Can Kicker

Δεν ξέρω αν συμφωνείτε αλλά αισθάνομαι πως υπάρχει μια μοναδική γοητεία σε αυτόν τον ήχο όπου το anarcho-punk συναντά το post-punk και το goth. Οι Can Kicker από το Cardiff , στο δεύτερο άλμπουμ τους, βασιλεύουν σε αυτό το σύμπαν συνδυάζοντας μια ωμή, τραχιά και αφιλτράριστη προσέγγιση με μελωδίες που σου τρυπάνε το στέρνο και σου ξεριζώνουν την καρδιά.

Έχοντας ξεκινήσει από τα υγρά υπόγεια του Ηνωμένου Βασιλείου κι έχοντας χτίσει την φήμη τους πάνω στις εκρηκτικές ζωντανές εμφανίσεις τους και στον DIY τρόπο προσέγγισης της μουσικής τους, οι βρετανοί, στη νέα τους δουλειά, δεν επιδιώκουν να εντυπωσιάσουν με περίπλοκες ενορχηστρώσεις ή επιτηδευμένες παραγωγές. Αντίθετα, η δύναμή τους επαναπαύεται στην αμεσότητα τους.

Από τις πρώτες κιόλας νότες, το "Yew" μοιάζει να έχει βγει από τις σπουδαιότερες μέρες του ήχου, εκεί λίγο πριν τα μέσα της δεκαετίας του 1980, καθώς οι κιθάρες κόβουν σαν αιχμηρές λεπίδες, οι δυνατές μπασογραμμές σου τσακίζουν την ραχοκοκαλιά, και επαναλαμβανόμενα, σχεδόν μηχανικά, τύμπανα λειτουργούν υπνωτικά, αναγκάζοντας μας να χάσουμε τον προσανατολισμό μας και να βυθιστούμε σε ένα τοπίο όπου απουσιάζει η αίσθηση του τόπου και του χρόνου, σαν να ήμασταν εδώ από πάντα ή σαν να μην έχουμε ξαναβρεθεί ποτέ εδώ, σαν το οικείο να συναντά το νέο και συναρπαστικό. Και, τέλος, ειδική μνεία οφείλει να γίνει στη φωνή, η οποία, βαθιά θαμμένη στη μίξη, καταλήγει να μοιάζει περισσότερο με φάντασμα που πλανάται πάνω από τις συνθέσεις, παρά με άνθρωπο πίσω από μικρόφωνο.

Φυσικά, το μεγαλύτερο ατού του άλμπουμ είναι η ατμόσφαιρα του. Οι Can Kicker καταφέρνουν να χτίσουν έναν απομονωμένο κόσμο όπου κυριαρχεί, από τη μία, η μελαγχολία και, από την άλλη, μια ανεπαίσθητη, υπόγεια οργή, που, ανά πάσα στιγμή, μοιάζει έτοιμη να εκραγεί. Μπορεί να μην είναι μουσική για εύκολη κατανάλωση, όμως, παράλληλα, δεν είναι απωθητική για τον μέσο ακροατή αφού το συγκρότημα ξέρει καλά πότε να ανεβάσει και να ρίξει τους τόνους. Όμως, εκεί που το "Yew" πραγματικά ξεχωρίζει είναι στις στιγμές που οι Can Kicker αφήνουν τις επιρροές τους στην άκρη και απομακρύνονται από τους προφανείς παραλληλισμούς, αφήνοντας τη μουσική τους να αναπνεύσει ελεύθερα.

Το "Yew" είναι ένας δίσκος που απαιτεί αφοσίωση και ακροάσεις. Δεν είναι μουσική για εύκολη κατανάλωση, δεν βασίζεται στο να σου τραβήξει για λίγο την προσοχή, δεν προτείνεται για ηχητική υπόκρουση σε βιντεάκια στο TikTok. Διαθέτει όμως ουσία και αν του δώσεις τον χρόνο που χρειάζεται (ξέρετε, όπως κάναμε παλιά όταν πιάναμε στα χέρια μας έναν δίσκο) θα σε ανταμείψει με μια από τις πιο συναρπαστικές και υποβλητικές ακροάσεις της χρονιάς.

Bandcamp