DreamLongDead

Θυμίζω ότι ντεμπούτο τους "MadnessDeadGrave" ήταν στις κορυφαίες (μας) underground κυκλοφορίες για το 2012 και το 2015 ακούσαμε το επίσης σκληρό και εντυπωσιακό "AriseHowlingDarkness" και μας άρεσε πολύ. Στο "Umbra" το 2018 διατήρησαν το μοχθηρό τους ύφος αυξάνοντας τις ατμοσφαιρικές τους στιγμές και παραδεχθήκαμε την υπόγεια κορυφή τους! Ναι, οξύμωρο, μπορεί και να μην βγάζει καν το νόημα που ήθελα να γράψω, αλλά το αφήνω, γιατί μιλάμε πραγματικά για υπόγεια κορυφή!!

Ανανεωμένη, μετά από τόσα χρόνια, είναι και η σύνθεση της μπάντας. Ο Μάνος Γιακουμάκης έχει αναλάβει πλέον τα τύμπανα, ο Αχιλλέας Χαρμπίλας κιθάρες, synthesizers και πλήκτρα, μαζί με τα ιδρυτικά μέλη, Τάσο Παλαιολόγο στα φωνητικά και τις κιθάρες, τον Γιάννη Πούσιο στα φωνητικά και τον Λεωνίδα Βρανά στο μπάσο.

Ξεκινάω με κάτι που μου άρεσε πάρα πολύ. Το εξώφυλλο του "Derelict", ταιριάζει μοναδικά με την σκοτεινή και απειλητική (άντε για να μην γράφω επιθετική) ατμόσφαιρα που χαρακτηρίζει τον δίσκο. Η εικαστική αυτή προσέγγιση αναδεικνύει την ψυχολογική ένταση και το βάθος της μουσικής, ενισχύοντας το αίσθημα απώλειας και παρακμής που συνοδεύει όλο το άλμπουμ. Με αυτή την υποβλητική εικόνα, που ευτυχώς δεν είναι AI (είναι και αυτό έργο του Πολωνού καλλιτέχνη Zdzisław Beksiński), το εξώφυλλο λειτουργεί ως προέκταση του μουσικού περιεχομένου λοιπόν, προσφέροντας στους ακροατές μια πρώτη γεύση (έτσι το έλαβα εγώ) από το απαιτητικό και συναισθηματικά φορτισμένο ταξίδι που τους περιμένει.

Τέταρτη παράγραφος και δεν έχω γράψει ακόμα την λέξη ΣΑΠΙΟ! Πως τα κατάφερα; Αναρωτιούνται οι συν-συντάκτες μου, καθώς η αγαπημένη μου λέξη (στις κριτικές) έχει κάνει πιο πολλές φορές την εμφάνιση της κι από το όνομα μου. Εντάξει βοηθάνε λίγο και οι μουσικές που ακούω/παρουσιάζω/κρίνω! Όπως εδώ..

Η προσθήκη πλήκτρων και synth νιώθω ότι εντείνει το συναισθηματικό βάρος του δίσκου, δημιουργώντας ένα μουσικό τοπίο που με βύθισε σε μια σκοτεινή, θανατερή, σκατένια ατμοσφαιρική εμπειρία. Το αθηναϊκό συγκρότημα διατηρεί το χαρακτηριστικό death/doom metal ύφος του βέβαια, παρουσιάζοντας όμως μια πιο εξελιγμένη και δυναμική μουσική κατεύθυνση. Ο δίσκος περιλαμβάνει κομμάτια μεγάλης διάρκειας, γεμάτα με βαριά, πένθιμα riffs και φωνητικά που αποπνέουν έντονη απόγνωση και μελαγχολία, (έγραψα σαπίλα; όχι!) εντείνοντας την σκοτεινή ατμόσφαιρα του άλμπουμ (δεν είπα σάπια!). Το αποτέλεσμα είναι πάνω από μίας ώρας σκληρή μουσική που πραγματικά αγγίζει τον τρόμο και τον θάνατο χωρίς να ψοφάει.

O τίτλος του δίσκου, μεταφράζεται ως εγκαταλελειμμένος και ταιριάζει απόλυτα σε θριλεράκι μυστηρίου (πρέπει να υπάρχουν εξ άλλου πάνω από είκοσι ταινίες μικρού και μεγάλου μήκους με τέτοιο όνομα) και αν ακούσεις το ομώνυμο κομμάτι πραγματικά μπορείς να πεις ότι είναι μουσική (και φωνές) για horror ταινία!

Βαρύ, σκοτεινό και αποτρόπαιο, σαν τον ηχητικό αντίστοιχο ενός εφιάλτη που ξετυλίγεται σε μια παρακμασμένη τοποθεσία, γεμάτη πηχτή ομίχλη, ξεχασμένη από τον χρόνο. Οι φωνές βγάζουν εικόνες αποσύνθεσης και απόγνωσης, ενώ ο συνδυασμός death και doom με αυτή την ιndustrial αίσθηση των synth καταφέρνει να δημιουργήσει μια αποπνικτική ατμόσφαιρα γεμάτη ένταση και τρόμο. Σάπιες κιθάρες (ορίστε το είπα ρε μαλάκες) βαριά ρυθμικά μοτίβα και φωνητικά κραυγές από την άβυσσο. Ταξίδι στο σκοτάδι, εκεί που το φως έχει εγκαταλειφθεί και το ανθρώπινο πνεύμα μοιάζει να χάνεται.

Bandcamp | Youtube