Street Mode Festival @ Λιμάνι Θεσσαλονίκης, 2-4/09/16

Το Street Mode Festival, η προσπάθεια δηλαδή μιας ομάδας ανήσυχων και δραστήριων ανθρώπων της πόλης, με σταθερά βήματα και συνέπεια έφτασε φέτος αισίως τα οχτώ χρόνια. Ένας θεσμός που προσελκύει ολοένα και περισσότερο κόσμο, μια γιορτή του δρόμου που περιλαμβάνει graffitti, street dance, action sports και πολλά άλλα. Φυσικά, ανέκαθεν υπήρχε και μουσική, αλλά φέτος το billing του τριημέρου το κατέταξε, και, μουσικά στο σημαντικό γεγονός της Θεσσαλονίκης. Αξιόλογα ονόματα του εξωτερικού και φυσικά τα μεγαλύτερα ονόματα της ελληνικής σκηνής παρέλασαν στον χώρο του λιμανιού σε ένα πρόγραμμα τόσο πλούσιο το οποίο αναγκαστικά θα παρουσιάσουμε περιληπτικά διότι αν αναλύσουμε τις εμφανίσεις όλων των συγκροτημάτων θα χρειαστούμε ολόκληρη την εβδομάδα.

Παρασκευή 02/09

Κατά την προσέλευσή μας στο λιμάνι, ο κόσμος είχε ήδη «πλημμυρίσει» τον χώρο κάνοντας έτσι ακατόρθωτη την έγκαιρη είσοδο μας με αποτέλεσμα να χάσουμε το εναρκτήριο act, δηλαδή τους Στίχοιμα. Κατά πάσα πιθανότητα, όμως, το hip-hop σχήμα είχε τη δυνατότητα να εμφανιστεί σε κοινό μεγαλύτερο του αναμενόμενου.

Οι Χατζηφραγκέτα, που ακολούθησαν, είναι μεγαλύτερο συγκρότημα από τους Beatles! Τάδε έφη ένα από τα προαναφερθέντα δραστήρια άτομα τη πόλης, αστειευόμενος φυσικά. Κατά πάσα πιθανότητα, όμως, γνώριζε εκ των προτέρων τι θα συνέβαινε μετά από λίγα λεπτά.

Αν και η μουσική τους με αφήνει παγερά αδιάφορο, οφείλω να παραδεχτώ ότι αυτό που κάνουν οι Χατζηγιάννης/Φραγκαδιάκης και το συγκρότημα τους, το κάνουν καλά. Μια μίξη hip-hop,rock και ελληνική pop, η οποία έχει βρει τεράστια αποδοχή από το κοινό, το οποίο απαρτίζεται κυρίως από άτομα νεαρής ηλικίας, που τραγουδά όλους τους στίχους και χορεύει ξέφρενα. Γι' αυτόν τον λόγο και «για λόγους ταξικούς», οι Χατζηφραγκέτα αποδείχτηκαν έστω και για μια ώρα και αναφερόμενοι στο συγκεκριμένο κοινό, μεγαλύτεροι από τους Beatles.

Συνέχεια με το ένα από τα μεγαλύτερα punk/high energy rock 'n' roll συγκροτήματα της πόλης αλλά και της χώρας συνολικά. Οι Bad Movies βρήκαν ίση αποδοχή τόσο από τις μεγαλύτερες ηλικίες όσο και από την προαναφερθείσα «πιτσιρικαρία». Έτσι και αλλιώς, τόσο η μουσική τους όσο και τα μηνύματα που περνούν μέσα από τους στίχους τους «χτυπούν κέντρο» στο συγκεκριμένο τριήμερο.

Με κομμάτια από το "Εποχή Των Λύκων" αλλά και παλιότερες επιτυχίες όπως "Το Γράμμα" και το "Salin", μας έδωσαν τεράστιες δόσεις αλητείας την οποία πολύ ευχαρίστως αποδεχτήκαμε.

Επόμενοι οι Tuber από τις Σέρρες, οι οποίοι έφεραν την έρημο στο λιμάνι για πρώτη φορά μέσα στο τριήμερο. Με βαριά riff και ψυχεδελικό ήχο έδωσαν μια άλλη νότα στη συγκεκριμένη μέρα και το κοινό έκανε ένα διάλειμμα στο ξέφρενο μέχρι στιγμής party, ηρέμησε και απόλαυσε τη μουσική. Μπορεί τη στιγμή εκείνη λόγω της διαφορετικότητας τους συγκριτικά με ό,τι άλλο παρακολουθήσαμε την ημέρα αυτή να ξένισαν κάποιους, αλλά κανείς δεν αμφέβαλε ότι παρουσίασαν με άριστο τρόπο τις συνθέσεις τους.

Headliner της πρώτης ημέρας, ο γνωστός και μη εξαιρετέος Γιάννης Αγγελάκας για τον οποίο ό,τι και αν αναφέρουμε πλέον θα ήταν περιττό. Αξίζει, όμως, να αναφερθούμε στους 100°C, την μπάντα δηλαδή που τον ακολουθεί πλέον στον δρόμο. Ένα πολύ αξιόλογο και τεχνικά καταρτισμένο σχήμα το οποίο έχει τη δυνατότητα να συνδυάσει απόλυτα την εναλλακτική solo καριέρα του Αγγελάκα με την ενέργεια του παρελθόντος του με τους «Τρύπες».

Ιδανικό κλείσιμο της πρώτης μέρας, αλλά έπρεπε σιγά σιγά να αποχωρήσουμε αφού είχαμε μπροστά μας ένα Σαββατοκύριακο-φωτιά.

Σάββατο 03/09

Το ξύπνημα του Σαββάτου ήρθε βίαια με τη δυσάρεστη είδηση της απώλειας του Θάνου Ανεστόπουλου. Αναπόφευκτα η διάθεση μας έφτασε στα τάρταρα και έτσι με βαριά καρδιά φτάσαμε ξανά στον χώρο του λιμανιού για τη δεύτερη μέρα του φεστιβάλ.

Εισβολέας & Tedd’s στη σκηνή, ο 12ος Πίθηκος συνοδεύει και ο κόσμος δείχνει ανεπηρέαστος από την κούραση της προηγούμενης μέρας. Δεν ενθουσιάζομαι από τη μουσική και τις ρίμες του «Είσβο» αλλά απ' ό,τι φαίνεται η μεγαλύτερη μερίδα του κοινού διαφωνεί μαζί μου. Προσωπικά θα προτιμήσω τον 12ο...

Αν και είχα μεγάλη όρεξη να παρακολουθήσω τους Naxatras, τους οποίους θεωρώ ένα από τα καλύτερα σχήματα της σκηνής, με απέτρεψε ο χώρος της Αποθήκης με τον ακατάλληλο για τα δεδομένα τους ήχο και την απέραντη ζέστη. Θα «κυνηγήσω», όμως, μια από τις επόμενες εμφανίσεις τους.

Στην κεντρική σκηνή, όμως, ανέβηκαν οι Vodka Juniors, το πρώτο σχήμα που συμμετείχε στο συγκεκριμένο φεστιβάλ όταν ονομαζόταν ακόμα "Skate 'n' Create". Όπως ανέφεραν και στη συνέντευξή τους στο Rocking.gr έχουν πλέον επιστρέψει στις punk rock μέρες τους και αυτό έγινε φανερό και στη συγκεκριμένη εμφάνιση.

Κονφετί, μπάλες και στρώματα θαλάσσης, stage-diving και ατέλειωτα moshpits. To πανηγύρι των τρελών από μια από τις καλύτερες μπάντες της χώρας μας. Πίστευαν ότι με το punk rock θα επιστρέψουν σε μικρότερους συναυλιακούς χώρους, αλλά απ' ό,τι φαίνεται δεν υπάρχει γυρισμός.

Επόμενοι οι 1000Mods οι οποίοι επαναφέρουν την desert ατμόσφαιρα στο φεστιβάλ. Δεν είναι, όμως, καιρός για ξεκούραση. Ο κόσμος τους περιμένει πώς και πώς και το συγκρότημα από το Χιλιομόδι ανταποκρίνεται στο έπακρο. Φυσικά και αξίζουν την επιτυχία που απολαμβάνουν αφού έχουν τελειοποίησει την ala-Kyuss μουσική τους. Εξακολουθεί πάντως να μου φαίνεται απίστευτο πως έχουμε φτάσει στην εποχή της μόδας του «εγχώριου stoner rock». Από την αλλή, μόδες θα υπάρχουν πάντα και η συγκεκριμένη είναι σαφέστατα προτιμότερη.

Τη δεύτερη μέρα θα έκλεινε ουσιαστικά (αν εξαιρέσουμε το soundsystem των Κακό Συναπάντημα που θα ακολουθούσε) το μεγαλύτερο όνομα του φεστιβάλ, ο γερόλυκος Alpha Blondy. Οι Solar System, το συγκρότημα που τον συνοδεύει δηλαδή, γέμισε τη σκηνή λίγο πριν ο συμπαθέστατος αστέρας της reggae εμφανιστεί μέσα σε αποθέωση.

Τις μεγάλες επιτυχίες του συνόδευσαν συγκινητικές αναφορές στη λανθασμένη χρήση της θρησκείας και στον φόνο αθώων. Η διασκευή στο "Wish You Were Here" των Pink Floyd και το "Brigadier Sabari" έκλεισαν πανηγυρικά τη δεύτερη μέρα του φεστιβάλ.

Κυριακή 04/09

Κατά την άφιξη μας στο λιμάνι για την τελευταία μέρα, στη σκηνή βρίσκονταν ήδη οι ντόπιοι Bailemos, οι οποίοι κέρδισαν τον διαγωνισμό συγκροτημάτων (με κριτική επιτροπή τους Vodka Juniors, τον Μιθριδάτη, τον Θωμά Αρβανίτη των Banksters και την Στέλλα Γουλινούδη από την Access In Music) την προηγούμενη και το κοινό, λιγοστό συγκριτικά, τους υποδέχτηκε με κέφι. Με ζωντάνια και άνεση πάνω στη σκηνή άνοιξαν ιδανικά το πρόγραμμα.

Ο κόσμος, όμως, περιμένε τα Ημισκούμπρια. Είκοσι χρόνια μετά το... «Τριάντα Χρόνια Επιτυχίες» και με αρκετά hits για να γεμίσουν όλη τη βραδιά μόνοι τους, οι Μεντζέλος/Μιθριδάτης με χαρακτηριστική αλλά και αναμενόμενη άνεση ξεσήκωσαν το κοινό, έριξαν τις μπιχτές τους στα hip-hop σχήματα που έχουν συνεργασίες με διάσημους λαϊκούς τραγουδιστές, έδειξαν την αγάπη τους για τη Θεσσαλονίκη, διακωμώδησαν τα πάντα και αποχώρησαν αναφερόμενοι επανειλημμένα στους πρωτοπόρους του είδους Sugarhill Gang.

Straight From New Jersey, οι πρώτοι που χρησιμοποίησαν τον όρο "Hip-Hop", νονοί του είδους προσπάθησαν και τελικά κατάφεραν να μετατρέψουν το Street Mode Festival σε ένα old-school R'n'B party. Οι μπάρμπα-Mcs αν και είχαν στο πρόσφατο παρελθόν πολλά προβλήματα με την χρήση του ονόματος κατάφεραν τελικά να επισκεφτούν την Ελλάδα για πρώτη φορά στην ιστορία τους. Ξεσήκωσαν καθολικά το κοινό με το "Rapper’s Delight" και συγκίνησαν τους πάντες με τη διασκευή στο "Purple Rain" του Prince.

Συνέχεια με τους 63High, οι οποίοι άτυπα απάντησαν στους παλιόφιλους από τους Vodka Juniors με ένα εξίσου δυναμικό punk set. Φυσικά και υπήρξαν οι μελωδικές, reggae, ska, dub στιγμές αλλά οι ξέφρενοι ρυθμοί ήταν αυτοί που επικράτησαν. Άλλο ένα συγκρότημα το οποίο «στριμώχνεται» χρονικά μέσα στα πλαίσια ενός φεστιβάλ, αφού στις κανονικές εμφανίσεις τους, ξεχνούν να κατέβουν από το stage. Αφού δεν έβρεξε... όλα καλά!

Τελευταίοι (και καλύτεροι) πάτησαν το σανίδι του φετινού Street Mode Festival οι Nightstalker. Αναμένοντας με ανυπομονησία το νέο τους άλμπουμ "As Above, So Below" το κοινό αρκέστηκε σε παλιότερες επιτυχίες με ιδανικό κλείσιμο του τριημέρου το "Children Of The Sun". Προηγήθηκε άλλη μια αψεγάδιαστη εμφάνιση με όλα τα χαρακτηριστικά συστατικά των Nightstalker. Ανυπομονούμε για την επόμενη επίσκεψη τους στα πλαίσια προώθησης του νέου δίσκου. Για τη συγκεκριμένη βραδιά θα ήταν περιττό να αναφέρουμε οτιδήποτε παραπάνω αφού πλέον όλοι γνωρίζουμε τι συμβαίνει σε μια στοκεροβραδιά!

Συμπερασματικά παρακολουθήσαμε ένα τριήμερο φεστιβάλ πλούσιο σε μουσική αλλά και με πολλές άλλες εκδηλώσεις διαφόρων ειδών. Μια εκδήλωση την οποία, ευτυχώς, στήριξε το κοινό της Θεσσαλονίκης ώστε να ελπίζουμε σε μια ακόμα πιο δυναμική συνέχεια.

Φωτογραφίες: Γιάννης Βόλκας