«10»: Αγαπημένα άλμπουμ των Fundracar
Οι "λαϊκοί ψυχεδελικοί ροκάδες" ξεχωρίζουν δέκα σπουδαίους δίσκους λίγες ημέρες πριν την εμφάνιση τους στην Αθήνα
09/12/2024 @ 22:54
Την Παρασκευή 13 Δεκεμβρίου, οι Fundracar επιστρέφουν στην Αθήνα, στον ιστορικό χώρο του Gagarin 205, για να μας προσφέρουν την "λαϊκή ψυχεδελική ροκ" τους.
Με αφορμή αυτή την εμφάνιση, ζητήσαμε από τα μέλη του συγκροτήματος να μας συστηθούν, επιλέγοντας δέκα δίσκους που έχουν χαραχθεί στα εγκεφαλικά τους κύτταρα.
Διαβάστε παρακάτω και προετοιμαστείτε για ενα live που θα σας κάνει να αναρωτηθείτε τι είναι αληθινό και τι όχι!
1
The KLF - "The White Room"

Το τελευταίο άλμπουμ των θρυλικών KLF το 1991. Ένα πρωτοποριακό χαρμάνι από trance synths, βρώμικες κιθάρες και παραμορφώμενα beats. Οι τύποι κράξανε την μουσική βιομηχανία στήνοντας ένα δρώμενο όπου έκαψαν ένα εκατομμύριο αγγλικές λίρες σε στάχτη, ρίξανε άσφαιρα σε live show και φέρανε επί σκηνής ένα νεκρό πρόβατο. Απλά, όμορφα και ωραία, τι να λέμε τώρα... αξεπέραστος δίσκος.
2
The Prodigy - "Experience"

Αφού είχαμε πάθει ολ@ σοκ με το "Charlie", ήρθε το "Experience" να μας αλλάξει την ζωή, τον τρόπο που αντιλαμβανόμασταν την μουσική και να οδηγήσει την εξέλιξή των '90s σε electro punk καταστάσεις... Liam, Maxim, Keith και Leroy, μια κλίκα που θα μείνει για πάντα χαραγμένη στα εγκεφαλικά μας κύτταρα.
3
Jean Michel Jarre - "Oxygène"

Ένας αληθινός Μαέστρος της σύγχρονης εποχής που σαν γνήσιος Αλχημιστής χρησιμοποίησε την πιο ακραία τεχνολογία που υπήρχε διαθέσιμη ώστε να μας βάλει σε διαλογιστική έκσταση ακόμη και με live lazer πειραματισμούς στον ήχο.
4
Ramones - "Ramones"

Η επιτομη της έκρηξης του Punk στην Αμερική. Είναι 1978 και οι τέσσερις μαυροφορέμενοι τύποι με τα δερμάτινα στενά τζάκετ και τα σκισμένα τζιν παντελόνια απλά ξεχυλίζουν από ωμή ενέργεια ροκ εν ρολ με απλή προσέγγιση στην έκφραση χωρίς υπερβολές και φανφάρες.
5
Τρύπες - "Τρύπες Στον Παράδεισο"

Περνάμε στα δικά μας παιδιά. Οι πρώτοι που ισορρόπησαν την ροκ μουσική και κουλτούρα με τον ελληνικό στίχο. Άνοιξαν δρόμους έκφρασης για πολλές μεταγενέστερες μπάντες. Παιχταράδες που όργωναν την Ελλάδα παίζοντας στα πιο άκυρα μέρη μέχρι που κάθε εμφάνιση τους κατέληγε σε riots. Nαι, τους προλάβαμε live!
6
Ozric Τentacles - "Erpland"

Είναι 1995 και ένας φίλος που βρίσκεται Αγγλία φέρνει μαζί του CDs των Οzric. Αυτό που άκουγα ήταν για την εποχή πέρα από κάθε φαντασία και κατά κάποιο τρόπο συνδύαζε τις μουσικές που είχα ξεχωριστά στο μυαλό σε μία. Από χιτζαζιές σε μέταλ σόλα, υπεργκρούβες από μπασοτύμπανα και Σύνθια για διδακτορικό... G.O.A.T. δίσκος για Fundracar.
7
Miles Davis - "Kind Of Blue"

Όντας μεταλας εκείνη την εποχή, είχα «θυμώσει» με το μέταλ γιατί σε έβαζε σε πολύ στενά πλαίσια και εγώ ήθελα απλά να εξερευνήσω τα πάντα. Έβαλα λοιπόν το CD τότε στο σπίτι να παίζει και το άκουσα ολόκληρο. Δεν ένιωσα κάτι αμέσως. Τις επόμενες μέρες τριγυρνούσαν οι μελωδίες στο κεφάλι μου. Σιγά σιγά κάποια στιγμή απλά ως διά μαγείας κατάλαβα ότι είμαι ερωτευμένος με την καθε νότα του δίσκου. Ειδικά με το "Flamenco Sketches" και τις δυο εκδόσεις είχα πάθει πλακα. Έκτοτε έχω μάθει τα κομμάτια, τα έχω αγαπήσει βαθιά και ήταν τότε που μου ανοίχτηκε ένας τεράστιος κόσμος, όχι μόνο της τζαζ, αλλά της ελεύθερης σκέψης και της χαράς που σου δίνει η ελευθερία της μουσικής.
8
Bad Brains - "I Against I"

Ήμουν 16 χρονών και μου έπεσαν τα σαγόνια. Η πλευρά της punk που δεν είχα ανακαλύψει, φουλ επίθεση και γκρούβα με όση αλητεία χωράει σε έναν δίσκο που έδειξε τον δρόμο για την funk και την hip hop στα γκάζια και τις τσιμπημένες ταχύτητες. Αγαπημένο κομμάτι το "Sacred Love" με φωνητικά γραμμένα απο τον τηλεφωνικό θάλαμο της φυλακής.
9
Pink Floyd - "The Dark Side Of The Moon"

Το άλμπουμ που μας έβαλε για πρώτη φορά στην έννοια του trip ακούγοντας μουσική δίχως χρήση ουσιών. Για κάμποσο καιρό το άκουγα κάθε μέρα. Ταξίδι σε κάθε νότα, και δώστου ψυχεδέλεια και δώστου μελωδιάρες.
10
Damian "Jr. Gong" Marley - "Welcome To Jamrock"

2005 και η dub reggae κουλτούρα βρίσκει τον νέο της εκπρόσωπο που σαν άλλος Bob βάζει το roots ηχόχρωμα και τον πολιτικό στίχο πάλι στην βιομηχανία της μουσικής με τσαμπουκά και θράσος. Αφού το έκανε αυτός μπορούμε και εμείς. "Welcome To Jamrock" και "Out In The Streets They Call It Murder"... στο οποίο έπεφτε beep λογοκρισίας.