Sacro

Η φετινή US power metal αποκάλυψη μας έρχεται από την Παραγουάη, έχει ως ιδρυτικά κι εξέχοντος σημαντικά μέλη δύο Νοτιοκορεάτες και μετράει πάνω από 20 χρόνια ως μπάντα, έχοντας ιδρυθεί το μακρινό 2001. Ο λόγος γίνεται για τους Sacro, αυτήν την εξαιρετική λατινοαμερικάνικη μπάντα που μοιάζει σαν ένα σφάλμα του χωροχρόνου, καθώς το δεύτερο άλμπουμ της έρχεται για να γυρίσει το χρόνο περίπου τρεις δεκαετίες πίσω, αν όχι περισσότερο.

Στο αυτοχρηματοδοτούμενο "The End", η φωτιά και το ατσάλι του πολυαγαπημένου power metal υποϊδιώματος εξ Αμερικής ξεχύνονται ασυγκράτητα, μην παίρνοντας αιχμαλώτους στο διάβα τους. Σε ένα υλικό αχαλίνωτο, γεμάτο από απολαυστικές, ιδιοφυείς κιθάρες που έχουν μελετήσει εις βάθος το ιδίωμα, απρόβλεπτα κοψίματα, εναλλαγές ρυθμών και διαθέσεων που εκπλήσσουν, στέκεται αγέρωχος στην κορυφή ο Deny Yoon, αυτός ο χαρισματικός τραγουδιστής που φέρει στις ερμηνείες του το πάθος και την υπερβολή δίχως φειδώ.

Πραγματικά, το άλμπουμ αποτελεί μια αποκάλυψη ποιοτικού, παλαιάς κοπής μετάλλου, καθώς οι επιρροές του από Crimson Glory, Heir Apparent, παλιούς Helstar, Gothic Knights και λοιπές θρυλικές μπάντας του US power οικοδομήματος, το κατατάσσουν σε μια ηχητική έκφανση που είχε χρόνια να ακουστεί έτσι, με τόσο αυθεντικό κι ανόθευτο τρόπο. Συγχρόνως, μιλάμε για ένα δίσκο που δεν έχει μέτρια στιγμή (ακόμη και το μπαλαντοειδές "Another Day, Another Life" έχει μια αναχρονιστική γοητεία) αλλά διαθέτει μονάχα κορυφές, καθώς κι έναν εκφραστικό τραγουδισταρά να ερμηνεύει λες κι εξαρτάται η ζωή του από αυτό.

Αναλογιζόμενοι, δε, ότι το υλικό του δίσκου βρισκόταν μέχρι πρότινος στα συρτάρια της μπάντας, έχοντας γραφτεί μερικά χρόνια νωρίτερα, αναρωτιέται κανείς πως γίνεται τέτοιες περιπτώσεις όπου το ταλέντο ξεχειλίζει, να μένουν στη μόνιμη αφάνεια και δίχως την όποια υποστήριξη από μια δισκογραφική, την ίδια στιγμή που εντός μουσικής βιομηχανίας περισσεύουν τα κάθε λογής corporate, ανακυκλώσιμα μουσικά απορρίμματα δίχως ίχνος ψυχής. Θες το «εξωτικό» της καταγωγής τους, θες το «αντιτουριστικό» της μουσικής τους πρότασης, αλλά πιθανόν και δικές τους ευθύνες σχετικά με την χαμηλή παραγωγικότητα τους (καθώς έχουν κυκλοφορήσει μόλις δύο άλμπουμ σε 22 χρόνια), οι Sacro φαντάζουν ακόμη μια περίπτωση μπάντας ταλαντούχας, αλλά προορισμένης να αποτελεί ένα gem για λιγοστούς, ξεροκέφαλους ρέκτες.

Αν, λοιπόν, οι Wings Of Steel αποτέλεσαν μια φετινή έκπληξη για λίγους, οι Sacro και το σπουδαίο δεύτερο πόνημα τους είναι ακριβώς αυτό που χρειαζόμασταν όσοι US power metal φανατικοί έχουμε απομείνει, για να ξανανιώσουμε τη φλόγα να φουντώνει και μια ελπίδα πως το ιδίωμα έχει ακόμη να προσφέρει μουσικά κοσμήματα, αρκεί να μην σταματήσει κανείς να τα αναζητεί.

Spotify | YouTube