Norse

Θυμάμαι το 2014 να ενθουσιάζομαι με το "Pest" EP των Αυστραλών Norse. Ήταν μια εποχή που οι δυσαρμονίες είχαν κατακλύσει πλέον το «ορθόδοξο» black metal, και αυτή η κυκλοφορία σε συνδυασμό με το τότε τελευταίο τους στούντιο άλμπουμ "All Is Mist And Fog", έδιναν μια αίσθηση υποσχόμενης μπάντας. Οι Norse εκμεταλλεύονταν ιδανικά τις διδαχές των Deathspell Omega καθώς και του υπερβατικού Ωκεάνιου black/death metal σε συνδυασμό με τις σουηδικές μελωδίες, και παρουσίαζαν πειστικές ατμόσφαιρες.

Η επόμενη full length κυκλοφορία τους προσγειώθηκε στα ηχεία μου με μεγάλη ανυπομονησία. To "The Divine Light Of A New Sun" τους είχε δει να εξελίσσονται. Συνδύαζαν τα δύστροπα στοιχεία με σκανδιναβικές μελωδίες, παρουσιάζοντας έναν φαινομενικά λείο προσωπικό ήχο. Δυστυχώς όμως, στα αυτιά μου, το αποτέλεσμα παραήταν παράγωγο των επιρροών τους, με αποτέλεσμα ένας ποιοτικός μουσικά δίσκος να φαντάζει απογοήτευση. Η επιστροφή τους, τέσσερα χρόνια μετά, με το "Ascetic", σβήνει μονομιάς κάθε «παρασπονδία», παρουσιάζοντας ένα σχήμα όχι απλά σε κίνηση, αλλά και με εκπληκτική αντίληψη του παρόντος του σύγχρονου ήχου.

Οι Αυστραλοί με τον τέταρτο δίσκο τους ξεφεύγουν από την εμβάθυνση στις επιρροές τους. Παραμένουν στο avant-garde/dissonant άκρο του μαύρου σκληρού ήχου, αλλά επιχειρούν μια αποδόμηση του. Με έμφαση στα ρυθμικά, όπου τύμπανα και μπάσο δίνουν σεμινάριο, κινούνται κατά βάση σε mid-tempo ταχύτητες. Αν αρέσκεσαι στα υποβλητικά αργόσυρτα στοιχεία της πειραματικής Γαλλικής σκηνής (και κυρίως των DsO), εδώ θα αντιληφθείς άμεσα την επίδρασή τους. Διάσπαρτα verse riffs θα θυμίσουν Ulcerate, ενώ οι εντάσεις της παραγωγής μπορεί να φέρουν και στο νου τους Dodecahedron. Αν είσαι πιο παρατηρητικό, θα δεις μια νοητική γραμμή που συνδέει τους Mitochondrion, Convulsing, Ad Nauseam, ίσως και Imperial Triumphant με το "Ascetic", ειδικά σε συνθέσεις όπως το αδυσώπητο "Fearless Filth Seeker".

Ο δίσκος αποπνέει απόγνωση και απομόνωση. Είναι ένα επίπονο άκουσμα, που μεγαλουργεί σε στιγμές όπως τα "Parasite Warmongers" και "Accelerated Subversion". Εφαρμόζουν μια post αποδόμηση πάνω στη συνοχή και την παράταση ενός δυσαρμονικού riff, με τρόπο ώστε ο τεμαχισμός του σε τσιτώματα και εντάσεις να μαστιγώνει σαν επαναλαμβανόμενος εφιάλτης. Βυθίζονται σε μια θορυβώδη σιωπή κατά τη διάρκεια του "Radical Depression" με τρόπο όπου, ενώ ηχεί σαν ξέμπαρκο στον δίσκο, να του προσδίδει μια τρομακτική υφή στις σκιές του. Το "Ascetic" στα 42 λεπτά του είναι συμπαγές, τεμαχίζει την ατμόσφαιρα αφού την έχει συμπτύξει σε στερεή μορφή και αποκαλύπτει μια μπάντα προσαρμόσιμη.

Το "Ascetic" είναι ένας δίσκος περιπετειώδης και μοντέρνος, που, με κίνδυνο να χαθεί από τους δέκτες του σχετικού κοινού, δεν πρόκειται να προκαλέσει ντόρο. Εν μέρει, για αυτό ευθύνεται και η υπερβολική αυτοαναφορικότητά του, με τον δίσκο, σε κομμάτια όπως το "Blight" να τρέφεται από τα σκοτάδια του. Από την έναρξη με το ομότιτλο όμως, έως τον κυνικό μηδενισμό του "Useless", οι Norse συνθέτουν ένα ισοπεδωτικό άλμπουμ. Έρπεται, παραμορφώνει την πραγματικότητα, ηχεί ως ένας αστικός δαίμονας. Πιθανώς και να μπορούσε να έχει μικρότερη διάρκεια. Λίγη σημασία έχει. Οι Norse οφείλουν να αναγνωρισθούν ως ένα από τα κρυφά μυστικά της σύγχρονης extreme metal σκηνής, με όλες τις αδυναμίες μα και τις βλέψεις τους. Οι Norse συστήνoυν ένα post-dissonant τοπίο και μια αισθητική από γρανίτη, όπως και τα leads τους. Αν καταφέρουν να ισορροπήσουν την άποψη με την εκτελεστική δεινότητα θα συγκλονίσουν.

Bandcamp
Youtube