Rotting Christ

Τα τριακοστά πέμπτα της γενέθλια γιόρτασε η θρυλική ελληνική μπάντα τον περασμένο Ιούνιο στο θέατρο του Λυκαβηττού, απ’ όπου μας μετέφεραν τα δρώμενα ο Αποστόλης και ο Σπύρος στην ανταπόκρισή τους. Θα μπορούσε να μπει αυτούσιο και τώρα το κείμενό τους, καθώς δε θεωρώ πως απέχει πολύ η ανταπόκριση μιας συναυλίας με την παρουσίασή της σε μορφή δίσκου. Επίσης, σπάνια θα βάλω να ακούσω κάποιον live δίσκο από οποιαδήποτε μπάντα.

Εκτιμώ απείρως περισσότερο το οπτικό κομμάτι μιας συναυλίας, ειδικότερα για όσους δεν παρευρεθήκαμε, με τα έως τώρα δείγματα να είναι εξαιρετικά από εκείνη τη μέρα. Κοινώς, θα προτιμούσα live dvd έκδοση. Επίσης, θα προτιμούσα να απουσιάζει δια παντός το "Apage Satana" από τη setlist τους και στη θέση του να ακουγόταν οτιδήποτε από τη δισκάρα "Khronos" του 2000. Στα υπόλοιπα, η μπάντα θερίζει. Ο κόσμος, όπως πάντα, ανταποκρίνεται μανιωδώς. Ο ήχος σε μεταφέρει άμεσα στο θέατρο, κάνοντάς σε συμμέτοχο στα όσα εκτυλίχθηκαν.

Με τη λογική ενός κομπιλέισο ή best of, τούτη η ζωντανή ηχογράφηση την εκπληρώνει στο έπακρο, παρουσιάζοντας τα διαφορετικά πρόσωπα της μπάντας ανά τα χρόνια με τη μοναδική ένταση που μόνο ένα live μπορεί να προσφέρει: "The king of the inner dominion, the circle of the lost lovers, those who start the monarchy!". Έχει κι άλλο, αμέ: "Δαιμόνων Βρώσις και πάνω κάτω, πάνω κάτω!". Ο Σάκης πρόσταζε και το κοινό ακολουθούσε αδιαμαρτύρητα για περίπου δύο ώρες. Γαμώ.

Παραπέμπω εκ νέου στο κείμενο των παιδιών, επειδή νιώθω ότι θα επαναλάβω τα γραπτά τους. Εκτός κι αν γκρινιάξω λιγάκι ακόμα. Όσο εμβληματικό τραγούδι και αν αποτελεί στην πορεία τους το "Non Serviam", τόσο μουσικά όσο και ως στάση ζωής και νοοτροπία, ας μπει για λίγο στην άκρη. Προτείνω το μάλλον απίθανο να ακουστεί "Wolfera the Chacal" και το ακόμα πιο απίθανο "Saturn Unlock Avey’s Son". Στον ίδιο δίσκο μένουμε, όλα καλά, πρόβλημα ουδέν, αμφότερα τραγουδάρες. Και τώρα, ας αλλάξω πλευρό καλύτερα.

Τα γενέθλια αποτελούν αφορμή για μάζωξη και ξεσάλωμα με φίλους. Όσο περισσότεροι, τόσο το καλύτερο. Ας είναι και χιλιάδες, τραγουδώντας με φωνή μία. Κάτι τέτοιο έλαβε χώρα πέρυσι στο Λυκαβηττό, άπαντες πέρασαν από όμορφα έως καταπληκτικά και η συγκεκριμένη κυκλοφορία αποδεικνύει του λόγου το αληθές. Το ότι θα την ακούω συχνότερα από τις πρόσφατες δημιουργίες της μπάντας είναι μια εντελώς διαφορετική κουβέντα. Χρόνια πολλά είπαμε;

Bandcamp