Sanhedrin

Μια από τις καλύτερες νέες μπάντες σε ό,τι αφορά το παλιομοδίτικο heavy metal επιστρέφει φέτος δισκογραφικά, με τους Sanhedrin να κυκλοφορούν μέσα στο μήνα την τρίτη ολοκληρωμένη τους δουλειά. Οι Αμερικάνοι metallers, ήδη από το ντεμπούτο τους, είχαν κάνει αίσθηση στους ανάλογους underground κύκλους, ενώ με το "The Poisoner" προσέγγισαν επιτυχώς ακόμη μεγαλύτερα ακροατήρια, την ίδια στιγμή που συνέχιζαν να προοδεύουν μουσικά και ποιοτικά.

Πλέον, πραγματοποιώντας ακόμη ένα σημαντικό βήμα με τη μεταπήδηση τους στη Metal Blade κι έχοντας φθάσει στην κομβική στιγμή της κυκλοφορίας του κρίσιμου τρίτου δίσκου τους, το power trio από το Brooklyn «ανάβει τα φώτα» και μας αποκαλύπτει τις πιο πρόσφατες εμπνεύσεις του πλούσιου ταλέντου τους.

Η συνθετική συνταγή παραμένει η ίδια, με σαφέστατες κατευθύνσεις κατευθείαν από τα late ‘70s/early ‘80s, αλλά κι έναν ήχο οργανικό και συμβατό με την keep it simple προσέγγιση του σχήματος. Η φωνή της Erica Stoltz διαθέτει το τσαγανό και τη ξεχωριστή χροιά που απαιτεί η θέση της, αν και η frontwoman των Sanhedrin στέκεται περισσότερο ως μουσικός παρά ως τραγουδίστρια. Έτσι, δεν αμελεί τη ραχοκοκαλιά των συνθέσεων, χαρίζοντας τους μερικές εξαιρετικές και άμεσα διακριτές μπασογραμμές, οι οποίες αλληλοσυμπληρώνονται ιδεατά με τα - όπως πάντα - ποικιλόμορφα και πρωταγωνιστικά κιθαριστικά θέματα.

Παρ’ όλα αυτά, αν κάτι διακρίνεται - και δικαίως - παραπάνω ακρόαση με την ακρόαση, εκείνο είναι τα τύμπανα που κοσμούν το υλικό. Όντας αρκετά «μπροστά», έχοντας τη δική τους προσωπικότητα και μη διστάζοντας να λοξοδρομήσουν της πεπατημένης με ευφυέστατα χτυπήματα που αλλάζουν εντελώς το χαρακτήρα του εκάστοτε τραγουδιού, χαρίζουν ένα μικρό clinic για όσους λάτρεις του καθαρόαιμου drum ήχου.

Στην πραγματικότητα, λοιπόν, το "Lights On" επιχειρεί ένα «άνοιγμα» των Sanhedrin σε πιο μεγάλο ακροατήριο, γεγονός που θα μπορούσε να αποτελέσει μεγάλη παγίδα σε ό,τι αφορά την κατεύθυνση τους. Βλέπουμε, λοιπόν, πως οι συνθέσεις και η νοοτροπία προσπαθούν εν μέρει να ακολουθήσουν μια λογική που ευνοεί τα πιο άμεσα κι εύληπτα μέρη, την ίδια στιγμή που η μπάντα δεν δείχνει καμία διάθεση να αφήσει στην άκρη τα όσα την έφεραν ως εδώ.

Αποτέλεσμα αυτού, το άλμπουμ να ακούγεται πιο «εύκολα» από τα προηγούμενα τους, αλλά την ίδια ώρα να υστερεί στο στοιχείο της ορμής και του ασυγκράτητου ενθουσιασμού, χαρακτηριστικά που διέθεταν σε μεγαλύτερες δόσεις οι προκάτοχοι του. Αλίμονο, το "Lights On" κρίνεται ως ένα δίσκος που πολλές μπάντες θα ήθελαν να κυκλοφορήσουν, οπότε τα παραπάνω δεν αποτελούν παρά μια στοιχειοθέτηση των παραμέτρων που το διαφοροποιούν από τα άλμπουμ της μπάντας που έχουν προηγηθεί.

Ωστόσο, μια δουλειά με το μουσικό πλούτο του "Lights On", όπου hard & heavy, proto-metal και ανόθευτο heavy metal αποκτούν άλλη υπόσταση μέσα από το διαρκές τους μπλέξιμο, θα ήταν άδικο να αξιολογηθεί υπό το πρίσμα των ατέρμονων συγκρίσεων στις οποίες, γραφιάδες και απλοί ακροατές, λατρεύουμε να υποκύπτουμε από καιρό σε καιρό. Αφήνοντας, λοιπόν, στην άκρη τη μερική «απογοήτευση» που σιγοψιθυρίζει στο θυμικό μου πως το νέο άλμπουμ δεν φτάνει τα μεγαλεία του "The Poisoner", αλλά και την «οπαδική» αντίδραση που αντιπαρέρχεται με το γεγονός πως έχω ακούσει το δίσκο σχεδόν περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο αυτήν την περίοδο, η ετυμηγορία μοιάζει πιο απλή.

Κοινώς, προτείνοντας ανεπιφύλακτα έναν εξαιρετικό για το είδος του δίσκο, ο οποίος «υστερεί» μονάχα στη σύγκριση με τα υπάρχοντα πεπραγμένα της μπάντας - προνόμιο που μονάχα τα πραγματικά σπουδαία σχήματα έχουν την τύχη να απολαμβάνουν για τα έργα τους.

Bandcamp