A.A. Williams: «Η μουσική είναι τα πάντα. Δεν υπάρχει κάτι άλλο...»

H Βρετανή συνθέτης και τραγουδίστρια A.A.Williams θα βρεθεί για πρώτη φορά στη χώρα μας, ανοίγοντας τις πολυαναμενόμενες συναυλίες των Sisters Of Mercy στο Fix Factory Of Sound της Θεσσαλονίκης στις 12 Σεπτεμβρίου και στο Gazi Music Hall της Αθήνας στις 13 Σεπτεμβρίου. Με την κυκλοφορία του φετινού, παρθενικού της ΕP, η A.A.Williams, κατάφερε να στρέψει την προσοχή προς το μέρος της. Αναζητά την ισορροπία μεταξύ μιας «ήπιας» έντασης, λύπης και ευγένειας και το αποτέλεσμα απλά σε αφήνει σαστισμένο. Εχουν χαρακτηρίσει τον ήχο της ως "death-gospel" και "dark-folk". «Δανειζόμενη» λίγη από τη μαγεία της PJ Harvey, την αμεσότητα της Cat Power και την «αλήθεια» της Emma Ruth Rundle, η Williams συστήθηκε ήδη ως μια συνθέτρια ανθεμικών και παθιασμένων τραγουδιών. Λίγες μέρες πριν μας μίλησε και παρά τη μη-αμεσότητα του τηλεφώνου, αισθανόσουν μια ευγενική και χαμηλότονη παρουσία αλλά με απόλυτη σιγουριά για όσα -λίγα ακόμα- έχει πετύχει και το πόσο ανυπόμονη είναι για όσα έρχονται.

Περίγραψε τη μουσική σου, σε κάποιον που δεν σε έχει ακούσει ποτέ.

Tραχιά, δυναμική που αναζητά την αλήθεια.

Ποιος ήταν η αιτία που αποφάσισες να γίνεις μουσικός; Σε ποιο σημείο της ζωής σου πήρες την απόφαση και που βλέπεις τον εαυτό σου σε δέκα χρόνια από τώρα.

Επαιζα από πολύ μικρή πιάνο. Πάντα ένιωθα μέσα μου, πως η μουσική θα είναι το δικό μου μονοπάτι. Σε δέκα χρόνια ελπίζω να κάνω ακριβώς ό,τι κάνω σήμερα, αλλά σε μεγαλύτερη κλίμακα. Να γράφω μουσική, να κυκλοφορώ δίσκους, να δίνω συναυλίες και να «σπρώχνω» τον εαυτό μου προς τη συνεχή δημιουργία.

Ο ήχος σου είναι έντονος αλλά την ίδια στιγμή και μελαγχολικός. Είχες στόχο να το πετύχεις ή η διαδικασία της σύνθεσης σε οδηγεί εκεί με φυσικό τρόπο;

Δεν είχα ποτέ πρόθεση να φτιάξω κάτι συγκεκριμένο και ειδικό. Η δομή έρχεται φυσικότατα, και συμβαδίζει και με το στιλ της φωνής μου. Οχι ιδιαίτερα ποιητική, χωρίς λεκτικές μεταφορές, μόνο η απλή αλήθεια. Γράφω βιωματικά και τα όργανα συμπληρώνουν αυτό που θέλω να πω, χωρίς κάποιον προσχεδιασμό. Γράφω και παίζω μέχρι να αισθανθώ πως το τραγούδι ακούγεται ολοκληρωμένο για μένα.

Μελλοντικά, έχεις σκεφτεί να εξερευνήσεις όσα περισσότερα μουσικά είδη μπορείς;

Απόλυτα. Νιώθω πως είμαι απλά στην αρχή του ταξιδιού. Δεν δεσμεύομαι σε ένα είδος, έχω μπροστά μου έναν όγκο εξερεύνησης σε ενορχήστρωση, δομή αλλά και στιχουργικά.

Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σου;

Nα δηλώνουν οι άνθρωποι αδιάφοροι για τη μουσική μου. Προτιμώ να τη μισούν ή να την αγαπούν, παρά να μην έχουν την παραμικρή άποψη.

Είσαι υπεύθυνη ενός μεγάλου φεστιβάλ. Ποιο είναι το ιδανικό line-up για σένα;

Ωχ, τι να πρωτοδιαλέξω... Θα ήθελα να συνδύαζα κλασικούς και μη κλασικούς καλλιτέχνες. Ας πούμε τους Daughters με τον Stockhausen (και οι δύο τόσο ένδοξα κακόφωνοι). Ή τους Mono με τον Arvo Part (υπάρχει minimal σε πολλές στιγμές τους). Κάτι τέτοιο...

Αν ένα από τα τραγούδια σου ήταν... ταινία, ποια ή τι είδους θα μπορούσε να είναι;

Αγαπώ τη σειρά Aliens. Πανέμορφοι κόσμοι να αιωρούνται στο διάστημα, σκληρά και minimal ντεκόρ, όλη αυτή η σφαγή να διαδραματίζεται σε ένα σχεδόν βωβό όχημα. Δεν είμαι σίγουρη πως θα μπορούσα να συγκρίνω ένα τραγούδι μου με αυτά, αλλά θα λάτρευα να συνθέσω εκ νέου τη μουσική για ταινία Alien. Αλλά μιας και αυτό είναι μάλλον αδύνατο, ένα video στο διάστημα θα μου είναι αρκετό (γελά)!

Γνωρίζεις κάποιον καλλιτέχνη από την Ελλάδα;

Η Ιωάννα Γκίκα είναι πραγματικά υπέροχη, ο δίσκος της "Thalassa" είναι μαγευτικός. Είμαι οπαδός και της δουλειάς του Vangelis, ειδικά το soundtrack για το "Βlade Runner".

Kάνε στον εαυτό σου την ερώτηση που κανείς δεν σου έχει κάνει ακόμα.

Κανείς δεν με έχει ρωτήσει αν υπάρχει κάτι άλλο για μένα, πέρα από τη μουσική. Η απάντηση είναι, πως μετά την οικογένειά μου, αλήθεια δεν υπάρχει τίποτε άλλο. Η μουσική είναι τα πάντα!