Release Athens (Judas Priest, Cradle Of Filth, The Dead Daisies, Black Soul Horde) @ Πλατεία Νερού, 15/07/22

Judas Priest Heavy Metal

Μετά την ανάπαυλα που όλοι χρειαζόμασταν, το καυτό συναυλιακό εννιαήμερο του Ιούλη με κατάληξη τους Slipknot το επόμενο Σάββατο ξεκίνησε νωρίς το απόγευμα της Παρασκευής από την Πλατεία Νερού. Αρκετός κόσμος περίμενε υπό τους ήχους του soundcheck το άνοιγμα των θυρών, για να τρέξει και να πιάσει εξαρχής κάγκελο. Για τους θεούς του heavy metal από το Birmingham βεβαίως βεβαίως, που γιορτάζουν μισό αιώνα ιστορίας και θα μας αποζημίωναν με ένα σωρό ανεπανάληπτες τραγουδάρες.

Το σκηνικό θύμιζε μέρες 2001, όταν οι Judas Priest επισκέπτονταν για πρώτη φορά την χώρα μας, κατά διαβολική σύμπτωση ξανά με τους Cradle Of Filth στο billing. Παρότι η παρέα του Dani Filth βρίσκονταν στα ντουζένια της, είχε δεχτεί πολύ πλαστικό από σημαντική μερίδα ενός λιγότερο ανοιχτόμυαλου κοινού που συν τοις άλλοις δεν χώνεψε ποτέ ότι οι Βρετανοί καπάρωναν τους Savatage. Τότε βέβαια είχαμε και Megadeth, τώρα τον αειθαλή Glen Hughes να δίνει hard rock ρέστα και λίγο Deep Purple με τους Dead Daisies.

Οι Black Soul Horde αποδείχθηκαν ιδανική επιλογή για το ξεκίνημα της ημέρας ένατης ημέρας του φεστιβάλ, συνδυάζοντας την σκοτεινή και vintage εκδοχή του heavy metal που όλοι αγαπήσαμε. Χωρίς διάθεση για πολλά λόγια και ευτυχώς χωρίς να αντιμετωπίσουν κανένα πρόβλημα, βάσισαν το μισάωρο σετ τους στο εξαιρετικό περσινό τρίτο τους άλμπουμ "Horrors From The Void", παρουσιάζοντας πέντε από τα οκτώ τραγούδια του, με την προσθήκη του "Soulships" από το αξιόλογο προπέρσινο "Land Of Demise".

Release Athens Black Soul Horde

Ο ήχος ήταν πραγματικά πολύ καλός και οι εκτελέσεις υψηλού επιπέδου, με ένα πολύ ορεξάτο τύπο πίσω από τα τύμπανα να ξεχωρίζει και τον Δημήτρη Κότση να αποδεικνύει αβίαστα για μία ακόμη φορά από σκηνής ότι διαθέτει ένα μεγάλων δυνατοτήτων και ιδιαίτερων αποχρώσεων λαρύγγι. Εν τέλει η πεντάδα έβαλε το κοινό εξαρχής στο κλίμα που ήταν και το ζητούμενο, κερδίζοντας το ειλικρινές χειροκρότημα θαρρώ ακόμη και όσων δεν είχαν επαφή με τη μουσική τους. Θα τους απολαύσουμε ξανά τον Σεπτέμβριο μαζί με τους ιστορικούς Reflection και τους σπουδαίους Αμερικανούς Eternal Champion στο Temple. [Θ.Ξ.]

SETLIST

Beneath The Mountains Of Madness
Beware The Deep
Soulships
Lair Of The Wolf
The Betrayal Of The King
God Of War

Η εμφάνιση των Dead Daisies στο Release είχε ήδη ανακοινωθεί από το 2020 και την περιμέναμε από τότε πώς και πώς. Ευτυχώς, μεταφέρθηκε αυτούσια με αυτή των Priest. Η αναμονή έγκειται και στο ότι μπορεί να ξέραμε ότι ο Glenn Hughes είναι πραγματικά ένα θαύμα της φύσης και εκφράζει την έννοια «αειθαλής» στο έπακρο, αλλά ο χρόνος είναι αμείλικτος και δεν ξέρεις πότε και πώς θα περάσει πάνω από τον καθένα μας...

Release Athens Dead Daisies

Από αυτή την άποψη λοιπόν, από την πρώτη νότα που τραγούδησε ο Βρετανός και ήταν το χαρτνροκάδικο "Long Way To Go", φάνηκε ότι δεν είχαμε να φοβηθούμε τίποτα. Ο αρχηγός και μοναδικό σταθερό μέλος της μπάντας David Lowy είχε αναλάβει τα ρυθμικά κιθαριστικά μέρη, αφήνοντας τον κατάλληλο χώρο στον axeman Doug Aldrich να φανεί με το φαντεζί παίξιμό του (και την εμφάνισή του, θα προσθέσω). Μπορεί από την κολλεκτίβα να έχουν περάσει σχεδόν μόνο βετεράνοι μουσικοί, όμως η ιδιαιτερότητά είναι ότι παρ’ όλο που θα περίμενε κανείς η μουσική να ακούγεται ρετρό, αυτό δε συμβαίνει. Ειδικά το "Holy Ground", στα πλαίσια του οποίου περιοδεύουν, είναι rock που ηχεί φρέσκο. Ως το πλέον πρόσφατο, εκπροσωπήθηκε και περισσότερο, με τα "Unspoken" και "Like No Other (Bassline)" να είναι από τις πιο ξεχωριστές στιγμές που είδαμε.

Release Athens Dead Daisies

Οι δύο διασκευές στους Deep Purple από την εποχή που ο Hughes ήταν μέλος τους, ήταν επίσης εξαιρετικές. Στο "Burn" ο Aldrich ανέλαβε τα μέρη και των δύο ιερών τεράτων Blackmore και Lord και έσκισε (ειδικά στου δεύτερου), ενώ ο Hughes είναι εντυπωσιακό το ότι μπορεί να βγάζει ακόμα αυτές τις κραυγές. Το μόνο πρόβλημα που είχε η εμφάνιση των Dead Daisies ήταν δυστυχώς ο ήχος, ο οποίος ήταν πρίμος και τσιτωμένος σε ενοχλητικό βαθμό. Λόγω του συγκεκριμένου θέματος ευχαριστηθήκαμε μεν τη συναυλία και τον τρομερό, απίστευτο Glenn Hughes, αλλά δεν απογειωθήκαμε. Μακάρι να το εννοούσαν όταν είπανε ότι θα τα πούμε πάλι από κοντά του χρόνου, έτσι ώστε να τους απολαύσουμε με ένα μεγαλύτερο set και σε έναν χώρο με ήχο διαμορφωμένο με βάση τις δικές τους ανάγκες. [Π.Κ.]

SETLIST

Long Way to Go
Unspoken
Rise Up
Dead and Gone
Bustle and Flow
Mistreated (διασκευή Deep Purple)
Radiance
Like No Other (Bassline)
Shine On
Burn (διασκευή Deep Purple)

Η σημειολογία της εμφάνισης των Cradle Of Filth, οι οποίοι αποδείχτηκαν Άγγλοι στο ραντεβού τους ανεβαίνοντας επί σκηνής ακριβώς στην προγραμματισμένη ώρα εμφάνισης τους, είχε μεγαλύτερες προεκτάσεις από αυτές που φαίνονταν εξ αρχής. Βλέπετε, το συγκρότημα του Dani Filth, στην αντίστοιχη εδώ εμφάνιση του κάτω από τους Judas Priest (με τον Ripper τότε στα φωνητικά) το 2001, είχε αποκομίσει μια ιδιαιτέρως "θερμή" υποδοχή, με πλήθος μπουκαλιών να πετάγονται στη σκηνή κατά τη διάρκεια του set τους.

Release Athens Cradle Of Filth

Ευτυχώς ή όχι, τα χρόνια έχουν περάσει και οι καιροί έχουν αλλάξει για όλους μας, κοινό και μπάντα, με τις αντιδράσεις στην έναρξη του "Existential Terror" να είναι ιδιαίτερα υποστηρικτικές, σε κοσμιότατο επίπεδο. Οι Βρετανοί extreme metallers, άλλωστε, αποτελούν ένα από τα εμπορικότερα ονόματα του black metal στερεώματος, συνεχίζοντας να κυκλοφορούν ενδιαφέρουσες δουλειές (με πιο πρόσφατη το περσινό "Existence Is Futile") και δίνοντας μια διαφορετική πινελιά στο lineup της χθεσινής βραδιάς του Release, αρκετά πιο σκοτεινή και θεατρική.

Release Athens Cradle Of Filth

Ο Dani παραμένει μεγάλη μορφή, διαθέτοντας ένα κεκαλυμμένο βρετανικό φλέγμα κάθε φορά που απευθυνόταν στο κοινό, αλλά και τα κότσια να βγει με full corpse-paint κάτω από τις συνθήκες ήλιου και ζέστης που επικρατούσαν ακόμη στο πρώτο μισάωρο της εμφάνισης τους. Τώρα, σε ό,τι αφορά τη φωνητική του απόδοση, αυτό είναι μια άλλη ιστορία, αν και, για να είμαστε ειλικρινείς, το συγκεκριμένο στοιχείο αποτελούσε πάντοτε την αχίλλειο πτέρνα της μπάντας, ακόμη και σε στουντιακές συνθήκες. Έτσι, πρακτικά εισπράξαμε ό,τι περιμέναμε σε αυτόν τον τομέα, όσο ιδιαίτερες και τραβηγμένες κι αν ήταν οι προσπάθειες του κοντοπίθαρου frontman ανά στιγμές.

Release Athens Cradle Of Filth

Ιδιαίτερη μνεία αξίζει να γίνει στην Zoe Marie Federoff, η οποία έχει αναλάβει τον τομέα των πλήκτρων και των δεύτερων φωνητικών στην μπάντα εδώ και κάποιους μήνες. Έχοντας δει πριν μερικές μέρες τους Rhapsody OF Fire, στον ίδιο χώρο, να αντιμετωπίζουν αρκετά θέματα ήχου, αλλά και να εντάσσουν αρκετά προηχογραφημένα μέρη στην εμφάνιση τους, η παρουσία της Αμερικανίδας πρώην μαθήτριας της Floor Jansen χάρισε το απαιτούμενο ηχητικό βάθος στα έτσι κι αλλιώς πολυστρωματικά τραγούδια των Cradle Of Filth, χωρίς την αίσθηση της «κονσέρβας» παρούσα.

Release Athens Cradle Of Filth

Συνολικά, λοιπόν, μπορούμε να μιλήσουμε για μια γεμάτη εμφάνιση, ετερόκλητη μεν από τα όσα άλλα είδαμε, αλλά αρκετά ανασκοπική της καριέρας των Βρετανών, με τις αντιδράσεις - και τα πρώτα καπνογόνα - που υπήρξαν στο καταληκτικό "Her Ghost In The Fog" από το αριστουργηματικό "Midian" να πιστοποιούν πως η δυναμική τους στο εγχώριο κοινό υπάρχει ακόμη σε περίσσεια.

SETLIST

Existential Terror
Nocturnal Supremacy
Lilith Immaculate
I Am The Thorn
Crawling King Chaos
Nymphetamine (Fix)
A Gothic Romance (Red Roses For the Devil's Whore)
Scorched Earth Erotica
Portrait Of The Dead Countess (προηχογραφημένο) 
Lustmord And Wargasm (The Lick Of Carnivorous Winds)
Necromantic Fantasies
Her Ghost In The Fog

Κάθε επιστροφή των Judas Priest στη χώρα μας, σε ό,τι κατάσταση κι αν βρίσκονται και με παρόντα ή απόντα σημαντικά μέλη της πορείας τους, αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά συναυλιακά γεγονότα της εκάστοτε χρονιάς. Έτσι και φέτος, μπορεί να προηγήθηκε το "μένεις - φεύγεις" σίριαλ με τον Andy Sneap (και, κυρίως, την πιθανότητα ζωντανής παρουσίας των Βρετανών χωρίς κιθαριστικό ντουέτο), μπορεί Richie Faulkner να μην έχει συμπληρώσει χρόνο από τότε που εγχειρίστηκε για την αντιμετώπιση του ανευρύσματος αορτής που υπέστη επί σκηνής και ο Glenn Tipton να έχει αρχίσει να μειώνει τις guest live εμφανίσεις του επί σκηνής λόγω του προβλήματος υγείας που αντιμετωπίζει, αλλά γεγονός παραμένει ότι η μπάντα δεν έχει απολέσει το status των Metal Gods με το οποίο είναι γνωστή τα περισσότερα από τα 50 χρόνια της καριέρας της.

Η ώρα είχε φθάσει, λοιπόν, καθώς οι πρώτες νότες του θρυλικού και πάντοτε επίκαιρου "War Pigs" προοικονομούσαν την έναρξη του set των Αρχιερέων, η οποία συνέβη με ορμή και το "One Shot At Glory" να αποτελεί ιδανική επιλογή. Ο ήχος εξαιρετικός, ο Rob Halford πρώτος μεταξύ ίσων στο στιβαρό κουιντέτο και τα πάντα έδειχναν εξ αρχής πως θα βιώναμε μια σπουδαία εμφάνιση μιας από τις - μετρημένες στα δάχτυλα - μπάντες που μπορούν να θεωρούνται ως απόλυτα συνυφασμένες με τον heavy metal ήχο.

Release Athens Judas Priest

Το "Lightning Strike", από το προ τετραετίας "Firepower", γνώρισε υποδοχή κλασικού άσματος, με το δικό του sing along και τον Rob Halford όσο ζεσταινόταν να ακούγεται όλο και καλύτερος. Από εκεί και πέρα, όμως, μας περίμεναν τα πραγματικά σπουδαία, με μονάχα ύμνους να παρουσιάζονται για την υπόλοιπη μιάμιση περίπου ώρα, δίχως εκπτώσεις και προσεγγιστικές πρακτικές. Ευτυχώς για όλους μας, ο Richie Faulkner είναι πλέον υγιής, όντας φανταστικός στα καθήκοντα που τον θέλουν την απόλυτη κιθαριστική έκφραση της μπάντας την τελευταία δεκαετία, πράγμα που αποδείκνυε με την κάθε ευκαιρία μέσα στα κομμάτια.

Release Athens Judas Priest

Σπουδαίος κιθαρίστας, με την απαραίτητη πόζα και επίδειξη τεχνικής να είναι αναπόσπαστο κομμάτι των όσων προσφέρει, μπορεί να θεωρείται η κινητήριος δύναμη πίσω από τους Βρετανούς metal θρύλους, έχοντας πλέον πρωταγωνιστικό ρόλο που επισκιάζεται επί σκηνής μονάχα από την παρουσία του ενός και μοναδικού, του ίδιου του Metal God. Έτσι, όταν ο Rob Halford βρίσκεται σε βραδιές σαν τη χθεσινή, οι συζητήσεις περί τραγουδιστών του χώρου και οι μεταξύ τους - ανούσιες - συγκρίσεις, λήγουν γρήγορα και άδοξα.

Release Athens Judas Priest

Στο "Freewheel Burning", ο Βρετανός τραγουδιστής δεν δυσκολεύτηκε να μας δείξει ότι μπορούσε να "βγάλει" ακόμη και τις ψηλότερες νότες των τραγουδιών του, την ίδια στιγμή που υπενθύμιζε πως η ουσία μιας συναυλίας δεν είναι να αποδοθούν στην εντέλεια τα τραγούδια που παρουσιάζονται, αλλά να περάσει ο κόσμος - και η μπάντα - το δυνατόν καλύτερα. Πολύπειρος γαρ, έδινε το μικρόφωνο στο κοινό κατά το δοκούν, καθώς οι περιστάσεις - και οι αντιδράσεις - το απαιτούσαν, δίχως να υπάρχει η παραμικρή αμφισβήτηση αν αυτό συμβαίνει ως μέρος της αλληλεπίδρασης που πρέπει να έχει μια μεγάλη μπάντα με το κοινό της, ή ως συνεχιζόμενη αποφυγή των πιο δύσκολων μερών των κομματιών της. Άλλωστε, η μόνιμη παρουσία του "Painkiller" στο set τους (το οποίο προλόγισε ο πάντοτε εντυπωσιακός εκτελεστικά Scott Travis) και οι ερμηνείες του σε αυτό δείχνουν ότι δεν φοβάται να πιεστεί ή να τσαλακωθεί ερμηνευτικά, αφού τη θέση του και την υστεροφημία του στη μεταλλική ιστορία την έχει καπαρωμένη εσαεί.

Release Athens Judas Priest

"Hell Patrol" και "Sentinel" έβαλαν φωτιά στην αρένα (με τα πρώτα καπνογόνα να φωτίζουν τα mosh-pits που άνοιξαν υπό τους ήχους τους), ενώ το αριστουργηματικό "Victim Of Changes" (σε μια πανέμορφη εκτέλεση) και οι back to back διασκευές των "Green Manalishi" και "Diamond & Rust" φαντάζουν ως δυνητικά highlights μιας έτσι κι αλλιώς συγκλονιστικής βραδιάς. Συγκινητική, δε, φαντάζει η στιγμή που εμφανίστηκε ο Glenn Tipton στην επί σκηνής γιγαντοοθόνη, με την υπόλοιπη μπάντα να μας «γυρίζει την πλάτη» και να τον ατενίζει σε ένα από τα χαρακτηριστικά του solo, σε ένα σπουδαίο φόρο τιμής.

Release Athens Judas Priest

Με αυτά και με εκείνα, η ώρα του encore είχε φθάσει, με το "Electric Eye" να μην γίνεται να λείπει από μια νύχτα σαν κι αυτή. Μάλιστα, σε αυτήν την τετράδα συνθέσεων που παρουσιάστηκαν στο κλείσιμο, ο Andy Sneap πήρε χώρο και βγήκε μπροστά, αποδίδοντας αρκετά lead μέρη, σε μια κίνηση που μπορεί κάποιος να την εκλάβει ως μια εσωτερική αναγνώριση των όσων προσφέρει τα τελευταία χρόνια (αλλά και σαν ανταποδοτική κίνηση της στάσης που εκείνος κράτησε στην περίοδο που βρέθηκε εκτός της touring μπάντας).

Release Athens Judas Priest

Σε κάθε περίπτωση, ζωντανή εμφάνιση Judas Priest δεν γίνεται να ολοκληρωθεί δίχως το "Breaking The Law" και τον Rob Halford με full leather outfit καβάλα στο iron horse του και, για καλή μας τύχη, τα είδαμε και τα δύο. Η εμφάνιση του Metal God επάνω στη μοτοσικλέτα του για το "Hell Bent For Leather" φαντάζει ως μια από τις πλέον iconic heavy metal στιγμές αυτού του μισού αιώνα του ιδιώματος, ενώ οι προσταγές του προς το κοινό, κραδαίνοντας το δερμάτινο καμτσίκι του, έδωσαν το ρυθμό για να φθάσουμε στο επικό κλείσιμο του "Living After Midnight", λίγα λεπτά μετά τα μεσάνυχτα.

Release Athens Judas Priest

Τελικά, όσοι βρεθήκαμε στην Πλατεία Νερού χθες πρέπει να αισθανόμαστε τυχεροί, καθώς παρακολουθήσαμε μια από τις μπάντες που σμίλευσαν το heavy metal να στέκεται αγέρωχη και επιβλητική, παρά το μισό αιώνα που κουβαλά στις πλάτες της. Κάποιοι, δε, μίλησαν πως καλύτερα θα είναι αυτή να αποτελέσει την τελευταία εμφάνιση των Judas Priest εδώ, θέλοντας να τους θυμούνται έτσι, εντυπωσιακούς και με το κεφάλι ψηλά. Προσωπικά, θέλω να ελπίζω πως θα τους ξαναδούμε και θα παραμείνουν ενεργοί για όσοι οι ίδιοι αντέχουν, καθώς το γεγονός είναι ένα : οι Judas Priest είναι το heavy metal, και μόλις φθάσει η στιγμή του τέλους, η μουσική μας θα είναι πολύ φτωχότερη. [Σ.Κ.]

Φωτογραφίες: Γιώργος Κρίκος

SETLIST

One Shot at Glory
Lightning Strike
You've Got Another Thing Comin'
Freewheel Burning
Turbo Lover
Hell Patrol
The Sentinel
A Touch Of Evil
Victim Of Changes
Blood Red Skies
The Green Manalishi (With The Two Prong Crown) (διασκευή Fleetwood Mac)
Diamonds & Rust (διασκευή Joan Baez)
Painkiller

Encore:

The Hellion
Electric Eye
Hell Bent For Leather
Breaking The Law
Living After Midnight

  • SHARE
  • TWEET