Behemoth, At The Gates, Wolves In The Throne Room @ O2 Forum-Kentish Town, Λονδίνο, 08/02/19

Η συνταγή της επιτυχίας στις μέρες μας για τους σταρ όλων των ειδών μάλλον είναι απλή: στήνεις έναν μηχανισμό παραγωγής posts στα social media, ποστάρεις ανελέητα και τροφοδοτείς τους ακουλούθους σου με ένα σωρό φωτογραφίες, βίντεο και πληροφορίες και αν γίνεται προκαλείς και έναν σχετικό θόρυβο γύρω από το όνομα σου. Ο θόρυβος βέβαια φαίνεται να ακολουθεί τον συγκεκριμένο Πολωνό σουπερ-σταρ και λάτρη των social media, ο οποίος εκφράζει με προκλητική αδιαφορία για όλους τους άλλους τα σατανιστικά του πιστεύω και φυσικά βοηθάει το γεγονός ότι έχει βγάλει μια από τις καλύτερες και σημαντικότερες extreme metal κυκλοφορίες τους 21ου αιώνα ("The Satanist"). Με τεράστιο μομέντουμ από το 2014 και μετά, ο αναγεννημένος, νικητής του καρκίνου και πολυπράγμων Adam 'Nergal' Darski και οι Behemoth απολαμβάνουν κάθε λεπτό επιτυχίας και είναι αδιαμφισβήτητα στην καλύτερη εποχή της καριέρας του. Το "I Love You At Your Darkest" ήρθε απλά να επιβεβαιώσει αυτό το γεγονός και δεν είναι να απορεί κανείς που η τρέχουσα περιοδεία τους είναι sold-out παντού. 

Το βράδυ της 8ης Φλεβάρη, μετά το Bristol και το Birmingham ήρθε η στιγμή της αποκορύφωσης και ενός προσωπικού στοιχήματος όπως φάνηκε στη συνέχεια, του Nergal. Λονδίνο. Βόρεια του Camden, στο Kentish Town ουρές από ένα πολυσυλλεκτικό πλήθος αγνοούσαν για ώρα τη βροχή περιμένοντας να μπουν στο χώρο που θυμίζει θέατρο στολισμένο με κιτς ρωμαϊκά σύμβολα. Έβλεπες του πάντες, από μπλακμεταλάδες με ύφος βαρύ και σκοτεινό και καμπαρντίνα-ματριξ μέχρι 50άρηδες παλιο-ροκάδες που ίσως να μην ερχόντουσαν να παρακολουθήσουν τους πιο «άγριους» Behemoth της δεκαετίας του '90 ή έστω του 2000 αλλά η τεράστια πρόσφατη εμπορική τους επιτυχίες άνοιξε τις πόρτες σε ακόμα περισσότερο κόσμο και δικαίως.

Οι Αμερικάνοι Wolves In The Throne Room είχαν την τύχη να ανοίξουν τη συναυλία μέσα σε ένα γεμάτο Forum και να τύχουν πολύ θερμής υποδοχής. Χωρίς να πουν ούτε κουβέντα στο κοινό, μόνο κάτι θυμιάτησε (!) ο Nathan Weaver (φωνητικά, κιθάρα) και με τις κιθάρες στο τέρμα ήρθαν, είδαν, έπαιξαν τρία κομμάτια βαριού ατμοσφαιρικού black από την τελευταία τους κυκλοφορία και έφυγαν. Απλά και όμορφα και κυρίως πιστοί στο στυλ τους.

Οι βετεράνοι Σουηδοί At The Gates, με μπροστάρη τον υπερκινητικό και ενθουσιώδη Tomas Lindberg με το γνωστό καπελάκι του και τις αειθαλείς κραυγές του ήρθαν και σάρωσαν το Forum με την εμφάνισή τους. Βασίστηκαν κυρίως στην τελευταία τους κυκλοφορία ("To Drink From The Night Itself") πράγμα λογικό αλλά φυσικά μας έδωσαν και τα γνωστά ‘χιτάκια’ "Slaughter Of The Soul" και φυσικά το "Blinded By Fear" το οποίο μετέτρεψε το Forum σε ένα τεράστιο mosh pit και σε αυτό συνέβαλε και ο Seth (Behemoth) που πριν βάλει το corpse paint είπε να βγεί και να σολάρει μαζί με τους συνοδοιπόρους τους σε αυτήν την περιοδεία. Οι At The Gates είναι εδώ, το βροντοφώναξαν οτι επέστρεψαν για τα καλά και το κοινό τους ανταπέδωσε με το παραπάνω τον ενθουσιασμό και την ενέργεια που μετέδωσαν. Αλλά το κυρίως πιάτο της βραδιάς ήταν κρατημένο για άλλους.

Ήδη με την τελευταία νότα του "The Night Eternal" ήταν φανερό ποιος είναι το μεγάλο όνομα, ποιός είναι το super star γκρουπ αυτής της βραδιάς. Σε κάποια στιγμή πρέπει να μέτρησα τουλάχιστον 20 τεχνικούς πάνω στη σκηνή να στήνουν όλα τα props, από τα ιδιαίτερα μικρόφωνα μέχρι χαλιά και λάβαρα. Πριν τους At The Gates τα μεγάφωνα παίζανε τα «παπάκια στη σειρά» ("Il ballo del qua qua" στα ιταλικά) και γενικά υπήρχε ένα εύθυμο και ανέμελο κλίμα. Στη μισή ώρα που μεσολάβησε μέχρι τους Behemoth τα πράγματα σοβάρεψαν και ακουγόταν μόνο η παιδική χορωδία από το "God = Dog". Στήθηκε ένα τεράστιο πανί και όταν τα φώτα σκοτείνιασαν άρχισε να προβάλει ένα ανάποδο σταυρό πάνω από το χάρτη της Μεγάλης Βρετανίας κάνοντας το κοινό να ενθουσιαστεί ακόμα περισσότερο.

Οι Behemoth είναι πλέον τεράστιοι σε δημοτικότητα και το ίδιο ο Nergal. Και πλέον δεν κάνουν απλά συναυλίες αλλά shows. Η θεατρικότητα περισσεύει και το ίδιο οι καπνοί, τα πυροτεχνήματα, οι φωτιές και οι βιντεοπροβολές. Αλλά όλα αυτά συμπληρώνουν την εικόνα δεν την καπελώνουν γιατί ο πρωταγωνιστής είναι κακά τα ψέματα το ίδιος ο Nergal. Ήταν σίγουρα ειλικρινής ο ενθουσιασμός του όταν δήλωνε ευτυχισμένος και περήφανος οτι από το 1999 μέχρι σήμερα η άνοδος του γκρουπ είναι τόσο μεγάλη που αντικατοπτρίζεται στα venues που κάνει sold out στο Λονδίνο. Από το Koko πλέον στο Kentish Town και ποιος ξέρει σε μερικά χρόνια ίσως γεμίζει και αρένες. Προφανώς το Λονδίνο αποτελεί βαρόμετρο για την επιτυχία τους και το αποτέλεσμα της βραδιάς φανερώνει το μέγεθος αυτής.

Οι μάσκες που φορούσαν στο "Wolves Ov Siberia" αντικαταστάθηκαν με ένα παπικό καπέλο στον ύμνο του "Bartzabel" ενώ τα πυροτεχνήματα και οι καπνοί έδιναν και έπαιρναν συνεχώς. Ο κόσμος αγκάλιασε τα νέα τραγούδια αλλά το Forum σείστηκε στα κομμάτια από το "The Satanist" αλλά και στα «παλιά» "Slaves Shall Serve" και "Chant For Eschaton 2000". Ο Seth μονίμως στα αριστερά βασάνιζε ακατάπαυστα την κιθάρα και δεν νομίζω ότι σταμάτησε να χτυπιέται, στα δεξιά ο Tomasz Wróblewski (Orion) στο μπάσο ανέβλυζε κακία και πάθος και τα blastbeats του Zbigniew Robert Promiński (Inferno) ήταν απλά τόσο άκοπα όσο και αδιάκοπα. Μπροστάρης ο Nergal να ευχαριστεί συνεχώς τον κόσμο, να εξυμνεί το "free spirit" του κοινού και με περίσσεια θεατρικότητα να κυνηγάει την κάμερα για ένα ακόμα καλύτερο πλάνο για να ανεβάσει στη συνέχεια στον λογαριασμό του στο Instagram (όπως και έκανε).

Δεν νομίζω να ήταν ιδέα μου αλλά οι Behemoth πρέπει να είχαν ένα 30% επιπλέον ένταση στον ήχο τους που ήταν εκκωφαντικός μεν, κρυστάλλινος δε. Δυστυχώς η διάρκεια του setlist ήταν λίγο παραπάνω από μια ώρα μόνο και αυτό ήταν μεγάλο αρνητικό σημείο σε μια κατά τα άλλα επική εμφάνιση που ήρθε απλά να επιβεβαιώσει πως οι Behemoth πλέον παίζουν σε άλλη κατηγορία και είναι οι "Metallica" του blackened death με ότι σημαίνει αυτό εμπορικά, σημειολογικά αλλά προς την αποδοχή των παλιών και νέων οπαδών τους. Ο Nergal απέδειξε οτι ο διάβολος πραγματικά κρύβεται στις λεπτομέρειες αφού όλα ήταν προσεγμένα μέχρι και την τελευταία νότα, μέχρι και την τελευταία σπίθα από τα πυροτεχνήματα, ως και το τελευταίο χτύπημα του τυμπάνου στο επικό φινάλε του "Coagvla".