Τα δέκα καλύτερα alternative άλμπουμ για το πρώτο μισό του 2025

Το πρώτο μισό της χρονιάς που διανύουμε αφήνει ήδη πίσω πολλή και καλή μουσική σε όλο το φάσμα που καλύπτουμε στο Rocking.gr. Οι συντάκτες που καλύπτουν το rock, το metal και τον alternative ήχο ψήφισαν και το αποτέλεσμα παρουσιάζεται από το site μας σε τρεις αντίστοιχες λίστες.

Κυρίες και κύριοι, αυτοί είναι οι καλύτεροι alternative δίσκοι για το πρώτο μισό του 2025, στο τελευταίο από τα τρία άρθρα μας.

Δείτε επίσης:

Tα δέκα καλύτερα metal άλμπουμ για το πρώτο μισό του 2025
Τα δέκα καλύτερα rock άλμπουμ για το πρώτο μισό του 2025

10. Caroline - Caroline 2

«Η ατμόσφαιρα του άλμπουμ (αναφέρομαι αυστηρά στο feeling) μου θύμισε το πως ένιωσα πριν 20 χρόνια με τον παραμυθένιο κόσμο του "Takk" των Sigur Ros. Βέβαια, οι Caroline παίζουν ένα διαφορετικού είδους post-rock. Oι Caroline είναι πρωτίστως μια progressive folk μπάντα, με τα βιολιά και το τσέλο να οδηγούν συχνά τις συνθέσεις προς trad-folk μονοπάτια και τα διακριτικά τύμπανα να ηχούν περισσότερο σαν να ανήκουν στην free jazz. Στο τέλος, μένει η εντύπωση πως εδώ έχεις μια χαρισματική μπάντα που ακολουθεί ένα εντελώς δικό της μουσικό μονοπάτι»

Διαβάστε ολόκληρη την κριτική πατώντας πάνω στο εξώφυλλο

9. The Mars Volta - Lucro Sucio; Los Ojos De Vacio

«Το "Lucro Sucio; Los Ojos Del Vacio" θα διχάσει και πάλι. Δεν έχει πολλές κιθάρες, κι έχει μόνο ένα riff (στο "Un disparo al vacío"), έχει synths, είναι αργό και τζαμαριστό, τίγκα σε latin και jazz πινελιές, trip hop πλαισιώσεις, και σαγηνευτικές φωνητικές γραμμές που κάνουν τον Phil Collins περήφανο. Κάντε μία χάρη, λοιπόν, στον εαυτό σας και ακούστε το δίσκο ως ένα ενιαίο κομμάτι. Αν σαγηνεύεστε απ' τον κατακερματισμένο κόσμο των soundtracks και των concept albums των ‘70s, όπου η σύνθεση υπηρετεί μία - μουσική, έστω - ιστορία, αν σας εξιτάρει το "OK Computer", τότε αυτό εδώ θα σας συντροφεύσει για πολλές, πολλές νύχτες»

Διαβάστε ολόκληρη την κριτική πατώντας πάνω στο εξώφυλλο

8. Arm's Length - There's A Whole World Out There

«Το σχήμα από το Οντάριο του Καναδά κατάφερε στο νέο του δίσκο να συνοψίσει στο έπακρο το τι εστί σύγχρονο emo/punk rock, και να συνθέσει ένα ολόκληρο οικοσύστημα για να εξερευνήσεις ασταμάτητα επί 47 σχεδόν λεπτά. Αν κάποτε κάπου μέσα σου, υπήρξε μια ευαίσθητη μουσική αποφυάδα για αυτές τις φορτισμένες μουσικές, η ποικιλία του "There's A Whole World Out There" θα την ποτίσει ξανά. Σε μια εποχή που το ιδίωμα διανύει μια εντυπωσιακή περίοδο ανάκαμψης, οι Arm's Length φαντάζουν ικανοί να αφήσουν ανεξίτηλα το στίγμα τους, κυκλοφορώντας ένα από τα καλύτερα άλμπουμ που μπορεί να ακούσεις σήμερα.»

Διαβάστε ολόκληρη την κριτική πατώντας πάνω στο εξώφυλλο

7. Bon Iver - Sable, Fable

«Το "fABLE", λοιπόν, σβήνει με ένα πέρασμα της παλάμης τα έξι χρόνια που πέρασαν απ' την προηγούμενη κυκλοφορία, μιας και μουσικά συνεχίζουμε από εκεί που μείναμε. Η indie folk μουσική του Bon Iver, διανθισμένη με ηλεκτρονικές παραμορφώσεις, rn'b, soul, pop, gospel, και beats, σχηματίζει πια ένα πολυποίκιλο μωσαϊκό, το οποίο έχει βρει την ισορροπία μεταξύ «ευφυΐας» και συναισθήματος. O Bon Iver μπορεί να άργησε έξι χρόνια, όμως η επιστροφή του είναι αδιαπραγμάτευτη και δεν αφήνει περιθώρια πως πρόκειται για μία απ' τις πιο ιδιαίτερες μουσικές προτάσεις στη σύγχρονη μουσική παραγωγή»

Διαβάστε ολόκληρη ην κριτική πατώντας πάνω στο εξώφυλλο

6. Sharon Van Etten - Sharon Van Etten & The Attachment Theory

«Οι συνειρμοί με όλα τα «Η τάδε και οι τάδε» συγκροτήματα έγιναν αυτοστιγμεί, και με έκανε να αναρωτιέμαι αν θα πρόκειται για έναν πιο punk δίσκο. Η απάντηση είναι πως όχι, αλλά ταυτόχρονα πρόκειται για έναν δίσκο με μεγάλο ηχητικό εύρος, που δεν προσπαθεί να μπει σε μία αυστηρή κατηγορία, απλώς κάνει all-things-alt, με αρκετά synths, πρωταγωνίστριες μπασογραμμές, αργά χτισίματα και rock κορυφώσεις. Το "Sharon Van Etten & the Attachment Theory" βρίσκει την καλλιτέχνιδα και το συγκρότημά της στην τέλεια στιγμή τους. Ας ελπίσουμε η δημιουργική προσκόλλησή τους να κρατήσει πολλά φεγγάρια ακόμη.»

Διαβάστε ολόκληρη την κριτική πατώντας πάνω στο εξώφυλλο

5. Black Foxxes - The Haar

«Πίσω στα μέσα της περασμένης δεκαετίας, το όνομά των Black Foxxes φιγούραρε στις καθιερωμένες λίστες με τα πιο υποσχόμενα και «συμβαίνει τώρα» πραγματάκια του ευρύτερου alternative χώρου. Κοντά δέκα χρόνια μετά, η τέταρτη κυκλοφορία έρχεται να προσθέσει έναν ακόμα αστερίσκο στο καλτ στάτους των Εγγλέζων. Ο ηλεκτρισμός και τα ξεσπάσματα βρίσκονται ακόμα εδώ. Οι λοξές ματιές στο grunge συνεχίζονται, έστω κι από το πίσω κάθισμα. Σε πλήρη αρμονία με τη μέχρι τώρα πορεία, το βάρος πέφτει στις μεσαίες ταχύτητες και τα προσεγμένα παιχνίδια στις εντάσεις. Οι ιδιότροποι στίχοι και οι φορτισμένες ερμηνείες του Mark Holley συνεχίζουν να λειτουργούν ως αιχμή του δόρατος. Στο "The Haar" οι Foxxes ολοκληρώνουν το καρέ. Οι επιταγές της αγοράς μένουν με κάθε επισημότητα πίσω.»

Διαβάστε ολόκληρη την κριτική πατώντας πάνω στο εξώφυλλο

4. Propagandhi - At Peace

«Οι Καναδοί tech-thrash/punk τιτάνες, με την στάση, τις πράξεις, τη δισκογραφία, και το καθετί της καλλιτεχνικής και άρα και πολιτικής τους υπόστασης, έχουν αναχθεί, δικαίως ξεκάθαρα, σε μια από τις κρισιμότερες φωνές που διαθέτει η punk αντικουλτούρα και η κιθαριστική μουσική γενικότερα. Tο "At Peace", είναι ένα γνήσιο τέκνο της εμπνευσμένης μήτρας που μας έχει δωρίσει επτά ασυναγώνιστους δίσκους στο παρελθόν. Το συγκρότημα, συνειδητοποιεί τις επιταγές της δημιουργικής του ύπαρξης έπειτα από τέσσερις δεκαετίες, εμβαθύνει στο mid-tempo, ακονίζει τα μελωδικά του περάσματα στις αδάμαστες κιθάρες του. Σε αυτή την οκταετία, ο κόσμος καταστράφηκε και ανασυντέθηκε πολλές φορές, ζωές άλλαξαν, αφηγήματα καταρρίφθηκαν, προσωπεία διαλύθηκαν. Στον αντίποδα, κάποια πράγματα μένουν σταθερά. Ένα εξ' αυτών, πως κάθε νέος δίσκος των Propagandhi, είναι ένας από τους κορυφαίους της χρονιάς του, ένα απαραίτητο άκουσμα, μια εξαιρετική εισαγωγή στον κόσμο τους.»

Διαβάστε ολόκληρη την κριτική πατώντας πάνω στο εξώφυλλο

3. The Murder Capital - Blindness

«Αυτό λοιπόν που γίνεται σαφές από την πρώτη ακρόαση του "Blindness", τρίτου αισίως άλμπουμ τους, είναι πως οι The Murder Capital έχουν απομακρυνθεί πλέον αισθητά από το post-punk, επενδύοντας σε έναν ήχο πυκνό, θορυβώδη και πολυδιάστατο με, οριακά shoegaze ανά φάσεις, αέρα, και alt rock προσέγγιση που συναντά το μονοπάτι στο οποίο βαδίζουν σήμερα οι επίσης Ιρλανδοί Fontaines DC. Στο τρίτο τους άλμπουμ, επιβεβαιώνουν την ικανότητά τους να προχωράνε μπροστά και να επαναπροσδιορίζουν τον ήχο τους. Είτε αγαπήσατε το "When I Have Fears", είτε το "Gigi's Recovery", είτε και τα δύο, είτε κανένα από τα δύο, οφείλετε να δώσετε μια ευκαιρία στο "Blindness" που, με σιγουριά, αποτελεί και την πιο ολοκληρωμένη μέχρι σήμερα δουλειά των The Murder Capital κι ένα από τα άλμπουμ για τα οποία θα μιλάμε στο μέλλον όταν θα αναπολούμε το 2025.»

Διαβάστε ολόκληρη την κριτική πατώντας πάνω στο εξώφυλλο

2. Winona Fighter - My Apologies To The Chef

«Οι Winona Fighter έχουν τη φρεσκάδα και τον ενθουσιασμό της παρέας που έχει πάθει εμμονή με τη μουσική, έχει φτιάξει προσωπικό studio και πρακτικά ζουν εκεί μέσα παίζοντας και γράφοντας ασταμάτητα. Δεν ξέρω ποια άλλη μουσική θα ταίριαζε περισσότερο σε αυτή την εικόνα από το προσβάσιμο punk rock που ακούγεται τοσο 90's όσο και 00's, πηγαίνοντας άλλοτε πιο κοντά σε alternative rock κι αλλού σε πιο pop-punk ύφος. Η αίσθηση που μου δίνει η μπάντα είναι ότι έχει όλες τις βάσεις αλλά και το περιεχόμενο για να απασχολήσει πολύ κόσμο τα επόμενα χρόνια και, γιατί όχι, να κάνει και ένα μεγάλο εμπορικό άλμα που θα τη φέρει στην πρώτη γραμμή του σημερινού, και αυριανού, accessible punk»

Διαβάστε ολόκληρη την κριτική πατώντας πάνω στο εξώφυλλο

1. Turnstile - Never Enough

«Όλοι θέλουν σήμερα ένα κομμάτι των Turnstile. Αν υπάρχει εξάλλου ένα συγκρότημα-σύμβολο του σύγχρονου εναλλακτικού ήχου που παντρεύει τέλεια την ορμή του hardcore punk με τις σύγχρονες indie τάσεις, είναι αυτό. Και η δεκαετία που διανύουμε είναι με βεβαιότητα η δική τους δεκαετία. Το "Never Enough" ακολουθεί την φόρμα της προηγούμενης δουλειάς τους, συνεχίζοντας στον δρόμο που άνοιξε το "Glow On". Γι' αυτό και εκτιμώ πως στο μέλλον θα τα βλέπουμε σαν δίσκους-αδερφάκια. Το εντυπωσιακό όμως είναι πως, παρόλο που δεν είναι δυνατόν να επαναληφθεί το σοκ και αυτή τη φορά ήμασταν προετοιμασμένοι, σε ποιότητα η νέα τους δουλειά δεν υστερεί καθόλου. Παράλληλα όμως, το συγκρότημα καταφέρνει να μας ξαφνιάσει. Γι' αυτό φροντίστε άμεσα να καβαλήσετε τον ροζ συννεφάκι τους και να χαθείτε στον μπλε ουρανό. Δεν υπάρχει περίπτωση να το μετανιώσετε.»

Διαβάστε ολόκληρη την κριτική πατώντας πάνω στο εξώφυλλο