Τα δέκα καλύτερα rock άλμπουμ για το πρώτο μισό του 2023

Το πρώτο μισό της χρονιάς που διανύουμε αφήνει ήδη πίσω πολλή και καλή μουσική σε όλο το φάσμα που καλύπτουμε στο Rocking.gr. Οι συντάκτες που καλύπτουν το rock, το metal και τον alternative ήχο ψήφισαν και το αποτέλεσμα παρουσιάζεται από το site μας σε τρεις αντίστοιχες λίστες.

Κυρίες και κύριοι, αυτοί είναι οι καλύτεροι rock δίσκοι για το πρώτο μισό του 2023, στο τρίτο από τα τρία άρθρα μας.

10. Einar Solberg - 16

«Ο Einar Solberg, στον πρώτο του προσωπικό δίσκο βγάζει τέτοια όρεξη και δημιουργικότητα, που κάνει το ταλέντο του όχι μόνο πιο εμφανές, αλλά αληθινά ζηλευτό. Μία από τις πιο δημιουργικές και ουσιαστικές φωνές (πάρτε το όπως θέλετε αυτό) της σύγχρονης progressive σκηνής, έκανε πάλι το θαύμα της, κι εμείς της βγάζουμε το καπέλο.»

Διαβάστε ολόκληρη την κριτική πατώντας πάνω στο εξώφυλλο

9. The Winery Dogs - III

«Δεν βρίσκω λόγο να μην το ευχαριστηθεί όποιος αρέσκεται στο groovάτο, τεχνικό hard rock και για να είμαι ειλικρινής δυσκολεύομαι να σκεφτώ ποιος θα μπορούσε να τους ανταγωνιστεί σε αυτό που πρεσβεύουν.»

Διαβάστε ολόκληρη την κριτική πατώντας πάνω στο εξώφυλλο

8. Love Gang - Meanstreak

«Μια ελεγχόμενη αλητεία είναι το "Meanstreak" που φτάνει οριακά στα αμφιλεγόμενα όρια του κωλοπαιδαρισμού. Blue Cheer, Budgie & MC5 δηλαδή με τη διακριτική και συνάμα καταλυτική χρήση του hammond.»

Διαβάστε ολόκληρη την κριτική πατώντας πάνω στο εξώφυλλο

7. Danava - Nothing But Nothing

«Το "Nothing But Nothing" ακούγεται ικανό να επαναφέρει στο προσκήνιο υπερβολικές δηλώσεις. Έχοντας περιορίσει τις «προοδευτικές» τους ανησυχίες και φέρνοντας σε πρώτο πλάνο τα γηπεδικά riffs των Maiden, οι Danava δημιούργησαν το soundtrack της επικείμενης κατάρρευσης του δυτικού πολιτισμού. Ένα άλμπουμ καριέρας.»

Διαβάστε ολόκληρη την κριτική πατώντας πάνω στο εξώφυλλο

6. Queens Of The Stone Age - In Times New Roman

«Oι Queens Of The Stone Age έχουν βρει την γραμμή τους και εμείς πλέον τους έχουμε κατανοήσει βαθιά. Μπορεί σπάνια πλέον να μας εκπλήσσουν, αλλά το κάνουν ακόμα, ("…Like Clockwork"), ωστόσο έκπληξη θα ήταν και το να μας απογοητεύσουν και αυτό είναι τους κατατάσσει ψηλά ανάμεσα στις κορυφαίες σύγχρονες rock μπάντες.»

Διαβάστε ολόκληρη την κριτική πατώντας πάνω στο εξώφυλλο

5. Zalomon Grass - Space Opera

«Δεν γνωρίζω για ποιο λόγο δεν έχει διανομή το άλμπουμ και προς το παρόν κυκλοφορεί μόνο ψηφιακά, μπορεί να είναι και απόφασή τους. Αν είχα λεφτά πάντως θα τους τα έχωνα κανονικά. Κι αν είχα ακόμα περισσότερα, θα τους έφερνα πακέτο με Rival Sons & El Perro.»

Διαβάστε ολόκληρη την κριτική πατώντας πάνω στο εξώφυλλο

4. Blood Ceremony - The Old Ways Remain

«Οι σωστοί οικοδεσπότες αφήνουν ορθάνοιχτες τις πόρτες σε Καναδούς εισβολείς, ακόμα κι αν έχουν σκοπό να τους γκρινιάξουν.»

Διαβάστε ολόκληρη την κριτική πατώντας πάνω στο εξώφυλλο

3. Rival Sons - Darkfighter

«Μετά από 40 λεπτά μουσικής είναι φανερό πως το ταξίδι δεν έχει τελειώσει και πως το "Lightbringer" που θα έρθει αργότερα μέσα στη χρονιά θα ολοκληρώσει το ταξίδι. Αυτή η πρώτη δόση όμως θα μας καλύψει για καιρό και θα μας επιτρέψει να ρουφήξουμε κάθε ερμηνεία και κάθε μελωδία που σκάρωσε ο Jay Buchanan υπερβαίνοντας τον εαυτό του. Οι Rival Sons δείχνουν πως δεν έχουν ξεμείνει από ιδέες και πως το πηγάδι τους έχει ακόμα πολλά να δώσει»

Διαβάστε ολόκληρη την κριτική πατώντας πάνω στο εξώφυλλο

2. Riverside - ID.Entity

«Το "ID.Entity" θα μπορούσα να το χαρακτηρίσω ακόμη και τέλειο, όμως τέτοια βαρύγδουπα κερδίζονται μόνο με τον χρόνο. Οι Riverside αντικρίζουν τον εαυτό τους στον καθρέφτη και βλέπουν διαρκώς το είδωλο να αλλάζει, και αυτήν τη ρευστότητα έχουν αποτυπώσει σε ένα άλμπουμ γεμάτο ήχους που επεκτείνονται πέρα από τα ως τώρα όρια, ειδολογικά και υφολογικά. Με το μέλλον τους να μοιάζει αβέβαιο όχι πολύ καιρό πριν, αυτό που έχουμε τώρα στα χέρια μας μοιάζει με θαύμα.»

Διαβάστε ολόκληρη την κριτική πατώντας πάνω στο εξώφυλλο

1. Foo Fighters - But Here We Are

«Ο Grohl κλήθηκε πριν από τριάντα χρόνια να διαχειριστεί την ανείπωτη απώλεια του Cobain και τώρα βρέθηκε αντιμέτωπος με μια, επιτρέψτε μου παρακαλώ, ακόμα μεγαλύτερη. Ως οπαδός, περίμενα και ήλπιζα απλώς οι Foo Fighters να βρουν τον τρόπο να συνεχίσουν. Πολλές φορές άλλωστε, αρκεί απλώς το να υπάρχεις. Να όμως που οι έβγαλαν έναν δίσκο που πιστεύω ότι θα καταλήξει να συγκαταλέγεται στους καλύτερους της δισκογραφίας τους. Ο τίτλος το λέει καλά: «μα, είμαστε εδώ». Πέρα από αντιξοότητες, πέρα από απώλειες, πέρα από στενοχώριες, η ζωή συνεχίζεται και οι Foo Fighters είναι εδώ. Δύσκολα θα μπορούσαν να μας το δηλώσουν πιο ξεκάθαρα και πιο εμφατικά.»

Διαβάστε ολόκληρη την κριτική πατώντας πάνω στο εξώφυλλο