Creeper

Born Cold

Roadrunner (2019)

Από τον Αντώνη Μαρίνη, 05/11/2019

Περισσότερα ραδιόφωνα και πιο έντονο eyeliner

Το σεστέτο από το Southampton έκανε αρκετή φασαρία γύρω από το όνομά του δύο χρόνια πριν. Το "Eternity, In Your Arms" ήταν απλό, λιτό και απέριττο punk rock. Χωρίς καινοτομίες ή πειραματισμούς, και χωρίς την παραμικρή προσπάθεια να πείσει για το αντίθετο. Τα στοιχεία που το έκαναν να ξεχωρίσει ήταν η εφηβική του ορμή σε συνδυασμό με το μπέρδεμα διαφορετικών παρακλαδιών του ύφους (κυρίως) και η πεντακάθαρη παραγωγή του (λιγότερο). Κάπου ανάμεσα σε αυτά, αναμφίβολα, σημαντικό ρόλο έπαιξαν και οι horror-ish στιλιστικές επιλογές.

Η επιστροφή με το "Born Cold" μοιάζει βγαλμένη από τα καλύτερα ροκ εγχειρίδια. Τα όρια του ήχου του σχήματος τραβιούνται στα άκρα. Τα πιασάρικα στοιχεία γίνονται ακόμα πιο έντονα, ενώ τα θεμέλια παραμένουν ακλόνητα. Η εκμοντερνισμένη απόδοση του παλιομοδίτικου μελωδικού punk είναι ακόμα στο επίκεντρο, με τον βρετανικό αέρα και την γκρίζα θεματολογία να ακολουθούν. Τα φωνητικά κάνουν ένα βήμα μπροστά, η παραγωγή βγάζει ξανά μάτια, και το ρεφραίν κολλάει χωρίς να το πάρεις χαμπάρι. Ο ορισμός του bigger and better, κυρία μου.

Βάλτε τα μαύρα που ξεθάψατε μετά την ανακοίνωση της επανένωσης των My Chemical Romance και πατήστε άφοβα play.

Αντώνης Μαρίνης

Κομπιούτερς, αριθμοί και μουσικές. Προτιμά το ροκ του σκοτεινό και έξυπνο. (Συνήθως.) Εκτιμά εξίσου ιδιότροπες και πιασάρικες μελωδίες. Πιστεύει ότι η ιδανική ακρόαση δίσκου γίνεται συνοδεία booklet....