Carcass

Σκόπευα να ξεκινήσω αυτήν την παρουσίαση με κάποια ατάκα του στυλ «επτά χρόνια πάνε πολύ». Ίσως και να έπρεπε, η αλήθεια όμως είναι πως το comeback με το "Surgical Steel" ήταν τόσο αποστομωτικό, που απλά αποδέχομαι τους ρυθμούς μιας μπάντας με τόσο υψηλά δισκογραφικά στάνταρ. Βέβαια, αν δεν υπήρχε και η κινούμενη κατάρα που είναι ο covid-19, πιθανώς τώρα να συζητούσαμε για το αν το "Torn Arteries" είναι δισκάρα ή όχι.

Οι Βρετανοί όμως είναι τόσο αβίαστα cool μπάντα που αντιλαμβανόμενοι την επικρατούσα κατάσταση, αποφάσισαν να κυκλοφορήσουν το "Despicable" EP. Η εν λόγω κυκλοφορία, λειτουργεί σε διαφορετικά επίπεδα. Κύριο και σημαντικότερο, είναι το γεγονός πως η επταετής αναμονή, εν μέρει, τελειώνει και επιτέλους οι Carcass κυκλοφορούν νέα μουσική. Κατά δεύτερον, η μπάντα αν και «θύμα» της πανδημίας δεν κυκλοφορεί, αργά και βασανιστικά, νέα single για να κρατήσει το ενδιαφέρον για το επόμενο βήμα της ζωντανό. Δεν το έχει ανάγκη και δεν υποπίπτει στο, κατά τη γνώμη μου, παράπτωμα. Βγάζει μονομιάς ένα EP τεσσάρων νέων κομματιών. Εδώ όμως έγκειται και η «αλητεία» των Βρετανών. Αυτά τα τραγούδια, διευκρινίζουν, πως δεν θα συμπεριλαμβάνονται στον διάδοχο του "Surgical Steel" εξαιρουμένου του "Under The Scalpel Blade".

Επιπρόσθετα, στις ηχογραφήσεις του "Despicable" συμμετείχε για πρώτη φορά ο Tom Draper, συνεισφέροντας στις κιθάρες. Οι τρείς και μία ("Under The Scalpel Blade" - ήδη δημοσιευμένο από το 2019) νέες συνθέσεις, είναι, κατά ένα διαφορετικό τρόπο μεν, ουσιωδώς δε, προπομπός του επερχόμενου άλμπουμ. Υποψιάζουν τους ακροατές σχετικά με την ηχητική κατεύθυνση της μπάντας, δύνανται όμως να παραπλανήσουν και για το τελικό αποτέλεσμα του επόμενου βήματος. Για να εξηγηθώ, όσο εύκολα μπορεί κανείς να υποθέσει αναφορικά με το ποιόν του "Torn Arteries", κρίνοντας από την ποιότητα όσων κόπηκαν, άλλο τόσο μπορεί να αποπροσανατολιστεί αφού δεν γνωρίζει την ηχητική τροπή του επόμενου βήματος της μπάντας.

Το "Despicable" EP όμως οφείλει να κριθεί και ως ανεξάρτητη κυκλοφορία, μέχρι να βγει η τελική ετυμηγορία. Αρχικά, όλες οι συνθέσεις εδράζουν στο αμάλγαμα των τριών τελευταίων ‘90s δίσκων της μπάντας, που ήταν επί της ουσίας το "Surgical Steel". Οι Carcass δεν αποκλίνουν από την άκρως επιτυχημένη συνταγή, και έτσι τα κομμάτια κινούνται σε αυτό το ρυθμικό και άκρως μελωδικό death metal που, όπως διαφαίνεται, αποτελεί το σύγχρονο προσωπείο της μπάντας. Αυτή τη φορά βέβαια, στιχουργικά όπως αποδεικνύουν και οι τίτλοι, οι Carcass θεματικά επικεντρώνονται σε πιο horror καταστάσεις.

Το εναρκτήριο "The Living Dead At The Manchester Morgue", εμπνευσμένο από την ταινία του 1974, είναι μια γνώριμη σύνθεση που περιέχει, χωρίς να συγκλονίζει, όλα τα επιζητούμενα στοιχεία του ήχου της μπάντας. Εν συνεχεία, το "The Long And Winding Bier Road", πέραν του ότι ο τίτλος αποτελεί λογοπαίγνιο πάνω στο γνωστό κομμάτι των Beatles, βρίσκει τους Carcass να παραθέτουν απλόχερα, φοβερά leads, γνώριμες, πορωτικές φωνητικές γραμμές του Walker και ένα εξαιρετικό solo. Το εν λόγω κομμάτι ίσως είναι η μόνη στιγμή κατά τις ακροάσεις του άλμπουμ που απόρησα σχετικά με την επιλογή της μπάντας να το αφήσει εκτός επόμενου δίσκου. Έπειτα βέβαια, χαμογέλασα ανυπόμονος. Το "Under The Scalpel Blade" που ακολουθεί είναι φαινομενικά η πιο άμεση στιγμή του EP. Με το, "Procreation Of The Wicked" riff, να κυριαρχεί, το τραγούδι μοιάζει βγαλμένο από τα outtakes του "Heartwork", έως ότου γίνει αντιληπτή η ποιότητα των Βρετανών, κυρίως εξαιτίας του πως εξελίσσεται η δομή του από τη μέση και μετά.

Το "Despicable" ολοκληρώνεται με την πιο μελωδική του στιγμή, το, επίσης γλαφυρά τιτλοφορούμενο, "Slaughtered In Soho" (οι αναφορές δεν σταματούν) στο οποίο ακούγεται στιγμιαία, μέχρι και cowbell! Αν υπάρχει κάποιο επιμύθιο από το "Despicable", είναι πως οι Βρετανοί ακόμη και όταν δεν επιχειρούν κάποια ριψοκίνδυνη εναλλαγή κατεύθυνσης, δεν παύουν να αποδεικνύουν πόσο υψηλή αντίληψη της μελωδίας και του riff διαθέτουν. Μπορεί ανά στιγμές μερικά περάσματα να θυμίζουν συνθέσεις του πρόσφατου και του μακρινού παρελθόντος, η αλήθεια όμως είναι πως το αποτέλεσμα είναι απολαυστικό και το επίπεδο, υψηλό. Συνεπώς, θεωρώ πως για ό,τι και να προϊδεάζει το "Despicable", αλλαγή κατεύθυνσης ή απλά συνθέσεις στο γνώριμο ύφος, είναι ασφαλές να υποθέσουμε πως οι Carcass δεν επαναπαύθηκαν. Ακόμη και αν η πανδημία συνεχίσει να καταστρέφει μελλοντικά σχέδια, το "Despicable" θα αποτελεί, δικαίως, ιδανική συντροφιά.

Bandcamp