Youth Of Today, My Turn @ An Club, 02/08/22

Εκεί που θα νόμιζε κανένα ότι το φετινό, υπερφορτωμένο, συναυλιακό καλοκαίρι θα έριχνε αυλαία, μια αυγουστιάτικη βραδιά υπήρχε καιρό κυκλωμένη στα ημερολόγιά μας για να διαψεύσει. Βλέπετε, η παρθενική εμφάνιση των Youth Of Today στη χώρα μας δεν είναι μια ακόμη συναυλία για μερίδα του μουσικού κοινού. Το εμβληματικό hardcore σχήμα, καθόρισε σε μεγάλο βαθμό τόσο τις ηχητικές εξελίξεις του αμερικανικού παρακλαδιού του ιδιώματος, αλλά πέτυχε πολλά περισσότερα από μια θρυλική, μα βραχύβια, δισκογραφία. Η φιλοσοφία της Youth Crew υποκουλτούρας, ο straight edge τρόπος ζωής και πόσα άλλα, θα ζωντάνευαν μπροστά μας από την αυθεντική σύνθεση της μπάντας την Τρίτη που μας πέρασε στο An.

Με κάποια λεπτά καθυστέρηση, οι My Turn εμφανίστηκαν στη σκηνή μπροστά σε αρκετό κόσμο που τίμησε το σχήμα με την παρουσία του. Για περίπου μισή ώρα το συγκρότημα αποδείχθηκε ιδιαίτερα ταιριαστό ηχητικά για την περίσταση. Όπως συνέβη και στη συναυλία των Ignite πριν από ακριβώς ένα δίμηνο, το σχήμα με το επιθετικό, και ανά σημεία μελωδικό του hardcore ζέστανε την ατμόσφαιρα, παρουσιάζοντας επίσης και ακυκλοφόρητο υλικό από τον επόμενο δίσκο του. Οι My Turn όπως φαίνεται αρπάζουν την κάθε ευκαιρία που τους παρουσιάζεται, και με τις κοφτερές τους συνθέσεις και την ορμή τους στο σανίδι αφήνουν υποσχέσεις για το μέλλον.

Όταν ανέβηκαν στο stage οι Youth Of Today, το An ήταν γεμάτο. Βλέπετε, δεν έχουμε συχνά την ευκαιρία να βλέπουμε ζωντανά ιστορικά ονόματα από την εν λόγω σκηνή, και έτσι, η προσμονή για να βιώσουμε, έστω και τηρουμένων των αναλογιών, όσα συνέβαιναν σε συναυλίες στις Η.Π.Α. στα ‘80s δεν ήταν αμελητέα. Με τα συναισθήματα να κυμαίνονται από συγκίνηση για παλαιότερους σε ενθουσιασμό για νεότερους, και με κοινή συνιστώσα τη διάθεση για συμμετοχή, το σχήμα εφόρμησε.

Τα κομμάτια της μπάντας, ως γνωστόν είναι μικρής διάρκειας και έτσι για την επόμενη ώρα, οι Αμερικανοί θα παρουσίαζαν μεγάλο μέρος της δισκογραφίας τους. Ανάμεσα στη διαδοχή των ύμνων όμως της νιότης και της αλληλεγγύης, ο τραγουδιστής Ray Cappo, αποδείχθηκε ιδιαίτερα επικοινωνιακός, προλογίζοντας κατάλληλα την πλειοψηφία των συνθέσεων, αλλά και το βιογραφικό των συνοδοιπόρων του, αναφερόμενος τόσο στο μήνυμά τους όσο και στη σημασία τους σήμερα. Βέβαια, αυτό δεν είχε επιπτώσεις στη συνοχή, και έτσι στο "We’re Back" του "Flame Still Burns" άνοιξε το πρώτο μεγάλο pit της βραδιάς, το οποίο και δεν ξανάκλεισε έκτοτε.

Μερίδα του κοινού ήταν αποφασισμένη να απορροφήσει την ενέργεια και την θετική διάθεση που εξέπεμπε η τετράδα. Το stage diving και ο χορός ήταν τακτικά, ενώ οι "Porcell" σε κιθάρα και Walter Schreifels σε μπάσο δεν σταμάτησαν να κινούνται στη σκηνή, εμφανώς ενθουσιασμένοι από την ανταπόκριση του κοινού. Ο Cappo δε, επιδόθηκε και σε αρκετά «κατακόρυφα», σαν να ήταν βαλτός να αποδείξει έμπρακτα την ευεξία που προσφέρει αυτός ο τρόπος ζωής, ενώ το σετ βασίστηκε στα "Can’t Close My Eyes", "Break Down The Walls" και φυσικά το "We're Not In This Alone".

Με το σερί των "Take A Stand" και "Make A Change" να δυναμιτίζει περαιτέρω το κλίμα, οι Youth Of Today ξεδίπλωναν την πανέμορφη και αναλλοίωτη στον χρόνο δυναμική τους με περίσσεια άνεση. Στο "Can’t Close My Eyes" η μπάντα για το sing along έπαιξε με το κοινό, που απτόητο φώναζε κάθε τσιτάτο που περιείχαν οι συνθέσεις, μετατρέποντας τη βραδιά σε γιορτή της σκηνής. Αναμενόμενα, κάποια τραγούδια προορίζονταν για να ακουστούν ηχηρότερα. Τα "Youth Of Today" και "Youth Crew" είναι εκ των θρυλικότερων στο ιδίωμα και αποτυπώθηκαν έτσι, ενώ στο "No More" η διαχρονική στάση που χαρακτηρίζει αυτή την κουλτούρα φώτισε τα πρόσωπα όλων των παρευρισκόμενων.

Η Αθήνα ήταν ο τελευταίος σταθμός της περιοδείας του σχήματος, και έτσι είχαμε την τιμή να λάβουμε δύο δώρα. Ήταν γνωστό πως οι Youth of Today διασκευάζουν στο τέλος του σετ τους SSD, αποτίοντας τον δικό τους φόρο τιμής στο άκρως επιδραστικό και καθοριστικό σχήμα, του οποίου τις αξίες μεταλαμπάδευσαν. Δεν ήταν όμως αναμενόμενο πως θα γινόταν βιντεοκλήση με τον σπουδαίο Al Barile, κιθαρίστα, συνθέτη και στιχουργό του σχήματος. Αφού τον ευχαρίστησε δημόσια για τη συμβολή του ο Cappo, διηγούμενος νωρίτερα για το πώς ήρθαν σε επικοινωνία, χωρίς να έχουν συναντηθεί από κοντά τόσα χρόνια, εξαιτίας ενός podcast του, του επέτρεψε να παρακολουθήσει μέσω της κλήσης τη διασκευή στο "Glue", εναρκτήριο του "Get It Away" EP του 1983. Όπως γίνεται αντιληπτό, τέτοια «μεγαλεία» δεν συμβαίνουν συχνά, με την ιστορία ενός ολόκληρου κινήματος να εμφανίζεται μπροστά σου, σε μια συγκινητική στιγμή.

Και εκεί που νόμιζες πως όλα οδεύουν στο φινάλε, "Anarchy In Greece", αποκλειστικά για την πάρτη μας. Το θρυλικό single των Sex Pistols αποδόθηκε όπως του αξίζει, ακούραστα, εξωφρενικά, πορωτικά. Με το "Break Down the Walls" ως τυπικό encore, οι Youth Of Today μας ευχαρίστησαν και μας αποχαιρέτησαν. Η εμφάνισή τους, διέθετε όλα τα επιθυμητά στοιχεία στο μέγιστο, και αυτοί, ως σπουδαίοι trequartistas έπαιξαν μπάλα με φινέτσα, στυλ, και κυρίως ουσία. Η μουσική των Youth Of Today, και κυρίως η κληρονομιά τους, έχει ρίζες στο παρελθόν αλλά ανθίζει ακόμη στο σήμερα. Γενιές και σκηνές hardcore (και όχι μόνο) σχημάτων μετά από αυτούς, επηρεάστηκαν και νέοι οπαδοί ακόμη εμπνέονται. Τι καλύτερο λοιπόν από μια συναυλία (και όχι performance) τόσο απολαυστική, για να θεμελιωθεί και στη συναυλιακή μας συνείδηση, εκεί όπου γίνονται οι πραγματικές ζυμώσεις για το μέλλον;

Φωτογραφίες: Dearohwell photography / Instagram: @ dearohwell