Natt

Υπάρχουν μερικές κυκλοφορίες, που προϊδεάζουν για κάτι ξεχωριστό πριν ακούσεις νότα. Σε πιο προσωπικό τόνο, θα μπορούσα άνετα να δηλώσω πως όταν βλέπω νορβηγικό πειραματισμό αγνοώ τις συμβάσεις της «ταμπέλας». Οι Natt είναι ένα νεοσύστατο σχήμα που αποτελείται από τους René Misje (Krakow, Trust Us), Roy Ole Førland (Lindy-Fay Hella, Kari Rueslåtten, Malignant Eternal), Lord Bård και Iver Sandøy (Enslaved). Το ομότιτλο ντεμπούτο τους, είναι ένα 45λεπτο ορχηστρικό post/prog rock μανιφέστο εσωτερικής περιπλάνησης.

Όπως και στην πρόσφατη περίπτωση των Drott, των οποίων το "Orcus" φανέρωσε, από μια πιο folk πτυχή, παρόμοιες πτυχές, οι Natt δημιουργούν ένα δίσκο για να ακουσθεί στην ολότητά του. Οι τρεις μακροσκελείς συνθέσεις του "Natt", με έμφαση στα synthesizers και τα ηλεκτρακουστικά χωρία, λειτουργούν ως το κάδρο που δίνει παλμό και ατμόσφαιρα στον χώρο. Είναι αλήθεια, πως η μουσική των Νορβηγών επιθυμεί την προσήλωση, αλλά οι πηχτές μαύρες της απολήξεις σε συνδυασμό με τις σπάνιες, post-rock ανατάσεις, της επιτρέπουν να ηχεί ως μια πιο ambient εμπειρία.

Αυτό βέβαια, δεν σημαίνει πως το "Natt" δεν είναι ένα απαιτητικό άλμπουμ. Ειδικά στο τελευταίο, εικοσάλεπτο "Etterslått", όπου κρουστά και κλαρινέτο συνδυάζονται άψογα δίνοντας μια πιο εκλεπτυσμένη προοδευτική χροιά, η ικανότητα του συγκροτήματος να μην αφήσει τη σύνθεση να «νερώσει» και να αποπροσανατολίσει παρά το χαμηλό της τέμπο, είναι αξιοσημείωτη. Έτσι, το ξέσπασμα στα 15 λεπτά θα μεταφέρει προς στιγμήν ελάχιστο από το νορβηγικό extreme ψύχος μέσω ενός post-black fuzz-αρίσματος στο προσκήνιο, με τρόπο ομολογουμένως ευφυή.

Οι Natt, που ονομάτισαν τις συνθέσεις με τρόπο που προϊδεάζει για τις εικόνες που επιθυμούν να δημιουργήσουν. Με το άλμπουμ να αποκτά χαρακτήρα κατάβασης, το αγχωτικό αλλά και ονειρικό "Skillevei" που τιμάει τις mid-‘70s επιρροές του, μετατρέπει τον αέρα σε θάλασσα και με τις ηχητικές λεπτομέρειες σε διάφορα επίπεδα (ειδική μνεία στα πιατίνια) θα κατευθύνει πειστικά στο κεντρικό "Appell", που φέρει το φορτίο του να καθορίσει τα όρια του άλμπουμ. Παρά την επαναλαμβανόμενη, υπνωτική του ρυθμικότητα καθώς και την διάθεσή του να αναζητήσει το μεγαλεπίβολο, στα έντεκα λεπτά του το κομμάτι ηχεί σε μεγάλο βαθμό αντιθετικό με την αρχή και το τέλος του δίσκου. Κατά αυτό τον τρόπο, ενώ η αντίθεση θα οδηγήσει σε μια εκπληκτική εναλλαγή στην αρχή του προαναφερθέντος "Skillevei", είναι πιθανό να ξενίσει εξαιτίας της έλλειψης συνοχής.

Οι Natt πετυχαίνουν με χαρακτηριστική άνεση (αλλά όχι ευκολία) τον πρωταρχικό τους στόχο. Το ενδιαφέρον ηχητικό τους πείραμα, μπορεί να μην είναι καινοτόμο ή ριζοσπαστικό, μπορεί να μην τολμά να δει τη βαθιά σκοτεινή νύχτα της ψυχής ή να τοποθετήσει εαυτόν στις παρυφές του σύγχρονου post-rock ήχου (αν υπάρχει και αυτός βέβαια), αλλά γοητεύει. Η αισθητική του, η θέλησή του να φλερτάρει με τις metal τεχνοτροπίες χωρίς να ενδώσει, να δημιουργήσει βάθος δίχως να καταστεί υπέρογκο, και κυρίως, να οδηγήσει σε ένα μεγαλοπρεπές εξόδιο φινάλε, του δίνουν αυτό το καταραμένο replay value. Στο πρώτο επίσημο ντεμπούτο τους, οι Natt θα κερδίσουν τις εντυπώσεις με τις ατμόσφαιρές τους και θα δώσουν μάλιστα και την ψευδαίσθηση πως το διάβασμα λογοτεχνίας υπό τις ακροάσεις τους είναι περισσότερο σοφιστικέ από ότι απλά ψυχαγωγικό. Περίεργα παιχνίδια παίζει η νύχτα και τα παιδιά της.

Bandcamp
Youtube