Plaiins

Γερμανοί με Άγγλο frontman και βρετανικά γούστα. Δηλώνουν μεγάλοι fan των Idles και δεν βλέπω κανένα λόγο να αμφιβάλλουμε. Αν και για να τα λέμε όλα υπάρχουν από indie, alt μέχρι Queens Of The Stone Age και brit pop επιρροές στο "Happy Faces". Σε όλο αυτό όμως, βάλτε μια προσέγγιση γεμάτη ενέργεια που δεν ντρέπεται να χρησιμοποιήσει ακόμα κι επιθετικές κιθάρες για να περάσει το rock 'n roll στα δικά του χέρια.

Ρεφρέν που τρυπώνουν στο μυαλό, έξυπνα κολπάκια που τραβούν συνεχώς την προσοχή και πολύ ωραίες κιθάρες με προσεγμένες αναφορές σε δυναμικό όμως πλαίσιο. Δεν υπάρχει καλύτερη διαφήμιση για έναν πρώτο δίσκο από το να είσαι με τα ακουστικά στο κάμπινγκ και να μαγειρεύεις χορεύοντας, μέσα κι έξω από την κουζίνα. True story. Και φυσικά η ερώτηση για το τί ακούω ήρθε από καμιά δεκαριά άτομα.

Το μπάσιμο με το ομώνυμο δίνει κλίμα και ανεβάζει απότομα διάθεση. Δύσκολα δε θα κουνηθεί το όποιο το ακούσει. Στο "Dirty Fish" αυτό γίνεται εντονότερο και πιο punk. Ήδη φαντάζεσαι πάρτυ σε κλειστό κλαμπάκι με την τετράδα στη σκηνή και κάνα τετρακόσια άτομα από κάτω να μη σταματούν να χορεύουν στιγμή. Ο δίσκος έχει έναν περίεργο συνδυασμό νεύρου και θετικής διάθεσης. Ίσως φταίνε οι βασικές πηγές έμπνευσης, από την αγανάκτηση για την άνοδο της ακροδεξιάς στην Ευρώπη, τον οπαδισμό, τον covid, μα και αρκετά ακόμα σημεία της ζωής, άλλα θετικά - άλλα εκνευριστικά που αυτοί, κι εμείς μαζί, τα ζούμε…

Το υπέροχο groove του "Hotel Biscuits" ανεβάζει τις catchy μελωδίες του, το "Do One" έχει σαφώς πιο βαριά γραμμή στην κιθάρα κάτι που μάλιστα κορυφώνεται αργότερα στο "Row She Said" hint-άροντας έντονα μέχρι και Turnstile. Στο "Sports Bar" η γκαραζίλα θυμίζει Jack White, σχεδόν επίτηδες θα έλεγα, και το "C’est La Vie", που ήταν το πρώτο που άκουσα και κόλλησα, ισορροπεί ανάμεσα στις fuzz κιθάρες και τα "Glow On" χασίματα. Υπάρχουν όμως και οι πιο pop στιγμές, οι Oasis, οι grunge. Πολλά είπαμε ε; Έλα όμως που κάθε ένα από αυτά τα πολλά δένουν στα τρομερά καλογραμμένα τραγούδια που όλα, μα όλα, είναι χιτάκια to be.

Πότε θα μεγαλώσει το όνομα Plaiins δεν ξέρω. Αν όμως συνεχίσουν να γράφουν τόσο καλή, fan και κολλητική μουσική, χωρίς να χάνουν τον χαρακτήρα που διαμορφώνουν, δεν έχω αμφιβολίες ότι και θα γίνει αλλά και θα γουστάρουμε πολύ που θα γίνει!