Silent Skies

Έχω την αίσθηση πως τόσο ο Tom Englund (τραγουδιστής, κιθαρίστας και βασικός συνθέτης των Evergrey), όσο κι ο πολυτάλαντος πληκτράς/παραγωγός Vikram Shankar βρίσκονται σε πολύ καλό επαγγελματικό/καλλιτεχνικό φεγγάρι. Οι μεν Evergrey έχουν εδραιώσει το όνομά τους στον - έστω περιορισμένο - χώρο του progressive metal, ο Shankar έχει μπει στη βιομηχανία του gaming και συνεργάζεται με τους Pain Of Salvation, ενώ αμφότεροι αποτελούν ενεργά μέλη των Redemption με τους οποίους κυκλοφόρησαν ένα πολύ δυνατό άλμπουμ τη φετινή χρονιά. Και διατηρούν ζωντανό και δημιουργικό το project των Silent Skies, κυκλοφορώντας το τρίτο τους άλμπουμ μετά το "Satellites" του 2020 και το περσινό "Nectar".

Σε αυτό το project δεν υπάρχουν κιθάρες, δεν υπάρχουν drums, δεν υπάρχει μπάσο. Υπάρχει μόνο η χαρακτηριστική - και συνήθως φορτισμένη φωνή - του Englund πάνω από τις ενορχηστρώσεις που προσφέρει ο Shankar, σε μια ακουστική, ambient και κινηματογραφική προσέγγιση χτισμένη σε πιάνο, synths και ηλεκτρονικούς ήχους. Ο μόνος εξωτερικός συντελεστής που καλείται ενίοτε να συνεισφέρει παικτικά είναι ο τσελίστας Raphael Weinworth-Browne, γνωστός από την συμμετοχή του στους Leprous. Αναπόφευκτα, το βάρος πέφτει στην ατμόσφαιρα που δημιουργούν οι μελωδίες και οι ενορχηστρώσεις του Shankar και στο συναίσθημα που βγάζει με τις ερμηνείες του ο Englund, με τους ρυθμούς είναι συνήθως χαμηλοί και την μελαγχολία να κυριαρχεί. Το γεγονός αυτό καθιστά τις μουσικές των Silent Skies ιδιαίτερες, υπό την έννοια ότι δεν κάνουν για κάθε στιγμή της ημέρας, ούτε ταιριάζουν σε κάθε εποχή.

Αυτός είναι ο βασικός που μου χρειάστηκαν περίπου δυο μήνες, μια δυνατή βροχή και μια αισθητή πτώση της θερμοκρασίας για να μπορέσω να εστιάσω στα τραγούδια του "Dormant" και να τα εκτιμήσω καλύτερα. Δεν το είχα καταφέρει ούτε ενώσω οδηγούσα στην κίνηση της καλοκαιρινής πόλης, ούτε όσο οι θερμοκρασίες άγγιζαν ή ξεπερνούσαν τα όρια του καύσωνα, ούτε εν μέσω διακοπών, αλλά μόλις οι συνθήκες αυτές διαφοροποιήθηκαν ένιωσα σαν να ξεκλειδώνουν οι μελωδίες του άλμπουμ.

Χωρίς απαραίτητα να διαφοροποιείται σημαντικά από τους προκατόχους του, έχω την αίσθηση ότι στο "Dormant" οι Englund και Shankar έχουν ωριμάσει ακόμα περισσότερο συνθετικά, ισορροπώντας καλύτερα μεταξύ των μελωδιών που αποτυπώνονται πιο εύκολα στον ακροατή και στο χτίσιμο της ατμόσφαιρας που είναι και το σημαντικότερο ζητούμενο σε αυτή την από κοινού μουσική τους πρόταση. Υπό αυτό το πρίσμα, εδώ έχουμε την καλύτερη δουλειά του ντουέτο ως τώρα.

Ευθύς εξαρχής, οι φωνητικές μελωδίες και ο σχεδόν καθησυχαστικός τόνος του Englund στο "Construct" κεντρίζουν το ενδιαφέρον, οι μελωδίες στο πιάνο του "New Life" είναι πανέμορφες, ενώ τα synth και η υπέροχη ενορχήστρωση του "Churches" σε συνδυασμό πιασάρικο ρεφραίν το καταστήσουν ως το πιθανότατα αγαπημένο μου τραγούδι του άλμπουμ. Εν συνεχεία, τα βιολιά του "Tides", η pop αισθητική του "The Real Me" και η νότα αισιοδοξίας του "Light Up The Dark" προστίθενται στις - αρκετές εν τέλει - δυνατές στιγμές ενός άλμπουμ που στο συνεχίζει στο σύνολό του να μοιάζει ως ένα άλμπουμ «ειδικού σκοπού», αλλά έχει την ποιότητα να κερδίσει περισσότερους ακροατές.

Η επιλογή των Englund και Shankar να προσθέσουν στο άλμπουμ τρεις διασκευές σε κλασσικά μα τελείως διαφορετικά μεταξύ τους τραγούδια, καθώς η προσαρμογή τους στα ηχητικά δεδομένα των Silent Skies δεν λειτουργεί το ίδιο καλά σε όλες τις περιπτώσεις κι ενδεχομένως επεκτείνει την διάρκεια του άλμπουμ λίγο περισσότερο από το ιδεατό. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, παραμένει μια ενδιαφέρουσα κίνηση που ενδεχομένως να είχε νόημα να επεκταθεί σε ένα ολόκληρο άλμπουμ αντίστοιχων διασκευών και σίγουρα δεν αλλοιώνει την συνολικά πολύ θετική γεύση που αφήνει η τρίτη αυτή σύμπραξή των δυο αυτών εξαιρετικών μουσικών.