Συνέντευξη: RandomWalk

Πόσο εύκολο είναι αλήθεια να ξεχωρίσει κανείς το όνειρο από την πραγματικότητα και δη την ώρα που το σούρουπο κάνει δειλά την εμφάνισή του; Πόσο Dr. Jekyll και Mr. Hyde είναι ο καθένας από εμάς τελικά; Διχασμένες προσωπικότητες ή «under cover» του σκοτεινού εαυτού μας; Τι σχέση έχουν όλα αυτά μεταξύ τους; Σε αυτό ακριβώς θα σας απαντήσουν οι Jean Baptiste, Vortimer και Absinthe Green, με απώτερο σκοπό να κατανοήσουμε τη διαφορετικότητα του Όλου και να γνωρίσουμε εαυτούς. Κύριοι, ιδού οι RandomWalk!

Τα βασικά, τα γνωστά, δεν μπορούμε να τα αποφύγουμε… Ποιοι είστε, γιατί είστε και τέτοια… Γιατί υπάρχετε, γιατί είστε έτσι, γιατί λέγεστε έτσι, γιατί παίζετε αυτό...
Jean Baptiste: Ουσιαστικά, ήταν αρχές του 2005 όταν αποφασίσαμε να κάνουμε τους RandomWalk. Μάλλον κάπου γύρω στο Φλεβάρη...

Και πώς γνωριστήκατε;
JB: Α, γνωριζόμασταν χρόνια. Καλά, οι υπόλοιποι είναι φίλοι από πολύ μικρή ηλικία, ο Vortimer με το Harry και τον Dorian… Η Absinthe Green ήρθε πιο μετά.
Absinthe Green: Πολύ πιο μετά!
JB: Να μας σώσει…

Πώς μπήκε δηλαδή στο συγκρότημα;
AG: Ε, ναι, εδώ πέρα κάνανε δολοπλοκίες για να με φέρουν!
JB: Εγώ δεν έκανα τίποτα! (γέλια)
AG: Κοίταξε, εγώ δεν ασχολούμαι αποκλειστικά με το μπάσο. Απλά έτυχε σε μια από τις συναυλίες που έπαιζα μπάσο με τους Mora, να έρθουν οι RandomWalk και τελικά πέρασα από οντισιόν χωρίς καν να το ξέρω! Μετά μου έγινε η πρόταση, και έχοντας δει και ακούσει τους RandomWalk και πιο παλιά, είπα να κάνω αυτό το βήμα. Ήταν καινούριο για μένα…

Είπες δηλαδή εύκολα το «ναι»...
AG: Ναι. Στην αρχή βέβαια είχα ενδοιασμούς, γιατί δεν ήξερα αν μπορώ να ανταπεξέλθω. Γενικώς ήταν κάτι πρωτόγνωρο. Με τους Mora ήταν η πρώτη φορά που έπαιζα μπάσο με κάποιο συγκρότημα και αμέσως μου έκαναν πρόταση οι RandomWalk, με τους οποίους υπήρχε και ένας δίσκος που έπρεπε να υποστηρίξω! Δεν ήμουν σίγουρη αν θα μπορούσα να το κάνω, αλλά τελικά μάλλον μπορώ! (γέλια)
Vortimer: Γενικά, η θέση του μπασίστα είναι στοιχειωμένη. Συνέχεια αλλάζαμε μπασίστα, αλλά τώρα πιστεύω ότι δέσαμε σαν ομάδα.

Η πρώτη ηχογράφηση πότε έγινε;
JB: Κατευθείαν βγάλαμε το “Redemption”. Ηχογραφήσαμε στο Silicon Factory, με τον Ηλία Φλάμο να κάνει τη μίξη και το mastering, ενώ παραγωγός μας ήταν ο Hector d… Γενικά, είμαστε πολύ ευχαριστημένοι αν σκεφτούμε ότι είχαμε να δουλέψουμε με «δύσκολες» πηγές. Δεν είχαμε ηχογραφήσει τίποτα άλλο πιο πριν και ακόμη ψαχνόμασταν ο ένας με τον άλλον για να δεθεί το πράγμα δημιουργικά. Αλλά τελικά το αποτέλεσμα πιστεύω ότι μας δικαίωσε.

Το εξώφυλλο;
JB: Το εξώφυλλο, και γενικά το art στο booklet, τα κάναμε μόνοι μας. Βγήκαμε με τον Vortimer για νυχτερινή φωτογράφηση στη βροχή. Φωτογραφήσαμε πολύ ωραία τα υγρά νυχτερινά τοπία και από εκεί και μετά η δουλειά εγινε σχεδόν από μόνη της.

Το Vortimer πώς προέκυψε;
V: Το όνομα αναφέρεται στη βρετανική μυθολογία. Είχα διαβάσει ένα σχετικό βιβλίο και με εντυπωσίασε η ιστορία του Vortimer. Αψήφησε τον τύραννο πατέρα του, που είχε πουλήσει όλη την Αγγλία στους Γερμανούς, και ανάγκασε την υψηλότατη ιέρεια στο Άβαλον να τον χρήσει αμέσως βασιλιά. Κατάφερε και πήρε πίσω τα εδάφη της Αγγλίας αλλά δεν έζησε πολύ. Τον δηλητηρίασε η θετή μητέρα του...

Η Absinthe Green συμπεριλαμβάνεται στα credits;
AG: Εγώ δεν ήμουν τότε στους RandomWalk.



Ποιός ήταν στο μπάσο;
JB: Ο Golgotha! Εκείνος και ο Vortimer ήταν καλοί φίλοι από το στρατό.
V: Κάναμε μαζί σκοπιές! Γνωριστήκαμε τυχαία ένα βράδυ όταν ήμασταν όρθιοι για ώρες μέσα στο κρύο. Σε κάποιο σημείο η συζήτηση έφτασε στους Dimmu Borgir! Κάπως έτσι ξεκίνησαν τα πράγματα.

Και γιατί ο Golgotha αποχώρησε από τους RandomWalk;
JB: Υπήρξαν κάποιες άλλες μουσικές υποχρεώσεις στις οποίες όφειλε να επικεντρωθεί. Είχε και ένα συμβόλαιο με κάποια μεγάλη δισκογραφική εταιρεία που δεν του επέτρεπε να συνεχίσει μαζί μας. Ήταν καθαρά δική του επιλογή. Αν παρατηρήσεις και το booklet, θα καταλάβεις ότι ήταν στη φάση που δεν μπορούσε ούτε καν να δείχνει το πρόσωπό του. Το ίδιο συνέβη και στα γυρίσματα του video clip...

Γιατί ονομάζεστε RandomWalk;
V: Αρχικά λεγόμασταν Kill-9 (“kill minus nine”). Σκεφτήκαμε ότι θα θέλαμε σαν όνομα κάτι που να έχει σχέση με τεχνολογία. Το συγκεκριμένο είναι μια εντολή στο UNIX. Όλοι το έλεγαν λάθος, βέβαια, οπότε σκεφτήκαμε ότι δεν ήταν και τόσο εύχρηστο. Έτσι το αλλάξαμε όσο ήταν καιρός.
JB: Ο Dorian σκέφτηκε το RandomWalk. O τυχαίος περίπατος είναι ένας μαθηματικός τύπος που σχετίζεται θεωρητικά με πιθανότητες και με στατιστική. Από το κεντρικό σημείο μιας υποτιθέμενης σκακιέρας υπάρχουν εννέα διαφορετικές επιλογές κίνησης. Ποιες είναι οι πιθανότητες για κάθε επιλογή; Αφού γίνει το πρώτο βήμα ποιοί είναι οι παράγοντες που προβλέπουν ή προαποφασίζουν το επόμενο; Μπορούν άνετα να δοθούν και φιλοσοφικές προεκτάσεις πάνω σε κάτι τέτοιο. Ουσιαστικά, είναι ακριβώς το θεωρητικό εργαλείο πάνω στο οποίο στηρίζεται το σερφάρισμα στο ίντερνετ ή οι τάσεις στο χρηματιστήριο. Εμείς απλά, σαν όνομα, το κάναμε μία λέξη αντί για δύο.

Οι ηχογραφήσεις, οι συνθέσεις πώς γίνονται;
JB: Οι συνθέσεις γίνονται κάθε φορά με διαφορετικό τρόπο. Έχει πάντα ενδιαφέρον το θέμα.

Το περισσότερο υλικό ανήκει στον Dorian;
JB: Κατά βάση ναι. Γενικότερα, κάποιος συνήθως έρχεται με την βασική ιδέα και από εκεί, καθένας μας, ανάλογα με τις επιρροές του, με τα ακούσματά του και με το αισθητικό του κριτήριο, δίνει το στίγμα του. Προσπαθούμε οι συνθέσεις να μην υπερβαίνουν τα τρία λεπτά...

Τρία λεπτά;
JB: Ναι, εντάξει, δεν είναι ο βασικός κανόνας αυτός, 2:55 με 3:05 (γέλια).

Το μεγαλύτερο κομμάτι του “Redemption” ποιο είναι;
JB: Νομίζω είναι το “Faces Down”. Πέντε λεπτά ακριβώς.

Γιατί η διάρκεια περιορίζεται σε αυτό το πλαίσιο όμως;
JB: Γιατί εμείς θεωρούμε ότι αυτό είναι η αμεσότητα στην μουσική. Δηλαδή αν θέλεις να βάλεις ιδέες σκόρπιες και να σκεφτείς μετά πώς να συνδέσεις 7-8 riff μέσα σε ένα κομμάτι, απλά συνήθως πλατειάζεις κι έχεις χάσει και το νόημα και τη συνοχή. Κρατήσου μέχρι εκεί που σε παίρνει!

Ανάλογα πάει και η διάρκεια του άλμπουμ κιόλας, έτσι; Δηλαδή για μένα το ιδανικό είναι το μέγιστο 45 λεπτά.
JB: Μέχρι 45 λεπτά μέγιστο. Συμφωνώ με αυτό που είπες.

Ποιές είναι οι επιρροές σας;
JB: Ας μιλήσουμε καλύτερα για ακούσματα και όχι για επιρροές...
V: Κοίτα, είμαστε πέντε μουσικοί που ακούμε διαφορετική μουσική ο ένας από τον άλλον. Έχουμε επιρροές από death metal, epic, hardcore, power, black metal, deathcore και γενικά σαν συγκρότημα ακούμε τα πάντα. Προσωπικά ακούω epic, power... τέτοια πράγματα!
AG: Οι επιρροές που έχω είναι από κλασσική και προκλασσική μουσική περισσότερο γιατί αυτό είναι που έχω σπουδάσει. Ακούω γενικά ό,τι ηχεί καλό στα αυτιά μου, αλλά βασικά, κινούμαι στο χώρο του black / death.
JB: Αυτή την περίοδο αγαπώ και εκτιμώ ό,τι έρχεται από τη δύση. Metalcore, hardcore…

Αυτό που παίζετε, θα το ονομάζαμε κάπως; Γιατί από όλα αυτά τα είδη που είπατε, προς κανένα δεν τείνει απόλυτα…
JB: Για αυτό ακριβώς μιλήσαμε για ακούσματα κι όχι για επιρροές. Πραγματικά, δεν υπάρχουν επιρροές!
AG: Πιστεύω είναι ωραίο αυτό. Ότι δεν κατατάσσεις εύκολα τη μουσική των RandomWalk σε κάποιο συγκεκριμένο είδος.

Η φωνή γράφεται στο τέλος;
JB: Ναι, οι φωνητικές γραμμές γράφονται στο τέλος, μαζί με τους στίχους. Κάποιες φορές γίνονται ακόμη και αλλαγές στις δομές των κομματιών ανάλογα με το πώς έχω γράψει τις φωνές ή το πώς ακριβώς αυτές «κάθονται» πάνω στο κομμάτι. Σε περπτώσεις μπορεί να πω ότι κάποιο σημείο πρέπει να αλλάξει θέση ή και να φύγει γιατί δεν με βολεύει όπως είναι εκεί που είναι. Πολλές φορές έχει γίνει μετατροπή στις δομές ή και σε μελωδίες για να «κάτσει» η φωνή όπως πρέπει...



Στίχους γράφεις εσύ;
JB: Ναι. Ακούω τη μελωδία και βλέπω ανάλογα τι feeling μου βγάζει για να μπορέσω να γράψω. Η φωνή, όπως και να το κάνεις, είναι μονοφωνικό όργανο... Κρατάω τα πράγματα όσο πιο απλά γίνεται. Πόσες διαφορετικές νότες να πει μια φωνή μέσα σε 3, 4 στίχους που μπορεί να είναι ένα ρεφρέν ας πούμε; 4 νοτες; 5 νότες; Μέχρι εκεί. Μετά τα πράγματα γίνονται επικίνδυνα...

Συγκροτήματα δεν μου είπατε όμως...
JB: Που να συμφωνούμε όλοι ότι μας αρέσουν;

Για παράδειγμα, από αυτό που άκουσα και στο cd και στο live έχω ένα πολύ έντονο στοιχείο Katatonia / Amorphis…
AG: Ίσως να είμαι μόνο εγώ που τα ακούω αυτά όμως…

Dark Tranquility; Και παλιό κιόλας...
AG: Ναι, εσύ το είχες γράψει και είχα μείνει κάπως... Σε κάποια σημεία ίσως κάτι να θυμίζουμε, αλλά όχι τόσο, δε νομίζω.
JB: Amorphis και Katatonia πραγματικά δεν ακούει κανένας από μας. Μπορεί και να βγαίνει όντως, δεν αντιλέγω. Γενικά, συμφωνούμε σε συγκροτήματα τύπου Dimmu Borgir, Cradle of Filth, Dissection, Slipknot...
V: Οι In Flames μας αρέσουν...

Και τραγουδιστικά, τι έχεις στο μυαλό σου, όχι πρότυπο, ξέρεις...
JB: Ο Anders Friden από In Flames... Μου αρέσει πολύ ο τρόπος που κινείται, η σκηνική του παρουσία, η φυσική του κατάσταση... Από φωνές θα έλεγα τον Danny Filth και τον Robb Flynn από Machine Head. Τώρα, από «καθαρά» φωνητικά… Γενικά δεν ακούω μουσική που έχει «καθαρά» φωνητικά!

Γιατί; Το έχεις δοκιμάσει; (γέλια)
JB: Άντε να πω τον Ben Burnley από Breaking Benjamin ας πούμε... Απίστευτος τραγουδιστής!

Και προς τι το ελαφρύ βάψιμο; Γιατί διακριτικό;
JB: Αυτό το οποίο προσπαθούμε να παρουσιάσουμε επί σκηνής θυμίζει θέατρο. Καμία σχέση με το corpse painting που χρησιμοποιείται στο black metal. Είναι το διακριτικό – θεατρικό βάψιμο που χρειαζόμαστε για να ενσαρκώσουμε τους ρόλους μας. Ο Dorian τo ράσο του μοναχού, ο Jean Baptiste τη γραβάτα και το κοστούμι, ο Harry τα αθλητικά παπούτσια και τα κοντά παντελόνια…

Εσύ είσαι ο μόνος που δεν είχες επάνω σου κάτι χτυπητό που να παραπέμπει κάπου...
V: Ναι, δεν είχα. Ούτε η Absinthe. Κάτι θα γίνει όμως...

Tο Σεπτέμβρη;
AG: Ναι, το Σεπτέμβρη σίγουρα κάτι πρέπει να γίνει.

Εσύ δεν αισθάνεσαι καταπιεσμένος με τα πλήκτρα λίγο;
V: Όχι, καθόλου!
JB: Υπήρχε πάντα η σκέψη και για δεύτερο κιθαρίστα στους RandomWalk. Αλλά πραγματικά δεν ξέρουμε πώς μπορούμε να «χωρέσουμε» όλα τα όργανα μαζί.
V: Η καταπίεση κυρίως έγκειται στο ότι πρέπει να παίζω συνέχεια! Και όταν μια κιθάρα μόνη της κάνει λάθος, αυτό ακούγεται...
JB: Έχει δίκιο. Είναι όλα τα κιθαριστικά μέρη ευθύνη ενός και μόνου ανθρώπου.

Θα προτιμούσες να υπάρχει και δεύτερος κιθαρίστας;
V: Όχι. Είμαι Ο κιθαρίστας!!! (γέλια)

Σε ποιο μεγάλο συγκρότημα θα θέλατε να παίξετε support;
V: Στους Dimmu Borgir, αλλά δεν ξέρω κατά πόσο θα κόλλαγε...
AG: Στους Dissection εγώ θα ήθελα!
JB: Αυτό είναι και το μεγάλο μας πρόβλημά: με τι «κολλάει» αυτό που παίζουμε; Με όλα και με τίποτα είναι η σωστή απάντηση... Είμαστε στο παντού και στο πουθενά. Δηλαδή έχει τύχει να παίξουμε ας πούμε σε κάποιο ακραίο black metal festival κι ήμασταν απλά το σχήμα που δεν «κόλλαγε» με κανέναν!

Με Tranquility θα κόλλαγε πολύ. Και με In Flames. Βασικά θα κόλλαγε πιο πολύ από όλα με σουηδικό death metal.
JB: Ναι, με οτιδήποτε ατμοσφαιρικό ίσως αλλά…

Γιατί έγινε το “Faces Down” video clip και όχι το “Mr. Gray” ή κάποιο άλλο ας πούμε;
JB: Αυτή είναι ωραία ερώτηση...
V: Η αρχική σκέψη ήταν να γυρίζαμε ένα clip για το “P.S.”, το τελευταίο κομμάτι του “Redemption”... Είχαμε σκεφτεί με βάση κανονικό σενάριο σε διάφορες τοποθεσίες, αλλά όπως καταλαβαίνεις δεν υπήρχαν οι πόροι για ένα τέτοιο video clip. Οπότε καταλήξαμε στο “Faces Down” το οποίο θεωρούμε πως είναι από τα καλύτερα κομμάτια του δίσκου, όπως και το “One Wish” βέβαια, αλλά πάντα έχουμε στο μυαλό μας την πιθανότητα να γυρίσουμε ένα ακόμα.

Βασικά, όλα χιτάκια είναι μέσα στον δίσκο (με την καλή έννοια). Όλα.
JB: Να ‘σαι καλά.
AG: Το πιστεύω κι εγώ αυτό. Εγώ αυτά τα κομμάτια άκουσα και θέλησα να μπω στους RandomWalk. Δεν υπάρχει ούτε ένα κομμάτι που να μη μου αρέσει!
JB: Η άποψη και του Dorian είναι πως το “Faces Down” είναι το πιο άρτιο μουσικά κομμάτι του δίσκου. Η σύνθεση είναι ό,τι καλύτερο έχουμε δημιουργήσει σαν συγκρότημα μέχρι στιγμής. Επιφυλασσόμαστε, βέβαια, για τον επόμενο δίσκο. Ξεκινάμε ηχογραφήσεις λογικά μέσα στον Οκτώβριο και για release προγραμματίζεται μέσα στο Μάρτιο του '09...

Γενικά, οι στίχοι με τι πραγματεύονται;
JB: Γενικά, οι στίχοι είναι γραμμένοι πάνω σε λογοτεχνικούς χαρακτήρες οι οποίοι ποτέ δεν κατονομάζονται ευθέως. Ουσιαστικά στηριζόμαστε πολύ στην λογοτεχνία καθότι όλοι είμαστε μανιώδεις αναγνώστες…
AG: Χαρακτήρες που μισούν τους εαυτούς τους και γλύφουν τους καθρέφτες στο μισοσκόταδο! (γέλια)
JB: Ναι, κάτι τέτοιο...



Για πείτε κανέναν ήρωα…
AG: Όχι, δεν γίνεται αυτό… Είναι μια σύνθεση τελείως φανταστική. Μπορείς να πάρεις έναν ήρωα από ένα παραμύθι και να τον διαστρεβλώσεις μέσα στο μυαλό σου και να βγάλεις το αποτέλεσμα.

Τι διαβάζετε;
V: Τώρα διαβάζω Καζαντζάκη. Διαβάζω ξένη κυρίως λογοτεχνία, ιστορικά, μυθολογικά έργα, τέτοια πράγματα.
JB: Γενικά διαβάζω τα πάντα. Κυρίως ελληνικά, αρχαίες τραγωδίες, Αισχύλο, Σοφοκλή, Ευριπίδη... Ό,τι υπάρχει! Από ποίηση τώρα είμαι στη φάση που ξεσκονίζω το Σολωμό και τον Byron, και μυθιστορήματα από Παπαδιαμάντη μέχρι Ζίσκιντ...
AG: Και εγώ διαβάζω σχεδόν τα πάντα, ό,τι πέσει στα χέρια μου και βρώ ενδιαφέρον. Μ'αρέσουν κυρίως τα μυθιστορήματα αλλα και η ποίηση. Απο τους αγαπημένους μου συγγραφείς ποιητές και στοχαστές ειναι ο Oscar Wylde, o Rimbaud, o Charles de Lint, o Beaudellaire, ο Aldous Huxley, ο Schopenhauer, o Poe και πολλοί αλλοι που δεν κατατάσσονται σε ενα συγκεκριμένο ειδος...

Καλύτερο για σας είναι να κάνετε πρόβες και να τζαμάρετε ή να παίζετε live;
JB: Το live είναι η μεγάλη μας αγάπη. Μας κρατάει καθηλωμένους για τουλάχιστον 15 μέρες πριν και για άλλες 15 μέρες μετά. Το «μετά» είναι το πιο ωραίο βέβαια: βίντεο, φωτογραφίες, πράγματα που μελετάς με σκοπό να βελτιωθεί το σχήμα και οπτικά.

Πόσα live έχετε κάνει;
JB: 13 και υπήρχαν σίγουρα και καλά και άσχημα live, δεν ήταν όλα επιτυχημένα, μη νομίζεις…

Για πείτε τη γνώμη σας για την ελληνική σκηνή...
V: Κοίτα, η ελληνική σκηνή έχει βελτιωθεί πάρα πολύ, ποιοτικά πάντα. Υπάρχουν πολύ καλά συγκροτήματα που γράφουν καταπληκτικά πράγματα πλέον και προσωπικά μου αρέσει περισσότερο να πηγαίνω σε τέτοιες συναυλίες παρά σε συναυλίες συγκροτημάτων από το εξωτερικό. Από την άλλη φαίνεται ότι είναι πολύ δύσκολο για τα ελληνικά συγκροτήματα του χώρου να συνειδητοποιήσουν ότι όλοι έχουμε τους ίδιους στόχους, τελικά, και ότι η αρνητική συμπεριφορά και οι ανταγωνισμοί δεν ωφελούν κανένα. Είναι πολύ πιθανόν, να μην υπάρξει ποτέ μεγάλη πρόοδος στην ελληνική σκηνή ακριβώς για αυτό το λόγο.

Υπάρχει κάποια μπάντα που να μπορείς να πεις ότι είστε φίλοι, ή αν θες ότι έχετε καλές σχέσεις, καλές επαφές;
JB: Μπορούμε να αναφέρουμε πολλά συγκροτήματα με τα οποία εχουμε άριστες σχέσεις! Σίγουρα τους W.E.B., που μας έχουν βοηθήσει σε πολλές περιπτώσεις και με τους οποίους η εκτίμηση είναι αμοιβαία, τους Mora, τους The Eternal Suffering, τους Nadir, τους Karma Violens, τους Bare Infinity, τους Τhe Fallen Within, τους Decemberance, τους In Vein και πραγματικά πολλούς άλλους!

Και από τη στιγμή που η ελληνική σκηνή έχει τόσες μπάντες και βγαίνουν καινούρια πράγματα συνέχεια, τι το διαφορετικό έχουν οι RandomWalk να δώσουν στο κοινό ώστε να ασχοληθεί μαζί σας;
JB: Υπάρχει μια συγκρότηση στους RandomWalk που δεν νομίζω ότι συναντάει κάποιος κάθε μέρα. Από κει και πέρα η ερώτηση είναι τί μπορώ να προσφέρω εγώ που δεν προσφέρουν οι άλλοι...
AG: Πιστεύω ότι είμαστε διαφορετικοί για αυτό το πράγμα. Έχουμε μουσικές απόψεις… Πολλές μπάντες υπάρχουν για να υπάρχουν και μόνο. Πέφτουμε στα ίδια και στα ίδια και στην πεπατημένη, κατάλαβες; Οι περισσότεροι έχουν τα κλασικά metal ακούσματα και δεν ξεφεύγουν εκατοστό από αυτό με αποτέλεσμα να είναι πολύ συγκεκριμένος ο δρόμος που παίρνουν. Στην Ελλάδα το έχουμε πάρα πολύ αυτό. Δεν ψαχνόμαστε εμείς οι νέοι μουσικοί λιγάκι παραπάνω. Γουστάρω thrash, θα παίζω thrash, κατάλαβες;
JB: Και αν επίσης δώσεις σημασία και στο σκηνικό κομμάτι θα δεις ότι τελικά οι RandomWalk είναι ένα πολυσύνθετο πράγμα και όχι μόνο συνθετικά...
AG: Εσύ ας πούμε, γιατί ενδιαφέρθηκες για τους RandomWalk;

Αναγκαστικά! Μας ήρθε ένα promo κι έπρεπε να το κάνουμε, κατάλαβες; (γέλια) Κι έτυχε και βγήκε καλό...
AG: Αν είχες ακούσει απλά τη μουσική και δεν είχες δει το όλο εικαστικό του θέματος…

Εγώ δεν είδα πρώτα, άκουσα. Και μετά είδα και το βίντεο και λέω, εγώ αυτό το πράγμα θέλω να το δω και live. Ήμουν πολύ περίεργη να δω πως μπορεί να βγει όλο αυτό live και χωρίς προηχογραφημένα πράγματα και τέτοια. Αν έβλεπα κάτι τέτοιο, θα ξενέρωνα και δε θα ασχολιόμουν καν.
JB: Βγήκε καλό;

Ε ναι!
AG: Κι εγώ πιστεύω ότι από την στιγμή που άκουσες κι ενδιαφέρθηκες να δεις και το βίντεο και να μας δεις και live, αυτό είναι επιτυχία. Άρα, πάμε καλά...

Θα θέλατε να κάνατε επί σκηνής κάτι πιο διαφορετικό, extreme...
AG: Έχουμε σκοπό να κάνουμε κάτι ακόμη πιο διαφορετικό και είναι πολύ πιθανό να γίνει και στο επόμενο live κιόλας.
JB: Για μας η πρόκληση και αυτό που θέλουμε να παρουσιάσουμε με τη νέα περίοδο είναι ένας εφιάλτης. Χωρίς βία, χωρίς καλούς και κακούς να τρέχουν επί σκηνής και τέτοια...
V: Γενικά αυτό που θέλουμε να κάνουμε είναι κάτι αφηρημένο, ώστε ο καθένας να μπορεί να το σκεφτεί με πολλούς τρόπους και να μπορεί να το ερμηνεύσει διαφορετικά, σύμφωνα με τα βιώματα του.
JB: Να υπάρχει ένα υπόρρητο υπονόημα και όχι ένα άμεσο σημαινόμενο! (γέλια)

Την κίνησή σου την έχεις δουλέψει σε κάποια σχολή ή κάτι τέτοιο;
JB: Την έχω δουλέψει μόνος μου!
AG: Είναι χαρισματικός πιστεύω σε αυτό που κάνει.
JB: Απλά πρέπει να χειρίζεσαι πολύ προσεκτικά το θέμα της σκηνικής παρουσίας γιατί υπάρχει πάντα «η λεπτή κόκκινη γραμμή». Είναι πολύ εύκολο να ξεπεράσεις το όριο και να αρχίσει ο κόσμος να γελάει μαζί σου...

Έχει τύχει ποτέ να σας συμβεί αυτό; Να γελάει το κοινό από κάτω; Κι εσείς πώς αντιδράτε; Σας επηρεάζει αυτό;
JB: Μέχρι στιγμής τα πράγματα έχουν πάει μια χαρά, με οποιοδήποτε κοινό. Ακούμε πάντα ενθαρρυντικά σχόλια. Εννοείται ότι η θετική ανταπόκριση του κοινού μας μεταμορφώνει τελείως...
V: Με τα live γενικά έχω ένα πρόβλημα. Αισθάνομαι πολύ άβολα και περίεργα όταν είμαι σ’ ένα χώρο με πολύ κόσμο. Δεν μπορώ, με πιάνει ζάλη, τρελαίνομαι. Όλο αυτό ξεθυμαίνει, βέβαια, κάπου στο τέλος...
AG: Εγώ πάλι από κάποια στιγμή και μετά ξεχνάω τον κόσμο και νιώθω ότι είμαι μόνη μου. Όταν παίζω live, είμαι μόνη μου. Με τον εαυτό μου...
JB: Όταν ανεβαίνω στη σκηνή καταλαβαίνω πόσο μου αρέσει αυτό που κάνω. Το χαίρομαι. Κοιτάω τον κόσμο ώστε να δω τί αρέσει και τί όχι από αυτά που συμβαίνουν. Με τις πρώτες σειρές παίζω όσο μπορώ. Ο κόσμος έχει τον τρόπο του να σου επιτρέπει και να σου απαγορεύει τα πάντα. Προσπαθώ πάντα να τον κερδίσω. Παρατηρώ και μαθαίνω..

Επομένως, υπάρχει καλύτερο live που να έχετε δώσει;
JB: Πρέπει να ήταν το τελευταίο μας, τον Ιούλιο στο Underworld. Αμέσως μετά θα έβαζα το live στο Αn, τον Απρίλιο του ’07, αλλά το τελευταίο ήταν εκείνο που είχε και τον περισσότερο κόσμο που ήταν πιο κοντά στο είδος μουσικής που παίζουμε κι εμείς. Με συγκροτήματα που εκπέμπουμε στο ίδιο μήκος κύματος...



Γυναικεία φωνητικά έχετε σκεφτεί να βάλετε κάποια στιγμή;
JB: Ίσως σε κάποια σημεία να μου άρεσαν.

Δεύτερα φωνητικά;
JB: Όχι δεν μιλάμε ούτε καν για backing. Μιλάμε για κάτι που θα γινόταν ως άποψη και μόνο. Μια γυναικεία φωνή θα μπορούσε, για παράδειγμα να ψιθυρίσει κάτι σε κάποιο σημείο ή να απαγγείλει με συγκεκριμένο χρώμα. Κάτι τέτοιο σκεφτόμουν. Αλλά γενικά, γυναικεία φωνή να τραγουδήσει στους RandomWalk, όχι.

Ούτε ένα ντουέτο;
JB: Είναι κλισέ πια. Για αυτό και μόνο είναι απορριπτέο κάτι τέτοιο σαν ιδέα. Από αισθητικής άποψης, μια χαρά θα ήταν. Αλλά όχι για το 2008.

Και αυτό με τους RandomWalk γιατί το κάνετε; Επειδή γουστάρετε και μόνο; Λειτουργεί και καθόλου ψυχαναλυτικά για παράδειγμα;
V: Είναι περίεργο κι έχει να κάνει με την σχέση που έχουμε μεταξύ μας. Επειδή είμαστε και πολλά χρόνια φίλοι, γίνονται κάποια πράγματα τα οποία ίσως να μην έπρεπε να γίνονται. Όλοι γουστάρουμε να παίζουμε και να ασχολούμαστε με την μουσική μας και ειδικά όταν βλέπουμε ότι πάει και καλά, αλλά πλέον μιλάμε για κάτι που θυμίζει ομαδικό στόχο.

Το κάνεις όμως για τον κόσμο, για τα λεφτά (λέμε τώρα) ή για τον εαυτό σου;
V: Τα λεφτά ως απόρροια της μουσικής των RandomWalk θα ήταν πραγματικά κάτι το αναπάντεχο.
JB: Θα μπορούσε να είναι όνειρο ζωής αυτό. Από την άλλη, δεν ξεκινάς ποτέ με αυτό σαν γνώμονα και σαν βάση, σαν στόχο. Με τη μουσική ασχολείσαι απλά επειδή ασχολείσαι με τη μουσική, ξέρω ‘γω; Από εκεί και πέρα τώρα είναι οι σχέσεις μας έτσι που περισσότερο θυμίζει γραφείο ψυχοθεραπευτή παρά συγκρότημα.

Από το 1 μέχρι το 10 θέλω να βαθμολογήσετε το πόσο πιστεύετε στο Θεό.
V: 10 γιατί εγώ είμαι ο Θεός. (γέλια όλοι)
V: Σοβαρά, πιστεύω ότι όλοι έχουμε κάτι θεϊκό μέσα μας λόγω της μοναδικότητάς μας οπότε 10, αφού εγώ είμαι ο Θεός. Δεν υπάρχει κάτι που καθορίζει το τι κάνουμε, ο καθένας από μόνος του τα κάνει αυτά, άρα;
JB: Πιστεύω στο Θεό 10 στα 10, πιστεύω και στο διάβολο 10 στα 10. Πιστεύω ότι υπάρχουν και κάθε φορά διαλέγω όποιο στρατόπεδο με βολεύει...
AG: Δεν ξέρω αν είμαι ο πλέον αρμόδιος άνθρωπος να απαντήσω αλλά βλέπω τους ανθρώπους λίγο σαν μαριονέττες σε ένα θέατρο. Μπορεί κάποιος να μας κοιτάζει από πάνω και να μας παίζει στα δάχτυλά του. Πιστεύω στον αέναο κύκλο, στην επανάληψη της ιστορίας, πιστεύω στην ενέργεια, σε όλα αυτά.

Τελευταία ερώτηση: γνωρίζεστε από πριν σχεδόν όλοι και από πολύ παλιά. Ποιος θα ήταν ο λόγος που θα αποτελούσε την αιτία διάλυσής σας;
V: Απλά ξυπνήσαμε μια μέρα στραβά. Τόσο απλά!
JB: Δεν ισχύει... Έχουμε ξυπνήσει πολλές μέρες στραβά. Μπορεί να γίνανε καυγάδες, διαπραγματεύσεις, τετράωρες και βάλε συζητήσεις χωρίς νόημα... Όλα τα έχουμε κάνει. Αλλά και πάλι δε χάλασε κάτι σε σημείο διάλυσης.
V: Άσε που οποιοσδήποτε από εμάς και να φύγει αυτή τη στιγμή, σπάει τελείως το πράγμα μετά. Είναι η συνοχή που αν ένας τη σπάσει, τελειώσαμε.
AG: Εγώ θέλω να το δω πολύ ψυχρά το πράγμα - μια μπάντα δεν πηγαίνει μπροστά, από την στιγμή που δεν υπάρχουν ίδιες φιλοδοξίες, στόχοι αλλά και φόβοι. Αν δεν συμβαίνει αυτό, δεν υπάρχει και λόγος να υπάρχει το συγκρότημα. Θα με χάλαγε οποιοσδήποτε κι αν έφευγε από τους RandomWalk, αλλά αν το δούμε εντελώς ψυχρά, το να φύγει κάποιος δεν θα πρέπει να επηρεάσει άμεσα οποιαδήποτε μπάντα, ενώ αν φύγουν τα άτομα που κουβαλάνε πάνω τους το γκρουπ, τότε δεν θα υφίσταται πια και το συγκρότημα.
JB: Ακόμη και αν τοποθετήσεις κάποιον άλλον στη θέση αυτού που αποχώρησε, το συγκρότημα δεν θα έχει την ίδια ψυχή ούτως ή άλλως.
V: Θα είναι κάτι διαφορετικο. Καθένας έχει δώσει το δικό του στίγμα. Οι RandomWalk, χωρίς κάποιον από εμάς, δεν θα ήταν όπως είναι σήμερα.

* Ιερά Εξέτασις: Μαρία Βουτυριάδου, Γιώργος Ζαρκαδούλας