Author & Punisher: «Εκφράζομαι με μουσική, μα στηρίζω έμπρακτα όσα πιστεύω»

O Tristan Shone δεν εμφανίζεται συχνά χωρίς τα διάφορα μηχανολογικά κατασκευάσματα που συμπληρώνουν τη μουσική του ταυτότητα. Υπό την ονομασία Author & Punisher, για πάνω από 20 χρόνια δημιουργεί μουσική που ξεκίνησε από κιθαριστικό doom - industrial, γύρισε σε drone, κι επέστρεψε πάλι στις ρίζες ανά τα χρόνια. Η μεγάλη ιδιαιτερότητα του Author & Punisher, είναι πως πάντοτε κατασκεύαζε μόνος του τα όργανα με τα οποία δημιουργεί μουσική - η δημιουργία δεν ήταν γι’ αυτόν πατήματα κουμπιών, παρά χρηστικές μηχανές που παράγουν ήχους με κινήσεις και εξαρτήματα. Το εργασιακό και ακαδημαϊκό του υπόβαθρο ως μηχανολόγος καλλιέργησε τις ιδέες του σε πραγματικά μηχανουργήματα που εξελίχθηκαν στο δικό του μικρό μουσικό οπλοστάσιο.

Με αφορμή τη νέα του δισκογραφική δουλειά, "Nocturnal Birding", καθίσαμε και μιλήσαμε με τον Tristan για τη μουσική, τη ζωή των μουσικών μετά την καραντίνα, τα ενδιαφέροντα του αλλά και τη μεγάλη σημασία, του να παραμένεις άνθρωπος μέσα στις τόσο ζοφερές εποχές που ζούμε, παρά τις δυσκολίες, γιατί ανεξαρτήτως του από ποια γη προερχόμαστε, είμαστε όλοι το ίδιο και δανειζόμαστε αυτόν τον πλανήτη από τη χλωρίδα και την πανίδα του. Αν δεν τον γνωρίζετε, μπείτε στον κόσμο ενός έξυπνου και πολύ ταλαντούχου ανθρώπου και μουσικού, κι αν αγαπάτε τη μουσική του ήδη, παρακάτω θα βρείτε λίγους ακόμη λόγους για να συνεχίσετε να το κάνετε.

Είμαστε λοιπόν εδώ με τον Tristan, το πραγματικό όνομα πίσω από το σχήμα Author & Punisher. Πώς είσαι σήμερα, Tristan; Πού σε βρίσκουμε;

Tristan: Είμαι στη δουλειά - στο πανεπιστήμιο UCSD, στη ιατρική σχολή. Υποτίθεται ότι θα έπρεπε να δουλεύω τώρα, αλλά βγήκα λίγο έξω για τη συνέντευξη.

Είσαι μηχανικός; Τώρα όλα βγάζουν περισσότερο νόημα!

(γέλια) Έτσι δεν είναι;

O,τι συμβαίνει με τη μετανάστευση στη χώρα είναι πολύ πιεστικό και στρεσογόνο

Οπότε σε βρίσκουμε εν ώρα εργασίας! Πώς είσαι; Πώς πέρασε το καλοκαίρι και πού βρίσκεται η μουσική σου πορεία αυτήν την περίοδο;

Κοίτα, το καλοκαίρι σχεδόν τελείωσε - αν και με την κλιματική αλλαγή νιώθω ότι έχει μετατοπιστεί λίγο. Τώρα ο Σεπτέμβρης και ο Οκτώβρης είναι οι πιο ζεστοί μήνες. Είναι μια στρεσογόνα περίοδος, κυρίως λόγω των περικοπών της κυβέρνησης Τραμπ στη χρηματοδότηση της επιστήμης. Το εργαστήριό μας κάνει έρευνα για το Αλτσχάιμερ και τον εγκέφαλο, και μεγάλο μέρος της χρηματοδότησης έρχεται από το NIH (Εθνικό ινστιτούτο υγείας των ΗΠΑ). Πολλές επιχορηγήσεις κόπηκαν, εν μέρει ως τιμωρία προς τα πανεπιστήμια που διαμαρτυρήθηκαν για την εισβολή στην Παλαιστίνη. Έτσι, χάνουμε τη μισή χρηματοδότησή μας, κάτι που είναι άσχημο. Και βέβαια ό,τι συμβαίνει με τη μετανάστευση στη χώρα είναι πολύ πιεστικό και στρεσογόνο.

Ναι, εδώ στην Ευρώπη παρακολουθούμε τα γεγονότα με τρόμο. Δείχνει πολύ δύσκολο.

Το ξέρω. Είναι δύσκολα, αλλά ευτυχώς έχω τη μουσική. Το να δουλεύω πάνω στο νέο άλμπουμ ήταν θεραπευτικό - να επιστρέφω στον heavy ήχο και να προετοιμάζομαι για την περιοδεία μου δίνει ενέργεια και χαρά.

Πάμε λοιπόν σε κάτι πιο ευχάριστο. Έχεις το νέο άλμπουμ Nocturnal Birding. Είχα την τύχη να το ακούσω - είναι εξαιρετικό. Τι σημαίνει όμως για σένα αυτός ο τίτλος; Είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε εξώφυλλο χωρίς έντονα industrial στοιχεία.

Ναι, είναι αλήθεια. Νομίζω πως προήλθε από το ότι κάνω πεζοπορίες πολύ πιο συχνά τα τελευταία χρόνια. Κατά την πανδημία ήμουν συνεχώς έξω, αφού δεν μπορούσα ούτε στο εργαστήριο να πάω ούτε να περιοδεύσω. Τώρα που είμαι 47, ένιωσα την ανάγκη να επιβραδύνω λίγο. Οι πεζοπορίες με έκαναν να είμαι παρών στη στιγμή - να ακούω τα πουλιά, να βάζω το ένα πόδι μπροστά από το άλλο. Και κάποια στιγμή άρχισα να παρατηρώ ρυθμούς και μελωδίες στους ήχους των πουλιών όσο έγραφα τη μουσική. Αυτή τη φορά είχα και κιθαρίστα, οπότε ήθελα ο δίσκος να είναι πιο κιθαριστικός.

Ήθελα ακριβώς να σε ρωτήσω γι’ αυτό.

Ναι, άρχισα να μιμούμαι με την κιθάρα κάποιους ήχους των πουλιών - είχαν μια ομορφιά, αλλά και κάτι βαρύ ταυτόχρονα. Αυτό φύτεψε τον σπόρο για τον δίσκο. Κάθε άλμπουμ ξεκινάει έτσι για μένα - με μια μικρή σπίθα που εξελίσσεται σε κάτι μεγαλύτερο.

Αυτό είναι το "Nocturnal Birding": ένας ωμός, οργανικός δίσκος, εντελώς ζωντανός

Από τον προηγούμενο δίσκο σου και μετά, έχεις δώσει μεγαλύτερη έμφαση στις κιθάρες. Νιώθεις πιο άνετα έτσι ή προτιμάς τα πιο ηλεκτρονικά, drone-industrial στοιχεία;

Είναι λίγο και τα δύο. Το σχήμα Author & Punisher ξεκίνησε ως κιθαριστικό industrial project - οι πρώτοι μου δίσκοι είχαν πολλή κιθάρα, πριν στραφώ πλήρως στα drone machines. Οι μηχανές έχουν τη δική τους δύναμη, αλλά η κιθάρα δίνει κάτι ρυθμικό και σωματικό που μου είχε λείψει. Παίζοντας με τον Doug ξανά ένιωσα αυτή τη ζωντανή ενέργεια. Πολλές industrial μπάντες πλέον είναι ένα άτομο πίσω από ένα κουτί που πατάει «play». Εγώ ήθελα κάτι πιο αληθινό, σαν τους παλιούς Ministry ή Godflesh - ζωντανό, διαφορετικό κάθε βράδυ. Αυτό είναι το "Nocturnal Birding": ένας ωμός, οργανικός δίσκος, εντελώς ζωντανός.

Για όσους δεν το γνωρίζουν, φτιάχνεις τα περισσότερα από τα όργανά σου μόνος σου, από το μηδέν. Πώς επηρεάζει αυτό τη δημιουργικότητά σου;

Ξεκίνησε από ανάγκη. Δεν υπήρχαν όργανα που να μου επιτρέπουν να παίζω ηλεκτρονική μουσική με όλο το σώμα. Δεν ήθελα απλώς να πατάω κουμπιά - ήθελα να κινούμαι, να σπρώχνω, να νιώθω τη μουσική. Έτσι άρχισα να φτιάχνω όργανα σε φυσικό μέγεθος, για να τα «παίζεις», όχι απλώς να τα χειρίζεσαι.

Δηλαδή αντί να πατάς κουμπιά, τα παίζεις σαν κανονικά όργανα.

Ακριβώς. Και αυτό φέρνει μαζί του την ατέλεια - κάτι ανθρώπινο. Οι μπάντες αναπνέουν μαζί· επιβραδύνουν, επιταχύνουν, κάνουν λάθη. Αυτό ήθελα να επαναφέρω στο industrial.

Πάντα με τραβούσε η μηχανική και η επιστημονική φαντασία

Ένας φίλος που σε είδε live είπε ότι έμοιαζε σαν να έβλεπε το "Tetsuo: The Iron Man".

(γέλια) Ε, ελπίζω χωρίς το τεράστιο φαλλικό τρυπάνι εκείνης της ταινίας (σ.σ. αν δεν γνωρίζετε, αναζητήστε με δική σας ευθύνη)! Αλλά την αγαπώ. Πάντα με τραβούσε η μηχανική και η επιστημονική φαντασία - "Aliens", "Blade Runner" - και στη δουλειά μου ασχολούμαι με μηχανές. Όταν άρχισα να κατεργάζομαι μέταλλο, κατάλαβα πόσο ωραία αίσθηση έχει ένα πραγματικό κουμπί με αντίσταση, ένα κρύο κομμάτι χάλυβα. Αυτή η υλικότητα επηρέασε τον σχεδιασμό των οργάνων μου. Πρέπει να είναι αληθινά, να έχουν βάρος, να τα νιώθεις ζωντανά.

Διάβασα ότι έφτιαξες μια μάσκα που αντιδρά στην αναπνοή σου - αλλά δεν είναι ακόμη ασφαλής για live χρήση;

(γέλια) Ναι, είναι στην Ινδονησία αυτή τη στιγμή. Ήταν μέρος μιας συνεργασίας με το καλλιτεχνικό γκρουπ Future Laundry. Είναι ουσιαστικά βενζινοκίνητη, με μικρές προπέλες από τηλεκατευθυνόμενα αεροπλανάκια που κινούνται όταν δαγκώνεις τον μηχανισμό. Η ιδέα ήταν να δημιουργήσω μια φυσική, «αναπνεύσιμη» διεπαφή - αλλά χρειαζόμασταν μία ανθεκτική στη φωτιά κουκούλα για να προστατευτώ, σε περίπτωση έκρηξης από βλάβη. Την ετοιμάζουν ακόμα!

Εντάξει, αυτό είναι τρελό. Ελπίζω να το δούμε κάποτε.

Ναι, θα γίνει κάποια στιγμή.

Πίσω στο άλμπουμ - συνεργάστηκες με τους Ινδονήσιους Kuntari, τους Γάλλους doom θρύλους Fange, και τη Megan από τους Couch Slut. Πώς προέκυψαν αυτές οι συνεργασίες;

Η συνεργασία με τους Kuntari ξεκίνησε μέσω των Future Laundry στο Μπαλί. Στην αρχή ήταν για ένα βίντεο, μετά το κάναμε και μουσικό κομμάτι. Μου έστειλαν loops από τις ηχογραφήσεις τους, και έχτισα ένα τραγούδι πάνω σε αυτά. Το παίξαμε και ζωντανά εκεί, ήταν φοβερό.

Με τη Megan των Couch Slut, ο μάνατζέρ μου, ο Bob, μας έφερε σε επαφή. Είχα ένα πολύ βαρύ κομμάτι, το "Mute Swan", και ήθελα φωνητικά που να θυμίζουν προειδοποίηση, σαν εκκένωση σε διαστημόπλοιο. Έκανε spoken word στο μέσο του κομματιού και ταίριαξε τέλεια.

Με τους Fange, τους είδα ζωντανά και με εντυπωσίασαν. Είχαμε ξαναμιλήσει παλιά για σχεδίαση οργάνων, οπότε αποφασίσαμε να γράψουμε κάτι μαζί. Στείλαμε ιδέες μπρος-πίσω και βγήκε ένα δυνατό κομμάτι.

Δούλεψες και με νέους συνεργάτες στην παραγωγή και το εικαστικό μέρος - τον Will Putney και τη Lucille Zoli.

Ναι, ο Will έκανε τη μίξη. Είχε αναφέρει τον προηγούμενο δίσκο μου, "Krüller", σε μια συνέντευξη κι έτσι βρήκα αφορμή να ελέγξω τη δουλειά του, όπως πχ το δίσκο των Βρετανών Heriot - Λατρεύω τον ήχο του - punchy τύμπανα, δυνατή παραγωγή. Ήταν πανεύκολο να συνεργαστούμε.

Η Lucille ήρθε μέσω του Roadburn· είχα δει τα τατουάζ και τα έργα της, θυμίζουν Elden Ring και Dark Souls. Της μίλησα για την ιδέα της μετανάστευσης των πουλιών και αμέσως το «έπιασε». Συνεχίζει να δουλεύει πάνω στα γραφικά και το merch του δίσκου.

Οι Αμερικανοί φέρονται σαν η γη αυτή να τους ανήκει, ενώ είναι γη ιθαγενών. Έχουμε προκαλέσει χάος σε τόσες χώρες και μετά αρνούμαστε να βοηθήσουμε τους εκτοπισμένους

Το θέμα του άλμπουμ αγγίζει τη μετανάστευση, τη φύση, τον υπαρξισμό. Είναι συνδεδεμένο με την κατάσταση στις ΗΠΑ;

Ναι, απόλυτα. Η σύνδεση της μετανάστευσης των πουλιών με τη μετακίνηση των ανθρώπων μού φάνηκε φυσική. Κάναμε εθελοντισμό στα σύνορα (Καλιφόρνιας και Μεξικού), μοιράζαμε νερό και φαγητό σε οικογένειες που περπατούσαν για μέρες. Θυμάμαι να ακούω ένα λιβάδι με μελαγχολικά πουλιά - ο ήχος εκείνος έγινε η πρώτη κιθαριστική μελωδία του άλμπουμ. Με συγκλόνισε. Η μετανάστευση είναι φυσική. Οι Αμερικανοί φέρονται σαν η γη αυτή να τους ανήκει, ενώ είναι γη ιθαγενών. Έχουμε προκαλέσει χάος σε τόσες χώρες και μετά αρνούμαστε να βοηθήσουμε τους εκτοπισμένους. Είναι τραγικό.

Προτιμώ να αφήνω τη μουσική να μιλήσει και να υποστηρίζω έμπρακτα τις δράσεις που πιστεύω

Και εσύ εκφράζεις αυτή τη στάση μέσα από τη μουσική, όχι με συνθήματα.

Ναι, δεν είμαι τύπος που κάνει πολιτικούς λόγους στη σκηνή. Προτιμώ να αφήνω τη μουσική να μιλήσει και να υποστηρίζω έμπρακτα τις δράσεις που πιστεύω.

Ποιες είναι οι μεγαλύτερες επιρροές σου - μουσικές, κινηματογραφικές ή άλλες;

Με εμπνέει πολύ η δυστοπική επιστημονική φαντασία - συγγραφείς όπως η Octavia Butler, η N.K. Jemisin, η Ursula Le Guin. Τελευταία παίζω περισσότερο video games - Elden Ring, Death Stranding - έχουν αυτό το στοιχείο της απομόνωσης που συνδέεται με το έργο μου. Μουσικά, είμαι πάντα doom τύπος - οι YOB είναι μάλλον η αγαπημένη μου μπάντα. Μου αρέσουν επίσης ο The Bug, οι Ghost Dubs και ο νέος δίσκος των Fange.

Κάποιοι νέοι καλλιτέχνες που θα πρότεινες;

Big Brave, Blood Incantation, ένα project που λέγεται Fitness - θα ανοίξουν τα release shows μας στο Λος Άντζελες. Επίσης οι Black Magnet από την Οκλαχόμα, live industrial με ντράμερ, όχι απλά προγραμματισμένα beats. Μ’ αρέσει αυτή η επιστροφή του ζωντανού industrial.

Μερικές φορές γράφεις τα καλύτερα πράγματα όταν έχεις περιορισμούς και όχι όταν έχεις αναρίθμητες επιλογές

Με δεδομένο όλο το κύμα του AI γύρω μας - βλέπεις κάποια δημιουργική χρήση του στην παραγωγή μουσικής;

Ναι, μπορεί να βοηθήσει σε βαρετές ή χρονοβόρες δουλειές - να δημιουργεί samples, να επιταχύνει διαδικασίες. Ένας συνεργάτης μου έφτιαξε ένα AI plugin όπου γράφεις, ας πούμε, «kick drum με ήχο βροχής σε ποτάμι» και το δημιουργεί. Είναι ενδιαφέρον. Αλλά δεν πιστεύω ότι θα φτιάξει καλύτερη μουσική - απλώς πιο γρήγορη. Μερικές φορές γράφεις τα καλύτερα πράγματα όταν έχεις περιορισμούς και όχι όταν έχεις αναρίθμητες επιλογές.

Πολλοί υποτιμούν το metalcore, αλλά εκεί βλέπω πολλή δημιουργικότητα στο sound design

Πολύ σωστό. Και πλέον βλέπουμε τον ηλεκτρονικό ήχο και το heavy metal να έρχονται σε μια σύμπραξη - εσύ, ο Perturbator, ο Carpenter Brut παίζετε σε metal φεστιβάλ. Γιατί νομίζεις ότι έγινε αυτή η στροφή;

Ίσως βοήθησε η καραντίνα - οι μουσικοί είχαν χρόνο να πειραματιστούν στο σπίτι. Μου αρέσει που πολλές μπάντες πλέον πειραματίζονται με τον ήχο της κιθάρας, τον κάνουν εξωγήινο σχεδόν. Πολλοί υποτιμούν το metalcore, αλλά εκεί βλέπω πολλή δημιουργικότητα στο sound design. Και ο Igorrr, φυσικά - πάντα πρωτοπορεί. Είχαμε συζητήσει να κάνουμε περιοδεία μαζί πριν την πανδημία. Ελπίζω να το καταφέρουμε κάποια στιγμή.

Αυτό θα ήταν εκπληκτικός συνδυασμός. Τι σε περιμένει στο μέλλον;

Προς το παρόν δεν σκέφτομαι τον επόμενο δίσκο. Κάθε άλμπουμ με εξαντλεί - γράψιμο, ηχογράφηση, περιοδεία. Τώρα θέλω απλώς να παίξω καλά και να απολαύσω τη στιγμή. Θα υπάρχει το project Author & Punisher μέχρι τα 70 μου, σίγουρα, αλλά τώρα θέλω να είμαι παρών.

Είμαστε πιο κοντά από ποτέ στο να διαθέσουμε στο κοινό κάποια από τα όργανα που φτιάχνω μέσω της εταιρείας μου, Drone Machines

Δίκαιο. Θα σε δω στην περιοδεία, στο Damnation Festival που θα παίξεις. Θες να αφήσεις ένα τελευταίο μήνυμα στους ακροατές και τους αναγνώστες μας;

Ναι - είμαστε πιο κοντά από ποτέ στο να διαθέσουμε στο κοινό κάποια από τα όργανα που φτιάχνω μέσω της εταιρείας μου, Drone Machines. Έχω μια εξαιρετική ομάδα δίπλα μου - σχεδιαστές κυκλωμάτων, UI designers - και ανυπομονώ να δω τι θα κάνουν άλλοι μουσικοί με αυτούς τους φυσικούς controllers, είτε είναι techno DJs είτε doom μπάντες.

Αυτό είναι φανταστικό! Σε ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου, Tristan.

Εγώ ευχαριστώ. Τα λέμε στην περιοδεία!