Ένας Moonshiner που δεν πουλάει το παράνομο αλκοόλ που παρασκευάζει και το φυλάει για τον γάμο του. Τις Τρίτες προσπαθεί να κάνει εκπομπή στο Rocking Radio με τον έτερο εκτός νόμου...
Love Gang
Meanstreak
Μια ελεγχόμενη αλητεία είναι το "Meanstreak" που φτάνει οριακά στα αμφιλεγόμενα όρια του κωλοπαιδαρισμού
Proto-metal. Proto-doom. Proto-δισκάκιας. Δεν ξέρω αν είναι εύηχοι όροι, είναι όμως πρακτικοί, εκτός από τον τρίτο κατά σειρά. Εδώ έχουμε να κάνουμε με τα 2/3 αυτών, καθότι είμαστε δευτερο-δισκάκηδες. Καθυστερημένοι, που ανακαλύπτουν μια μπάντα στο δεύτερο άλμπουμ της και σπεύδουν να βρουν και ν’ ακούσουν το ντεμπούτο. Το κάναμε με τους Uncle Acid φερειπείν, το πράττουμε και τώρα.
Τα αγόρια από το Denver του NBA MVP της καρδιάς μας, τσεκάρουν τα πρώτα δύο κουτάκια της εισαγωγής, με χαρακτηριστική άνεση. Σαν τις ασίστ του Νίκολα Γιόκιτς. Η vintage αισθητική τους δε μένει στα λόγια, μιας και ηχογράφησαν σε home studio με τον παραδοσιακό, τον ορθόδοξο τρόπο των 70s. Εξ ου και ο ήχος που βγαίνει από τα ηχεία.
Βασισμένος σε μια εποχή που τα ναρκωτικά ήταν φτηνά και που δε λέει να εξαφανιστεί. Εξ ου και η θεματολογία των στίχων. Μηχανές, γυναίκες, κατάθλιψη, αμερικάνικος κοινωνικο-πολιτικός προβληματισμός και boogie nights down in Mexico. Δεν ξέρω αν υπάρχει πιο ταιριαστός συνδυασμός στίχων & μουσικής.
Μια ελεγχόμενη αλητεία είναι το "Meanstreak" που φτάνει οριακά στα αμφιλεγόμενα όρια του κωλοπαιδαρισμού. Blue Cheer, Budgie & MC5 δηλαδή με τη διακριτική και συνάμα καταλυτική χρήση του hammond. Και που είναι το proto-doom ρε μάστορα, θα ρωτήσει κάποιος και θα είναι πολύ κοντά στο δίκιο του. Εδώ. Και να σου πω την αλήθεια, δεν το περίμενα και το λογίζω ως την ευχάριστη έκπληξη, το buzzer beater στο 0:001.
Είναι τραγούδι για instant replay, απλά όχι για τους λόγους που γνωρίζουμε. Για να φτάσουν σε τέτοιο φινάλε οι Love Gang, είχαν προετοιμάσει το έδαφος. Ύπουλα όμως. Από το φασαριόζικο ροκ, πήγαν για λίγο στο southern, μετά στην ψυχεδέλεια κι εκεί που είπα θ’ ακούσουμε και λίγη καμουφλαρισμένη φλωριά μου πετάξανε το Sabbath-ικό riff κι αντιλήφθηκα πόσο γιογιό με κάνανε.
Η δε ακρόαση του δίσκου συνιστάται για road trip, για feelgood καταστάσεις με φίλους, για μοναχικές νύχτες με ξύδια και για ξεσπάσματα παντός τύπου. Η κοινή συνισταμένη όλων αυτών είναι η επιβαλλόμενη αγορά του σε οποιαδήποτε μορφή. Εμείς θα προτιμήσουμε το βινύλιο, μιας και ήρθε από τα μέρη μας. Γιατί ναι, είναι δίσκος 15αδας.