Creeper

Eternity In Your Arms

Roadrunner (2017)
Από τον Άλκη Κοροβέση, 04/10/2017
Skate punk με horror περιτύλιγμα

Στο ντεμπούτο τους οι Creeper ενσωματώνουν στοιχεία από punk rock, pop και λίγο post-hardcore με αρκετά ενδιαφέρουσες στιγμές. Αν εξαιρέσεις το μελό/εφηβικό/emo περιεχόμενο των στίχων, το "Eternity In Your Arms" αποτελεί ένα άκρως επιτυχημένο πρώτο εγχείρημα. Πιασάρικα κομμάτια με κολλητικά ρεφρέν συνθέτουν έναν ύμνο στη μουσική της Orange County. Καλιφορνέζικο skate punk και τα μυαλά στα κάγκελα. Στα συν της μπάντας το παρουσιαστικό του front-man που παραπέμπει σε έναν έφηβο Peter Steele. Στα αρνητικά, η έλλειψη πρωτοτυπίας, αφού ακολουθούν, με επιτυχία βέβαια, μια δοκιμασμένη φόρμουλα. Ενδιαφέρον - αν μη τι άλλο - άκουσμα για φίλους των My Chemical Romance, Offspring, Green Day.

Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET
  • Protomartyr

    Relatives In Descent

    Domino (2017)
    Από τον Θεοδόση Γενιτσαρίδη, 04/10/2017
    Ένα άνθος που ταιριάζει στις σκοτεινές και άχαρες εποχές που ζούμε

    Όπως και στο προ διετίας "The Agent Intellect" το συγκρότημα από το Detroit παρουσιάζει ένα ιδιόμορφο punk γεμάτο τέχνη, συναίσθημα και μαυρίλα. Φυσικά, λόγω φωνητικών, θυμίζουν αρκετά Nick Cave. Ο ήχος τους και οι μουσικές τους κατέχουν ένταση, μελωδία, θόρυβο και εκρήξεις. Αυτός ο συνδυασμός και οι κοινωνικοπολιτικοί στίχοι δημιουργούν μια έντονη κατάσταση. Είναι συνάμα μελαγχολικό και εξοργισμένο. Εύθραυστο και διορατικό. Η αρχή ("A Private Understanding") και το τελείωμα ("Half Sister") αυτού του δίσκου είναι εντυπωσιακά. Το σκεπτόμενο punk τους είναι όμορφο. 

    Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET
  • City Of Caterpillar

    Driving Spain Up A Wall (EP)

    Adagio830/Repeater (2017)
    Από τον Θεοδόση Γενιτσαρίδη, 10/10/2017
    Αναμνήσεις από μια ακραία, προοδευτική και συναισθηματική νεότητα που (κακώς) δεν εξυψώθηκε ποτέ

    Δεκαπέντε χρόνια μετά τον ένα και μοναδικό τους (ομώνυμο) δίσκο έρχονται με μια φετινή ηχογράφηση του απίθανου εντεκάλεπτου "Driving Spain Up A Wall" το οποίο είχε παιχτεί μόνο μερικές φορές ζωντανά τότε. Μιλάμε για κομματάρα, όχι αστεία. Είναι ένα από τα καλύτερα, μοντέρνα, εναλλακτικά και ανεξάρτητα rock κομμάτια που θα ακούσεις στην ζωή σου. H δεύτερη πλευρά του δίσκου, με το "As Τhe Curtains Dim (little white lie)" ηχογραφήθηκε τον χειμώνα του 2002, αλλά δεν κυκλοφόρησε ποτέ. Και τα δύο τραγούδια καταγράφουν αυτό τον απίθανο συνδυασμό που είχε καταφέρει τότε αυτή η μπάντα. Ατμόσφαιρα, με post-rock και shoegaze στοιχεία που καταλήγει σε ένα σάπιο και αρκετά κάφρικο screamo.  Ένας ορισμός του μοντέρνου hardcore με μια πιο εναλλακτική άποψη. Αυτή η κυκλοφορία είναι ένας εξαιρετικός λόγος να ακούσεις και την δισκάρα που είχαν κυκλοφορήσει τότε. Το συγκρότημα είναι κάτι σαν τους Slint, εάν συνέχιζαν, θα μπορούσαν να είχαν μεγαλουργήσει και να μιλάμε ακόμα για μια από τις μεγαλύτερες μπάντες του χώρου. Τι Fugazi και Orchid και Mogwai, θα μιλάγαμε για κάτι ανώτερο! 
     
    Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET
  • Galneryus

    Ultimate Sacrifice

    Warner Music Japan (2017)
    Από τον Σπύρο Κούκα, 10/10/2017
    Υψηλών προδιαγραφών νεοκλασικό metal, αρκετών prog/power σημείων κι εξωτικών χαρακτηριστικών

    Δέκατο τρίτο άλμπουμ σε δεκατέσσερα χρόνια δισκογραφικής πορείας για τους Galneryus, έναν από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της Χώρας του Ανατέλλοντος Ηλίου στο σκληρό ήχο τα τελευταία χρόνια.

    Στο "Ultimate Sacrifice" απολαμβάνουμε για ακόμη μια φορά υψηλών προδιαγραφών νεοκλασικό power metal, με τα αρκετά prog σημεία των συνθέσεων να αποτελούν επιπλέον δέλεαρ και να τονίζουν την αδιαμφισβήτητη τεχνική υπεροχή των μουσικών που απαρτίζουν την μπάντα.

    Μοναδικό μειονέκτημα για κάποιον μη εξοικειωμένο με τη χρήση άλλων γλωσσών στο metal χώρο (πέραν των αγγλικών), αν βέβαια μπορεί να θεωρηθεί ως τέτοιο, αποτελεί η σημαντική παρουσία και της μητρικής τους γλώσσας στον τομέα των φωνητικών, αν και οι φωνητικές γραμμές και η συνολική απόδοση του, «παλιού» πλέον, Masatoshi Ono, είναι κάτι παραπάνω από ανταγωνιστική.

    Πάντως, η «εξωτικότητα» της προέλευσης τους και η μερική ιδιαιτερότητα σχετικά με ό,τι αφορά τα φωνητικά δεν θα πρέπει να αποθαρρύνει κάποιον να τσεκάρει το νέο άλμπουμ των Ιαπώνων, καθώς επιφυλάσσει αρκετές συγκινήσεις, ειδικά για τους φίλα προσκείμενους στα μελωδικότερα παρακλάδια του metal.

  • SHARE
  • TWEET
  • Kele Okereke

    Fatherland

    BMG (2017)
    Από την Βάσω Καραντζάβελου, 11/10/2017
    -Αποτάξου την ηλεκτρονική - Απεταξάμην

    Μετά από ένα μακρύ μουσικό ταξίδι, ο Kele Okereke επιστρέφει με την τρίτη solo κυκλοφορία του και κάτι εντελώς καινούργιο. Αφήνοντας στην άκρη την ένταση της indie rock και τις ηλεκτρονικές δοκιμές με τους Bloc Party, επιστρατεύει ακουστικά όργανα και low key μελαγχολικές μελωδίες που θυμίζουν Elliott Smith για να φτιάξει το "Fatherland", ένα ντοκουμέντο αφιερωμένο στην κόρη του. Εύστοχη και ήπια μουσική, απογυμνωμένη από την υπερβολή που τον στιγμάτισε τα τελευταία χρόνια, εισάγει μία άποψη του Okereke που δεν είχε πολυαναδειχτεί. Ένα εύκολο άκουσμα το οποίο εξερευνά καταχωνιασμένες, μέχρι πρότινος, περιοχές του μουσικού του πεδίου και ταιριάζει πολύ ωραία με το γλυκό λυρισμό των στίχων. 

  • SHARE
  • TWEET
  • Lonewolf

    Raised On Metal

    Massacre (2017)
    Από τον Σπύρο Κούκα, 16/10/2017
    Ο λύκος κι αν εγέρασε...

    Πιστοί στο σχεδόν ετήσιο ραντεβού τους, οι Γάλλοι Lonewolf κυκλοφορούν φέτος τον ένατο ολοκληρωμένο τους δίσκο. Η μπάντα από την Grenoble έχει αποκτήσει ένα σεβαστό όνομα στους speed/power κύκλους, προσφέροντας σταθερά ποιοτικές δουλειές που, αν και δεν διεκδικούν δάφνες πρωτοτυπίας, πάντοτε έχουν πράγματα να προσφέρουν.

    Στο φετινό "Raised On Metal" δεν παρεκκλίνουν στο ελάχιστο από το εδραιωμένο τους ύφος, συνεχίζοντας να ακούγονται σαν την ισόποση ηχητική μίξη μεταξύ των παλιών καλών Running Wild και των Grave Digger.

    Παράλληλα, με συγγενείς προσανατολισμούς και με σχήματα όπως οι Rebellion (του πρώην κιθαρίστα των Grave Digger, Tomi Gottlich) και οι Stormwarrior, καταλαβαίνει κανείς πως οι Γάλλοι πρέπει να λογίζονται ως τέκνα της τευτονικής heavy/power metal σχολής, έχοντας έναν άκρως σφιχτοδεμένο ήχο και όλα τα χαρακτηριστικά του είδους τους παρόντα.

    Το "Raised On Metal" αποτελεί ακόμη μια αξιόλογη πρόταση στο χώρο, που ακόμη κι αν βρίσκεται ένα σκαλοπάτι πιο κάτω από τον περσινό προκάτοχο του (και σίγουρα δεν φτάνει τα μεγαλεία του "The Dark Crusade"), συνεχίζει τη σταθερή πορεία των Γάλλων και θα ικανοποιήσει σε όσες ακροάσεις του δοθούν. 

     

  • SHARE
  • TWEET
  • Hinder

    The Reign

    The End (2017)
    Από τον Σπύρο Κούκα, 18/10/2017
    Ιδανικό ως το σάουντρακ κάποιας τριτοκλασάτης college movie

    Τα πάντα μοιάζουν χειρότερα σε αυτήν τη δισκογραφική επιστροφή των Hinder, δύο χρόνια μετά το "When The Smoke Clears". Κι αν εκείνο φάνταζε ως ένα μεταβατικό άλμπουμ, λόγω της αλλαγής που υπήρξε στη θέση του τραγουδιστή, το “The Reign” δεν έχει ούτε αυτή τη δικαιολογία για να περισώσει κάπως τις εντυπώσεις.

    Τυπικό, κοινότυπο hard rock που είναι κομμένο και ραμμένο για να επιλεχθεί ως το σάουντρακ κάποιας τριτοκλασάτης college movie, με τις ελάχιστες αναλαμπές του να πατούν στη συνθετική λογική των χρυσών χρόνων των Def Leppard, δίχως βέβαια να φτάνουν τέτοια επίπεδα songwriting. Ο Marshal Dutton δεν πείθει ως αντάξιος αντικαταστάτης του Austin Winkler, τα ελάχιστα δυνατά riff χάνονται σε μια θάλασσα συνθέσεων άνευρης μετριότητας, με το δίσκο να μην μπορεί να ικανοποιήσει επαρκώς ούτε τον φανατικότερο των ακροατών τους (αν υπάρχει τέτοιος).

    Προσπεράστε άφοβα.

  • SHARE
  • TWEET
  • Θραξ Πανκc

    Πανκοπανηγυροψυχεδέλεια

    Self Released (2017)
    Από τον Άλκη Κοροβέση, 19/10/2017
    Οι Θραξ Πανκc ντύνουν με ευφάνταστο τρόπο τα παραδοσιακά Θρακιώτικα κάλαντα με βαριές κιθάρες

    Οι Villagers Of Ioannina City έκαναν την αρχή με το "Riza". Συνδύασαν με ιδιαίτερα πετυχημένο τρόπο το trend της εποχής, desert / heavy / ψυχεδελικό rock με τα παραδοσιακά ηπειρώτικα. Το αποτέλεσμα λίγο πολύ όλοι το ξέρουμε. Να αναφέρω απλά πως στην Πάτρα μόνο, ήρθαν γύρω στις 3 φορές για το "Riza" σε διάστημα 2 ετών. Και πάντα τα μαγαζιά ήταν τίγκα. Εδώ θα κλείσω την αναφορά στους V.I.C., η οποία αν και όχι απαραίτητη, κρίνεται σημαντική για τη συνέχεια. Γιατί φαντάζομαι ότι έπαιξε ρόλο η ιστορία τους για τη δημιουργία των Θραξ Πανκc. Ο Γιώργος και ο Βαϊτσης συνάντησαν τον Πάνο σε κάποιο γιορτάσι και αποφάσισαν να ενώσουν τις δυνάμεις τους κάπου μέσα στο 2015. Έτσι τα κάλαντα της Θράκης έδεσαν με την punk, αλλά και με την ψυχεδέλεια των Tool - θα προσθέσω εγώ. Το δείγμα του "Πανκοπανηγυροψυχεδέλεια" με τις γκάιντες, τις λύρες, τις πολυφωνίες και τα νταούλια είναι καλό, και ακόμα καλύτερο γίνεται με τις κοφτές κιθάρες αλλά το να ζήσεις όλο αυτό ζωντανά είναι άλλο πράμα. Προφανώς γιατί το κλίμα του πανηγυριού δύσκολα εγκλωβίζεται στον δίσκο. Περιμένοντας την επόμενη, πιο ολοκληρωμένη δουλειά των παιδιών, ακούμε το Tool-οειδές "Δέντρο" και το ξεσηκωτικό "Ψες Eίδια".

    Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET
  • Quiet Riot

    Road Rage

    Frontiers (2017)
    Από τον Σπύρο Κούκα, 19/10/2017
    Ο συνθετικός κατήφορος δεν έχει τελειωμό

    Οι Quiet Riot είναι και θα παραμείνουν ένα θρυλικό όνομα της heavy metal μυθολογίας, έχοντας επαρκέστατα «γαλόνια» για να μνημονεύονται από τους φίλους της σκληρής μουσικής. Δυστυχώς, όμως, ο συνθετικός τους κατήφορος δεν έχει τελειωμό πλέον, μιας και πρέπει να ανατρέξουμε αρκετά χρόνια πίσω για να βρούμε δουλειά τους που να αντέχει το βάρος του ονόματος τους.

    Έτσι και στο νέο τους δίσκο, τα πράγματα φαντάζουν δυσοίωνα, αφού το ανέμπνευστο songwriting δίνει και παίρνει, η παραγωγή δεν βοηθά ούτε στο ελάχιστο και ο νέος James Durbin προσπαθεί τόσο υπερβολικά να αποδείξει την αξία του, που εν τέλει καταδικάζει και τις στιγμές που φανερώνει τους λόγους για τους οποίους επιλέχθηκε για τη θέση. Είναι κρίμα για την ιστορία της μπάντας αυτή η κατάντια που έχει περιπέσει τα τελευταία χρόνια, επιβεβαιώνοντας πως κάποιες φορές τα θρυλικά ονόματα του παρελθόντος είναι καλό να αφήνονται στην ασφάλεια των αναμνήσεων.

  • SHARE
  • TWEET
  • Savage Master

    Creature Of The Flames (EP)

    Skol (2017)
    Από τον Σπύρο Κούκα, 23/10/2017
    Το πάθος και το τσαγανό αντισταθμίζουν τις περιορισμένες συνθετικές τους αρετές

    Πιστοί στην παλιομοδίτικη λογική της μιας κυκλοφορίας κάθε χρόνο, οι Savage Master μας προσφέρουν αυτό το EP πέντε τραγουδιών, μένοντας προσηλωμένοι στις βασικές αρχές του κλασσικού heavy metal ήχου. Με την Stacey Peak να είναι αρκετά άτσαλη στις ερμηνείες της, αλλά να νιώθει την κάθε λέξη που τραγουδά και την μπάντα να ακολουθεί τις  διδαχές σχημάτων όπως οι Bitch και οι Chastain, ουσιαστικά βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια ετεροχρονισμένα ‘80s αμερικανική οπτική περί NWOBHM (και η τίμια διασκευή στο “Death Or Glory” των Holocaust το μαρτυρά ξεκάθαρα).

    Το πάθος, το τσαγανό και το μεράκι χαρακτηρίζουν και αυτήν την προσπάθεια των heavy metallers από το Κεντάκι, χαρακτηριστικά που από μόνα τους δεν μπορούν να βελτιώσουν σημαντικά τις (περιορισμένες) συνθετικές τους αρετές, αλλά τους χαρίζουν το σεβασμό και αρκετή από την προσοχή μας.

  • SHARE
  • TWEET
  • Throane

    Plus Une Main A Mordre

    Debemur Morti Productions (2017)
    Από τον Γαβριήλ Φιλιππόπουλο, 23/10/2017
    To "Plus Une Main A Mordre" μοιράζει απλόχερα κύματα απελπισίας και κλειστοφοβικής τέχνης

    Οι Throane (βασικά ένας άνθρωπος είναι) είναι το προσωπικό μουσικό όραμα του διεστραμμένου εικαστικού, illustrator και designer, μεταξύ άλλων των Blut Aus Nord, Ulver, Neurosis, Deathspell Omega και Church of Ra, Dehn Sora. To ντεμπούτο άλμπουμ του "Derrière-Nous, La Lumière" ήταν ένα συγκλονιστικά παραγνωρισμένο έπος όπου και με δική μου ευθύνη δεν παρουσιάστηκε από αυτές τις σελίδες. Κάτι μήνες μετά ο Sora επανέρχεται με το εξίσου σκοτεινό και έντονο "Plus Une Main A Mordre". Και έρχεται για να μοιράσει απλόχερα κύματα απελπισίας και κλειστοφοβικής τέχνης μέσω ενός δούρειου ίππου που κατέχει το ambient περίβλημα για να διαπεράσει τα απροσπέλαστα τείχη και μετά να αφήσει έναν post metal/black metal μαύρο ποταμό να παρασύρει τα πάντα στο διάβα του.

    Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET
  • Shade Empire

    Poetry Of The Ill-Minded

    Candlelight (2017)
    Από τον Άλκη Κοροβέση, 24/10/2017
    Συμφωνικό death metal με κάποιο ενδιαφέρον, αλλά και χτυπητές αδυναμίες που μετριάζουν το συνολικό αποτέλεσμα

    Οι Shade Empire έχουν μια αξιοπρόσεχτη πορεία από το 1999 στο χώρο του ατμοσφαιρικού death metal. Φέτος, κυκλοφόρησαν τον πέμπτο τους δίσκο, τέσσερα χρόνια μετά το πολύ καλό "Omega Arcane". Βαδίζουν στα χνάρια των Fleshgod Apocalypse και των Dimmu Borgir περισσότερο, παρά των Septic Flesh, αφού τα συμφωνικά τους μέρη καταλαμβάνουν πολύ περισσότερο χώρο στο προσκήνιο. Στο "Poetry Of The Ill-Minded", ενώ έχουν ωραίες ιδέες (πχ τα τζαζοπεράσματα με την τρομπέτα στα "Wanderer" και "Thy Scent"), κάτι λείπει για να κάνει ολοκληρωμένη την όλη προσπάθεια. Τα καθάρα φωνητικά είναι πολύ κακά και χαντακώνουν, όπου εμφανίζονται, τις συνθέσεις. Στο πέρας του δίσκου δεν μπορώ να πω ότι μου έμεινε κάποιο κομμάτι, αλλά σκόρπιες όμορφες στιγμές. Οι φίλοι του ατμοσφαιρικού φινλανδικού metal, καθώς και του συμφωνικού death, ας ρίξουν μια αυτιά στο δίσκο, οι υπόλοιποι προσπεράστε άφοβα.

  • SHARE
  • TWEET
  • Converge

    I Can Tell You About Pain

    Epitaph/Deathwish (2017)
    Από τον Γαβριήλ Φιλιππόπουλο, 25/10/2017
    Πέντε χρόνια για να ακούσουμε καινούρια μουσική από δαύτους είναι μία αιωνιότητα

    Το 7" EP "I Can Tell You About Pain" είναι το πρώτο δείγμα καινούριας μουσικής που ακούσαμε από τους Converge από το 2012. Πέντε χρόνια είναι συγκλονιστικά μεγάλο διάστημα όταν μιλάμε για συγκροτήματα τέτοιας εμβέλειας και καθοριστικής σημασίας για έναν ολόκληρο ήχο. Η κυκλοφορία υπάρχει εκεί έξω από το καλοκαίρι αλλά τώρα μπορεί να λειτουργήσει σαν τιζεράκι για το νέο ολοκληρωμένο άλμπουμ "The Dusk In Us" που θα βγει τον Νοέμβριο. To ομώνυμο "I Can Tell You About Pain" είναι ένα γρήγορο τσιταρισμένο Iron Maiden με speed, hardcore σφηνάκι που οι Αμερικάνοι έχουν γράψει γύρω στις 43969 φορές στην καριέρα τους. Το δεύτερο κομμάτι ωστόσο το "Eve" είναι ένα συναισθηματικό αργόσυρτο και uber heavy έπος 7 λεπτών και 36 δευτερολέπτων που κρύβει μέσα του όλη τη μαγεία και τον πόνο της μουσικής αυτού φανταστικού συγκροτήματος.

  • SHARE
  • TWEET