Theraphosa

Η Theraphosa είναι ένα είδος τεράστιας αράχνης, από αυτές που τις βλέπεις και αλλάζεις ήπειρο από τον τρόμο. Οι Theraphosa είναι μια prog metal μπάντα από τη Γαλλία αποτελούμενοι από τρία αδέρφια (Matthieu, Martin και Vincent Dubout) και μετά το αξιόλογο 2020 ντεμπούτο τους, πλέον έρχονται με ένα concept album για τη Κόλαση από τη "Θεία Κωμωδία" του Δάντη στο οποίο 'εξερευνούν τις πιό σκοτεινές πλευρές της ανθρωπότητας' όπως λένε οι ίδιοι. Και μπορεί το εξώφυλλο να φαίνεται λίγο πρόχειρο αλλά όλα τα υπόλοιπα σας εγγυώμαι πως δεν είναι.

Το ελιτίστικο προφίλ των αδερφών Dubout συνοδεύεται από ιδιαίτερα καλοφτιαγμένες συνθέσεις που μπορεί να ακούγονται σκοτεινές και μελαγχολικές, λόγω της θεματολογίας, αλλά υπάρχει πάρα πολλή μελωδία, groove και συνθέσεις που ακούγονται 'εύκολα' και γοητεύουν τον ακροατή. Αρκεί λίγο για να κολλήσεις μαζί τους και βοηθά και η παραγωγή και η μίξη που αν ο ήχος σας θυμίζει κάτι από Gojira σε σημεία είναι γιατί εμπλέκεται ο Rémy Deliers στο mixing και στο mastering. Μπαίνοντας στο προθάλαμο της κόλασης ("Vestibule" Part 1 & Part 2), μας υποδέχονται οι ψιθυριστές φωνές των δαιμόνων που ολοένα και δυναμώνουν ώσπου να σκάσει το βαρύτατο riff του Vincent Dubout εκτινάσσοντας την επικότητα και την κρισιμότητα της στιγμής. Στο "Inferno" ο Vincent τραγουδά μόνο clean και αυτό ταιριάζει απόλυτα με τη κατεύθυνση και τον συνολικό ήχο του album. Δυνατή αρχή που ολοκληρώνεται με ένα πανέμορφο σόλο στο τέλος. Απότομη πτώση σε ταχύτητες με το μελοδραματικό και τραγουδισμένο στα γαλλικά "Limbo" όπου τραγουδά ο Mathieu. Είμαστε σε αναμονή για το τι θα μας περιμένει παρακάτω στη κόλαση και υπάρχει μια στεναχώρια που εκφράζεται ιδανικά. Ο δεύτερος κύκλος της κόλασης ("Lust") αφορά τις αμαρτίες της σάρκας οι οποίες βρίσκουν την προκλητική τους πλατφόρμα στο σέξι groove που στήνει το μπάσο του Martin. Τρίτος κύκλος ("Gluttony") για αυτούς που τα θέλουν όλα και τα θέλουν τώρα ('I have only one hunger-Nor for good, nor for God -I want it all and I want it now'). Χορωδίες στο background και ένα βαρύ riff που μας χορταίνει οδηγώντας μας στον τέταρτο κύκλο ("Greed") όπου η τεχνική ανεβαίνει ένα σκαλοπάτι χωρίς να γίνεται σνομπ. Στο "Wrath" το μπάσο και η κιθάρα σε δονούν όπως η βάρκα του Φλεγύα που την κουνούν οι αμαρτωλοί μέσα στον ποταμό της Στυγός καθώς μεταφέρει τον Δάντη. Απίστευτα ρυθμικό funky breakdown στη μέση του κομματιού και ανάθεμα γιατί δεν τον εξερεύνησαν παραπάνω. Ίσως γιατί το ταξίδι στα ενδότερα της κόλασης πρέπει να συνεχιστεί.

Στο "Heresy" θα ακούσεις μια απίστευτη μελωδία που σίγουρα θα σου καρφωθεί στο μυαλό ενώ έχουμε και λίγο πιο brutal φωνητικά κάτι που συνάδει με το πόσο βαθιά στη κόλαση βρισκόμαστε πλέον. "Violence" με τις ομοιότητες σε Gojira πιό φανερές από ποτέ και το headbanging να βγαίνει αβίαστα και το "Fraud" είναι το πιο prog κομμάτι στο album με ενδιαφέρον timing αλλά μικρή διάρκεια και το ταξίδι φτάνει στο τέλος του στον ένατο και παγωμένο κύκλο της Κόλασης ("Treachery") και οι Γάλλοι δεν μας προδίδουν αλλά μεταμορφώνονται στον μέγιστο τιμωρό και δίνουν ένα μεγαλειώδες και εφιαλτικό φινάλε στο ταξίδι στα βάθη της κόλασης. Εκτελεσμένο με έναν ιδιαίτερο ελιτίστικο τρόπο με σαφή προσανατολισμό προς μη-ελιτίστικες prog μάζες, το "Inferno" ακούγεται εύκολα και συναρπάζει με την απλότητα και ομορφιά του.