Spiine: «Η φαντασία μας είναι το μόνο μέρος που μπορούμε να είμαστε ελεύθεροι»

Τα ονόματα Ne Obliviscaris και Virgin Black είναι σίγουρα οικεία σε πολλούς ακροατές, με τον Xen (πρώην πια τραγουδιστή των πρώτων) και την Sesca Scaarba (κιθαρίστρια των δεύτερων) να έχουν ήδη πίσω τους μια σπουδαία metal παρακαταθήκη. Μια παρακαταθήκη που μεγαλώνει περαιτέρω με το εκπληκτικό "Tetraptych" - το ντεμπούτο του νέου τους project Spiine - σε μία δουλειά που αποτελεί ορόσημο για το ιδίωμα του doom/death metal.

Το rocking.gr αναζήτησε τους Spiine κι είχε την ευχαρίστηση να συνομιλήσει και με τους δύο αυτούς υπέροχους καλλιτέχνες. Η βαθιά ποιητική φύση της μουσικής τους έδωσε φυσικά πολύ υλικό για συζήτηση και, για μεγάλη μας χαρά, το αποτέλεσμα είναι μια συνέντευξη που δεν αναλώνεται σε συνηθισμένα και τετριμμένα ζητήματα αλλά σκάβει βαθιά στις ψυχές και στις φιλοσοφικές μας αναζητήσεις. Πρόκειται για μια συνέντευξη αληθινή κι υπερβατική, όπως και η ίδια η μουσική τους.

Ακολουθήστε τους λοιπόν σε ένα προσκύνημα στον ανθρώπινο πόνο και στις υπερβάσεις που σηματοδοτεί!

Σας καλωσορίζω με ενθουσιασμό στο Rocking.gr και σας συγχαίρω για το ντεμπούτο σας άλμπουμ! Μετά από τόσα χρόνια δουλειάς, πως αισθάνεστε που είστε επιτέλους σε θέση να μοιραστείτε την μουσική σας με το κοινό;

Sesca: Ευχαριστούμε, Αντώνη. Αυτό το άλμπουμ έχει υπάρξει κάτι πολύ προσωπικό για εμάς, κάτι που αναθρέψαμε και βιώσαμε με πολύ αληθινό τρόπο. Το να το μοιραζόμαστε τώρα μοιάζει λιγότερο με κάποια μεγάλη αποκάλυψη και περισσότερο με μια προσφορά προς εκείνους που ίσως το νιώσουν ή που θα βρουν παρηγοριά μέσα του. Είναι μια βαθιά προσωπική έκφραση και γι αυτό νιώθουμε ένα είδος σιωπηλής ολοκλήρωσης.

Δουλεύετε με το project των Spiine εδώ και αρκετό καιρό, μπορείτε να μας πείτε την ιστορία ως τώρα; Πότε γεννήθηκε η αρχική ιδέα για την μπάντα και ποια τα ορόσημα της ως τώρα διαδρομής σας;

Xen: Στην πραγματικότητα τα πράγματα είναι απλά· Πάντα ήθελα να δημιουργήσω ένα project βασισμένο στο doom, πάντα ένιωθα πως ήταν αναπόφευκτο αλλά έπρεπε να γίνει όταν θα ήμουν πνευματικά έτοιμος. Περνάς χρόνια μαζεύοντας βάσανα, γίνεσαι πιο ενδοσκοπικός και πιο ικανός να χαλιναγωγήσεις τις εμπειρίες και τις παρατηρήσεις της ζωής - είχε έρθει πια η ώρα να ξεφορτωθώ κάποιο από αυτό το φορτίο. Η Sesca κι εγώ είμαστε φίλοι εδώ και πολλά χρόνια, ήταν λοιπόν το πρώτο άτομο το οποίο ένιωσα άνετα να προσεγγίσω, περισσότερο σαν μέσο για να βρω πιθανούς κιθαρίστες - δεν περίμενα πως θα ενδιαφερθεί η ίδια… κι όμως εκδήλωσε ενδιαφέρον κι η αναζήτηση τελείωσε πριν καν ξεκινήσει. Αυτά συνέβησαν στα τέλη του 2019. Από μόνο του αυτό υπήρξε το μεγαλύτερο ορόσημο για μένα, είμαι ευγνώμων που μπόρεσα να δουλέψω με κάποιο τόσο ταλαντούχο και προσγειωμένο άτομο όσο η Sesca. Είμαστε όμως μόνο στην αρχή, επιτέλους κυκλοφορούμε το ντεμπούτο μας, σε ένα ορόσημο που φτιάχτηκε από πολλά μικρά φορτία που σπρώξαμε πάνω σε αυτόν τον λόφο.

Αν και θα μπορούσατε να βρείτε καταπληκτικούς μουσικούς τοπικά, επιλέξατε να συνεργαστείτε με τον Waltteri και την Lena. Πως προέκυψαν αυτές οι συνεργασίες;

Xen: Παρακολουθούσα την δουλειά του Waltteri με μπάντες όπως οι Paradise Lost κι οι Bodom After Midnight κι ήταν η στιλιστική του ευελιξία που μας έκανε να τον προσεγγίσουμε. Είχε το γούστο και τον ενθουσιασμό ενός νεαρού αλλά και την τυμπανιστική ωριμότητα ενός βετεράνου, συνεπώς ξέραμε πως θα είχε την πνευματική ικανότητα να ανταπεξέλθει σε αυτό που ζητούσαμε - αν και μας δήλωσε πως αυτή ήταν η πιο αργή μουσική που ηχογράφησε ποτέ. Σχετικά με το μπάσο, η Sesca και η Lena ήδη γνωρίζονταν, ήταν κάτι που απλά ήταν γραφτό να συμβεί, και όντας οπαδός των My Dying Bride, πως θα μπορούσα να αρνηθώ το βασιλικό τους άγγιγμα;

Δημιουργούμε τέχνη χωρίς συμβιβασμούς, θέλουμε να πιστεύουμε πως έχουμε ακεραιότητα σε ό,τι παράγουμε

Τα πάντα γύρω από το γκρουπ είναι εξαιρετικής ποιότητας - η παραγωγή, το logo, το video, οι φωτογραφίσεις, οι καλεσμένοι κλπ. Την ίδια στιγμή είστε ένα 100% ανεξάρτητο project. Πώς το επιτύχατε αυτό; Είναι βιώσιμο;

Xen: Μέσω της εμπειρία κι όλων όσων έχουμε μάθει από τα χρόνια μας μέσα στην βιομηχανία. Η Sesca κι εγώ είμαστε περήφανοι για όσα δημιουργούμε, οι πρώτες εντυπώσεις μένουν και κάθε τι που βρίσκεται online είναι, κατά κάποιο τρόπο, αθάνατο. Είναι εκεί για να σε στοιχειώνει για πάντα γι αυτό καλύτερα να γίνονται όλα σωστά από την αρχή. Δημιουργούμε τέχνη χωρίς συμβιβασμούς, θέλουμε να πιστεύουμε πως έχουμε ακεραιότητα σε ό,τι παράγουμε, και πως του προσδίδουμε μια ολοκληρωμένη ύπαρξη. Θα πω βεβαίως πως οι συμβιβασμοί εξαρτώνται από τον χρόνο και τις προτεραιότητες του καθενός, προτιμώ να επενδύσω χρήματα στο να φτιάξω τέχνη από το να αγοράσω επώνυμα ρούχα, είναι τόσο απλό. Βοηθάει επίσης το γεγονός πως είμαστε αυτάρκεις ως δημιουργικά μυαλά. Τα ότι αναλαμβάνω όλο το εικαστικό κομμάτι της μπάντας, όπως και στα υπόλοιπα μου projects, σίγουρα μας γλιτώνει χρήματα από τα έπρεπε να προσλαμβάνουμε καλλιτέχνες για τα πάντα.

Το "Tetraptych" είναι ένα «δύσκολο» άλμπουμ με μόνο τέσσερα τραγούδια και συνολικά πάνω από 60 λεπτά απίστευτα αργής και συντριπτικής heavy μουσικής. Υπήρξε συγκεκριμένος λόγος πίσω από αυτή την συνθετική και καλλιτεχνική προσέγγιση;

Sesca: Δεν επιχειρήσαμε να επιβάλλουμε μια δομή ή να πιέσουμε ιδέες, απλώς επιτρέψαμε στην μουσική να βγει στην επιφάνεια όπως χρειαζόταν. Για μένα, με πολλούς τρόπους, έμοιαζε σαν να γράφω για μένα, για να το ακούσω εγώ, έτσι ώστε κάτι ανείπωτο να μπορέσει να πάρει μορφή. Το βάρος του άλμπουμ, το πόσο αργό είναι, η έκταση του, όλα αυτά δεν προήλθαν από αποφάσεις με την συνηθισμένη έννοια. Απλώς αυτή ήταν η μόνη μορφή που θα μπορούσε να πάρει.

Η φαντασία μας είναι το μόνο μέρος που μπορούμε να είμαστε ελεύθεροι χωρίς να κρινόμαστε

Οι στίχοι είναι φανταστικοί, έχουν βάθος, είναι ποιητικοί και αρκετά αινιγματικοί ταυτόχρονα. Πως θα περιγράφατε την στιχουργική πλευρά της δουλειά σας;

Xen: Για μένα οι στίχοι είναι όσο σημαντικοί όσο η μουσική και το εκτιμώ όταν κάποιος δώσει λίγο χρόνο να τους κοσκινίσει. Στιχουργικά πάντα τείνω προς το εικαστικό και το αφηρημένο. Θέλω να δημιουργώ σκηνές, συγκινητικές εικόνες, ακόμα και διαφορετικούς κόσμους μέσα σε κάθε τραγούδι. Υπάρχουν διάφορα στρώματα από σημασίες και αναφορές, δεν μου αρέσει να δίνω μασημένη τροφή στους ανθρώπους, συνεπώς ότι πιστεύει ο καθένας πως εννοούν είναι και η σωστή εξήγηση. Στην τελική, η φαντασία μας είναι το μόνο μέρος που μπορούμε να είμαστε ελεύθεροι χωρίς να κρινόμαστε.

Έστειλα στον Xen κάποια πολύ ξερά και χύμα kvlt demo (σαν να είχαν ηχογραφηθεί σε μισοχαλασμένο κασετόφωνο μέσα σε μια ξεχασμένη σπηλιά) κι ούτε καν ανοιγόκλεισε τα μάτια του. Αυτού του είδους η τυφλή εμπιστοσύνη; Αξία ανεκτίμητη

Sesca, ποιες είναι οι ομοιότητες ή οι διαφορές του να συνθέτεις για τους Spiine συγκριτικά με τους Virgin Black;

Sesca: Ήμουν πολύ τυχερή που και στις δύο μπάντες δουλεύω με κάποιον που βρισκόμαστε στο ίδιο μήκος κύματος, χωρίς να χρειάζεται να υπεραναλύουμε τις ιδέες μας. Αυτού του είδους η δημιουργική ευθυγράμμιση είναι σπάνια κι επιτρέπει εμπιστοσύνη κι ελευθερία κατά την σύνθεση. Και στις δύο περιπτώσεις, έχω τον χώρο να εξερευνήσω πράγματα και να συνθέσω χωρίς να είμαι περιορισμένη, κάτι το οποίο δεν παίρνω για δεδομένο. Μια διαφορά όμως είναι πως έστειλα στον Xen κάποια πολύ ξερά και χύμα kvlt demo (σαν να είχαν ηχογραφηθεί σε μισοχαλασμένο κασετόφωνο μέσα σε μια ξεχασμένη σπηλιά) κι ούτε καν ανοιγόκλεισε τα μάτια του. Αυτού του είδους η τυφλή εμπιστοσύνη; Αξία ανεκτίμητη.

Xen, τα φωνητικά σου ήταν πάντα εντυπωσιακά αλλά νομίζω πως ποτέ δεν έχουν ακουστεί τόσο έντονα και μεγαλοπρεπή όσο στο "Tetraptych". Θα συμφωνούσες; Κι αν ναι, πως το εξηγείς;

Xen: Εκτιμώ το σχόλιο. Προσέγγισα τα φωνητικά με πολύ διαφορετικό τρόπο απ’ ότι στους Ne Obliviscaris, θέλοντας να εξερευνήσω πιο άσχημους και άγριους ήχους και μια γενική αίσθηση πως δεν υπάρχουν περιορισμοί, δημιουργώντας ταυτόχρονα έναν δυνατό doom πυρήνα για το άλμπουμ. Απλώς είχα μια πιο πειραματική προσέγγιση, χωρίς να υπάρχουν όρια για τα φωνητικά. Υπάρχει λιγότερο editing, περισσότερα λάθη και λιγότερο γυάλισμα γενικώς. Είναι πιο γνήσια και ταιριάζουν στο στυλ της μουσικής και στα στιχουργικά μας θέματα.

Ο σταυρός, η έννοια του προσκυνήματος και η μυροβλησία αγγίζουν θεμελιώδη ζητήματα μαρτυρίου, μεταμόρφωσης και υπέρβασης - πραγματικότητες που υπερβαίνουν τις παραδόσεις και μιλούν απευθείας στον άνθρωπο

Η φράση στην σελίδα σας στοBandcamp προσκύνημα στο ανθρώπινο μαρτύριο, ο τίτλος "Μυροβλησία", ο σταυρός στο εξώφυλλο… Ποια είναι η σημασία της θρησκείας μέσα στο σύμπαν των Spiine;

Sesca: Όσα αναφέρεις είναι σύμβολα - απεικονίζουν κάτι περισσότερο από τον εαυτό τους και κουβαλούν πολλά νοήματα, αρχετυπικά και προσωπικά. Αν και παραδοσιακά είναι ταυτισμένα με την θρησκεία, η σημασία τους για τους Spiine δεν έχει να κάνει με δόγματα αλλά για το βάθος των πραγμάτων που ξυπνούν στη ανθρώπινη ψυχή. Ο σταυρός, η έννοια του προσκυνήματος και η μυροβλησία αγγίζουν θεμελιώδη ζητήματα μαρτυρίου, μεταμόρφωσης και υπέρβασης - πραγματικότητες που υπερβαίνουν τις παραδόσεις και μιλούν απευθείας στον άνθρωπο.

Αν υπάρχει ελπίδα βρίσκεται στην θέληση μας να καταδυθούμε, να μπούμε εσκεμμένα στις ανέγγιχτες γωνίες της ψυχής

Μπορεί το μαρτύριο να οδηγήσει στην ευδαιμονία; Και αντίστοιχα, μπορεί κάποιος να βρει την ελπίδα πίσω από τόσο βαριά, καταστροφική μουσική;

Sesca: Ίσως "ευδαιμονία" δεν είναι η κατάλληλη λέξη. Η μουσική δεν αποζητάει να αποδώσει το μαρτύριο με τρόπο ρομαντικό ή να προσφέρει εύκολες εξηγήσεις. Περισσότερο ανοίγει χώρο γι αυτό, για να το νιώσουμε, να το παρατηρήσουμε. Αν υπάρχει ελπίδα βρίσκεται στην θέληση μας να καταδυθούμε, να μπούμε εσκεμμένα στις ανέγγιχτες γωνίες της ψυχής. Όπως ένα προσκύνημα, η μουσική δεν αφορά την απόδραση αλλά την κίνηση μέσα στο σκοτάδι με πρόθεση, αναζητώντας κάτι περισσότερη από την απλή επιβίωση.

Η λέξη Spine, το σώμα στο εξώφυλλο και το video clip υποδηλώνουν πως το ανθρώπινο σώμα έχει επίσης μεγάλη σημασία. Για εσάς, είναι το ανθρώπινο σώμα ένας ναός ή μια φυλακή;

Sesca: Και τα δύο - είναι ένα δοχείο κι ένα βάρος. Μας περιορίζει και φθείρεται, μέσα του όμως αντέχουμε, σπάμε και κάποιες φορές μεταμορφωνόμαστε. Το αυτό-πορτραίτο της Lene Marie Fossen στο εξώφυλλο γίνεται το σύμβολο όλων αυτών, είναι δυνατό κι εύθραυστο, αντιμετωπίζει το μαρτύριο του με καθαρή ειλικρίνεια. Όπως το Τετράπτυχο κατεβαίνει στα βάθη του ανθρώπινου μαρτυρίου, η εικόνα της αντανακλά την ίδια μάχη: την απογύμνωση των πάντων μέχρι να μείνει μόνο η ωμή, αφιλτράριστη αλήθεια. Όλα αυτά τα στοιχεία αντιπροσωπεύουν το παράδοξο της ύπαρξης, το σώμα ως φυλακή και ως μονοπάτι, αυτό που μας κρατάει κάτω και μας σπρώχνει μπροστά. Μέσα σε αυτήν ένταση χτίζονται τα νοήματα.

Στο καταπληκτικό video που φτιάξατε για το "Myroblisiia" συνεργαστήκατε με τον παγκοσμίου φήμης καλλιτέχνη butoh Atsushi Takenouchi (σσ: το butoh αποτελεί ένα παραδοσιακό ιαπωνικό είδος χοροθεάτρου). Πραγματικά προσθέτει μια διαφορετική διάσταση στην μουσική σας. Τον γνωρίζατε από πριν;

Xen: Πάντα έβρισκα συναρπαστικά διάφορα καλλιτεχνικά στυλ κινησιολογίας και χορού, γνώριζα λοιπόν το butoh εδώ και αρκετά χρόνια. Περίμενα απλώς την κατάλληλη στιγμή να το εξερευνήσω και να το εντάξω σε κάποια δημιουργική μου ενασχόληση. Όπως και σε κάθε άλλη μορφή τέχνης, υπάρχουν διάφορες σύγχρονες προσεγγίσεις, ο Atsushi όμως είναι αφοσιωμένος σε ένα πιο πρωτόγονο και παραδοσιακό στυλ που ταιριάζει σε αυτό που κάνουμε ως Spiine - είναι βαθύ, επίπονο και δυνατό.

Xen, το να παραιτηθείς από τους Ne Obliviscaris πρέπει να ήταν μια δύσκολη απόφαση για σένα. Πως νιώθεις σήμερα γι αυτή την απόφαση; Δουλεύεις αυτήν την στιγμή σε επερχόμενες δουλειές με τους Omega Infinity και τους Antiqva;

Xen: Αποφάσισα να αφήσω τους Ne Obliviscaris για να αφοσιωθώ στο χτίσιμο του δημιουργικού μου κόσμου, μια ανάγκη που ήταν μεγαλύτερη από το να περιοδεύω συνεχώς. Δεν ήταν εύκολο, με δεδομένο πως αυτή η μπάντα ήταν μέρος της ζωής μου για 22 χρόνια, ήταν όμως ένα απαραίτητο βήμα για να εξελιχθώ στο προσωπικό μου ταξίδι. Δεν νομίζω πως θα μπορέσω ποτέ να το επεξεργαστώ πλήρως, η απώλεια θα υπάρχει πάντα εκεί για μένα, αφού ήταν όμως μια δική μου απόφαση θα πρέπει να κάνω ειρήνη με αυτό - η τέχνη του να αφήνεις κάτι να φύγει, θα μπορούσε κάποιος να πει. Και τα δύο μου projects είναι μια χαρά. Με τους Antiqva οργανώνουμε κάποιες ηχογραφήσεις και οι Omega Infinity έχουν ήδη έτοιμα κάποια άλμπουμ που περιμένουν εμένα να ηχογραφήσω φωνητικά, όταν βρω χρόνο ανάμεσα σε όλα τ’ άλλα.

Sesca, υπάρχει ελπίδα για καινούρια κυκλοφορία από τους Virgin Black στο μέλλον; Θα θεωρούσες τους Virgin Black ένα ενεργό γκρουπ;

Sesca: Αυτή η πόρτα δεν έχει κλείσει ολοκληρωτικά. Ξεκινήσαμε να γράφουμε ένα νέο άλμπουμ αρκετό καιρό πριν αλλά το αν θα το ξαναπιάσουμε ή αν θα παραμείνει ως έχει θα εξαρτηθεί από δυνάμεις που δεν μας έχουν αποκαλυφθεί ακόμα.

Σκοπεύετε οι Spiine να παραμείνουν αυστηρά ένα studio project ή είστε ανοιχτοί στην ιδέα να παίξετε live στο μέλλον; Επίσης , να υποθέσω πως έχετε πλάνα και για δεύτερο άλμπουμ, σωστά;

Xen: Όταν αρχίσαμε, το πλάνο ήταν αποκλειστικά για ένα studio project, απλώς να είμαστε δημιουργικοί χωρίς καμία πίεση να παίξουμε και οργανώσουμε συναυλίες. Μας έχουν προσεγγίσει να παίξουμε σε festival και σε support συναυλίες αλλά είμαστε μόνο δυο άνθρωποι. Και μόνο το να προσπαθήσουμε να παίξουμε live θα απαιτούσε χρόνο και τους κατάλληλους live μουσικούς. Οι προτεραιότητες μας βρίσκονται στο studio. Αυτό ίσως να αλλάξει μόνο αν παρουσιαστούν οι κατάλληλες ευκαιρίες. Σε ότι αφορά μια δεύτερη κυκλοφορία, τα πράγματα ήδη μαγειρεύονται.

Σας ευχαριστώ από καρδιάς για τον χρόνο και την τέχνη σας κι εύχομαι ό,τι καλύτερο σε αυτό σας το ταξίδι. Οι τελευταίες λέξεις είναι δικές σας.

Sesca: Δεν είναι όλα τα πράγματα φτιαγμένα για όλους. Κάποιοι ίσως δουν τους εαυτούς τους σε αυτήν την μουσική. Άλλοι θα την προσπεράσουν. Αν όμως συντονιστεί μέσα σου, τότε θα έχει φτάσει στον προορισμό της. Ως μια ανεξάρτητη κυκλοφορία, εξαρτάται αποκλειστικά από αυτούς που την υποστηρίζουν. Αυτή η υποστήριξη είναι ο λόγος που επιτρέπει σε αυτήν την μουσική να υπάρχει. Ευχαριστούμε Αντώνη.