Underground Express #15 - Λάσπες, cello και κλεμμένα αμάξια
Το αθέατο τρένο του Rocking σκαρώνει ένα ταξίδι κάθε μήνα, ανακαλύπτει τους καλύτερους νέους underground δίσκους και αλητεύει στις ομορφότερες πόλεις
"All the world's a stage". Ο μεσαιωνικός στίχος του Shakespeare γίνεται όλο και πιο επίκαιρος σε κάθε περαστικό αιώνα, πάντα όμως πέρα από τα λαμπερά φώτα και τις μεγάλες σκηνές, σε κακοφωτισμένα προβάδικα, σε μικρά υπόγεια και γκαράζ, σε κάθε γωνιά αυτής της τρελής σφαίρας, η μουσικη του αύριο παίζεται ήδη σήμερα.
Το τρένο της φαντασίας μας που βαφτίσαμε Underground Express θα κάνει ένα ταξίδι κάθε μήνα προς κάθε πιθανό και απίθανο προορισμό με μόνο σκοπό να ανακαλύψει μουσικές χωρίς σύνορα και συμβάσεις, ρίχνοντας φευγαλέες ματιές στον πολιτισμό των πόλεων που επισκέπτεται.
Ταξίδι #15 - Μάιος 2015: Μην ψάξεις σε αυτό το κείμενο για βαθυστόχαστες διαπιστώσεις, αναλύσεις ή προβλέψεις. Είχαμε διαισθανθεί στο ταξίδι του Ιανουαρίου, ότι η παράξενη χρονιά με τον διπλό αριθμό, θα είναι κάτι one of a kind. Όντως, εξελίσσεται σε κάτι τόσο μοναδικό που ανυπομονούμε να επαναληφθεί. Το 2121.
Το τρένο μας δεν γνώρισε lockdown. Γι άλλη μια φορά, σκοντάψαμε σε πολύ αξιόλογες μουσικές, διαλέξαμε τις καλύτερες εξ αυτών και βαλθήκαμε να επισκεφτούμε νέα μέρη, σε τρεις ηπείρους. Από το αστέρι του Texas ως τις παρυφές του Βορείου Πόλου κι από την γη των κατάδικων ως τα αρχαία λιμάνια του Ατλαντικού, οι ήχοι μας συναντούν με βουλιμία. Βουτάμε στις λάσπες, μπλέκουμε σε καταδίωξη αυτοκινήτων ενώ παίρνουμε συνέντευξη από την γαλλική μπάντα του μήνα, μαγευόμαστε τηλεοπτικά από το Βερολίνο, εξερευνούμε τις σύγχρονες διαδρομές του cello. Κοινώς, δεν μας χωράει ο τόπος. Κανένας τόπος.
Στάση 1η: Texas, ΗΠΑ
Καλλιτέχνης: Lord Buffalo
Άλμπουμ: Tohu Wa Bohu
Είδος: Mud-folk
Εταιρεία: Blues Funerals
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 27-03-2020
Bandcamp
YouTube
Άνθρωποι, εσείς που αγαπάτε την folk/americana αλλά και την μουσική με βαριές κιθάρες, κοπιάστε να γνωρίσετε το νέο σας έρωτα! Το δεύτερο full length των Τεξανών Lord Buffalo είναι too good to be true και η πρωταρχική του ποιότητα έγκειται στο ότι όταν λένε americana, εννοούν πραγματική, αλήτικη, παραδοσιακή americana που φτάνει σε καθάρσεις με λασπωμένα riffs. Υπάρχει πραγματικό μεράκι και γνώση της παραδοσιακής μουσικής εδώ, βιολιά που σπαράζουν, κιθάρες που στην ανάγκη θα τα σπάσουν και μια περιρρέουσα στοιχειωμένη ατμόσφαιρα, που θυμίζει μια εγκαταλειμμένη πόλη στην μέση του πουθενά. Η έρημος καίει, η ταμπέλα κρέμεται σπασμένη ενώ η μουσική των Woven Hand, των Cult και των All Them Witches ακούγεται κάπου στο βάθος. Άκου το "Tohu Wa Bohu" και η φράση mud-folk θα βγάλει απόλυτο νόημα. Ένας δίσκαρος με τα όλα του.
► Δεύτερη πολιτεία σε έκταση αλλά και σε πληθυσμό, το Texas έχει το παρατσούκλι «Το μοναχικό αστέρι». Η ετυμολογία του έρχεται από την λέξη taysha που στην διάλεκτο Caddo σημαίνει Φίλος.
► Ως φίλος των ποταμών, να αναφέρω ότι τρεις ποταμοί αποτελούν φυσικά του σύνορα, ο Rio Grande, ο Red River και ο Sabine River.
► Το Texas είναι στην συνείδηση μας συνώνυμο του συντηρητισμού καθώς και φορέας μερικών στερεοτύπων - ο cowboy του Texas, οι πετρελαιοπηγές κτλ. Η ιστορία όμως κάνει κύκλους: η πολιτεία πολέμησε σκληρά για την ανεξαρτησία της από το Mexico, πίσω στον 19ο αιώνα. Πως αλλάζουν οι καιροί..
► Καυτό, αγνό, πατροπαράδοτο metalcore από τους Καλιφορνέζους Drain στο "California Cursed". Τους ακούς, γουστάρεις τρελά και μετά ξενυχτάς με D.R.I, απλά πράγματα.
Στάση 2η: Perth, Αυστραλία
Καλλιτέχνης: Bolt Gun
Άλμπουμ: Begotten
Είδος: Ambient/Doom/Black
Εταιρεία: Art As Catharsis
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 03-04-2020
Bandcamp
YouTube
Το "Begotten" δεν είναι ένα άλμπουμ που απευθύνεται σε τεμπέληδες ακροατές. Αντίθετα, θα χρειαστεί να δώσεις την ενέργεια σου για να ξεδιαλύνεις τον ηχητικό του γρίφο, σε μια μουσική εμπειρία που, κάπως, συνδυάζει τις περισσότερες από τις επίκαιρες αναζητήσεις του σκληρού ήχου: τα αργά χτισίματα, τα drone περάσματα και η όλη πειραματική διάθεση παραπέμπει στους Swans, υπάρχει όμως και μια γερή δόση ενός post something, doom ατμόσφαιρα και σποραδικά, αγωνιώδη black φωνητικά. Αν τα συστατικά δεν σε γοητεύουν, δεν φτιάχτηκες για το σκληρό σύμπαν των Bolt Gun, αν όμως όλα αυτά σου λένε κάτι, βούτα στα βαθιά. Ένας πανέμορφος μα και ζοφερός κόσμος σε περιμένει κάτω από την επιφάνεια, ένα μυστηριώδες πέρασμα που κανείς δεν θα σου εξηγήσει που οδηγεί. Θα πρέπει να το βρεις μόνος/η σου, μην φυλάξεις προμήθειες για τον γυρισμό, το underground είναι βαθύ!
► Η μεγαλύτερη πόλη της δυτικής Αυστραλίας έχει πάρει το όνομα της από την ομώνυμη πόλη της Σκωτίας. Ιδρύθηκε από τον Λοχαγό James Stirling το 1829. Φυσικά οι Αβοριγίνες είχαν πάει εκεί λίιιγο νωρίτερα, έχοντας παρουσία στην περιοχή για 38.000 χρόνια...
► Μεγάλο μερίδιο στην «ανάπτυξη» της Αυστραλίας είχε η υποχρεωτική της εποίκηση από Ευρωπαίους κατάδικους. Η δυτική Αυστραλία «άνοιξε τις πύλες της» στους κατάδικους μετά το 1850. Στην συνέχεια, ανακαλύφθηκε χρυσός και τα ορυχεία πήραν φωτιά.
► Επιπροσθέτως, οι Έλληνες μετανάστες του 20ου αιώνα - μαζί με Ιταλούς, Βρετανούς και Γιουγκοσλάβους – συνέβαλλαν στην περαιτέρω ανάπτυξη της περιοχής.
► Ένας εκπληκτικά εκφραστικός Αυστραλός κιθαρίστας είναι ο Plini. Το "Birds/Surfers" single αποτελείται από μόλις δύο δίλεπτα τραγούδια, κι όμως, αρκούν για να τον θαυμάσεις.
Στάση 3η: Lisbon, Πορτογαλία
Καλλιτέχνης: Her Name Was Fire
Άλμπουμ: Decadent Movement
Είδος: Stoner/Alternative
Εταιρεία: Raging Planet
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 03-04-2020
Bandcamp
Youtube
Φαίνεται τελικά ότι η Πορτογαλία δεν παράγει μουσικά μόνο fados και βλάσφημο μπλακοθράς. Το ντουέτο των Her Name Was Fire διακόπτει με αναίδεια την κουβέντα και φωνάζει «θα σας δείξω εγώ πως παίζω το rock 'n' roll», κερδίζοντας την προσοχή μας. Λοιπόν, το rock n roll τους έχει τους Queens Of The Stone Age ως (κάτι λίιιγο παραπάνω από) βασική τους επιρροή. Δεν έχω ακούσει το πρώτο τους άλμπουμ, σε αυτό εδώ όμως κυριαρχούν οι ξεσηκωτικοί, χορευτικοί rock ρυθμοί και μια ατμόσφαιρα sexy παρακμής. Χωράνε όμως και αναφορές στο ελαφρώς ψυχεδελικό grunge (Αλίκη, μείνε για πάντα αλυσοδεμένη) και blues τζούρες, χωρίς ευτυχώς τα πράγματα να fuzz-άρουν περισσότερο απ' όσο πρέπει. Καυτό, διασκεδαστικό και γεμάτο όμορφα τραγούδια, το "Decadent Movement" είναι τελικά τόσο καλό όσο αν είχε γεννηθεί στο New Mexico. Συγχωρείς την αυθάδεια και κερνάς τα δυο παλικάρια άλλη μια γύρα απ' αυτό που πίνουν.
► Η Λισσαβώνα είναι η πιο δυτική πρωτεύουσα της Ευρώπης – και πάλι λιγότερα δυτικά απ΄ ότι εμείς εδώ στο Galway. Γατάκια!
► Είναι όμως και η δεύτερη παλιότερη πρωτεύουσα της Ευρώπης (μετά την Αθήνα) και μία από τις παλιότερες πόλεις του κόσμου. Παίρνω πίσω τον προηγούμενο χαρακτηρισμό, respect.
► Ο João Pais Filipe είναι ένας πολύ ταλαντούχος experimental percussionist και μόλις κυκλοφόρησε το "Sun Oddly Quiet". Τον Ιούλιο όμως κυκλοφορεί και μια πολύ ενδιαφέρουσα συνεργασία με τους Gnod με τίτλο "Faca De Fogo". Αυτό θα τσεκαριστεί οπωσδήποτε.
Στάση 4η: Jyväskylä, Φινλανδία
Καλλιτέχνης: Endless Forms Most Gruesome
Άλμπουμ: Endless Forms Most Gruesome
Είδος: Sludge/Death/Groove
Εταιρεία: Inverse
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 03-04-2020
Bandcamp
YouTube
Με τέτοιο όνομα, περίμενα μια ambient μπάντα, αντί αυτού όμως οι Endless Forms Most Gruesome κάνουν κάτι πολύ πιο παράξενο. Αλήθεια, πως σας φαίνεται η πιθανότητα ενός συνδυασμού ανάμεσα σε Celtic Frost και Korn; Ετούτοι εδώ οι Φινλανδοί γεννάνε αυτό το απίθανο μεταλλαγμένο και το κάνουν με τρόπο αρκούντως πειστικό. Η ζυγαριά γέρνει προφανώς προς τους Triptykon/Celtic Frost, τόσο επειδή τα φωνητικά προσκυνούν τον Tom Warrior αλλά κι επειδή τα riffs έχουν εμφανώς κολλήσει στο "Monotheist". Πολλά διάσπαρτα σημεία όμως κουβαλούν μια αδικαιολόγητη αμερικανοθρεμμένη γκρούβα καθώς και υποψίες από συμφωνικά μέρη, μετατρέποντας την όλη εμπειρία σε κάτι που συνδυάζει το σκοτεινό στοιχείο με την ενέργεια. Το ντεμπούτο τους είναι μια αξιοσημείωτη ηχητική έκπληξη και, αν αποκτήσουν λίγη περισσότερη προσωπικότητα, θα σπάσουν πολλά άλατα σε σβέρκους.
► Η Jyväskylä είναι μια πόλη στην Κεντρική Φινλανδία, με πληθυσμό περίπου 140.000 κατοίκους. Περιστοιχίζεται από δεκάδες λίμνες.
► Λόγω της σημαντικότητας της πόλης στον τομέα της εκπαίδευσης, έχει αποκτήσει το παρατσούκλι «η Αθήνα της Φινλανδίας». Το τοπικό Arts Festival είναι από τα πιο σημαντικά στην χώρα.
► Δεν έχω άποψη για την ταινία "Maria's Paradise", το soundtrack όμως που συνέθεσαν οι Timo Kaukolampi και Tuomo Puranen (των K-X-P) είναι ένα ηλεκτρονικό διαμαντάκι. Κυκλοφόρησε πρόσφατα από την Svart.
Στάση 5η: Oslo, Νορβηγία
Καλλιτέχνης: Weserbergland
Άλμπουμ: Am Emde Der Welt
Είδος: Experimental/Kraut
Εταιρεία: Apollon
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 24-04-2020
Bandcamp
YouTube
Η πειραματική πρόταση αυτού του μήνα είναι πολύ πειραματική και για τους ακραίους πειραματιστές, ω θεοί του πειραματισμού. Είναι όμως και τρομερά ενδιαφέρουσα! Το ένα και μοναδικό track διάρκειας 42 λεπτών σημαίνει "Στο τέλος του κόσμου" και είναι αρκετά σκοτεινό αλλά και εξόχως καλλιεργημένο. Πιάνο, κιθάρα, κρουστά, synths, έγχορδα και turntables φτιάχνουν ένα μείγμα που δανείζεται στοιχεία από την contemporary classical, το ακραίο kraut και την σύγχρονη ηλεκτρονική μουσική, ενώ ο mastermind της μπάντας Ketil Vestrum Einersen επεξεργάζεται τα πάντα με ψηφιακές τεχνικές. Πέρα από τον ακαδημαϊσμό του όλου εγχειρήματος, το μουσικό ταξίδι που εκτυλίσσεται είναι σαγηνευτικό και σε απορροφάει σαν μαύρη τρύπα, ακόμα και στις πιο θορυβώδεις του στιγμές. Όποιος αναρωτιέται καμιά φορά «Μα τί ακούω;» αλλά δεν σταματάει την ακρόαση, θα με νιώσει. Μια πολύ μοναδική μουσική εμπειρία.
► Η στήλη μας παλιώνει. Απόδειξη ότι έχουμε ήδη πάει 4-5 φορές στο Oslo και δεν ξέρω τι να γράψω.
► Το λατρεμένο Inferno Festival προφανώς ακυρώθηκε, κουβάλησε όμως όλο το line-up του για το 2021. Me Ved Buens Ende, Cadaver, Mayhem, Kreator, Asphyx, Oranssi Pazuzu, ανάμεσα σε άλλους. Αν καταφέρετε να πάτε, ψάξτε στην ταράτσα τον Ιταλό που φτιάχνει το barbecue: πείτε του ότι είστε από Ελλάδα και θα φάτε διπλή μερίδα.
► Η φωτογραφία του εξωφύλλου τραβήχτηκε την δεκαετία του 70, στο Mehamn της Βόρειας Νορβηγίας.
► Τα δυο πρώτα single από το επερχόμενο ντεμπούτο των Kryptograf είναι κάτι παραπάνω από υποσχόμενα. Σημειώστε το όνομα, όσοι ενδιαφέρεστε για late '60s psych/prog.
Στάση 6η: Paris, Γαλλία
Καλλιτέχνης: TH/S /S SH/T
Άλμπουμ: ///
Είδος: Electronic Rock
Εταιρεία: Upton Park
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 24-04-2020
Spotify
YouTube
Από την πρώτη στιγμή που άκουσα το "Amphetamine" single πριν από ένα τρίμηνο, ήξερα ότι αυτό εδώ θα είναι ένα σπουδαίο ντεμπούτο. Και πως να μην είναι όταν οι δημιουργοί του αυτοπροσδιορίζονται ως rock-techno και αναγράφουν με περηφάνια "We are music, we are technology, we are radical!". Λοιπόν, κύριοι, το "///" είναι φουτουριστικό post rock, είναι το punk που σκάει στα dance floors, είναι οι Daft Punk που επιστρέφουν στις υπόγες, είναι μια παλιά αναλογική καρδιά που ταξιδεύει μπροστά στον χρόνο και φωτίζεται πια κάτω από strobe lights. Όλα αυτά από ένα «απλό» παριζιάνικο instrumental trio που αντιλαμβάνεται την μουσική ως εξωστρεφή ενέργεια, λιτή μελωδία και κρυστάλλινο ρυθμό, συνδυάζοντας αρμονικά και φρέσκα τρεις τουλάχιστον δεκαετίες ζυμώσεων ανάμεσα στο rock και την χορευτική μουσική. Όλα θα μετρηθούν στον ιδρώτα σου αλλά θα χορέψεις, θέλεις δεν θέλεις. Άλμπουμ του μήνα για την στήλη μας και ένοχη απόλαυση του εγκλεισμού μας!
Ένα ταξίδι στο Παρίσι με την μουσική των TH/S /S SH/T!
Καλωσορίσατε και συγχαρητήρια για το φανταστικό σας ντεμπούτο άλμπουμ! Προσωπικά, μου ακούγεται σαν φουτουριστικό post rock. Εσείς αισθάνεστε περισσότερο ως rock, electronic ή ως ένα παράξενο είδος punk μπάντας;
Γεια σου Αντώνη, ευχαριστούμε για τα καλά σου λόγια και για την πρόσκληση για συνέντευξη. Αυτή είναι μια σπουδαία πρώτη ερώτηση για να παρουσιάσουμε το project μας αλλά η απάντηση μπορεί μόνο να είναι: όλα αυτά! Θέλαμε να συμπεριλάβουμε όλα αυτά τα μουσικά στυλ και να κάνουμε ότι καλύτερο στο να δημιουργήσουμε κάτι υβριδικό και αυθεντικό.
Είναι οι ζωντανές σας εμφανίσεις αντίστοιχες του φοβερού video σας για το "Amphetamine"; Φαντάζομαι δυνατά φώτα και ακτίνες laser όταν ακούω την μουσική σας!
Ναι, συμπεριλαμβάνουμε αυτό το είδος του light show της ηλεκτρονικής μουσικής όταν μπορούμε (εξαρτάται από το venue), διότι είναι κομμάτι της αισθητικής μας. Έχουμε όμως δουλέψει σκληρά στο να λειτουργεί άψογα και σε μικρά μαγαζιά, χωρίς όλο αυτόν τον τρελό φωτισμό. Είναι σημαντικό τα show μας να είναι εξίσου καλά τόσο σε ηλεκτρονικά clubs όσο και σε «τρύπες».
Ζείτε στο Παρίσι, μία από τις πιο δημοφιλείς και ιστορικές πόλεις στον κόσμο. Σας εμπνέει ή σας επηρεάζει η πόλη σας στην μουσική σας και με ποιο τρόπο;
Φυσικά, το γρήγορο καθημερινό μας lifestyle μας κάνει να επιθυμούμε να παράγουμε αυτήν την μουσική, σε συνδυασμό με την κουλτούρα και την κληρονομιά που η πόλη έχει να προσφέρει. Κάθε τι μας τροφοδοτεί, από μικρά πράγματα όπως οι ήχοι του μετρό, μέχρι ολόκληρη την ατμόσφαιρα της νυχτερινής ζωής.
Ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να ανακαλύψει κανείς σπουδαία μουσική στο Παρίσι; Είναι οι TH/S /S SH/T συνδεδεμένοι με κάποια συγκεκριμένη σκηνή; Αν θέλετε, προτείνετε μας και φιλικές μπάντες!
Δεν συνδεόμαστε με κάποια συγκεκριμένη σκηνή, αν και το γεγονός ότι είμαστε μπάντα, μας φέρνει πιο κοντά σε rock σκηνές (indie, punk, stoner...). Για την ακρίβεια, υπάρχουν τόσο πολλές σκηνές και καλλιτέχνες στο Παρίσι, που η σύνταξη μιας λίστας είναι αδύνατη, οι άνθρωποι και τα venues που γνωρίζουμε όμως, κάνουν πάντα το καλύτερο που μπορούν για να προσφέρουν σπουδαίες alternative μουσικές νύχτες. Αν θες να δεις διεθνείς καλλιτέχνες με τοπικές μπάντες για support, τσέκαρε μέρη όπως τα Espace B, Trabendo, L' International ή ακόμα και το Supersonic. Αν ενδιαφέρεσαι για ηλεκτρονικά party, καλύτερα να επισκεφτείς τα La Station, Dehors Brut και Glazart.
Αν άκουγα το "///" στα ακουστικά μου ενώ περπατώ στο Παρίσι, ποιο θα ήταν το καλύτερο μέρος για να απολαύσω την μουσική σας;
Το να περπατάς, δεν είναι ο καλύτερος τρόπος να απολαύσεις την μουσική μας. Ίσως όμως... μπορείς να κλέψεις ένα αμάξι και να μπλεχτείς σε ένα car chase στην γειτονιά του Châtelet! ΑΥΤΟΣ είναι ο καλύτερος τρόπος να ευχαριστηθείς την μουσική μας.
Θα το κάνω σίγουρα! Ευχαριστούμε πολύ!
Σε λένε «το τραγούδι του Μάη»
Forestt - "Ghost Love"
Ισραήλ
Καιρό τους έχω βάλει στο μάτι κι ανυπομονώ πολύ για κάποιο full length, το δωράκι ενός νέου track όμως είναι επαρκής αφορμή για να σου μιλήσω για τους Ισραηλινούς Forestt. Αυτοχαρακτηρίζονται ως spiritual post folk κι εμένα τουλάχιστον μου κάνει. Το "Ghost Love" έχει σαν οδηγό μια θαυμάσια γυναικεία φωνή και σε καλεί στην καρδιά ενός ξέφωτου, όπου το άτακτο folk βιολί παντρεύεται την ομορφιά της indie rock μπαλάντας. Αιθέριο, ρομαντικό, περισσότερο έντεχνο παρά τραχύ κι έχοντας ως στόχο μια καθαρόαιμη μουσική αφήγηση, αυτό το πολύ όμορφο τραγούδι μας προσκαλεί σε τόπους που οι διάφοροι μουσικοί πολιτισμοί φτιάχνουν τα δικά τους σταυροδρόμια. Δάση να έχουμε να χανόμαστε..
Από reissues έχεις τίποτα;
Αν έχω, λέει; Η Southern Lord συνεχίζει τις επανακυκλοφορίες του Caspar Brötzmann Massaker με το "Home", δίσκος που κυκλοφόρησε αρχικά το 1995. Αξίζει τον κόπο να πατήσεις play και να διαπιστώσεις με δέος, πόσο μπροστά ήταν κιθαριστικά κι αισθητικά αυτός ο τύπος. Βρίσκοντας έναν δικό του αφηρημένο χώρο, κάπου ανάμεσα στον Hendrix, τους Melvins και τους Einsturzende Neubauten, ο Massaker έπαιζε πριν 25 χρόνια το αυτοσχεδιαστικό αλλά πάντα ενεργητικό noise rock που άλλοι κατακτούν σήμερα και θεωρούνται πρωτοπόροι... Ένας φοβερά καινοτόμος και ριζοσπαστικός δημιουργός, ο Massaker φωνάζει να ανακαλυφθεί από όσους τον αγνοούν. Το καλύτερο; Η ανακάλυψη δεν θα γίνει μόνο για ιστορικούς λόγους: μετά από τόσα χρόνια, μέσα στο 2020 επιστρέφει με νέο δίσκο. Προετοιμάσου τώρα, για να μην ψάχνεσαι μετά!
Μια που μας έφερε εδώ ο αξιότιμος κύριος Massaker, να πω εδώ ότι το Βερολίνο ήταν, προσωπικά, ο απόλυτος τηλεοπτικός προορισμός τον περασμένο μήνα. Κι αν το "Unorthodox" το είδε η μισή υφήλιος, πηγαίνοντας μας στο σύγχρονο, ελεύθερο Βερολίνο, η αριστουργηματική σειρά "Babylon Berlin" θα σε ταξιδέψει στο μακρινό 1929. Πρόκειται για ένα φανταστικό noir που σε παγιδεύει μέσα στις πολιτικές και κοινωνικές ζυμώσεις της εποχής, με τρόπο επιστημονικά ακριβή και συναισθηματικά υπερπλήρη. Αν το ήξερα πριν ένα μήνα, θα είχα προτείνει αυτό αντί του επίσης εξαιρετικού "Dark", στο αφιέρωμα μας για τις καλύτερες 10s σειρές που συνεχίζονται ακόμα. I can't recommend it enough!
Μερικές ακόμα προτεινόμενες ακροάσεις:
Zopp – "Zopp" (UK, οι εραστές του Canterbury progressive rock θα βρουν εδώ μια από τις σημαντικές φετινές κυκλοφορίες)
Loviatar – "Lightless" (CAN, μυστηριώδες και ποιοτικό doom metal με post προσθήκες)
Qais Essar – "Shakar Shack vol 1 Gulaab Jamming EP" (USA, ινδικό ethnic/fusion που μυρίζει κεχριμπάρι)
Ajna – "Rengeteg" (HUN, εξαιρετικό post/math rock α' κατηγορίας)
Sophie Tassignon – "Mysteries Unfold" (GER, ένας Α Capella δίσκος με εξωφρενική ποικιλία ηχοχρωμάτων)
Τρεις θαυμάσιες contemporary προτάσεις για cello
Τουλάχιστον σε ότι αφορά την rock μυθολογία και ιστορία, το cello διεκδικεί την θέση του πιο ευρέως διαδεδομένου «δευτερεύοντος» οργάνου, μετά από τα «κύρια» - κιθάρα, μπάσο, κρουστά, πιάνο, βιολί, synths. Ο βαθύς του τόνος προφανώς ευθύνεται, στο ότι αποτελεί την πρώτη προτίμηση δημιουργών που θέλουν να προσθέσουν μια σκοτεινή και δραματική ακουστική χροιά στην μουσική τους, ενώ το φλερτ με το rock ξεκινάει επίσημα το 1971 με τους Electric Light Orchestra. Πέραν αυτού όμως, το cello έχει αποδειχτεί ένα τρομερά ευέλικτο όργανο, τρομερά δεκτικό σε εφφέ και «κακομεταχείριση», με αποτέλεσμα πολλοί τσελίστες να προχωρούν σε τολμηρούς πειραματισμούς, χαράζοντας τα δικά τους προσωπικά μονοπάτια έκφρασης. Ο δικός μας Νίκος Βελιώτης είναι ένα από τα καλύτερα εγχώρια παραδείγματα.
Κι ενώ νωρίτερα στην χρονιά, είχα παρουσιάσει το πολύ όμορφο νέο άλμπουμ του Raphael Weinroth-Browne, πρόσφατα έπεσα σε τρεις ακόμα εξαιρετικές δουλειές που θεώρησα ότι αξίζουν ξεχωριστής αναφοράς. Οι τρεις καταξιωμένες τσελίστριες που ακολουθούν, κυκλοφόρησαν αυτά τα άλμπουμ μέσα στο 2020 και οι δουλειές τους είναι ενδεικτικές των πολλών κατευθύνσεων που μπορεί να χαράξει αυτό το τετράχορδο μικρό θηρίο. Ιδού λοιπόν τρεις διαφορετικές ιστορίες με τραχιές δοξαριές, σχεδόν εντελώς έξω από τον κόσμο του rock.
Η «κλασική»:
Rebecca Foon - "Waxing Moon" (Constellation, 2020)
Πρόκειται για το πρώτο προσωπικό άλμπουμ της Καναδής τσελίστριας που, ανάμεσα σε άλλα σχήματα, ήταν μόνιμο μέλος στους Silver Mt Zion. Για να είμαστε δίκαιοι, το πιάνο είναι εξίσου σημαντικό όργανο με το τσέλο, σε αυτήν την κυκλοφορία, ενώ υπάρχουν και σημαντικοί guests από γκρουπ όπως οι Arcade Fire και οι Godspeed You! Black Emperor. Πρόκειται για ένα πολύ λυρικό και ατμοσφαιρικό άλμπουμ που σε μαγνητίζει στην contemporary κλασικότροπη του αύρα. Ήπιες συνθέσεις, με εσωστρέφεια αλλά και στιγμές μεγαλοπρέπειας, επιδεικνύουν την ευαίσθητη ματιά της Foon σε διαχρονικούς εκφραστικούς τρόπους.
Η «σκοτεινή»:
Helen Money - "Atomic" (Thrill Jockey, 2020)
Πρόκειται για την Alison Chesley, τσελίστρια με έντονα heavy rock βιογραφικό, έχoντας περιοδεύσει με Shellac, Russian Circles και Mono. Είναι προφανές ότι αυτές οι εμπειρίες έχουν περάσει και στον προσωπικό της ήχο, αφού στο "Atomic" θα βρει κανείς heavy, παραμορφωμένες στιγμές. Όχι μόνο όμως: με μπόλικα delay και loops, στοχεύει σε ένα σύγχρονο και σκοτεινό στυλ, ενώ ταυτόχρονα διερευνά τις δυνατότητες του οργάνου με τρόπο που θυμίζει τον Weinroth-Browne ή την Jo Quail. Είναι όμως και σκοτεινότερη και πιο νυχτερινή. Ένας πάρα πολύ ενδιαφέρων δίσκος.
Η «πειραματική»:
Clarice Jensen - "The Experience Of Repetition As Death" (Fatcat, 2020)
Οι συνεργασίες της Clarice Jensen είναι άλλου επιπέδου: Bjork, Nick Cave, Max Richter, Dirty Projectors και δεν συμμαζεύεται. Το θέμα όμως με την αυτήν την παίκτρια είναι ότι διαλέγει τον δύσκολο δρόμο. Το cello εδώ διερευνείται μάλλον σαν ήχος και οι συνθέσεις, αργές μα επιβλητικές, επιθυμούν να ανήκουν στον χώρο της ambient. Εξαίσια, ψυχρά layers από cello, συγκροτούν ένα ιδιόμορφο χώρο, ένα ρευστό μα και παχύ ηχητικό στρώμα που συνδυάζει εξαίσια τους ευέλικτους όγκους και τις μελωδικές υφές. Ένα καθόλα σύγχρονο άλμπουμ, απαιτητικό αλλά και γενναιόδωρο.
Ραντεβού στην Βαβυλώνα!