AthensRocks (Dropkick Murphys, Villagers Of Ioannina City, The Rumjacks, Fundracar) @ ΟΑΚΑ, 13/06/22

Μια ακόμα επιβεβαίωση για το πόσο καλή και τίμια μπάντα είναι οι Dropkick Murphys

Από τον Παντελή Κουρέλη, 15/06/2022 @ 01:41

Έχοντας σχετική περιέργεια και αδημονία να διαπιστώσουμε πού ακριβώς και πώς θα ήταν διαμορφωμένος ο χώρος που θα γινόταν το φετινό AthensRocks, σπεύσαμε από νωρίς στον περίβολο του ΟΑΚΑ. Τα σχεδιαγράμματα που είχε ποστάρει στους λογαριασμούς της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης η εταιρεία μας είχαν προϊδεάσει γι’ αυτό που αντικρίσαμε. Ο μεγάλος, ορθογώνιος χώρος ήταν πολύ κοντά στον σταθμό Ειρήνη του ηλεκτρικού, οριοθετημένος με σειρές μεταλλικών containers και είχε χωρητικότητα μερικών χιλιάδων ατόμων. Η σκηνή ήταν τοποθετημένη στη μικρή πλευρά και τεράστιες συστοιχίες ηχείων κρεμόντουσαν εκατέρωθέν της, έτοιμα να εκτοξεύσουν reggae, celtic punk και ακόμα και παραδοσιακούς ρυθμούς.

Πριν ακόμα ανοίξουν οι πόρτες, υπήρχε κόσμος που είχε στηθεί στην ουρά για να μπορέσει να μπει πρώτος στον χώρο. Οι δικοί μας Fundracar είχαν τη σχετική ατυχία να εμφανιστούν υπό το δυνατό φως του ήλιου. Παρ’ όλα αυτά, δε φάνηκε να πτοήθηκαν ιδιαιτέρως από αυτή την όχι και τόσο ευνοϊκή συνθήκη και το ίδιο έγινε και με τους οπαδούς τους. Οι Fundracar έκαναν μια δυναμική εμφάνιση για τρία τέταρτα της ώρας, με το σαξόφωνο να τους βοηθά συμπληρωματικά με τις κιθάρες να ξεσηκώσουν τον κόσμο. To αρκετά ενεργητικό set έκλεισε με την πιο ήρεμη «Νόμιμη Φούντα», για να υποδεχτούμε το επόμενο συγκρότημα πιο χαλαρωμένοι.

Fundracar

Ύστερα από μικρό κενό, ανέβηκαν στη σκηνή οι Rumjacks. Μπορεί στη δική τους χώρα να έρχεται χειμώνας (είναι Αυστραλοί), εδώ όμως δε χωρούσαν χειμωνάκηδες. Κάτω από ντάλα ήλιο, από τις πρώτες νότες πολλοί ξεκινήσανε να χορεύουν, δείχνοντας και πόσο είχαν λείψει αυτού του είδους οι συναθροίσεις, αλλά και πόσο ξεσηκωτικοί μπορεί να είναι αυτού του είδους οι ρυθμοί. Όσο προχωρούσε η συναυλία, όλοι χορεύαμε όλο και περισσότερο, σαν να υπήρχε ένα αίσθημα χαλάρωσης και ξεδώματος. Σιγά-σιγά φάνηκε να έβγαινε από μέσα μας ένας εαυτός που είχε μείνει για πολύ καιρό κρυμμένος. Ίσως και η κατανάλωση μπύρας να έπαιξε κάποιον ρόλο, αλλά πιστεύω ότι στον μεγαλύτερο βαθμό ήταν θέμα διάθεσης και «λυσίματος» - τόσο από πλευράς μας, όσο και από πλευράς μπάντας.

The Rumjacks

Κάποια στιγμή οι Rumjacks στηλίτευσαν το γεγονός ότι δεν μπορούσαμε να χορέψουμε στο Gazarte Roof Stage τον Σεπτέμβριο, οπότε, ας στηλιτεύσουμε κι εμείς ότι μας κόψανε το "The Leaky Tub"! Όμως, εκείνη η ακουστική εμφάνιση ήταν σε άλλο χώρο και σε άλλη εποχή και ήταν πολύ καλή γι’ αυτό που ήταν. Στο "Saints Preserve Us" απλώς ζητήσανε να γίνει χαμός και εγένετο χαμός, με τους πάντες να χορεύουν. Ο πολύ καλός τελευταίος δίσκος τους "Hestia" εκπροσωπήθηκε από αρκετά τραγούδια, με αποκορύφωμα το ρυθμικό και καλοδιάθετο "Light In My Shadow". Στο τέλος έπεσε το αναμενόμενο ξεβίδωμα με το δημοφιλέστατο "An Irish Pub Song".

SETLIST

Kirkintilloch
Bounding Main
Bloodsoaked in Chorus
A Fistful O' Roses
My Time Again
Sainted Millions
Bullhead
Through These Iron Sights
The Black Matilda
Saints Preserve Us
One for the Road
Hestia
Light in My Shadow
The Pot & Kettle
An Irish Pub Song

Το έργο που είχαν οι Villagers Of Ioannina City στριμωγμένοι ανάμεσα σε δύο celtic punk μπάντες δεν ήταν πολύ εύκολο. Δεν ξέρω πόσοι ήταν αμιγώς δικοί τους οπαδοί από τους παρευρισκόμενους, αλλά τα μπλουζάκια τους ήταν σίγουρα μειοψηφία στον χώρο. Το βάρος στις συναυλίες τους πέφτει στον μεγαλύτερο βαθμό στο δεύτερο βήμα τους "Age Of Aquarius", έναν δίσκο που διαφοροποιήθηκε από το ντεμπούτο τους και τον οποίο στηρίζουν πολύ. Το ομότιτλο και το "Father Sun" είναι μεγαλεπήβολα τραγούδια τα οποία και ζωντανά μπορούν να σε κερδίσουν, όπως επίσης και το "Millennium Blues" με τη διαφορετικότητά του.

Villagers Of Ioannina City

Το "Ti Kako" από το ντεμπούτο είναι ένας πετυχημένος γάμος παραδοσιακής μουσικής και desert rock με πολύπλοκες δομές, που βγαίνουν και στη σκηνή. Η αλήθεια είναι ότι βοήθησε και το γεγονός ότι περίπου στα μισά του set παρακολουθήσαμε ένα ωραίο ηλιοβασίλεμα να πέφτει πίσω από τη σκηνή, ενώ είχε και πανσέληνο! Από εκεί και πέρα τα πράγματα εξελίχθηκαν όχι μεν υπό σκοτάδι, αλλά σίγουρα υπό πολύ λιγότερη ένταση φωτός κι αυτό μόνο καλό ήταν. Άλλωστε, φώτιζαν επαρκώς τα καπνογόνα που έσκασαν στο "Zvara" και (κυρίως) στο "Karakolia".

Villagers Of Ioannina City

Όπως ήταν αναμενόμενο, το κλείσιμο του set τους με το γνωστό και μη εξαιρετέο δίδυμο από το γνωστό και μη εξαιρετέο EP προκάλεσε και τον μεγαλύτερο χαμό. Μπορεί τελικά το στυλ της μουσικής των Villagers να μην ταίριαζε πολύ με τους Rumjacks και τους Dropkick Murphys, όμως επειδή ταίριαζε η νοοτροπία τους, κατάφεραν να κεντρίσουν το ενδιαφέρον και να μας ξεσηκώσουν κιόλας, γιατί έπαιξαν με τη συνέπεια που τους έχουμε συνηθίσει. Αυτή η συνέπειά τους μπορεί να φανεί ακόμα και σε κάποιον που δεν είναι οπαδός. Κάθε φορά το παίξιμό τους είναι στιβαρό και «γεμάτο» και το ίδιο έγινε και στο AthensRocks.

Villagers Of Ioannina City

SETLIST

Welcome
Age of Aquarius
Skaros
Dance of Night
Arrival
Father Sun
Millennium Blues
For the Innocent
Ti Kako
Zvara
Karakolia

Οι αδιαμφισβήτητοι βασιλιάδες της βραδιάς ήταν οι Dropkick Murphys. Οι Βοστωνέζοι πάτησαν για τέταρτη φορά σε αθηναϊκό έδαφος και φρόντισαν για μια ακόμα φορά με την απόδοσή τους να αφήσουν πίσω τους αποκαΐδια, αποδεικνύοντας ότι είναι μεγάλη μπάντα. Ο ήχος τους ήταν εντελώς επαγγεματικός με την καλή έννοια: προσεγμένος, λεπτομερής, καθαρός, έφτανε κρύσταλλο ακόμα και μέχρι το πίσω μέρος του χώρου. Το setlist ήταν χορταστικό σε σχέση με όσα στα κλεφτά είχαμε δει ότι παίζανε στους προηγούμενους (λίγους) μέχρι τώρα σταθμούς της περιοδείας τους.

Dropkick Murphys

Ο τραγουδιστής Al Barr έχει μείνει πίσω στη Βοστώνη για να φροντίσει την άρρωστη μητέρα του. Ο μπασίστας Ken Casey έχει αναλάβει τα χρέη των lead φωνητικών και αναπλήρωσε επάξια τον Barr - άλλωστε, τραγουδάει δεύτερα φωνητικά σε πολλά από τα κομμάτια. Το "The State of Massachusetts" εμφανίστηκε μόλις δεύτερο στο set, για να ακολουθήσει το "The Boys Are Back", το πρώτο κομμάτι στο οποίο είχαμε εκτεταμένο sing along. Το "Johnny, I Hardly Knew Ya" ολοκλήρωσε μια τριπλέτα-φωτιά. Χωρίς να θέλω να κακολογήσω τους Rumjacks, οι οποίοι ήταν μια χαρά, φαινόταν ότι πλέον είχαμε αλλάξει κατηγορία.

Dropkick Murphys

Ο drummer απορώ πώς δεν είχε λιώσει στην κούραση από το πρώτο κιόλας εικοσάλεπτο, μιας και πολύ συχνά οι ρυθμοί ήταν καταιγιστικοί. Στα "L-EE-B-O-Y" και "Barroom Hero" ευχαριστήθηκα πάρα πολύ, ενώ το "The Chosen Few" που ήταν πολύ κοντά τους δεν άφησε να ησυχάσουν ούτε καν αυτοί (είδα τουλάχιστον δύο) που είχαν έρθει με πατερίτσες για να δούνε τη συναυλία και τις κράδαιναν στον αέρα σε κάθε ευκαιρία. Στο "Warriors Code" το τραγούδι και το κοπάνημα πήγε σύννεφο, ενώ σε τίποτα δεν υπολειπόταν η διασκευή στο "You’ll Never Walk Alone" – ακόμα κι αν δεν ήρθε μετά την κατάκτηση του Champions League από τη Liverpool, όπως είχε γίνει την προηγούμενη φορά!

Dropkick Murphys

Το "Two 6's Upside Down" το έκαναν αφού τους ζήτησε να μελοποιήσουν ποιήματα του πατέρα της η ίδια η κόρη του Woody Guthrie, τον οποίο έχουμε καταλάβει ότι πολύ αγαπάνε. Μάλιστα, όπως μας είπανε, γυρίσανε κι ένα video clip για το τραγούδι "Two 6's Upside Down" και γι’ αυτόν τον λόγο το έπαιξαν και …δεύτερη φορά λίγο μετά! Το "Worker’s Song" ήταν ένα ακόμα από τα highlights, ενώ στο "Turn Up That Dial" ανεβάσανε πάνω και τον τραγουδιστή των Rumjacks. Το "Rose Tattoo" έκλεισε το κανονικό set με τον κόσμο να έχει ανέβει επάνω στους πάγκους που πουλούσανε μπύρες και τους ανθρώπους που δουλεύανε στην εστίαση του φεστιβάλ να βιντεοσκοπούνε αποσβολωμένοι.

Dropkick Murphys

Παρ’ όλο που είχαμε ήδη φτάσει στην προγραμματισμένη ώρα λήξης, οι Dropkick Murphys βγήκανε για encore και ολοκληρώσανε την ισοπέδωση με το επικό " I'm Shipping Up to Boston". Για το τέλος μας φυλάξανε το σχετικά σπάνια παιγμένο "Kiss Me, I'm Shitfaced", μετά από το οποίο αποχώρησαν και πήγαν να απολαύσουν τις δάφνες που δίκαια έχουν κερδίσει ως το κορυφαίο celtic punk συγκρότημα της εποχής μας. Πολύ τίμια μπάντα και (άλλη μία) πολύ τίμια εμφάνιση.

Dropkick Murphys

Πώς μας φάνηκε το φετινό AthensRocks; Ο χώρος ήταν όπως τον περιγράψαμε στην αρχή. Δε μας εντυπωσίασε, αλλά αποδείχτηκε καλός από την άποψη της χωρητικότητας, μιας και ήταν αρκετά γεμάτος, χωρίς ποτέ να δώσει την αίσθηση της υπερπληρότητας. Οι χημικές τουαλέτες ήταν μάλλον αρκετές ώστε να δημιουργείται μια μικρή ουρά μόνο στα διαλείμματα. Υπήρχε φαγητό, ενώ η τιμή της μπύρας θα μπορούσε να ήταν και πιο καλή. Εκτός από τα μπλουζάκια των συγκροτημάτων που έπαιζαν, υπήρχε και πάγκος μαγαζιού με προϊόντα merch από πολλά συγκροτήματα. Ο ήχος ήταν ικανοποιητικός σε όλα τα συγκροτήματα που είδαμε και οι Dropkick Murphys ήταν αυτοί που μας εντυπωσίασαν περισσότερο. Άντε, καλή μας καλοκαιρινή συνέχεια.

Φωτογραφίες: Αφροδίτη Ζαγγανά

SETLIST

Middle Finger
The State of Massachusetts
The Boys Are Back
Johnny, I Hardly Knew Ya
Queen of Suffolk County
The Bonny (διασκευή Gerry Cinnamon)
Mick Jones Nicked My Pudding
L-EE-B-O-Y
Barroom Hero
Do Or Die
The Chosen Few
Smash Shit Up
Warriors Code
You'll Never Walk Alone (διασκευή Gerry and the Pacemakers)
Two 6's Upside Down
Fields Of Athenry
Good as Gold
The Gang's All Here
Curse Of A Fallen Soul
Two 6's Upside Down (δεύτερη φορά)
Worker's Song
Turn Up That Dial
Rose Tattoo 

Encore:

I'm Shipping Up to Boston
Kiss Me, I'm Shitfaced 

  • SHARE
  • TWEET