Dropkick Murphys, Frank Turner @ Gazi Music Hall, 03/06/19

Αυτό που ζήσαμε, δύσκολα περιγράφεται σε κάποιον που δεν ήταν εκεί

Από τον Άλκη Κοροβέση, 04/06/2019 @ 18:59

Η Δευτέρα συνήθως προσφέρεται για ελάχιστα πράγματα. Ειδικά το βράδυ, ενδείκνυται το να το «ξοδεύεις» σπίτι με σειρά ή ταινία. Συνήθως. Γιατί σε ορισμένες περιπτώσεις χρειάζεται να κάνεις και κάποιες «θυσίες». Στην ανάγκη, να ταξιδέψεις και αυθημερόν μερικές εκαντοντάδες χιλιόμετρα, απλά και μόνο επειδή εκείνη τη Δευτέρα επέλεξαν οι Dropkick Murphys για μια ακόμα επίσκεψη στην Ελλάδα, ώστε να διατηρήσουν ακέραια τη φήμη τους ως ένα συγκλονιστικό live σχήμα. Χαλάλι η ταλαιπωρία. Θα το ξαναέκανα την επόμενη μέρα ευχαρίστως.

Οι Dropkick Murphys είναι μια από τις πλέον ιστορικές μπάντες της ιρλανδέζικης punk σκηνής. Μετράνε ήδη 23 χρόνια ζωής και 9 δίσκους παραμένοντας ακμαίοι και ενδιαφέροντες σε καθένα εξ’ αυτών. Το μεγάλο μπαμ το έκαναν με το "I'm Shipping Up To Boston", το οποίο και αναγνωρίστηκε μέσω της χρήση του στο "The Departed" του Scorsese. Στη χώρα μας ήρθαν για πρώτη φορά το 2016 στο Rockwave και από τότε μας επισκέπτονται αρκετά τακτικά.

Ιδιαίτερα θελκτική, λοιπόν, περίπτωση το συγκεκριμένο live και μόνο από την παρουσία των Dropkick Murphys, απέκτησε, ωστόσο, συλλεκτική αξία όταν σε αυτήν προστέθηκε ο Frank Turner. Πάμε λίγο να δούμε τι έγινε αναλυτικότερα.

Αν και ο Frank Turner έχει παρελθόν στη μουσική, ήταν μόλις η πρώτη του εμφάνιση στην Ελλάδα. Όπως εξομολογητικά αστειεύτηκε και ο ίδιος, δεν ήταν «αρκετά καλός» για να έρθει, παρα μόνο μετά από 2300+ πρόβες. Ωστόσο, αν και συνοδευόταν μόνο από την κιθάρα του, το ακουστικό του show μόνο χαλαρό δεν το έλεγες. Με έντονο το punk στοιχείο στις συνθέσεις του, ο ιδιαίτερα ευδιάθετος Εγγλέζος μετέδιδε την ενέργειά του στον κόσμο, ο οποίος με τη σειρά του, ήξερε, στην πλειοψηφία του, πολύ καλά ποιος ήταν ο εν λόγω κύριος.

Frank Turner

Μιλώντας μέχρι και ελληνικά, με προφορά που θα ζήλευε και ο Waters, μετέφρασε για χάρη μας ένα από τα κομμάτια του σετ του, το "Eulogy". Σε μια από τις πιο όμορφες στιγμές της κατά ένα τέταρτο συντομότερης εμφάνισής του, μας παρέπεμψε στο "Be More Kind" σχετικά με τις όποιες - πολιτικές και μη - διαφωνίες, αποφεύγοντας να τοποθετηθεί για την παρούσα κατάσταση της χώρας λόγω άγνοιας. Η κορυφαία στιγμή του ήταν μάλλον το "The Road" στο οποίο είχαμε εκτεταμένο sing along, πρωτοφανές για ένα opening act. Αν και μάλλον η παρουσία του Frank Turner ως opening act θα πρέπει να θεωρείται πολυτέλεια. Έτσι τουλάχιστον μας απέδειξε ο ίδιος, και ευελπιστούμε να τον ξαναδούμε «ηλεκτρικά» την επόμενη φορά.

SETLIST
 

If Ever I Stray
1933
Get Better
The Road
The Next Storm
Try This At Home
The Opening Act Of Spring
Be More Kind
The Ballad Of Me And My Friends
Eulogy
Photosynthesis
Recovery
I Still Believe

Στο κλείσιμο του Frank Turner γύρω στις 21:15, υπολόγιζα ότι το Gazi Music Hall ήταν κατά τα ⅗ του γεμάτο. Μέσα σε τρία τέταρτα ο χώρος είχε γεμίσει, τόσο όσο χρειαζόταν για το πάρτι που θα ακολουθούσε και το οποίο ξεκίνησε υπό τους ήχους του "The Foggy Dew", εκτελεσμένου από τους Chieftains με τη συμμετοχή της Sinéad O'Connor. Ό,τι έπρεπε για να μας βάλει για τα καλά στο κλίμα που θα επικρατούσε για τα επόμενα 90 λεπτά.

Dropkick Murphys

Με έναν άψογο ήχο, τουλάχιστον στο κέντρο ακριβώς της αρένας, η ζωντανή εμφάνιση των Dropkick Murphys ξεκίνησε ιδιαίτερα δυναμικά με το "Cadence To Arms" και την γκάιντα σε πρωταγωνιστικό ρόλο. Με το που μπήκαν οι κιθάρες ο κόσμος άρχισε να χορεύει παντού στο Gazi Music Hall και σταματούσε σε ελάχιστες περιπτώσεις. Δεν το επέτρεπαν οι οικοδεσπότες Αμερικανοί, ούτε τους άφηνε το κοινό που διαρκώς τους ενθάρρυνε με το "Let's go Murphys". Μπάντζο, ακορντεόν, φλογέρα, μαντολίνο, κιθάρες, πλήκτρα - όλα μπλέκονταν όμορφα στα πολύχρωμα κομμάτια των Αμερικανών, χωρίς να «πνίγονται» στο τελικό αποτέλεσμα, ενώ οι Al Barr και Ken Casey είχαν αφοσιωθεί εξ ολοκλήρου στο τραγούδι συμπληρώνοντας ο ένας τον άλλο.

Dropkick Murphys

Πανικός επικρατούσε καθ' όλη τη διάρκεια της συναυλίας, αλλά ο κακός χαμός έγινε στα "Johhny, I Hardly Knew Ya", "Rose Tatoo", "State Of Massachusets" και προφανώς στο "I'm Shipping Up To Boston". Αλλά μια απο τις κορυφαίες στιγμές της εμφάνισής των Dropkick Murphys ήταν η εκτέλεση του "You'll Never Walk Alone" με το εκτεταμένο sing along, αφιερωμένο - που αλλού - στη Liverpool.

Dropkick Murphys

Οι αντιδράσεις του κόσμου ήταν εντυπωσιακές. Ως πρώτη εξ αυτών αναγνωρίζω την προσέλευση, την οποία δεν περίμενα να είναι τόσο μαζική. Πραγματικά, αν δεν έγινε sold out η συναυλία, φαντάζομαι δεν έγινε για ελάχιστα εισιτήρια. Μια στιγμή, ωστόσο, θα μπορούσε να λείπει και αυτή δεν είναι άλλη από το άναμμα καπνογόνου σε κλειστό χώρο με τόσο πολύ κόσμο. Απορώ πως κατάφερε να περάσει από τον αρκετά εξονυχιστικό σωματικό έλεγχο στην είσοδο.

Dropkick Murphys

Η αλήθεια είναι ότι είχα ακούσει πως τα live των Dropkick Murphys είναι από τα κορυφαία. Αλλά αυτό που ζήσαμε, δύσκολα περιγράφεται σε κάποιον που δεν ήταν εκεί. Μια μοναδική συναυλιακή εμπειρία που κάθε φίλος της ιρλανδέζικης punk οφείλει να βιώσει τουλάχιστον μια φορά.

Φωτογραφίες: Αφροδίτη Ζαγγανά

SETLIST
 

Intro (Sinéad O'Connor & The Chieftains - Foggy Dew)  
Cadence to Arms
The Boys Are Back
Prisoner’s Song 
Famous For Nothing
Johnny, I Hardly Knew Ya
Sandlot
The Fighting 69th
The Gang's All Here
The Walking Dead
Don't Tear Us Apart
The State Of Massachusetts 
Cruel
Time To Go
Citizen CIA
The Fields Of Athenry (Pete St. John διασκευή) 
Caught In A Jar
The Irish Rover
Sunshine Highway
Surrender
You'll Never Walk Alone (Rodgers & Hammerstein διασκευή)
Out Of Our Heads
Rose Tattoo

Encore:

Going Out In Style
I'm Shipping Up to Boston
Until The Next Time
Dirty Deeds Done Dirt Cheap (AC/DC διασκευή)
Outro (Frank Sinatra - My Way)

  • SHARE
  • TWEET