Outre-Tombe

Το Quebec του Καναδά, ομολογουμένως φημίζεται για την ανθηρή black metal σκηνή του, η οποία κινείται σε νοσταλγικά, μελωδικά και νεοκλασικά χωράφια. Ανάμεσα όμως στη νοσταλγία και τον παγετό κρύβεται και ένα εκτρωματικό μουσικό τέκνο. Οι Outre-Tombe επιδίδονται στο ευγενές άθλημα του old school death metal, με τον δεύτερο δίσκο τους, το "Necrovortex" του 2018 να προκαλεί σχετική αίσθηση. Σε μια εποχή όπου συγκροτήματα όπως οι Necrot, Tomb Mold, Lik, Gatecreeper κ.ά. έχουν επαναφέρει στην επιφάνεια, πέραν των τακτικών ρευμάτων αναβίωσης, το ιδίωμα, οι Καναδοί έδειξαν πως είχαν τα φόντα να πρωταγωνιστήσουν.

Ο τρίτος τους δίσκος, "Abysse Mortifère" διατηρεί τα όποια κεκτημένα, δίχως να παρεκκλίνει από τον σκοπό. Κυκλοφορίες αυτού του ύφους εμμένουν στη, λατρεμένα πεισματική, απόφαση να ρίξουν το βάρος στην αναμετάδοση της αίσθησης μέσω ολοκληρωμένων συνθέσεων. Οι Outre-Tombe, έχουν το χάρισμα με μισή ακρόαση να σε μεταφέρουν στα πρώιμα '90s. Από την παραγωγή και τα εξώφυλλα μέχρι το τελευταίο «σκάσιμο» του μπάσου, κάθε τους κυκλοφορία βρίθει άποψης και γνώσης, με το νέο τους άλμπουμ να μην αποτελεί εξαίρεση. Αν υπάρχει μια ουσιώδης διαφορά συγκριτικά με τον «προβεβλημένο» προκάτοχό του, είναι μια ηχητική μετανάστευση από τη Σουηδία στο Oakland.

Ας γίνω πιο συγκεκριμένος, αν και θαρρώ πως τα εξώφυλλα προϊδεάζουν.Η υπερμεγέθης λατρεία των Outre-Tombe για το ιερό και απαράβατο τρίπτυχο των Entombed – Dismember – Grave, υποχωρεί ελαφρώς έναντι της αναδυόμενης προσήλωσης στο όραμα των Autopsy. Η επιρροή των Αμερικανών δεν έλειπε στα προηγούμενα άλμπουμ, αλλά εδώ, λαμβάνοντας υπόψη και την παραγωγή, κυριαρχεί. Τα φωνητικά, με τη φοβερή γαλλική προφορά, ηχούν ως μια τοξική ανάμειξη Reifert και van Drunen, ενώ η λάσπη και το μπάσο δονούν τα τοξικά riffs. Τα αργά περάσματα δε, πέραν του ότι είναι βγαλμένα από τις καλύτερες μέρες των λατρεμένων Autopsy, υπενθυμίζουν την αποψάρα των Asphyx η οποία, αν και επιδραστική, σπανίως επαναλαμβάνεται από νεότερα σχήματα.

Η έμφαση όμως των Καναδών στην ευρωπαϊκή σκηνή δεν περνάει απαρατήρητη. Εποχές Nihilist, Carnage και πρώιμων Pestilence και Morgoth, αναβιώνουν, ενώ στα σημεία όπου επιχειρείται μια πιο stench/crust επάλειψη το κτήνος των Bolt Thrower κάνει την εμφάνισή του ("Haut Et Court"). Αν σε αυτό το σημείο θεωρείς πως οι εν λόγω επιρροές φαντάζουν ως επιφανειακές, ή προβλέψιμες, μια ακρόαση του "Abysse Mortifère" ευελπιστώ να σε πείσει, γιατί, για παράδειγμα, όταν χωθεί το "Cenobytes" αμφιβάλλω αν θα κοντοσταθείς να τσεκάρεις τη γενεαλογία του τυμπανιστικού ρυθμού. Τα 37 λεπτά του δίσκου είναι μια ωδή στο ευθύ death metal με έμφαση και στα δύο συστατικά, έτσι ώστε η γκρούβα (και τα σόλο) του "Coupe Gorge" να συνυπάρχουν με το κλειστοφοβικό "Tombeu De Glace".

Το "Abysse Mortifère" διαθέτει εξαίρετη ροή, με τις εννέα συνθέσεις να έχουν ιδανικές διάρκειες. Το άλμπουμ κυλάει ασταμάτητο και ορμητικό ενώ οι ακροάσεις δίνουν βάθος στην πρώτη εντύπωση. Το γεγονός πως στο τέλος του, ο δίσκος διαθέτει δύο από τα πιο ουσιώδη κομμάτια, πιστοποιεί τη θέληση των Καναδών να κυκλοφορήσουν ένα καλομελετημένο άλμπουμ. Ο, βγαλμένος από το "Clandestine", ορυμαγδός του "Necrophage" συνεπαίρνει, και το αργόσυρτο φινάλε "Haruspex" να ενώνει το "Left Hand Path" με το "Mental Funeral". O νέος δίσκος των Outre-Tombe, εξόχως ωμός, είναι ικανός με την καθηλωτική του απόδοση να αποτελέσει ένα από τα πιο ενδιαφέροντα, και παραγνωρισμένα, μυστικά του ιδιώματος. Θέλοντας όμως να είμαι ειλικρινής, θα ισχυριστώ πως, αδιαφορώντας για τη «θέση» της τετράδας από το Quebec στο σημερινό ιδίωμα, ελάχιστοι death metal δίσκοι μου φάνηκαν το τελευταίο χρονικό διάστημα τόσο πειστικοί και αφοπλιστικοί όσο το ηχητικό βασανιστήριο του "Abysse Mortifère". Από την πρώτη κιόλας κραυγή.

Bandcamp