Tunde Adebimpe

Πιστεύω ακράδαντα πως το ταλέντο δεν είναι απαραίτητο για να μπορέσεις να φτιάξεις μουσική. Για την ακρίβεια, είμαι απολύτως βέβαιος πως δεν χρειάζεσαι ταλέντο για να φτιάξεις μουσική. Ίσως όμως να το χρειάζεσαι για να μπορείς να κατασκευάζεις με τη μουσική σου φανταστικούς κόσμους όπου οι άνθρωποι θα έρχονται για να βρουν καταφύγιο από την αστική παράνοια της εποχής μας. Και αυτό ακριβώς καταφέρνει ο Tunde Adebimpe με το προσωπικό του ντεμπούτο, με τίτλο "Thee Black Boltz".

Ο frontman των TV on the Radio, τους οποίους και είδαμε πρόσφατα ζωντανά, αποτελεί με βεβαιότητα έναν από τους πιο σημαντικούς καλλιτέχνες της δεκαετίας του 2000. Συνεπώς, η νέα του κυκλοφορία από την θρυλική Sub Pop αποτελεί μια πρόταση που μας αφορά όλους, ειδικά αν σκεφτούμε πως ξεκίνησε να την δουλεύει το μακρινό 2019, σε μια περίοδο που οι TV on the Radio είχαν μπει σε παύση. Οι προσπάθειές του ωστόσο, βρέθηκαν αντιμέτωπες με την πανδημία, την αδιαφορία των δισκογραφικών εταιρειών και, κυρίως, με την τραγική απώλεια της αδελφής του. Όλα αυτά, αντικατοπτρίζονται σε έναν δίσκο που δεν κρύβει την θλίψη του, αλλά καταφέρνει, ταυτόχρονα, να αγκαλιάσει τη χαρά μέσα από ηλεκτρονικούς ήχους που συνδυάζουν την synth-pop με το alternative rock και τις σκοτεινές ατμόσφαιρες με δυναμικά grooves.

Θα έλεγα πως, με έναν τρόπο, το "Thee Black Boltz" μοιάζει περισσότερο με μουσικό κολλάζ, λειτουργώντας ως ένα υβρίδιο από lo-fi indie rock, electro-dance, industrial και '80s κλεισίματα του ματιού. Αν και διατηρεί τη γνώριμη πολυσυλλεκτικότητα του συγκροτήματος με το οποίο τον γνωρίσαμε μπλέκοντας συνεχώς ταμπέλες και είδη, ο Adebimpe, εδώ, λειτουργεί πιο αυτόνομα και φανερώνει μια προσωπική ματιά που διαχωρίζει την τέχνη του από το έργο των TV On The Radio.

Κάθε κομμάτι είναι μια μικρή αποκάλυψη. Το "Magnetic", πρώτο single του άλμπουμ, θέτει τέλεια τον τόνο προτού το NIN-ινκό "Ate the Moon" κάνει σαφές πως τα πράγματα είναι πιο σοβαρά απ’ ό,τι μπορεί να πιστεύαμε. Φυσικά, από εδώ δεν λείπουν οι pop ανησυχίες που εκφράζονται τέλεια σε κομμάτια όπως το "Drop" και το "God Knows", οι αναφορές στους New Order που είναι το πρώτο πράγμα που σου έρχεται στο μυαλό ακούγοντας το "Somebody New", ενώ το πανέμορφο "ILY", που λοξοκοιτάει στους The National, αποτελεί μια τρυφερή, ακουστική ελεγεία αφιερωμένη στην αδελφή του.

Σε όλα αυτά, φυσικά, καθοριστικό ρόλο παίζει η παραγωγή του Wilder Zoby, περισσότερο γνωστού από την πολύχρονη συνεργασία του με τους Run The Jewels, ο οποίος παίρνει τις συνθέσεις του Adebimpe και τις μετατρέπει σε larger than life κομματάρες που κοιτάνε στα μάτια τις κορυφαίες στιγμές των TV On The Radio. Με συνολική διάρκεια μόλις 35 λεπτών, ο δίσκος φανερώνει έναν δημιουργό που, μέσα στη θλίψη, βρίσκει ελπίδα και έμπνευση, χαρίζοντας μας έναν πανέμορφο και πανέξυπνο δίσκο που σε καλεί να τον ακούσεις ξανά και ξανά καθώς θα ανακαλύψεις νέα πράγματα σε κάθε ακρόαση.

Συνολικά, θα έλεγα πως το "Thee Black Boltz" μοιάζει περισσότερο με κατάθεση ψυχής και λιγότερο με μια δυναμική δήλωση, όπως ίσως θα περίμενε κανείς από ένα solo ντεμπούτο. Είναι ένα άλμπουμ που έχει φτιαχτεί με αγάπη και στο οποίο κυριαρχεί η αγάπη. Αν οι TV On The Radio ήταν έστω και λίγο σημαντικοί για εσάς, ακούστε το άμεσα. Και αν όχι, ποτέ δεν είναι αργά για να γνωρίσετε έναν από τους πιο ενδιαφέροντες καλλιτέχνες της εποχής μας.