Thieves & Liars

When Dreams Become Reality

Dreamt Music (2008)
Από τον Γιώργο Ζαρκαδούλα, 05/03/2008
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Άλλη μια μπάντα που καπηλεύεται το ένδοξο παρελθόν των '70s και προσπαθεί να φτιάξει όνομα; Μπα, δε νομίζω. Μια νέα μπάντα ίσως, που ξημεροβραδιάζεται βλέποντας και καταγράφοντας σε dvd όλα τα ντοκυμαντέρ του National Geographic για τους δεινόσαυρους και είπε να τους αποτίσει φόρο τιμής; Τραβηγμένο... Ή τρεις μουσάτοι νεαροί από το San Diego της California, που αγαπούν το hard rock τόσο πολύ που πότισε μέχρι και το μεδούλι τους; Τώρα μάλιστα!

Ναι, η αλήθεια είναι πως δεν επιδιώκουμε να έχουμε τα πρωτεία της παρουσίασης νέου δίσκου κάποιου δεινόσαυρου του παρελθόντος, ακόμα κι αν το λέει η καρδιά του, αλλά προτιμάμε νέες μπάντες που έχουν αυτό το κάτι παραπάνω από τις υπόλοιπες πρωτοεμφανιζόμενες. Το αν θα παραμείνουν στο μουσικό στερέωμα έχει να κάνει εν πολλοίς και με τις δυνατότητές τους, δε μας στερεί όμως το δικαίωμα να προτείνουμε αυτό που μας ακούγεται καλό.

Και κάπου εδώ μπαίνουν οι κλέφτες και ψεύτες της παρέας μας. Ξεκινώντας από τα βαθιά ένεκα της απρόσμενα μεγάλης διάρκειας του δίσκου (ντεμπούτο 71 λεπτών οι αθεόφοβοι!) και της ακρόασης δύο συνεχόμενων μπαλαντών ("Alone" και "Forgotten"), μοιάζουν έτοιμοι για κάθε ένσταση και παρατήρηση. Πριν φτάσουμε όμως στα κομμάτια αυτά, μεσολάβησε ψάρωμα από τα λίγα με το εναρκτήριο "The Dream" και τις σαφείς floydικές καταβολές του, που μ' έβαλε στην πρίζα από την αρχή. Η συνέχεια, αν και όχι ίδια, υπήρξε περισσότερο hard rockίζουσα, αλλά το ίδιο ενδιαφέρουσα, με μόνη παραφωνία την από πάνω περί μπαλαντών ένστασή μου: Και τα δύο τραγούδια είναι ιδιαίτερα, ειδικά το "Forgotten", το οποίο μετά το 05:51 μεταμορφώνεται και γι' αυτό το λόγο τα ήθελα σε διαφορετική σειρά μεταξύ τους. Ας είναι...

Δισολιών και groove συνέχεια με Wishbone Ash και Led Zeppelin σε πρώτο πλάνο, ενώ σε γκρι φόντο αναπαράγονται σπαρακτικά blues και a la Gilmour solos. Η τεστοστερόνη των νεαρών γενειοφόρων έχει χτυπήσει πυράκια και η εισαγωγή του "Seven Long Years" σε κάνει να πιστεύεις ότι γράφηκε εις μνήμην Jeff Healey. Μπορείς να αναπαυθείς ήσυχος τώρα, εσύ που «έβλεπες» πολύ μπροστά... Καλό ταξίδι και καλή τύχη.

* "Author Of Dreams" = Πολύ Μεγάλο Τραγούδι

  • SHARE
  • TWEET