Steve Wynn: «Τρέφομαι από τη διάθεση και την ανταπόκριση του κοινού»

Κατά τη διάρκεια μιας εποχής μεγάλων ζυμώσεων στον χώρο της ποπ μουσικής, δηλαδή στις αρχές της δεκαετίας του '80, οι The Dream Syndicate εμφανίστηκαν από το Λος Άντζελες και έκαναν αίσθηση με τον βαρύ κιθαριστικό τους ήχο που βασιζόταν σε μεγάλο βαθμό στο ανηλεές feedback. Χωρίς να κάνουν την τεράστια επιτυχία, ηγήθηκαν του κινήματος του paisley underground, απέκτησαν φανατικούς οπαδούς και επηρέασαν πολλούς μουσικούς της αμέσως επόμενης γενιάς. Ο δημιουργός Emiel Spoelder έκανε ένα ντοκιμαντέρ που εξιστορεί το ταξίδι του συγκροτήματος από τα πρώτα του βήματα, διηγείται τις συγκρούσεις με πρώην φίλους και τις μάχες με μεγάλες δισκογραφικές, πραγματεύεται τη διάλυσή του και βαφτίζεται από τον πρώτο δίσκο της επανένωσής του.

Ο φυσικός και πολυπράγμων ηγέτης των Dream Syndicate, ο Steve Wynn, έχει μια πολύ ιδιαίτερη σχέση με τη χώρα μας, μιας και μας έχει επισκευτεί πολλές δεκάδες φορές με πάρα πολλά διαφορετικά σχήματα στα οποία συμμετέχει. Κατά την πρώτη δημόσια προβολή του ντοκιμαντέρ "How Did We Find Ourselves Here?" που θα γίνει στο Gagarin 205 στις 16 Οκτωβρίου, ο Wynn θα παίξει ένα ακουστικό set και οι αφοσιωμένοι οπαδοί των Dream Syndicate λογικά θα βρίσκονται και πάλι στην πρώτη γραμμή. Εν όψει της προβολής του ντοκιμαντέρ και της ακουστικής εμφάνισης του Wynn, είχαμε την ευκαιρία να του θέσουμε ορισμένες ερωτήσεις για τη μεγάλη του καριέρα. Ορίστε τι μας απάντησε!

Το ντοκιμαντέρ ήταν δική σου απόφαση ή ιδέα κάποιου άλλου που σε προσέγγισε να την κάνετε;

Είναι εξ’ ολοκλήρου ένα έργο αγάπης και πνευματικό τέκνο του Emiel Spoelder από την Ολλανδία. Δούλεψε πάνω σε αυτό για πάνω από μια δεκαετία και εγώ απλώς σκέφτηκα να μείνω στο παρασκήνιο και να τον αφήσω ελεύθερο να κάνει τα δικά του. Ήταν μια πλήρης και πολύ ευχάριστη έκπληξη όταν είδα τα τελικά αποτελέσματα.

Μπορείς να μας πεις δυο λόγια για το ντοκιμαντέρ; Αφορά όλη την περίοδο, από την αρχή της μπάντας;

Όχι μόνο την αρχή της μπάντας, αλλά την αρχή της ίδιας μου της ζωής. Ο Emiel Spoelder φίλμαρε ακόμη και το εξωτερικό του διαμερίσματος όπου έμενα μέχρι τα 10 μου χρόνια. Το ντοκιμαντέρ βέβαια αφορά κυρίως το ευρύτερο περιβάλλον της μπάντας - τα σκαμπανεβάσματα και γενικότερα όλα τα πάνω και τα κάτω που μας οδήγησαν εδώ που είμαστε τώρα.

Σε ένα τρέιλερ που είδα, μιλούσαν ο Chris Robinson και ο Ryan Adams. Παίζουν διαφορετική μουσική από τους Dream Syndicate, αλλά φαίνονται μεγάλοι θαυμαστές σας. Πιστεύεις ότι αυτό δείχνει ένα είδος οικουμενικότητας της μουσικής κληρονομιάς σας;

Πάντα χαιρόμουν και χαίρομαι ιδιαίτερα όταν ένας συνάδελφος μουσικός μου λέει ότι η μουσική μου τους ενέπνευσε κατά κάποιο τρόπο, αφού ξέρω από πρώτο χέρι τι μπορεί να σημαίνει αυτό όταν ξεκινάς. Στην πραγματικότητα, το συγκρότημα που είχε ο Chris πριν από τους Black Crowes είχε ανοίξει για εμάς στην Atlanta το 1986 (σ.σ. οι Mr. Crowe’s Garden, ήταν και ο Rich σε αυτούς). Πιστεύω ότι όλα αυτά τα χρόνια είχαμε κάποιο είδος σύνδεσης με οπαδούς που είχαν μια ποικιλία ακουσμάτων και ελπίζω ότι αυτή η σύνδεση συνεχίζεται ακόμα με τη μουσική που φτιάχνουμε σήμερα.

Ο Chris Robinson έχει μια από τις καλύτερες φωνές που έχω ακούσει! Εσένα σου αρέσουν συγκροτήματα όπως οι Black Crowes ή άλλα παρόμοια της jam σκηνής;

Λατρεύω τη φωνή του Chris και επίσης είναι και φανταστικός ερμηνευτής. Το 1993 ανοίγαμε με τους Gutterball (σ.σ. supergroup του Wynn από τα '90s) μια περιοδεία τριών εβδομάδων στις ΗΠΑ για τους Black Crowes και παρακολουθούσα το set τους κάθε βράδυ - και διασκέδαζα μαζί τους όσο άντεχα όταν τελείωνε η κάθε συναυλία! Για μένα οι Dream Syndicate είναι επίσης μια jam μπάντα - είμαστε στα καλύτερά μας όταν αυτοσχεδιάζουμε.

Οι Dream Syndicate είναι μια jam μπάντα και νομίζω ότι είμαστε στα καλύτερά μας όταν αυτοσχεδιάζουμε

Βρίσκω όλους τους δίσκους μετά την επανένωση γεμάτους έμπνευση και ενέργεια. Πώς κρατιέται κανείς παραγωγικός και πεινασμένος μετά από τόσα χρόνια;

Εξακολουθώ να ενθουσιάζομαι και να μεθάω από την πιθανότητα να δημιουργήσω κάτι εκεί όπου πριν δεν υπήρχε τίποτα. Είναι ένα διασκεδαστικό μικρό μαγικό κόλπο και νιώθω τυχερός που μπορώ τακτικά να βγάζω αυτό το κουνέλι από το καπέλο μου με κάθε μπάντα μου. Δε λειτουργεί πάντοτε, αλλά κάθε φορά που λειτουργεί είναι συναρπαστικό και κάθε φορά που δε λειτουργεί είναι διδακτικό.

Πώς νιώθεις που είσαι μουσικός για τέσσερεις δεκαετίες; Κοιτάζεις καθόλου πίσω ή κοιτάζεις μόνο μπροστά;

Αναπόφευκτα κοιτάζω και πίσω, αφού οι παλιοί δίσκοι επανεκδίδονται και αναδιαμορφώνονται και δημιουργούνται άρθρα όπως αυτό ή το ντοκιμαντέρ. Αλλά είμαι πάντα πιο ενθουσιασμένος με αυτό που κάνω αυτή τη στιγμή ή με αυτό που φαντάζομαι ότι μπορεί να κάνω στη συνέχεια. Νιώθω ακόμα πολύ ότι οι καλύτεροι δίσκοι μου είναι ακόμα μπροστά μου.

Έχεις καταλήξει στο αν προτιμάς να δουλεύεις solo ή σε συγκρότημα;

Απολαμβάνω και τα δύο. Μου αρέσει να έχω ποικιλία ήχων, συνεργατών, στυλ χώρων που παίζω και τρόπων που εργάζομαι. Όλη αυτή η εναλλαγή διατηρεί τα πράγματα ενδιαφέροντα. Ας πούμε, μόλις τώρα τελείωσα μια περιοδεία με τους Baseball Project (σ.σ. supergroup με μέλη από R.E.M.) και η συντροφικότητα και τα διάφορα πέρα-δώθε ήταν αναζωογονητικά. Δεν ανυπομονώ κιόλας για την ακόμα πιο περιπλανώμενη ζωή τροβαδούρου μιας solo περιοδείας, αλλά μου χρειάζεται κι αυτή που και που. Κάθε πράγμα ρυθμίζει το επόμενο.

Οι ηλεκτρικές εμφανίσεις με μπάντα ακούγονται πιο γεμάτες, αλλά οι ακουστικές solo εμφανίσεις έχουν έναν μινιμαλισμό που δείχνει μια πιο ευάλωτη πλευρά του καλλιτέχνη. Πότε προτιμάς τη μία και πότε την άλλη;

Μου αρέσουν και τα δύο. Όταν είμαι με ένα συγκρότημα, συμμετέχω σε μια μουσική συζήτηση με τους φίλους μου πάνω στη σκηνή και το κοινό είναι ένας ηδονοβλεψίας, ένας ματάκιας αυτής της αλληλεπίδρασης. Αλλά όταν παίζω solo, μόνος μου, τότε ουσιαστικά τζαμάρω με το κοινό και τρέφομαι από τη διάθεση και την ανταπόκρισή του. Αυτό κατά βάθος είναι μια αμιγώς ομαδική δραστηριότητα. Και οι δύο εκδόσεις είναι ιδιαίτερες και εξαιρετικές όταν λαμβάνεις πίσω όλα όσα δίνεις.

Το διάστημα μεταξύ των δύο δίσκων από τους Danny & Dusty ήταν 22 χρόνια. Θα χρειαστεί να περιμένουμε τόσο πολύ για έναν νέο δίσκο; Τι λένε τα σχέδια;

Δύσκολο να πω για το συγκεκριμένο. Θα ήθελα πολύ να δουλέψω ξανά με τον Dan, αλλά αυτή την περίοδο είναι περισσότερο συγκεντρωμένος στη λογοτεχνική του δουλειά και όχι στη μουσική. Παρεμπιπτόντως. το τελευταίο του βιβλίο ήταν φανταστικό.

Η αγάπη μεταξύ του Steve Wynn και της Ελλάδας είναι αμφίδρομη. Πότε και πώς ακριβώς ξεκίνησε αυτή η σχέση;

Πάντα λέω ότι ξεκίνησε με την πρώτη συναυλία των Dream Syndicate το 1986, όταν τα καλώδια προς το PA κόπηκαν και εμείς ανταποκριθήκαμε γυρίζοντας τα monitors μας προς τον κόσμο, ώστε το κοινό να μπορεί να απολαμβάνει ακόμα την μουσική. Για εμάς, αυτό ήταν το πιο φυσικό πράγμα που σκεφτήκαμε να κάνουμε, αλλά νομίζω ότι παράλληλα ήταν και μια στιγμή που οι Έλληνες οπαδοί είδαν πόσο νοιαζόμαστε για τη μουσική μας και τις ζωντανές μας εμφανίσεις. Από εκείνο το σημείο και μετά, επιστρέφω τακτικά στην Ελλάδα και μου αρέσει κάθε λεπτό που περνάω εκεί - και νομίζω ότι φαίνεται κιόλας!

Ήταν ιδιαίτερη τιμή που που με τους Miracle 3 ήμασταν οι τελευταίοι που παίξαμε στο Ρόδον Club.Οι οπαδοί διέλυσαν το club ακριβώς το λεπτό που τελειώσαμε

Έχω διαβάσει ότι έχεις παίξει πάνω από 40 (!!!) συναυλίες στην Ελλάδα. Μπορείς να επιλέξεις την πιο ιδιαίτερη ανάμνηση που έχεις από αυτές;

Μα είναι τόσες πολλές! Αυτή η πρώτη συναυλία που σου περιέγραψα, φυσικά. Άλλη μία ήταν επίσης η τιμή που μου έγινε όταν επιλεχθήκαμε με το solo συγκρότημά μου, τους Miracle 3, να είμαστε οι τελευταίοι μουσικοί που θα παίξουμε στο Ρόδον Club. Νομίζω ότι εκείνο το βράδυ παίξαμε ένα από τα καλύτερα set που παίξαμε ποτέ. Τα πράγματα ήταν άγρια - οι οπαδοί διέλυσαν το club ακριβώς το λεπτό που τελειώσαμε.

Εκτός από το να γράφεις και να παίζεις μουσική, ζωγραφίζεις κιόλας. Τι είναι αυτό που βρίσκεις στη ζωγραφική που δεν μπορεί να σου προσφέρει η μουσική; Είναι απλώς μια άλλη μορφή έκφρασης;

Δεν έχω λάβει κάποια επίσημη εκπαίδευση ως ζωγράφος και η ζωγραφική είναι απλώς κάτι που κάνω σε πρωτόγονο επίπεδο για να προσπαθώ να βγάζω συναισθήματα σε οπτική μορφή. Είναι συναρπαστικό και μερικές φορές ακόμα πιο απελευθερωτικό από τη σύνθεση τραγουδιών, καθώς τις περισσότερες φορές δεν ξέρω πού πηγαίνω. Συνήθως ζωγραφίζω την ίδια περίοδο που γράφω, πηγαίνοντας πέρα-δώθε και αφήνοντας την κάθε διαδικασία να καθοδηγεί και να λειτουργεί ως ένα διάλειμμα από την άλλη.

Το Steve Wynn Archive (σ.σ. κοινότητα οπαδών για την ανταλλαγή ηχογραφήσεων ζωντανών εμφανίσεων) είναι ακόμα ενεργό και τροφοδοτείται με νέες ηχογραφήσεις. Πιστεύεις ότι η ύπαρξή του έχει βοηθήσει την καριέρα σου ή ότι την έχει βλάψει;

Ξέρω ότι είναι εκεί έξω και ότι μεγαλώνει συνεχώς, καθώς οι οπαδοί συνεχίζουν να ανταλλάσσουν κασέτες και ηλεκτρονικά αρχεία. Είναι τιμή μου που όλοι οι εμπλεκόμενοι έχουν βάλει τόσο πολλή δουλειά και αγάπη σε αυτό. Δεν είμαι σίγουρος αν το να είμαι ανοιχτός στη μαγνητοσκόπηση των συναυλιών μου τελικά με έχει βοηθήσει ή με έχει βλάψει, αλλά είναι απλώς προτίμησή μου το να επιτρέπω την καταγραφή των πραγμάτων. Στο κάτω-κάτω είμαι λάτρης της μουσικής και μάλιστα κι εγώ ο ίδιος έχω πολλά bootlegs από τα αγαπημένα μου συγκροτήματα, οπότε θα ήταν υποκριτικό να εμποδίζω άλλους ανθρώπους να μοιράζονται τη δική μου μουσική. Πάνω απ' όλα, είναι τιμή μου που οι άνθρωποι νοιάζονται τόσο πολύ για τη μουσική μου.

Πόσο διαφορετικό είναι το 2023 σε σύγκριση με τις αρχές της δεκαετίας του '80 όσον αφορά τη δημιουργία μουσικής και τη διάθεση της στο κοινό; Ποια εποχή προτιμάς;

Οι εποχές είναι πολύ διαφορετικές, φυσικά. Είναι συναρπαστικό να μπορείς να ακούς άμεσα οποιαδήποτε μπάντα από οποιαδήποτε γωνιά του κόσμου. Αλλά σημαίνει επίσης ότι υπάρχει περισσότερη μουσική διαθέσιμη και μερικές φορές είναι δύσκολο να μη χαθείς εντελώς. Είμαι τυχερός που δημιούργησα ένα κοινό σε μια άλλη εποχή και τώρα μπορώ να χρησιμοποιώ την τεχνολογία για να συνεχίσω να προσεγγίζω νέους ανθρώπους. Άρα, και οι δύο εποχές είχαν και έχουν θετικές πλευρές.

Κρατάς καθόλου επαφή με την Kendra;

Αναλόγως με την εποχή, πότε ναι και πότε όχι. Η Kendra ακολουθεί έναν αρκετά ερημίτικο τρόπο ζωής, αλλά αποζητά την επαφή που και που. Μπορεί να μείνω για χρόνια χωρίς να τη δω και μετά, όταν τη δω, είναι σαν να κάναμε παρέα την προηγούμενη μέρα - όπως συμβαίνει με κάθε φιλία ζωής.

Συχνά δεν έχω καν επιλέξει τα τραγούδια που θα παίξω μέχρι μία ή δύο ώρες πριν τη συναυλία

Μπορείς να μας αποκαλύψεις κάτι για το επόμενο βήμα σου στο studio;

Ακόμα κι αν ήθελα να μαντέψω τώρα, το πιθανότερο είναι ότι θα άλλαζα γνώμη 10 φορές πριν κάνω τον δίσκο. Δεν έχω βγάλει solo δίσκο εδώ και πάνω από μια δεκαετία και θα ήθελα να το κάνω μέσα στην επόμενη χρονιά, αλλά σκέφτομαι ήδη και νέο υλικό για τους Dream Syndicate και τους Baseball Project.

Καταλαβαίνω τα συναισθήματά σου όσον αφορά την πολιτική, γιατί τα πράγματα εδώ δεν είναι καλύτερα. Ο Trump θα επανεκλεγεί το 2024;

Ακόμη και το βράδυ πριν από τις εκλογές του 2016, πίστευα ότι ήταν αδύνατο να κερδίσει. Και να έχεις κατά νου ότι κάθε φορά που έβαλε υποψηφιότητα, έχασε με εκατομμύρια ψήφους διαφορά. Όμως, μια μικρή μειοψηφία ψηφοφόρων στις ΗΠΑ καταλήγει να έχει μεγάλη επιρροή λόγω του συστήματος των εκλεκτόρων και της δυνατότητας χειραγώγησής του, επομένως είναι πραγματικά δύσκολο να προβλέψει κάποιος τι θα συμβεί. Αλλά αν έπρεπε να προβλέψω - ίσως λανθασμένα για άλλη μια φορά - δε νομίζω ότι θα είναι ο επόμενος πρόεδρος.

Τι να περιμένουμε από την επερχόμενη εμφάνισή σου σε μερικές μέρες;

Καλή ερώτηση! Συχνά δεν έχω καν επιλέξει τα τραγούδια που θα παίξω μέχρι μία ή δύο ώρες πριν τη συναυλία. Νομίζω πάντως ότι θα δέσει καλά με το ντοκιμαντέρ και ότι θα καλύψει τα τελευταία 40 χρόνια αρκετά ευρέως.

Έχει περάσει πολύς καιρός από την τελευταία συναυλία σου με τους Dream Syndicate στην Ελλάδα! Πότε θα γίνει η επόμενη;

Το ξέρω ότι έχει περάσει καιρός! Πραγματικά μίσησα το ότι δεν ήρθαμε στην τελευταία περιοδεία. Ας ελπίσουμε ότι θα επιστρέψουμε γύρω στο δεύτερο εξάμηνο του 2024 - έχουμε υπόψη μας να κάνουμε κάποιες συναυλίες για την 40^η επέτειο του "Medicine Show" και η Ελλάδα θα ήταν ένα εξαιρετικό μέρος για να το κάνουμε.

Kλείσε με ένα μήνυμα προς τους οπαδούς σου εδώ, σε παρακαλώ!

Είμαι αιώνια ευγνώμων για την καλοσύνη και την αφοσίωση του ελληνικού κοινού και ανυπομονώ να περάσουμε μια πολύ ξεχωριστή βραδιά μαζί, να παρακολουθήσουμε το ντοκιμαντέρ και στη συνέχεια να μοιραστούμε μερικές ιστορίες και τραγούδια. Ας διασκεδάσουμε!