Witchcraft

Μια διαχρονική σταθερά για το Rocking.gr και τους ανθρώπους του - παλιούς και νέους - είναι η αμετανόητη αγάπη μεγάλο μέρος της ομάδας μας για τους Witchcraft του Magnus Pelander. Μια αγάπη συνεχής και οπαδική που δεν δίστασε να γίνει αυστηρή στα «mainstream» χρόνια του "Nucleus" και να δει τα θετικά του "Black Metal" όταν οι άλλοι του γύριζαν την πλάτη. Φυσικά κι εμείς, όπως και η πλειοψηφία των οπαδών των Witchcraft, επιθυμούσαμε μια επιστροφή στον παλιό τους ήχο και, από αυτήν την άποψη, το νέο έβδομο τους άλμπουμ είναι ευκαιρία για γιορτή.

Με νέους συνεργάτες τους Pär Hjulström στα τύμπανα και Philip Pilossian στο μπάσο, ο Pelander στο "Idag" επιχειρεί μια μερική επιστροφή στον ήχο των τεσσάρων πρώτων άλμπουμ. Η οργανική παραγωγή και η ζωντανή προσέγγιση του power trio - είναι γραμμένο στην πέτρα πως όταν στα σόλο δεν υπάρχει overdubbed ρυθμική κιθάρα, στέκεσαι προσοχή - φέρνει με συνέπεια στο προσκήνιο τις ροκάδικες και τις proto-doom επιρροές της μπάντας. Ένας έντονα obscure doom αέρας με άπειρες Sabbath-ικές αναφορές φυσάει στα τρία πρώτα τραγούδια του άλμπουμ ("Idag", "Drömmar Av Is", "Drömmen Om öod Och Förruttnelse"), υποβοηθούμενος κι από την χρήση σουηδικών. Το άλμπουμ έχει μπει με αλήτικη φόρα, όταν όμως ο Pelander μείνει μόνος με την (ελαφρώς ξεκούρδιστη) ηλεκτρική του και παραδώσει την blues λιτανεία του "Om Du Vill", έρχεται και η πρώτη στιγμή αληθινής μαγείας.

Αυτή η μαγεία θα εμφανιστεί ξανά και στο μαύρο διαμάντι που ονομάζεται "Burning Cross", ένα ανατριχιαστικό doom έπος σε οποιαδήποτε μονάδα μέτρησης. Έχοντας όμως φτάσει ήδη στα μισά του άλμπουμ, αρχίζει πια να φαίνεται καθαρά πως το "Idag" έχει πολύ χαλαρή συνοχή. Περισσότερο λειτουργεί σαν μια σύνοψη όλων όσων έχουν κάνει οι Witchcraft, αφού δίπλα στις προαναφερθείσες heavy doom στιγμές, θα βρεθούν και ακουστικές συνθέσεις που φέρνουν περισσότερο στις πιο προσωπικές Pelander στιγμές, το "Spirit" που φέρνει πολύ στο ομώνυμο του "Nucleus" και το rock-άκι "Irreligious Flamboyant Flame" που μας ξυπνάει αναμνήσεις των δύο πρώτων τους άλμπουμ. Όλα τα τραγούδια του άλμπουμ είναι (τουλάχιστον) καλά, η έλλειψη συνοχής όμως είναι ικανή να σε αποπροσανατολίσει.

Στην χαλαρότητα του "Idag" θα βρει κανείς μια χαμένη ευκαιρία για τον Pelander να βγάλει μια πραγματική δισκάρα. Το παράδοξο όμως είναι πως αυτή ακριβώς είναι και η γοητεία αυτού του άλμπουμ. Στιγμές όπως το σχιζοφρενικό "Christmas" λειτουργούν σχεδόν ημερολογιακά: ο Freud θα είχε πολλά να πει καθώς ο Pelander συντροφιά με μια ακουστική κιθάρα, ανατρέχει σε παλιούς έρωτες και σε αναμνήσεις της μητέρας του, σε ένα τραγούδι τόσο προσωπικό που μοιάζει σχεδόν σαν να κρυφακούς. Ο δε στίχος "lovely borderline explorer" που απευθύνεται σε κάποιο παλιό του κορίτσι, μοιάζει τελικά να περιγράφει καλύτερα απ’ όλους τον ίδιο.

Οι Witchcraft στο "Idag" είναι, επί της ουσίας, ένα προσωπικό project που είτε προσπαθεί πολύ να ικανοποιήσει το κοινό όλων των περιόδων τους, είτε δεν δίνει δεκάρα και κάνει ότι του κατεβαίνει στο κεφάλι. Αν κι είναι αδύνατο να μαντέψεις τι ισχύει από τα δύο, στην πραγματικότητα δεν έχει μεγάλη σημασία. Ο λόγος; Ότι το "Idag" είναι απολαυστικό, σε στιγμές φανταστικό, βαρύ, κεφάτο και μάλλον αυθόρμητο. Είναι ένα άλμπουμ που, αν και «σκόρπιο», θα σε καλέσει σε πολλές ακροάσεις και θα σου χαρίσει την ξεχωριστή vintage ζεστασιά του, την φωνάρα του Pelander και μπόλικη από την heavy rock τρέλα για την οποία είναι ικανοί οι Witchcraft. Επέστρεψαν. Και χωρίς να φτάνουν στα επίπεδα του "The Alchemist" ή του "Legend", το play πατιέται μόνο του, όντας αδύνατο να του αντισταθείς.

Bandcamp