Nightfall

Στην δεύτερη δισκογραφική τους δουλειά μετά το τρίτο «κανονάκι», οι Nightfall παραμένουν συνεπείς, ίσως σε μεγαλύτερο βαθμό από ότι θα περίμενε κανείς. Τέσσερα χρόνια μετά το "At Night We Prey" και την εκ νέου αποχώρηση του ιδρυτικού μέλους και κιθαρίστα Μιχάλη Γαλιάτσου, το focus της μπάντας είναι το, ως επι το πλείστον, ακραίο death metal, χωρίς να λείπουν η μελωδία και το groove.

Συνεχιζοντας από εκεί που το άφησαν, η εισαγωγή με το "The Cannibal" παραπέμπει αρκετά σε σύγχρονους Septicflesh, ωστόσο, η εξέλιξή του κομματιού φέρει την υπογραφή των Nightfall σε μια αρκετά thrashy σύνθεση. Το "Lurking" πασχίζει να μην ακουστεί αδιάφορο, παρά τον "A Dead Poem" αέρα των μελωδικών του γραμμών, ενώ ψήγματα doom θα συναντήσει κανείς και στο "Inside My Head", όπου γίνεται αναφορά και στον προκάτοχό του "Children Of Eve".

Ναι μεν οι Nightfall είναι ακραίοι - ίσως πιο ακραίοι από ποτέ - αλλά εγώ προσωπικά τους λάτρεψα στις πιο μελωδικές στιγμές τους ("Diva Futura", "Lesbian Show" και "I Am Jesus") . Δύο τέτοιες θα μπορούσαν να είναι τα "For The Expelled Ones" και "With Outlandish Desire To Disobey" - αν και ποτέ δεν φτάνουν τις κορυφές των "Iris", "My Own Troy" ή "Everything", για να αποφύγω τα προφανή.

Δεν ξέρω αν είναι ιδέα μου, αλλά έχω την εντύπωση ότι οι νέοι Nightfall έχουν επηρεαστεί πολύ από τους σύγχρονους τους, Rotting Christ και Septicflesh. Σίγουρα έχει παίξει ρόλο και η παρουσία του Bernardo για χρόνια στους τελευταίους. Ίσως στην προσπάθειά τους να καλύψουν το χαμένο έδαφος, δείχνουν βιαστικοί στο να κατασταλάξουν σε ένα ύφος, θυσιάζοντας μέρος του δημιουργικού πειραματισμού που στο παρελθόν τους χαρακτήριζε. Κι όσο κι αν αυτό είναι κατανοητό, δεν παύει να στοιχίζει στην τελική συνοχή και φρεσκάδα του υλικού.

Έτσι, λοιπόν, το "Children Of Eve", κατά την άποψή μου, καταλήγει σε μια σχετικά φυσική, αλλά προβλέψιμη συνέχεια του "At Night We Prey". Δεν υπάρχει κάτι πραγματικά φρέσκο εδώ, ενώ ομολογώ πως στα 43 λεπτά του άλμπουμ ελάχιστες ήταν οι περιπτώσεις που με ανάγκασαν να τσεκάρω το όνομα του κομματιού. Το "Children Of Eve" δεν είναι σίγουρα η κορυφαία στιγμή της δισκογραφίας των Nightfall, αλλά εκτιμώ πως θα ικανοποιήσει όσους άγγιξε ο προκάτοχός του.