Paranorm

Το πόσο σημαντική κι επιδραστική καταλήγει να θεωρείται μία μπάντα, εξαρτάται σε μεγάλο ποσοστό από το ταλέντο και τις δυνατότητες των «απογόνων» της, καθώς εκείνοι εμφανίζονται και δισκογραφούν μερικά μόλις χρόνια μετά την περίοδο ακμής της κύριας επιρροής τους. Τα παραδείγματα ουκ ολίγα, είτε ακολουθήσουμε την αλυσίδα επιρροών που οδηγεί κάθε φορά στο νεότερο σχήμα (βλέπε, για παράδειγμα, Led Zeppelin → Diamond Head → Metallica → Paradox), είτε αναφερθούμε στην εκάστοτε περίπτωση μπάντας ξεχωριστά και συμπεριλαμβάνοντας όλες τις πιθανές εκδοχές για το πώς ο ήχος της κατέληξε ως έχει.

Προς τί όλη αυτή η συζήτηση, θα αναρωτηθεί κανείς, σε μια παρουσίαση του ντεμπούτου άλμπουμ μιας (όχι και τόσο) νέας σουηδικής tech-thrash μπάντας - και με το δίκιο του. Ουσιαστικά, για να προλογίσει την τόσο έντονη και συνεχιζόμενη αναφορά στους Vektor και όλα όσα εκείνοι λάνσαραν ξανά στο χώρο από το 2009 κι έπειτα, η οποία πιθανότατα θα ακολουθήσει για να περιγράψει τα όσα μας επιφυλάσσει η ακρόαση του "Empyrean". Βλέπετε, οι Αμερικάνοι progressive thrashers μέχρι και το 2016, υπήρξαν ένα από τα ραγδαίως ανερχόμενα νέα ονόματα του metal χώρου, με τρεις κορυφαίες δουλειές κι έναν ήχο που, αν και χρωστούσε τα μέγιστα στις κυρίαρχες επιρροές του mainman τους (βλέπε Voivod, Coroner, Watchtower και λοιπά μουσικά στριφνά σχήματα), κατέληξε να ηχεί ολόδικος τους.

Τα λοιπά που τους αφορούν δεν είναι της παρούσης να αναλυθούν, καθώς η ουσία της εδώ αναφοράς τους βρίσκεται στο γεγονός πως, μία και πλέον δεκαετία από την επίσημη δισκογραφική τους έναρξη, μπορούν να χαρακτηριστούν πλέον ως κύρια πηγή έμπνευσης κι επιρροή για ένα σύγχρονο σχήμα του χώρου, τόσο από την πλευρά των κριτικών, όσο και από εκείνη του ίδιου του συγκροτήματος, δίχως να υπάρχει σοβαρός αντίλογος για τη χρησιμότητα ή την ορθότητα αυτών των λεγομένων. Κατόρθωμα, αν σκεφτεί κανείς πως οι ίδιοι βρίσκονταν ανενεργοί μέχρι και πρόσφατα, έχοντας πρακτικά μονάχα μια επταετία (2009 - 2016) έντονης δραστηριότητας.

Έτσι, το ντεμπούτο του κουαρτέτου από την Uppsala ηχεί ακριβώς όπως θα ηχούσε το "Outer Isolation" αν το ζύγι του έγερνε λίγο περισσότερο προς το thrash metal, με ένα λιγότερο αναγνωρίσιμο/πιο αδιάφορο ερμηνευτικά λαρύγγι πίσω από το μικρόφωνο, αλλά με το πλεονέκτημα να κρίνεται ως το εναρκτήριο άλμπουμ της όποιας πορείας τους. Δεν μπορώ να αναφέρω αυτήν την προσήλωση στην όσο πιστότερη απόδοση του συγκεκριμένου - απαιτητικότατου - ήχου ως κάτι το επιλήψιμο, πόσο μάλλον όταν οι συνθέσεις του "Empyrean" είναι ανά στιγμές εντυπωσιακές, με πληθώρα ευφυέστατων αλλαγών, εξαιρετικά τεχνικές κιθάρες και το προσόν να ξεφεύγουν προς το thrash των Kreator ή το progressive death των Atheist περισσότερο του αρχικά αναμενομένου.

Δεν μπορώ, ωστόσο, και να μην αναφερθώ σε αυτήν, αφού με βάζει σε σκέψεις σχετικά με την εξέλιξη και τη μακροημέρευση των ίδιων, παρά για το αν σε προσωπικό επίπεδο βρίσκω προτιμητέα ή όχι τη μουσική τους πρόταση. Σίγουρα, νέα σχήματα σε αυτόν τον ήχο υπάρχουν ήδη αρκετά, από τους Ιταλούς Vexovoid μέχρι τους Black Fast, οι οποίοι και κλείνουν φέτος μια δεκαετία στην ενεργή δισκογραφία. Επίσης, μιλάμε για ένα ύφος που δρομολογήθηκε κι εξελίχθηκε ήδη από τα late '80s, με Voivod, Obliveon, Coroner, Mekong Delta να είναι μονάχα μερικά από τα ονόματα που έρχονται στο νου όταν αναφερόμαστε σε αυτό, και τους άμεσους συνεχιστές τους να έρχονται μόλις στις αρχές των '90s, «ξεπεταγμένοι» ακόμη και σε γεωγραφικά απίθανα (για τα δεδομένα του σκληρού ήχου) μέρη (βλέπε τους Ρώσους cult ήρωες Aspid και το "Krovoizliyaniye" άλμπουμ τους από το '93).

Όμως, δίχως το προσωπικό όραμα για το κάτι παραπάνω, χωρίς την εξέλιξη κι εκείνα τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που θα κάνουν το έργο σου μοναδικό, όσο σπουδαίο κι απαιτητικό κι αν είναι εκείνο, θα καταλήγει πάντοτε να αναφέρεται στα πεπραγμένα κάποιου άλλου. Στην προκειμένη, το "Empyrean" έχει όλα όσα θα το έκαναν αναντίρρητα ελκυστικό και προορισμένο να ξεχωρίσει εντός του ιδιώματος του - όλα, εκτός από την προσωπικότητα, η οποία είναι «δανεική κι αγύριστη». Κι αν αυτό συγχωρείται κι ενίοτε παραβλέπεται στην περίπτωση των ντεμπούτων, η ιστορία και η συνέχεια τους θα δείξει κατά πόσο η τωρινή μας - ευνοϊκότατη - κρίση για την περίπτωση τους θα επαληθευτεί ή όχι.

Bandcamp