Αν και διατηρεί μια αδυναμία στα progressive και doom ιδιώματα, εξακολουθεί να ακούει κάθε γνωστό και άγνωστο είδος αναζητώντας την περιπέτεια στη μουσική και πιστεύει ότι οι δυνάμεις του χάους και...

Invariance
Wish You Well
Ονειρικό πάντρεμα jazz, rock και μινιμαλισμού σε ένα θαυμάσιο ντεμπούτο που υπόσχεται πολλά και σπουδαία
Οι Invariance είναι ένα νέο σχήμα από το Λονδίνο που αποτελείται από μουσικούς που έχουν να επιδείξουν συνεργασίες με καλλιτέχνες όπως Olivia Dean, Steam Down, Tom Misch, ενώ εδώ συναντάμε ξανά και τον εκπληκτικό Morgan Simpson, ντράμερ των σπουδαίων Black Midi. Μια πεντάδα με σημαντικές περγαμηνές, τρομερό ταλέντο και καλλιτεχνική ανεξαρτησία (η παραγωγή και το label είναι όλα δικά τους): τι θα μπορούσαν να παράξουν με αυτά τα δεδομένα; Η απάντηση συνοπτικά: Ένα από τα καλύτερα και πιο αξιοπρόσεκτα ντεμπούτα της χρονιάς για τον χώρο του πειραματικού jazz rock.
Η γοητεία της μουσικής των Invariance κρύβεται κυρίως μέσα στην ελευθερία της. Η μπάντα δεν φαίνεται να έχει διάθεση να περιχαρακωθεί μέσα σε συγκεκριμένα genres, παρά επιχειρεί να πειραματιστεί με jazz, rock και minimal ηχοχρώματα. Μάλιστα έχουν μοιράσει μάλλον διακριτά τις τρεις αυτές αναζητήσεις σε τρία ζευγάρια τραγουδιών - το "Wish You Well" αποτελείται από έξι συνθέσεις σε 51 λεπτά διάρκειας.
Το πρώτο ζεύγος αποτελείται από τα "Soft As The Day" και "Saint". Εδώ θα ακούσουμε ένα συνδυασμό από jazz rock ιδέες αλλά και βαρύτερα heavy μέρη που φέρνουν την μουσική κοντά στο progressive rock. Σε αυτά τα τραγούδια δεσπόζει η παρουσία του Kaidi Akinnibi ο οποίος παίζει σαξόφωνο αλλά και τραγουδάει, με την ευγενική και καλαίσθητη χροιά του να φέρνει στο νου άλλοτε τον Chet Baker, άλλοτε τον Alabaster DePlume κι άλλοτε τον Tim Buckley. Τα δυο αυτά τραγούδια έχουν έναν πλουραλισμό ιδεών, αρκετές εναλλαγές κι είναι συνολικά εξαιρετικά.
Το δεύτερο ζεύγος αποτελείται από το "Time Dilation" και το ομώνυμο. Το πρώτο είναι καθαρή μελωδική instrumental jazz και το δεύτερο είναι μια ευαίσθητη και αρκετά κινηματογραφική μπαλάντα. Εδώ οι Invariance δείχνουν την πιο μαλακή και νωχελική τους πλευρά, βασίζονται στις αρετές του πολύ ήπιου jamming, φέρνουν στο προσκήνιο το υπέροχο πιάνο του Lorenz Okello κι επενδύουν σε μια ονειρική, ρευστή ατμόσφαιρα.
Τέλος, το τρίτο ζεύγος αποτελείται από τα δύο δίδυμα - και άνω των 10 λεπτών το καθένα - "Minimalism 1" και "Minimalism 2". Σε μια στροφή παράδοξη αλλά και, περιέργως, ταιριαστή, οι Invariance εδώ μπαίνουν στο βασίλειο του μινιμαλισμού. Αργή ανάπτυξη, λίγα και παρατεταμένα θέματα, επαναληπτικότητα, λιτά αρμονικά εργαλεία χαρακτηρίζουν τις δύο συνθέσεις, ενώ η μουσική ξεγλιστράει προς αφηρημένες κατευθύνσεις, με εντυπωσιακό τρόπο.
Μέσα στα διαφορετικά του πρόσωπα, το "Wish You Well" είναι ένα άλμπουμ που διαθέτει έναν ολόδικο του ρυθμό και δομή. Προσωπικά λάτρεψα αυτή την εναλλαγή των στυλ, θεωρώντας μάλιστα πως το άλμπουμ είναι ιδιαίτερα πρωτότυπο, αν και η σχετική ανισότητα του στερούν την δυνατότητα να λάμψει εκτυφλωτικά. Όταν οι Invariance κάνουν τα πάντα σωστά - ειδικά στο "Saint" με τις hip-hop πινελιές και στο αριστουργηματικό "Minimalism 2" - το υλικό τους αξίζει να συγκαταλέγεται στις κορυφές της χρονιάς. Αντίθετα, κάποιες από τις jazzy ιδέες τους είναι αρκετά χαλαρές και αραιές, στερώντας από την μουσική λίγη εστίαση και κάποιες πιθανές συνθετικές κορυφώσεις.
Συνοψίζοντας τα παραπάνω, οι Invariance κυκλοφορούν ένα συνολικά εντυπωσιακό ντεμπούτο κι έρχονται να προσθέσουν το όνομα τους στην μεγάλη λίστα των εξαίρετων λονδρέζικων experimental rock/jazz σχημάτων - θα έλεγα μάλιστα πως η ποικιλία, το ταλέντο κι η φαντασία τους υπόσχεται πιθανά θαύματα. Σημείωσε το όνομα, κράτα μεγάλο καλάθι και βυθίσου στην μουσική, όπως θα έκανες σε ένα πλούσιο, γοητευτικό και ασφαλές όνειρο.