Graspop Metal Meeting 2016: Day 1 (Trivium, Primal Fear κ.α.) @ Dessel, Βέλγιο, 16/06/16

Τώρα θα πρέπει να βρω τις λέξεις να περιγράψω ένα φεστιβάλ που θεωρείται από τα μεγαλύτερα στην Ευρώπη και το μεγαλύτερο στις Κάτω Χώρες; Καταρχήν να αναφέρω ότι είναι το αγαπημένο μου metal φεστιβάλ στην Ευρώπη. Σε τέτοιες διοργανώσεις χτυπάει η «καρδιά» της μουσικής μας και σου δίνεται η ευκαιρία να δεις πάρα πολλά συγκροτήματα καλύπτοντας μέσα σε λίγες μέρες ένα με δυο χρόνια συναυλιών στην Ελλάδα. Πρόκειται για ένα επικό και ξέφρενο metal παραλήρημα τεσσάρων ημερών (αν συνυπολογίσουμε και την Πέμπτη). Ένα φεστιβάλ που απαρτίζεται από δεκάδες συγκροτήματα με τέσσερις σκηνές και με ατελείωτα πάρτι μέχρι τα ξημερώματα. Μια εμπειρία ζωής. Επειδή, όμως, μπορώ να το περιγράφω για ώρες, ας μπούμε στο «ψητό».

Το Graspop Metal Meeting πραγματοποιείται από το 1996 στο χωριό Dessel, που βρίσκεται στο ανατολικό τμήμα του Βελγίου. Ξεκίνησε ως μονοήμερο φεστιβάλ και έχει φτάσει τώρα να διεξάγεται τέσσερις ημέρες - από το πρωί μέχρι τα ξημερώματα της επόμενης ημέρας - με ξέφρενα πάρτι στο Classic rock cafe. Η εξέλιξή του ήταν ραγδαία, τόσο σε καλλιτέχνες που προσκαλούσε όσο και στην οργάνωση του, η οποία μπορεί να χαρακτηριστεί ως επαγγελματική με όλη τη σημασία του όρου.

Είναι η δεύτερη φορά που επισκέπτομαι το συγκεκριμένο φεστιβάλ, η πρώτη ήταν το 2010 όταν και έκλεινε δεκαπέντε χρόνια από την ίδρυση του, όπου και αισθάνθηκα εντυπωσιασμένος από τη διοργάνωση, από την αγάπη του κόσμου για τη μουσική μας και από την πρωτόγνωρη κοινωνικότητα που υπήρχε μεταξύ των οπαδών. Στο τελευταίο θα ήθελα να σταθώ, μιας και γνωρίζεις πολλούς ενδιαφέροντες ανθρώπους που τρέφουν την ίδια αγάπη για τη σκληρή μουσική με σένα. Επίσης, γνωρίζεις μέλη της μουσικής βιομηχανίας με τα οποία μοιράζεσαι ιδέες και ιστορίες. Τώρα που επανέρχομαι και γνωρίζω ότι θα νιώσω τα ίδια συναισθήματα και βιώματα όπως και τότε, έχω τον ίδιο ενθουσιασμό όπως και πριν από έξι χρόνια που είχα καλύψει ξανά αυτό το φεστιβάλ. Nothing has changed.

Αυτό είναι το Graspop Metal Meeting, ένας τρόπος ζωής που σε κάνει να ξεφεύγεις από την καθημερινότητά σου και να απολαμβάνεις τη μουσική που αγαπάς στο μέγιστο.

Κ.Α.

Η αλήθεια είναι ότι στη Βόρεια Ευρώπη καλοκαίρι δεν έχουμε δει, βρέχει κάθε δυο ημέρες. Μέχρι και δέκα ημέρες πριν την έναρξη του Graspop είχαμε καταρρακτώδεις βροχές και μεγάλες πλημμύρες σε όλη τη χώρα. Έτσι λοιπόν, αποφασίσαμε να μείνουμε σε ξενοδοχείο και δυστυχώς το κοντινότερο ήταν εικοσιένα χιλιόμετρα μακριά από το μέρος διεξαγωγής του φεστιβάλ. Ευτυχώς, βέβαια, που αποφασίσαμε να μείνουμε εκεί και δεν κάναμε camping (θα τρέχαμε να βρούμε γαλότσες και πάει λέγοντας), γιατί ο καιρός στο Βέλγιο είναι ο πιο απρόβλεπτος στην Ευρώπη μαζί με αυτόν της Ιρλανδίας και της Ισλανδίας. Μιλάμε για έναν καιρό με ακραίες αλλαγές σε διάστημα λίγων ωρών που μπορούν να σε κάνουν από εκεί που φοράς T-Shirt να φορέσεις μπουφάν και σκούφο. Από το ξενοδοχείο με λεωφορείο φτάνουμε στην πόλη Mol και από εκεί με αστικά λεωφορεία με προορισμό το Graspop μας μεταφέρουν δωρεάν στον χώρο διεξαγωγής του φεστιβάλ, το χωριό Dessel. Ένα πανέμορφο χωριό που βρίσκεται κυριολεκτικά μέσα στο δάσος. Με έναν ευχάριστο περίπατο τριών χιλιομέτρων φτάσαμε στο Reception του Graspop για να προμηθευτούμε τα wristbands για την κάλυψη του φεστιβάλ. Με το ψιλόβροχο να μας συνοδεύει μπαίνουμε μέσα και βλέπουμε ότι τα μέτρα ασφαλείας έχουν ενισχυθεί, ήταν κάτι που το περιμέναμε μετά από τα πρόσφατα γεγονότα στις Βρυξέλλες.

Killer

Εφόσον κάναμε μια αναγνωριστική βόλτα σε όλους τους χώρους και είδαμε ότι κυριαρχεί παντού η λάσπη, κατευθυνθήκαμε προς την Jupiler Stage (σ.σ. η Jupiler είναι από τις πιο γνωστές μπύρες στο Βέλγιο), η οποία ήταν και η μικρότερη σκηνή από όλες για να παρακολουθήσουμε τους Βέλγους, Killer. Το συγκρότημα που κατάγεται από την Αμβέρσα βρίσκεται στο προσκήνιο από το 1980, έχοντας κυκλοφορήσει εξαιρετικά heavy metal άλμπουμ.

Η ομάδα του Paul Van Camp έκανε μια εξαιρετική εμφάνιση και προθέρμανε το κοινό για τα καλά με το εξαιρετικό NWOBHM που μας παρουσιάσανε. Η διασκευή στο "Ace Of Spades" των Motorhead και τα τραγούδια από τα πρώτα τους άλμπουμ έτυχαν πολύ θερμής υποδοχής από το κοινό.

Trivium

Αμέσως μετά τους πολύ καλούς Killer, πήγαμε στη Marquee για να δούμε το surprise act του φεστιβάλ, τους Αμερικάνους Trivium. Περιμέναμε με αγωνία να τους παρακολουθήσουμε, μιας και είναι μια από τις ισχυρές και ελπιδοφόρες δυνάμεις στον αμερικάνικο μοντέρνο σκληρό ήχο. Η αλήθεια είναι ότι μας έκανε εντύπωση ότι θα έπαιζαν δύο φορές στο φεστιβάλ, γι’ αυτό και ο Matt ενημέρωσε ότι θα έπαιζαν δύο τελείως διαφορετικά setlist. Ο ίδιος και η παρέα του έδωσαν μια εκπληκτική συναυλία παίζοντας κομμάτια από όλη την καριέρα τους.

Κομμάτια όπως "Shattering The Skies Above", "Throwes Τo Perdition", "Like Light To The Flies", "Pull Harder On The Strings Of Your Martyr" και το συναυλιακό "In Waves" ξεσήκωσαν το κοινό για τα καλά. Ακόμα, κομμάτια όπως τα "Blind Leading The Blind", "Rain" και "Strife" άφησαν εξαιρετικές εντυπώσεις. Η εμφάνιση τους ήταν στο σύνολο της επαγγελματική και γεμάτη ατμόσφαιρα, κάτι που βοήθησε και ο κλειστός χώρος στον οποίο έπαιξαν. Όλη η μπάντα ήταν σε εξαιρετικό mood με πρωταγωνιστές τους κιθαρίστες που τα έδωσαν όλα πάνω στη σκηνή με την απόδοση τους, όπως και το στιβαρό rhythm section. Οι Αμερικάνοι κατάφεραν να κερδίσουν το κοινό και με το παραπάνω.

Setlist: Strife / Rain / Into The Mouth Of Hell We March / Like Light To The Flies / Shattering The Skies Above / Requiem / Throwes Of Perdition / Built To Fall / Blind Leading The Blind / Pull Harder On The Strings Of Your Martyr / In Waves

Primal Fear

Στη συνέχεια ανέβηκαν στη σκηνή οι Γερμανοί και πολύπειροι heavy/power metallers Primal Fear. Η παρέα των Ralph Sheepers και Matt Sinner απέδωσαν τα μέγιστα σε μια εξαιρετική εμφάνιση στο σύνολο της με κιθάρες «ξυράφια» να σε παραπέμπουν στους σύγχρονους Judas Priest. Οι Γερμανοί προσπάθησαν να καλύψουν τις πιο αντιπροσωπευτικές δουλειές τους και τα κατάφεραν. Κατά τη γνώμη μου, το highlight της εμφάνισης ήταν το "Metal Is Forever", όπου το κοινό έγινε ένα με την μπάντα, όπως και τα "Sign Of Fear", "Rulebreaker", "Angels Of Mercy" και "Nuclear Fire".

Όπως διαπιστώσαμε, είναι πιο «δεμένοι» από ποτέ, ο Ralph είναι σε εξαιρετική κατάσταση και ο Matt Sinner, που όλοι ξέρουμε ποιος είναι και τι έχει προσφέρει τόσο με τους Sinner όσο και με τους Primal Fear, ήταν εγγύηση για μια σπουδαία εμφάνιση. Ακόμα, πίσω από το drumkit καθόταν το νέο μέλος Francesco Jovino (ex-UDO). Αξίζει να σημειωθεί ότι μεγάλη εντύπωση μας έκανε το εξαιρετικό και επαγγελματικό στήσιμο της μπάντας καθ’ όλη τη διάρκεια της εμφάνισής της.

Setlist: Final Embrace / In Metal We Trust / Angel In Black / Rulebreaker / Sign Of Fear / Nuclear Fire / Angels Of Mercy / The End Is Near / When Death Comes Knocking / Chainbreaker / Metal Is Forever

Συνοψίζοντας τις εντυπώσεις μας, οι Trivium και οι Primal Fear εκμεταλλευόμενοι την Marquee που ήταν κλειστού τύπου σκηνή, δημιούργησαν απίστευτή ατμόσφαιρα, ουσιαστικά «κατάπιαν» τη σκηνή. Δυστυχώς, όμως, η βραδιά για εμάς τελείωσε εδώ, μιας και το τελευταίο λεωφορείο για πίσω ήταν στις δώδεκα και δεν προλάβαμε να παρακολουθήσουμε τον θρυλικό πρώην frontman των Accept, Udo Dirkschneider. Όμως, όπως μας είπαν στα «πηγαδάκια» την επόμενη ημέρα, έπραξε το καθήκον του στο μέγιστο. Να σημειώσουμε ότι κατά τη διάρκεια της πρώτης ημέρας αποφασίσαμε να επιλέξουμε ποιες μπάντες να δούμε, μιας και είχαμε μπροστά μας ένα ολόκληρο γεμάτο τριήμερο και ένας ανασταλτικός παράγοντας ήταν η λάσπη που υπήρχε σε όλο σχεδόν τον χώρο. Σε φεστιβάλ τέτοιου βεληνεκούς πρέπει να είσαι προσεκτικός με τις δυνάμεις σου και πώς θα τις ξοδέψεις, μιας και είναι ένας ατελείωτος, αλλά απόλυτα απολαυστικός αγώνας δρόμου.

Κυριάκος Αθανασιάδης, Χριστίνα Παπαγιαννάκη (αναγνώστες)