Cult Of Eibon

Το τί σημαίνει ελληνικό black metal, όπως αυτό δημιουργήθηκε και καθιερώθηκε αρχές του 1990, φαίνεται από τις εκδηλώσεις του κόσμου ανά την υφήλιο. Είτε σε ζωντανές εμφανίσεις είτε στα σχόλια που λαμβάνουν εκείνες οι εξόχως σημαντικές κυκλοφορίες. Τέτοιας δυναμικής και ιδιαίτερου χαρακτήρα, που αποτέλεσαν ουσιαστικά ξεχωριστό ιδίωμα στον χώρο. Και για να μην κρυβόμαστε, μιλάμε για τον ήχο που θεμελίωσαν οι Rotting Christ και οι Varathron.

Όπως είναι φυσικό, αυτός ο ήχος επηρέασε πολλά ντόπια συγκροτήματα και λιγότερα της αλλοδαπής. Ομοίως και τους ακροατές: τον Einar από τη Νορβηγία, τον Miguel από την Αργεντινή και τον Πάνο από το Χαϊδάρι. Και οι τρεις άκουσαν τη νέα δουλειά των Αθηναίων blacksters, μετά το λυκανθρωπικό ΕΡ του 2017. Εξαιρετικό δείγμα hellenic black metal παρεμπιπτόντως. Τα σχόλια που ακολουθούν είναι ενδεικτικά του πώς αντιλαμβάνεται ο καθένας τους το ίδιο ακουστικό ερέθισμα, το Black Flame Dominion.

• "Mui bien, satanico holocausto y atmosferica musica" αναφωνεί ο Miguel ρίχνοντας ελαφρά πίσω το κεφάλι του με τα μακριά του μαλλιά να ανεμίζουν. "Griegos hermanos" συνεχίζει, ανοίγει ένα μπυράκι και ρίχνει ένα salud.

• "Τradisjonell gresk black metal som Rotting Christ og Varathron" είναι τα πρώτα λόγια του Einar. Όντας λιγομίλητος, επιδοκιμάζει το άκουσμα με ένα ελαφρύ headbanging, σχηματίζοντας τον άλαλο κώδικα επικοινωνίας των μεταλλάδων, τα devil’s horns. "Skol!"

Ο Πάνος δαγκώθηκε λιγάκι, η αλήθεια είναι ότι περίμενε αυτή την κυκλοφορία με ανυπομονησία. Και ήθελε πραγματικά να του αρέσει.

• «Δεν ξέρω φίλε» ήταν τα πρώτα του λόγια. «Το ΕΡ το γούσταρα πολύ, ναι μεν θύμιζε πράγματα αλλά οι συνθέσεις είχαν μέλι. Κόλλαγες μαζί τους.» Κοίταξε αφηρημένα γύρω του, ενώ ο Miguel και ο Einar ξαναπατούσαν το play και χαμογελούσαν ευτυχισμένοι. Διέκριναν τον προβληματισμό του και τον άφησαν να πει τα δικά του.

• «Αν το δω ως νοσταλγία και φόρο τιμής είναι απλά οκ και το καταλαβαίνω εν μέρει. Αλλά ρε συ δε μου βγάζει κάποιον χαρακτήρα, νιώθω ότι υπάρχει ένα μοτίβο που επαναλαμβάνεται και πέρα από κάνα δυο στιγμές δεν ένιωσα τη θέρμη του ενθουσιασμού που έβγαλε το ΕΡ.»

Θαρρώ ότι ο δίσκος θα βρει απήχηση στο εξωτερικό, έχει αυτό το εξωτικό χαρακτηριστικό που δε συναντάται αλλού στο black metal. Προσωπικά και έχοντας μεγαλώσει με αυτούς τους ήχους, η νοσταλγία που τείνει σε αντιγραφή δε μου αρκεί. Για τον κύριο λόγο ότι δε βλέπω κανένα κομμάτι της μπάντας να λάμπει αυτόφωτο, παρά να φωτίζεται λόγω κάποιου άλλου/άλλων.

Υπάρχει πάντως η occult θεματολογία και φαντάζει ειλικρινής και αβίαστη, δίνοντας έτσι πόντους στην προσδοκώμενη ατμόσφαιρα. Υπάρχει και το "Recollections From The Chthonian Empire", με το μη αναμενόμενο κλείσιμο και σε κάνει να αναζητάς περισσότερα παρόμοια στοιχεία στον δίσκο. Από κοντά σε απόδοση και το "Crossing The Stargate Of Xitalu" και σαν να άφησαν τα καλύτερα για το τέλος. Οι παραδοσιακοί λάτρεις του ελληνικού ήχου θα επενδύσουν σε ένα τέτοιο άκουσμα. Η νοσταλγία για τον συγκεκριμένο ήχο παραείναι ισχυρή για να την προσπεράσουμε. Κόσμος πολύς μεγάλωσε μαζί του και αυτό δεν αλλάζει, το θυμικό ανταποκρίνεται άμεσα σε συγκεκριμένα ερεθίσματα. Η υπόνοια πάντως που τριγυρνάει στο μυαλό, ότι η μπάντα αυτή δύναται να εντυπωσιάσει, δεν έχει κοπάσει ακόμα.

YouTube
Bandcamp