Predatory Light

Έξι χρόνια χρειάστηκαν οι Predatory Light για να διαδεχθούν το ντεμπούτο τους. Πίσω στο 2016, το ομότιτλο άλμπουμ τους, με τις αργές ταχύτητες και τις μακροσκελείς του κιθαριστικές black μελωδίες, είχε κάνει σχετική αίσθηση καταμεσής της άνθισης ενός νέου ρεύματος του αμερικανικού black metal. Με μέλη από Vanum, Ash Borer και Superstition, η μπάντα είχε δυνατό έρεισμα και έτσι το επόμενο βήμα αναμενόταν με ενδιαφέρον.

Το "Death And The Twilight Hours" κατέφθασε και το αποτέλεσμα δικαιώνει την αναμονή. Οι Predatory Light, σε μια πορεία παράλληλη, ας πούμε, των Vanum, επιχειρούν να ρίξουν έμφαση στο riff και τις ατμόσφαιρες, με τρόπο όμως όχι του συνηθισμένου. Κατά μια έννοια, εντάσσονται σε μια, απόκρυφη, παράδοση αμερικανικών σχημάτων να πίνουν από το δισκοπότηρο του ηπειρωτικού black metal. Κοινώς, οι Predatory Light, στον δεύτερο δίσκο τους, καθιστούν μονομιάς εμφανές πως ασπάζονται πλείστα το, εκτός Σκανδιναβίας, black metal καθώς και αυτό των λατινοαμερικάνικων σκηνών, με το riffing τους να εμπνέεται από τα επικά χαρακτηριστικά δίχως όμως να χάνει την τελετουργική του χροιά.

Θα ήταν εύκολο να αποτάξει κανείς τον δεύτερο δίσκο επικαλούμενος τον πρότερο δισκογραφικό βίο σχημάτων όπως οι Negative Plane ή οι Funereal Presence αλλά αυτό απλώς αδικεί τους Predatory Light. Με τις ομοιότητες να είναι σαφείς, από το τυμπάνισμα μέχρι στοιχεία reverb, η πρώιμη γνωμάτευση μπορεί να καταλήγει σε πόρισμα, αλλά αυτό οφείλει να επανεξετασθεί. Τεκμήριο σε αυτή την απόφαση, δεν θα είναι άλλο από το όργιο στα μέσα του ενδεκάλεπτου ομότιτλου. Ο τρόπος που ξεχύνονται τα κιθαριστικά σόλο και ο γενικότερος καλπασμός, που θα φέρει στο νου τους Malokarpatan, υποδεικνύει πως η μπάντα είχε στο μυαλό της ένα συγκεκριμένο όραμα όταν συνέθετε τον δίσκο.

Αφιερωμένο στον θάνατο και την πανούκλα, όπως καταγράφηκαν από Λουκρήτιο και Βοκάκιο σε Αθήνα και Φλωρεντία, το άλμπουμ είναι μια τεχνική ελεγεία. Δομημένο σε τέσσερις πράξεις, γεμισμένο από τον δηλητηριώδη αέρα της θεματικής του αλλά και από μια θυελλώδη μανία ενός πνεύματος που επιχειρεί να διαφύγει από ένα νεκροταφείο, το άλμπουμ σε 39 λεπτά δεν διαθέτει ούτε μια περιττή στιγμή. Με το καταληκτικό "To Plead Like Angels" να κλέβει τις εντυπώσεις εκσυγχρονίζοντας '80s δόξες υπό ένα ανίερο πρίσμα, οι Predatory Light ηχούν συγκριτικά αρκετά πιο επικίνδυνοι στην δεύτερη δισκογραφική τους στιγμή.

Οι γοτθικές και νεοκλασικές υπόνοιες εμπλουτίζουν την κιθαριστική επίθεση, επιτρέποντας έτσι στις λεπτεπίλεπτες ατμόσφαιρες να καλύπτονται με ένα πέπλο μυστηρίου. Κατά αυτό τον τρόπο, ο οποίος γίνεται αισθητός από την αρχή και το "The Three Living And The Three Dead", οι Predatory Light συνθέτουν ένα κάδρο για να εκτοξεύσουν τα riffs- βέλη τους. Δεν υπάρχουν σήμερα αρκετές μπάντες που να φωτίζουν αυτή την κληρονομιά με τρόπο ελκυστικό μεν, αλλά και ουσιώδη. Το black metal των Predatory Light μπορεί να μην είναι εκκωφαντικό και να λειτουργεί ως επί το πλείστον ως outsider, αλλά δηλώνει φροντερό παρών.

Το "Death And The Twilight Hours" είναι ένας δίσκος που απευθύνεται σε όσα άτομα αναζητούν όλες τις εκφάνσεις του ωμού συναισθήματος αυτού του ήχου. Καλαίσθητο, μα και δεσμευμένο από τις κατάρες του, συνεπαίρνει σαν μια παλαιάς κοπής ταινία τρόμου. Δεν επιδίδεται σε φθηνά τεχνάσματα αλλά αφοσιώνεται στα ιδανικά και των δύο συνθετικών του ιδιώματος που υπηρετεί. Δεν φέρνει την κάθαρση αλλά ηχεί αψεγάδιαστο. Το μέλλον για τους Predatory Light συνεχίζει να παραμένει απρόβλεπτο, αλλά διεκδικούν την κατάκτηση του παρόντος με αξιώσεις.

Bandcamp
Youtube