Archemoron

Περιδιαβαίνοντας το διαδίκτυο προς αναζήτηση μουσικής, τα προτεινόμενα σκάνε από παντού, αδύνατον να τσεκαριστούν άπαντα. Μια αφορμή αρκεί για να γίνει αυτό, κάτι που το μυαλό αυθόρμητα ερμηνεύει ως άξιο ελέγχου. Το πρώτο ερέθισμα εδώ ήταν το όνομα της μπάντας, ομολογώ ότι δεν τους είχα ξανακούσει. Το δεύτερο, που ήρθε σαν έκρηξη εγκεφαλικών κυττάρων, ήταν το εξώφυλλο. Άχαστο δηλαδή από τα αποδυτήρια.

Οι Αθηναίοι κινούνται εδώ και μια δεκαετία στον ακραίο ήχο, με τη φετινή κυκλοφορία να είναι η τέταρτη κατά σειρά. Η οποία φέρνει δύο καίριες διαφοροποιήσεις σε σχέση με το παρελθόν τους: νέα δισκογραφική στέγη και αλλαγή πίσω από το μικρόφωνο. Ο λόγος για τη ρωσική Satanath Records και για τον διάδοχο του Aristomenes, Meleager. Η υπόλοιπη τριάδα του προηγούμενου "Year Of The Harvester", Melikertiis, Typhonas, George Trakas, παραμένει σταθερή, ακλόνητη και θερίζει στο διάβα της.

Black metal είναι η βάση τους, σκανδιναβικής κοπής και ελληνικού φιλτραρίσματος. Δε μένουν εκεί όμως, το heavy metal είναι στο αίμα τους και μας το πετάνε κατάμουτρα σε κάθε ευκαιρία, ειδικά στα σόλο που δίνουν επιπλέον πόντους στο άκουσμα. Τα σόλο αυτά, που συχνά πυκνά μνημονεύουμε την απουσία τους από το μαυρομεταλλικό ιδίωμα. Η ροή των συνθέσεων είναι το μεγάλο προτέρημα του δίσκου, συνάμα με το τεχνικό κομμάτι της παραγωγής - μίξης. Τα όργανα πρωταγωνιστούν το καθένα με τον τρόπο του και όχι εις βάρος του άλλου, ενώ η ποικιλία που παρατηρείται και στις επτά συνθέσεις, κάνει την καθεμία εν δυνάμει την «καλύτερη». Δε γίνεται να μη λατρέψεις τα όσα γίνονται/ακούγονται στο Thronos, το Maidenικό στοιχείο και την τρομπέτα στο Utter Tranquility ή το κλείσιμο του When Blades Shape Our Feelings. Σταματώ εδώ για να μην τα πιάσω ένα προς ένα.

Τα φωνητικά υποστηρίζουν αυτή την ποικιλία, όντας και του λόγου τους πολυδιάστατα, περνώντας από την ακραία τους μορφή σε καθαρά - απαγγελία ή και υμνικά ταυτόχρονα, δίνοντας μια πολεμοχαρή διάσταση στην ακρόαση. Φαίνεται ότι την μπάντα δεν τη σκιάζει φοβέρα καμιά, τολμούν και δικαιώνονται όταν ενσωματώνουν και «προοδευτικά» στοιχεία σε όλα τα ανωτέρω. Δε μιλάμε για avant - garde καταστάσεις, αλλά για περιπετειώδη και ουσιαστικά μουσικά δρώμενα. Λέγοντας αυτά, δηλώνω πολύ χαρούμενος που αυτή μπάντα ξανάφερε τον ενθουσιασμό στα ακουστικά μου, είχα πολύ καιρό να τον νιώσω.

Bandcamp