Care Home

Όποιος παρακολουθεί έστω και επιδερμικά τις εξελίξεις στον χώρο του noise-rock, κάποια στιγμή τα τελευταία χρόνια θα έπεσε σίγουρα πάνω στο όνομα των Care Home, οι οποίοι, μέχρι σήμερα, έχουν πραγματοποιήσει συναυλίες με μερικά από τα σημαντικότερα ονόματα της σκηνής όπως οι Oxbow, οι Ken Mode και οι The Jesus Lizard. Καθόλου άσχημα θα έλεγε κανείς και θα είχε δίκιο.

Το συγκρότημα λοιπόν, του οποίου τα μέλη είναι ενεργά εδώ και καιρό στην hardcore και noise μουσική κοινότητα του Leeds, ετοίμαζε εδώ και τρία χρόνια το ντεμπούτο του και, παράλληλα, έχτιζε τον μύθο του όσον αφορά τα live του καθώς, όσοι τους έχουν δει να παίζουν ζωντανά, μιλάνε για ένα από τα πιο δυναμικά νέα σχήματα της εποχής μας. Συνεπώς, μετά το EP "Assisted Living, Pt.1" που κυκλοφόρησε το 2022, το "For Nothing", το οποίο κυκλοφόρησε από την The Endless Hum του ντράμερ τους Matt Reid, αποτελεί και την ιδανική αφορμή για να αποκτήσουμε μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα για τον ήχο τους. Και αν κάτι γίνεται εξαρχής ξεκάθαρο είναι πως οι Care Home κατέχουν καλά τον noise rock ήχο, τον οποίο όμως, συγχρόνως, τολμάνε να διευρύνουν, όχι μόνο σε επίπεδο ενορχήστρωσης με τα πλήκτρα να κυριαρχούν, αλλά και σε επίπεδο επιρροών.

Και αυτό γιατί το ντεμπούτο τους, παρόλο που είναι σαφέστατα ένας noise rock δίσκος, ενσωματώνει και πολλά άλλα στοιχεία που ξεκινάνε από το gothic, το hardcore και το post-punk και φτάνουν μέχρι το krautrock, το no-wave, και το industrial (το παλιό το ορθόδοξο). Κοινώς, εδώ μιλάμε για ένα ακατέργαστο άλμπουμ χωρίς ηχητικές εκπτώσεις αλλά με υπερβάσεις που ξεχειλίζουν αυθεντικότητα και έμπνευση.

Φυσικά, σε περίπτωση που δεν έχει γίνει ήδη αντιληπτό, το ντεμπούτο των Care Home δεν είναι ένας "εύκολος" δίσκος. Για την ακρίβεια δηλαδή, από τις πρώτες νότες του "Lead the Weak", που ανοίγει το άλμπουμ, γίνεται ξεκάθαρο ότι πρόκειται για μια δουλειά που παίζει με τα όρια του ακροατή συνδυάζοντας στοιχειωτικά synths με μπασογραμμές που τρυπάνε το στέρνο και βαριές κιθάρες που σκάνε στα αυτιά μας σαν θραύσματα ενός κόσμου που καταρρέει, καθώς η φωνή του Chris Jenkinson, γεμάτη απόγνωση, φτύνει στίχους γεμάτους σκοτάδι.

Το συγκρότημα δεν επιτρέπει ούτε για λίγο τον ακροατή να χαλαρώσει. Αντίθετα, όσο προχωράει το άλμπουμ, τόσο πιο πολύ τον αιχμαλωτίζει μέσα του, εξαφανίζοντας κάθε σπιθαμή φωτός καθώς εκρήξεις έντασης τον ξεβολεύουν από τη θέση του. Αλλά ακόμη και στα σημεία που οι Care Home ρίχνουν τους τόνους, πάντα αισθάνεσαι σαν κάτι σαρδόνιο να παραφυλά από πίσω, περιμένοντας τη στιγμή να αναδυθεί. Παρόλα αυτά όμως, το συγκρότημα καταφέρνει να μας χαρίσει και γενναίες στιγμές κάθαρσης, βρίσκοντας μια ισορροπία που σπάνια συναντά κανείς στις μέρες μας.

Το σίγουρο πάντως είναι πως ο δίσκος, χωρίς να αποφεύγει την επανάληψη, δεν πέφτει στην παγίδα της μονοτονίας, που, κατά τη γνώμη μου πάντα, αποτελεί και το πιο σύνηθες πρόβλημα των noise-rock συγκροτημάτων. Ακόμη περισσότερο όμως, το "For Nothing" δεν βασίζεται μόνο στην ατμόσφαιρα αλλά στα τραγούδια. Έτσι, καθώς το τέλος πλησιάζει με το "End Scene", που συσσωρεύει έξι λεπτά σκοτεινού μεγαλείου, αυτό που σου μένει δεν είναι μόνο μια αίσθηση πως αυτό που άκουσες άξιζε, αλλά μια ανάγκη να επιστρέψεις στις συνθέσεις, να τις εξερευνήσεις, και να χαθείς μέσα τους.

Και αυτό μάλλον αποτελεί και την μεγάλη νίκη των Care Home, οι οποίοι σε μια εποχή που οι περισσότεροι αναζητούν τους πιο εύκολους δρόμους που θα τους οδηγήσουν στην αναγνώριση και την επιτυχία, επιλέγουν να κοιτάξουν το σκοτάδι και το χάος μέσα τους και γύρω τους και να το μετουσιώσουν σε ειλικρινή, καθαρή Τέχνη. Και αυτό, στο δικό μου βιβλίο τουλάχιστον, αποτελεί μια γενναία μορφή αντίστασης που αξίζει να αναγνωριστεί.

Bandcamp