Ahab

The Coral Tombs

Napalm/Rockarolla (2023)
Από τον Αντώνη Καλαμούτσο, 13/01/2023
Σπουδαία επιστροφή με ένα θαυμάσιο άλμπουμ, πιστό στις ηχητικές του αρχές αλλά και απόλυτα αυτόφωτο ως προς τη δημιουργικότητα και την εικονοπλασία του
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Εκ πρώτης όψεως, μοιάζει λίγο παράξενο να βλέπεις τους άρχοντες του «ναυτικού» funeral doom metal να καταπιάνονται με ένα βιβλίο του Jules Verne, ας δούμε όμως λίγο πιο προσεκτικά: είναι το 20,000 Leagues Under The Seas ένα βιβλίο παιδικής λογοτεχνίας ή ένα πραγματικά επικό, συμβολικό ταξίδι πέρα και μέσα, ένα ταξίδι που δεν έχει όμοιο του; Για όσους κλίνουν προς το δεύτερο, να πω ότι η ακρόαση του πέμπτου άλμπουμ των Ahab ίσως και να κλειδώσει την απάντηση. Διότι το "The Coral Tombs" δεν είναι απλά ένας concept δίσκος αφιερωμένος στο παραπάνω έργο αλλά μία δουλειά που βρίσκεται σε ανοιχτό διάλογο με το βιβλίο. Νοηματοδοτείται από εκείνο αλλά και αυτό με τη σειρά του γεννάει νέες εικόνες.

Γίνεται μάλλον άμεσα αντιληπτό από την πρώτη παράγραφο ότι οι Ahab έχουν κάνει μια εξαιρετικά κινηματογραφική δουλειά. Πραγματικά η μουσική τους επιχειρεί να περιγράψει τις υδάτινες αβύσσους και τα χάσματα/θαύματα που απειλούν τη λογική των επιβατών του Nautilus και το επιτυγχάνει με συνέπεια και όραμα. Κι όχι μόνο αυτό: οι Ahab γίνονται τόσο περιγραφικοί χωρίς καν να χρησιμοποιούν στουντιακά τρικ ή υπερσύγχρονα εφφέ. Μόνο παραδοσιακά αργό funeral doom παλαιάς κοπής, αναμεμειγμένο με όμορφες και αρκετά περίτεχνες κιθαριστικές και φωνητικές γραμμές. Από αυτή την άποψη, οι Ahab είναι μία από τις ελάχιστες doom μπάντες που δεν είναι το heaviness ο νο1 αυτοσκοπός τους αλλά η φαντασία.

Και είναι η φαντασία τους που αποτυπώνει ηχητικά τη βίαιη κατάδυση του καθηγητή Arronax στους ωκεανούς - με τη βοήθεια του Chris Dark των Ultha - στο "Prof. Arronax' Descent Into The Vast Oceans", πριν η αγωνία δώσει τη θέση της στο δέος μπροστά στα μυστήρια του βυθού και τα blastbeats δώσουν χώρο σε παραμυθένιες μελωδίες. Είναι τα glockenspiel στην αρχή του "Mobilis In Mobili" που «φαντάζονται» την κίνηση του Ναυτίλου καλύτερα απ' ότι θα έκανε η μεγαλύτερη ορχήστρα. Τα glockenspiels, η δίκαση όταν μπαίνει το βασικό riff, το γύρισμα στο τέλος που θυμίζει Green Carnation, όλα συνηγορούν στο ότι αυτή είναι και η κορυφαία σύνθεση του άλμπουμ.

Κάπως έτσι κινείται περίπου όλο το "The Coral Tombs". Το γκρουπ συνήθως ακολουθεί ένα συγκεκριμένο συνθετικό μοτίβο (ατμοσφαιρική εισαγωγή - heavy κυρίως μέρος - μελωδική ανάπτυξη) σε περίπου δεκάλεπτες φόρμες. Αν και το μοτίβο γίνεται γρήγορα αντιληπτό, δεν ενοχλεί διότι παραμένει εξόχως λειτουργικό. Εξάλλου, οι εκπλήξεις παραμένουν. Πολλές μελωδίες της φωνής φέρνουν στο νου κάτι από Soul Cages… Το ψιθυριστό growl του "A Coral Tomb" χτίζει μια ανατριχιαστικά πένθιμη σκηνή. Το φοβερό φινάλε του "The Maelstrom" με τη συμμετοχή του Greg Chandler των Esoteric, επιφυλάσσει ένα εκπληκτικό τελείωμα, με ένα τρικ που ναι μεν έχουμε ξανακούσει - οι The Ocean στο "Pelagial" τα έχουν εξαντλήσει αυτά! - παραμένει όμως άκρως εντυπωσιακό…

Οκτώ χρόνια μετά το "The Boats Of The Glenn Carrig", οι Ahab επιστρέφουν και όχι μόνο δεν μοιάζουν να έχασαν κάτι από το momentum τους αλλά, αντίθετα, ακούγονται περισσότερο αυθεντικοί και πολύτιμοι από ποτέ. Το "The Coral Tombs" είναι ένα θαυμάσιο doom metal άλμπουμ, πιστό στις ηχητικές του αρχές αλλά και απόλυτα αυτόφωτο ως προς τη δημιουργικότητα και την εικονοπλασία του. Έχει τη δύναμη να σε πάρει μαζί του, να σε υποβάλλει σε αινιγματικές διαθέσεις, να σε κάνει να σταθείς ξανά με δέος και απορία δίπλα σε αυτόν τον απίθανο Captain Nemo, όντας ταυτόχρονα βέβαιο πως θα είναι ένα από τα αξιομνημόνευτα doom άλμπουμ του 2023.

Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET