Dub Inc, Stefanatty’s Sound Station feat. Sistah Sofia @ Principal Club Theater, 11/3/17

Αρχικά, το κοινό υποδέχτηκε το opening act του Stefanatty’s Sound Station, ο οποίος, έχοντας στρώσει ένα χαλαρό χαλί στα χρώματα της γνωστής ρασταφαριανής τριχρωμίας, κρατούσε συντροφιά στο κοινό, το οποίο μαζευόταν με αρκετά γρήγορους ρυθμούς. Αφήνοντας, άλλοτε τη μουσική, από μόνη της να κάνει τη δουλειά της, και άλλοτε εμπλουτίζοντάς την φωνητικά, δημιούργησε μια θετική, χαλαρή ατμόσφαιρα και μας πέρασε ένα ευχάριστο vibe. Λίγο μετά τις 22:00, η ένταση άρχισε σιγά σιγά να παίρνει ανοδική πορεία, και στο σκηνικό προστέθηκε η Sistah Sofia. Με έντονα και μελωδικά φωνητικά, ρυθμό και διάθεση, η Sistah Sofia έδεσε απόλυτα με τον προκάτοχό της στη σκηνή, και το ντουέτο, πλέον, πότε ταυτόχρονα και πότε εναλλάξ, μεταξύ μικροφώνου και κονσόλας, παρουσίασε ένα δεμένο μουσικό σύνολο. Διασκευές όπως το "Get Up, Stand Up", το "House Of The Rising Sun", αλλά και το "Bang Bang", προκάλεσαν εκτός από ενθουσιασμό, και τα πρώτα χορευτικά κουνήματα στους παρευρισκόμενους.

Λίγο μετά, και εν μέσω έντονων παρακλήσεων και χειροκροτημάτων από το παθιασμένο κοινό υποδεχθήκαμε τους «χειμαρρώδεις» Dub Inc· ή τελοσπάντων ένα μέρος τους· η εν λόγω επταμελής reggae/dub μπάντα μας επεφύλασσε ένα δυναμικό intro, δείχνοντας εξαρχής τις προθέσεις της. Το "Revolution" ήταν το πρώτο κομμάτι που ακούστηκε, ενώ οι δύο frontmen ξεκίνησαν να τραγουδάνε από τα παρασκήνια, γεγονός που έκανε τη μετέπειτα εμφάνισή τους ακόμη πιο εντυπωσιακή, εντείνοντας την ανυπομονησία μας ακόμη περισσότερο. Η φοβερή τους ενέργεια και η εξαιρετική τους διάθεση μεταδόθηκε μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου στο κοινό, το οποίο απάντησε με το πιο θερμό του ουρλιαχτό στην ερώτηση "Thessaloniki are you ready?". Ακολούθησαν το "Dos A Dos", το "Better Run" και ένα ασφυκτικά γεμάτο Principal να χοροπηδάει, εξίσου με την μπάντα, στον ρυθμό και στα καλέσματα της. Το "Triste Epoque", το "My Freestyle" και το "Crazy Island" δεν μπορούσαν παρά να συνεχίσουν με απόλυτη επιτυχία αυτό που είχε ήδη ξεκινήσει. Μεταξύ των "Murderer", "Grand Periple" και "Foudagh", μάλλον ούτε οι ίδιοι δεν το πίστευαν, και έτσι με τα λίγα σπαστά ελληνικά, με τη χαρακτηριστική γαλλική χαριτωμενιά τους, δεν σταμάτησαν να μας ευχαριστούν, και να μας επισημαίνουν πως σίγουρα δεν είναι η τελευταία φορά που παίζουν στην πόλη μας. Έτσι, το αμέσως επόμενο, και αγαπημένο κομμάτι, "A Chaque Nouvelle Page" αφιερώθηκε στο κοινό της Θεσσαλονίκης, και φυσικά αυτό το αποθέωσε.

Μουσικά αλλά και φωνητικά, με τις εκ διαμέτρου διαφορετικές χροιές των δύο τραγουδιστών να σου προκαλούν ρίγη, την εκτέλεση των κομματιών, αλλά και τη φανταστική χημεία μεταξύ κοινού και συγκροτήματος, στο επικοινωνιακό κομμάτι, η ατμόσφαιρα δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερη. Το "Get Mad", το "They Want", το "Fils De", το εκστατικό "Macce Becif" και φυσικά το πασίγνωστο "Rude Boy", τα οποία ακούστηκαν λίγο πριν από το encore, δημιούργησαν τον ανάλογο πανικό. Πανικός ο οποίος αναγνωρίστηκε από πλευράς των Dub Ιnc, καθώς μας ανταπέδωσαν "Thessaloniki you are on fire". Αξίζει να πούμε, ότι σπάνια όταν μια μπάντα καλεί το κοινό της να κάτσει κάτω, προκειμένου να ξεσπάσει την ανάλογη στιγμή, αυτό όντως συμβαίνει. Και το Principal όχι απλά κάθισε, αλλά υποκλίθηκε· και μετά φυσικά ξέσπασε!· με το πάτωμα να τρέμει κυριολεκτικά! Τέτοιου είδους «δοκιμασίες» ακολούθησαν και στη συνέχεια, με τρία τελευταία κομμάτια του setlist, αφού μέχρι και σε ομάδες, του τύπου «ποιος φωνάζει πιο δυνατά», χωριστήκαμε για χατίρι τους. Η βραδιά έκλεισε μαγικά με τα "Day After Day", "No Matter" και "Sounds Good". Παρά το γεγονός ότι η εμφάνιση τους κράτησε περίπου μιάμιση ώρα, κανείς δεν φάνηκε να έχει «χορτάσει» ή να έχει κουραστεί. Παρ' όλα αυτά, αν έψαχνες, ανάμεσα από στις τζίβες, τα καπέλα και τις ρασταφαριανές σημαίες, δεν έβρισκες πρόσωπο που να μη λάμπει από ευχαρίστηση. Η εμφάνισή τους στα πλαίσια της προώθησης του νέου τους δίσκου "So What", σίγουρα θα μείνει αξέχαστη για πολύ καιρό, και με βεβαιότητα, αποτελεί ένα από τα καλύτερα live της χρονιάς, για την πόλη.