Bdrmm

Οι bdrmm, το βρετανικό σχήμα που έχει καθιερωθεί ως μία από τις πιο ενδιαφέρουσες παρουσίες στον shoegaze και post-punk ήχο της τελευταίας δεκαετίας, επιστρέφει με το "Microtonic", ένα άλμπουμ που αποδεικνύει τη συνεχή εξέλιξή τους. Έχοντας ήδη αφήσει το στίγμα τους με τα "Bedroom" (2020) και "I Don't Know" (2023), το τρίτο τους πόνημα βρίσκει το συγκρότημα να πειραματίζεται περαιτέρω, ενσωματώνοντας περισσότερα ηλεκτρονικά στοιχεία και διευρύνοντας τις ηχητικές τους παλέτες.

Από την πρώτη ακρόαση, το "Microtonic" ξεδιπλώνει έναν υπνωτικό και απόκοσμο ήχο, με τις μελωδίες του να κινούνται ανάμεσα στην αιθέρια ομίχλη των Slowdive και την ηλεκτρονική νευρικότητα των Boards of Canada. Το εναρκτήριο "goit" μεταφέρει κατευθείαν τον ακροατή σε ένα ταξίδι που ισορροπεί μεταξύ ηχητικού χάους και νοσταλγικής μελαγχολίας, προτού το "John On The Ceiling" ξεδιπλώσει το ονειρικό σύμπαν των Βρετανών και το "Infinity Peaking" κάνει σαφές πως οι bdrmm σε επίπεδο συνθέσεων έχουν διανύσει χιλιόμετρα.

Συγχρόνως, στο "Snares" και στο "Clarkycat" δοκιμάζουν τα όρια της επανάληψης και της πολυεπίπεδης παραγωγής, θυμίζοντας τους Radiohead των "Kid A" και "Amnesiac", ενώ σε κομμάτια όπως το "In the Electric Field" το συγκρότημα, οριακά, φλερτάρει με την ψυχεδέλεια. Παράλληλα, κομμάτια όπως το ομώνυμο ή το "The Noose" εξερευνούν τις ambient δυνατότητες της μπάντας, με μακρόσυρτα drones και ατμοσφαιρικές παύσεις, παρουσιάζοντας μας μια διαφορετική οπτική του σχήματος και προσφέροντας στον ακροατή τις απαραίτητες παύσεις που χρειάζονται για να καταφέρει να μεταβολίσει αυτό που ακούει.

Η παραγωγή του άλμπουμ είναι υποδειγματική, με κάθε στοιχείο να έχει τη δική του ξεχωριστή θέση αλλά όχι με τρόπο που μοιάζει ξεκομμένο αλλά συμβάλλοντας στην ευρύτερο σύνολο. Περισσότερο dream pop και λιγότερο "ηλεκτρικό" και shoegaze, το "Microtonic" μοιάζει με μια ραδιοφωνική μετάδοση από έναν άλλο κόσμο που βρίσκεται στην λεπτή γραμμή μεταξύ ύπνου και ξύπνιου, μεταξύ φαντασίας και ονείρου. Από την άλλη βέβαια, αν κάποιος ήλπιζε σε κιθαριστικά ξεσπάσματα που φέρνουν στο νου τους Ride και τους My Bloody Valentine, μάλλον θα απογοητευτεί από τη νέα δουλειά των bdrmm. Η μετάβασή τους όμως σε πιο ηλεκτρονικές δομές τους δίνει μια περισσότερο ξεχωριστή ταυτότητα και κάνει το "Microtonic" ένα από τα πιο ενδιαφέροντα άλμπουμ της καριέρας τους.

Σε μια εποχή όπου πολλές μπάντες αναπαράγουν τις ίδιες φόρμες και επαναλαμβάνουν τα ίδια μοτίβα, οι bdrmm αποδεικνύουν ότι μπορούν να προσφέρουν ανάσες εξέλιξης και ανανέωσης στο είδος, φέρνοντάς το στο σήμερα με μια μοντέρνα, σχεδόν κινηματογραφική προσέγγιση. Το "Microtonic" είναι ένα άλμπουμ που σε παρασύρει και σε καθηλώνει, αποδεικνύοντας ότι η μουσική των bdrmm παραμένει αυτή τη στιγμή πιο πρωτότυπη και απρόβλεπτη από ποτέ.