phil Collins. [MKO]

• Αν δεν κάνω λάθος, είναι η πρώτη φορά που περνάμε απ’ την Ουαλία με το Underground Express, παρ’ όλο που έχουμε επισκεφτεί πολλάκις το Ηνωμένο Βασίλειο. Στο Σουόνσι, πάντως, ερχόμαστε πρώτη φορά.

• Το Σουόνσι είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Ουαλίας μετά την πρωτεύουσά της, το Καρντίφ. Το όνομα της πόλης στα Ουαλικά είναι Abertawe, και σημαίνει «Εκβολή του Τάβε». Πρώτη φορά το εντοπίζουμε σε αναφορά το 11^ου αιώνα, με την γραφή Aper Tyui. Παρ’ όλο που στα Αγγλικά θα έβγαζε νόημα ως «η θάλασσα των κύκνων», στην πραγματικότητα το όνομά της προέρχεται απ’ τον Βίκινγκ Sweyn Forkbeard, εξ ου και η διαφορετική προφορά του.

• Σε αυτήν την πλευρά της Γηραιάς Αλβιώνας βρίσκουμε τις πρώτες παλαιολιθικές ενδείξεις ανθρώπινης παρουσίας, χρονολογούμενης 22,000 χρόνια πριν, ή αλλιώς 220 αιώνες!

• Η νεότερη ιστορία του Σουόνσι είναι άρρηκτα δεμένη με τον χαλκό, καθώς αποτέλεσε «πρωτεύουσα» της εξόρυξης και επεξεργασίας του τον 18^ο αιώνα, δραστηριότητα που θα έπεφτε σε ανυποληψία στις αρχές του 20^ου.

Στάση 3^η : Λος Άντζελες, ΗΠΑ
Καλλιτέχνης: Small Forward
Άλμπουμ: Crush
Είδος: Alt-Country / Folk
Εταιρεία: self-released
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 05-09-2025
Bandcamp

Αν έχετε ερωτευτεί κι εσείς τον ύστερο, americana ήχο των Big Thief, προτιμούσατε τους Wednesday πριν το “Bleed”, και σας τραβάει κάτι στην νοσταλγική θέρμη του Neil Young, τότε οι Small Forward είναι ένα καλά κρυμμένο μυστικό που σας περιμένει. Πρόκειται για μια σειρά από κομμάτια καλαίσθητα, με ιδιαίτερη γοητεία, στην οποία συμβάλλουν κι οι jangle κιθάρες, λίγο το hazy στιλ της bedroom pop που φέρνει σε Mac Demarco και αλλού σε Cigarettes After Sex. Έχοντας βολευτεί στα τριάντα επτά λεπτά του, το δεύτερο LP των Small Forward έχει περισσότερο εύρος απ’ όσο ίσως εν πρώτοις του αναγνωρίσουμε, κι υπόσχεται να εγείρει αληθινές ή και ψεύτικες αναμνήσεις βυθισμένες σε σέπια και να λειτουργήσει ως soundtrack στις μεταβάσεις του φθινοπώρου. Υπάρχουν τραγούδια που θα σας αρπάξουν με την πρώτη (“I Only Feel Love When It’s Missing”) κι άλλα που θα λειτουργήσουν πιο βραδυφλεγώς (“Past”), όμως το σίγουρο είναι πως, αν το “Crush” πρόκειται για καψούρα, θα είναι απ’ τις ευχάριστες. [MKO]

• Άλλη μία στάση στην Πόλη των Αγγέλων, την πολυπληθέστερη πόλη της Καλιφόρνια.

• Το Λος Άντζελες αποτελεί και το σκηνικό για την «τριλογία» του David Lynch, με τις ταινίες “Lost Highway”, “Mulholland Drive” και “Inland Empire”. Ο ιδιοφυής σκηνοθέτης, που έφυγε φέτος τον Ιανουάριο με επιβαρυμένη την υγεία του απ’ τις τεράστιες πυρκαγιές της περιοχής, χρησιμοποίησε την πόλη ως τόπο για να καταδυθεί στην παράνοια της κοινωνίας του θεάματος.

• Η σχέση της πόλης με το θέαμα είναι γνωστή, φυσικά, αφού φιλοξενεί τα στούντιο του Hollywood. Η πινακίδα του “Hollywood” πάνω στην πλαγιά του Βουνού Lee πιάνει τα 130 μέτρα μήκος, και στήθηκε το 1923 ως “Hollywoodland”, στα πλαίσια μεσιτικής διαφήμισης. Το “land” θα έβγαινε απ’ το όνομα to 1949, ενώ η υπόλοιπη λέξη θα παρέμενε ως σύμβολο της περιοχής.

Στάση 4^η : Mexico City, Μεξικό
Καλλιτέχνης: Rëlisp
Άλμπουμ: Warthlåk
Είδος: Zeuhl
Εταιρεία: Noizu Collective
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 13-09-2025
Bandcamp

Θα μπορούσα απλώς να χρησιμοποιήσω τα δικά τους λόγια και να πω πως οι Rëlisp παίζουν το πιο εκρηκτικό, ωμό και γρήγορο Zeuhl στον κόσμο και να το κλείσουμε εδώ, αφού η δήλωση είναι ακριβής. Από αυτήν την άποψη, η μπάντα αυτή μου θυμίζει τους Βραζιλιάνους Papangu, όμως το στυλ τους είναι λίγο πιο παλιομοδίτικο. Η όλη φάση επίσης θυμίζει Magma - με την παράξενη, ιδιοκατασκευασμένη γλώσσα, κλπ - αυτό όμως που κερδίζει τις εντυπώσεις είναι που μέσα στο όργιο που δημιουργούν οι κιθάρες, τα πνευστά και το δαιμονισμένο rhythm section, οι τύποι βρίσκουν τον τρόπο να περάσουν κάποια μελωδικά, πιασάρικα μέρη. Με λίγα λόγια, αυτό το σχήμα δεν παίζει το στυλ απλά για το στυλ, αλλά μοιάζει να εξερευνά αυθεντικά τα όρια του σε σύνθεση κι έκφραση. Τα τέσσερα τραγούδια αυτού του EP είναι πυκνά και χορταστικά, απολύτως ικανά να ικανοποιήσουν τον πιο απαιτητικό brutal prog ακροατή. (ΑΚ)

• Πάντα χαιρόμαστε να μιλάμε για το Mexico City, την παλιότερη πρωτεύουσα της αμερικανικής ηπείρου, πρωτεύουσα μάλιστα που ιδρύθηκε από ιθαγενείς πληθυσμούς.

• Οι κάτοικοι της πόλης αποκαλούνται ειρωνικά από τους υπόλοιπους Μεξικανούς chilangos, που σημαίνει ‘’φασαριόζος’’ και ‘’αυθάδης’’. Οι ίδιοι όμως αυτοαποκαλούνται με τον ίδιο τρόπο με περηφάνια. Όπως οι γαύροι βρε παιδί μου ένα πράγμα.

• Η γυναίκα του Penon που ανακαλύφθηκε στην περιοχή χρονολογείται περίπου στο 13000 π.Χ. Μάλιστα, η DNA μελέτη δείχνει πως θα μπορούσε να έχει ασιατική ή κι ευρωπαική προέλευση. Είπαμε, all the world’s a stage!

Στάση 5^η : Bled, Σλοβενία
Καλλιτέχνης: Kamra
Άλμπουμ: Unending Confluence
Είδος: Black metal
Εταιρεία: Avantgarde music
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 19-09-2025
Bandcamp

Δεύτερο άλμπουμ για το κουιντέτο από την Σλοβενία και το πρώτο πράγμα που σου τραβάει την προσοχή είναι τα εκπληκτικά φωνητικά του N.K. Πέραν λοιπόν των τυπικών black φωνητικών, εδώ βρίσκει κανείς εντυπωσιακούς θεατρινισμούς με καθαρές μελωδίες, κάπου ανάμεσα σε Garm, King Diamond και…Midnight. Η μουσική υποστηρίζει το σκηνικό αυτό με αρκετά μακροσκελείς κι ατμοσφαιρικές black συνθέσεις που μοιάζουν να προσπαθούν να εμπνεύσουν ένα μάλλον υπερβατικό και πνευματικό άκουσμα. Οι Kamra λοιπόν δεν είναι σκοτεινοί ή δαιμονικοί. Πρωτίστως φαντάζει σαν ένα σχήμα που διαλέγει να ανοίγει τις πόρτες της συνείδησης, για πομπούς και δέκτες. Τα σύμβολα στο όμορφο artwork, οι ‘90s ρυθμοί αλλά και οι προσεκτικοί dissonant μοντερνισμοί συμπλέκουν ένα άλμπουμ με πραγματικά πειστική ατμόσφαιρα. Προσέξτε επίσης την μπασάρα! (ΑΖ)

• Δεν γνωρίζω με σιγουριά σε ποια πόλη εδρεύουν οι Kamra, αναφέρουν όμως πως το field recording στο τραγούδι “Owlgrowth” είναι από τα δάση του Bled. Ψάχνεις λοιπόν να βρεις φωτογραφίες και μένεις με το στόμα ανοιχτό…

• Πρόκειται για ένα πανέμορφο μέρος, 50 χλμ από την πρωτεύουσα Lubljana, στην βορειοδυτική Σλοβενία. Αποτελεί έναν από τους πιο δημοφιλείς τουριστικούς προορισμούς της χώρας, προφανώς λόγω της φυσικής της ομορφιάς. Βρίσκεται στο πόδι της οροσειράς Karawanks κι είναι χτισμένη δίπλα στην ομώνυμη λίμνη. Ο πληθυσμός είναι περίπου 5000 κάτοικοι.

• Εκτός από την λίμνη και το κάστρο, θα πρέπει να γνωρίσεις από κοντά το διάσημο τοπικό γλυκό της. Αποτελούμενο από βανίλια και φύλλο, μοιάζει αρκετά με το μιλφειγ αλλά πρέπει να είναι δύο φορές πιο τούμπανο.

• Αυτός είναι ο μήνας της Σλοβενίας. Αν η φράση avant-folk δεν σε τρομάζει, ανακάλυψε ΤΩΡΑ το νέο άλμπουμ των θεών Sirom.

Στάση 6^η : Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο
Καλλιτέχνης: Traidora
Άλμπουμ: Una Mujer Trans Sin País
Είδος: Hardcore Punk
Εταιρεία: La Vida Es Un Mus
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 26/09/2025
Bandcamp

Η Eva LeBlanc μετανάστρια στο Λονδίνο με καταγωγή από τη Βενεζουέλα, είναι μια τρανσφεμινίστρια πολυπράγμων καλλιτεχνική φλέβα. Ενεργή στην τοπική πανκ σκηνή, σκάει μύτη εδώ με το ντεμπούτο LP των Traidora. Το queer κουαρτέτο, βουτάει στον πειραματισμό της LeBlanc (που την έχει φέρει να συνεργάζεται και με την Eve Libertine των Crass) και να τον συνδυάζει με powerviolence καταβολές. Από τους Dropdead μέχρι τους Los Crudos, και από ψηφιακά τύμπανα και noise στοιχεία μέχρι chicano hardcore γκρούβες, και από μανιφέστα έμφυλης ισότητας μέχρι ισπανόφωνες κραυγές αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη, οι Traidora ηχούν ισοπεδωτικοί. Το πρώτο τους άλμπουμ δεν είναι απλώς ορμητικό χάρντκορ που φέρνει τη σφραγίδα μιας εξαίρετης και εκλεκτικής δισκογραφικής, αλλά μετουσιώνει σε μουσική ουσία και όραμα όσα πραγματεύεται {Α.Ζ.}

• Το Λονδίνο διαθέτει πάνω από 500 στοιχειωμένα κτίρια σύμφωνα με «σχετικούς» καταλόγους, ενώ η γραμμή του μετρό Northern Line έχει ένα «στοιχειωμένο» σταθμό, τον Bank, που φημολογείται πως τον επισκέπτεται το φάντασμα της «Μαύρης Καλόγριας»…

• Μιας και μιλάμε για Ιωβηλαία και τη σημασία του 7, οι φήμες πως ουδεμία στιγμή στο Λονδίνο δεν απέχεις πάνω από επτά λεπτά για μια από τις 1.7000 παμπ του, ελπίζουμε να ελέγχονται τακτικά και ανελλειπώς.

• Για να μείνουμε στην Αγγλία αφού πήραμε φόρα, πριν λίγες ημέρες οι Wode κυκλοφόρησαν το διάδοχο του σεμιναριακού προ τετραετίας “Burn In Mirrors”, ονόματι “Uncrossing The Keys”, και μέχρι να τα πούμε πιο αναλυτικά, ας αρκεστούμε στο ότι αυτή η έντονη gothic στροφή τους κολακεύει ιδιαίτερα. Απλά, το κορυφαίο black metal σχήμα του νησιού σήμερα.

Κι από επανεκδόσεις έχουμε!

Balloons For The Dog - Wicked Forms Of Old Snow

Λοιπόν, πόσο underground το θες το reissue σου; Εδώ η Cuneiform Records αναλαμβάνει να κυκλοφορήσει δεκαοχτώ κομμάτια ενός συγκροτήματος που κυκλοφόρησε σκόρπια κάποια singles, έγραφε μουσική για πρότζεκτ που δεν ολοκληρώθηκαν ποτέ, και ηχογράφησε και ζωντανές εμφανίσεις. Όλα αυτά ξεχάστηκαν στη μακρινή δεκαετία των 70’s, ξεχασμένα μέσα στο πυρετώδες όργιο που την χαρακτηρίζει, ενώ το συγκρότημα συνέχισε ανερμάτιστο για λίγο και διαλύθηκε. Progressive Rock στα όρια του RIO, με αναφορές σε Mahavishnu Orchestra, Captain Beefheart, και David Bowie (βλ. “Peaches and Dogma”), τα οποία αν κυκλοφορούσαν σήμερα από κάποια παρέα δεκαοκτάχρονων θα χαιρετίζονταν ως διάνοιες. Ακούγοντας τα διαθέσιμα κομμάτια, βρίσκει κανείς ακριβώς εκείνη την δημιουργική ώθηση της δεκαετίας, όπου οι φόρμες και οι συμβάσεις τραβιούνται στα λογικά τους όρια, όμως η μουσικότητα δεν χάνεται ποτέ. Το θεατρικό στοιχείο τα δένει όλα μεταξύ τους, σε ένα αληθινό θησαυρό που ανασύρεται απ’ τα κιτάπια της rock ιστορίας και ξαναβλέπει το φως της ημέρας. [MKO]

Ο «αναπάντεχος» προορισμός του μήνα

Εχει καταντήσει πλέον μονότονο να αναλαμβάνω να οδηγώ το τρένο σε «αναπάντεχα» μονοπάτια, αλλά αυτή τη φορά έπειτα από ιντερνετική πειρατία βάζουμε πλώρη για τον «πραγματικό βορρά» και τις βόρειες/σκανδιναβικές χώρες. Με το ένα πόδι στην Ισλανδία λοιπόν, και το άλλο, με αλά space jam άλμα στην Σουηδία, εμπνεόμαστε από το πολικό ψύχος των Vörnir και την επικείμενη ανατριχιαστική επιστροφή των Martröð. Τι και αν έχουμε χαρτογραφήσει σκηνή και περιοχή, ας αναφέρουμε πως το Ρέικιαβικ, που μεταφράζεται ως «Κόλπος των Καπνών», δεν διατηρεί απλά χάρη στο γεωθερμικό του σύστημα πεζοδρόμια δίχως πάγο, αλλά και τους τοίχους του ζεστούς χάρη στην παράδοσή του σε γκράφιτι. Να είστε σίγουροι πως τίποτα δεν χτίζεται δίχως την συγκατάθεση «ειδικών των ξωτικών» για να μην επηρεάσει η πολεοδομία τα πνεύματα της φύσης. Μην μείνετε στο Βόρειο Σέλας, και εμπιστευθείτε το Jólabókaflóð όσο και τις τελετές στα παγανιστικά ξέφωτα. {Α.Ζ.}

- The Embrace (The Loving) (1917) - Egon Schiele

«Αν τρελάθηκαν η γνώση τους θα ξαναρθεί
Αν βούλιαξαν στο πέλαγος θ’ αναδυθούν
Αν χάθηκαν οι εραστές δεν θα χαθεί η αγάπη
Κι ο Θάνατος δεν θα ‘χει πια εξουσία.»

Ντύλαν Τόμας - Κι ο Θάνατος Δε Θα ‘Χει Πια Εξουσία