Naxatras: «H Ελλάδα θεωρείται από τις κορυφαίες χώρες στη heavy/desert σκηνή»

Κάποτε η Ελλάδα φημιζόταν για τις black/death metal μπάντες της, έχοντας αποκτήσει ένα καλό όνομα στον underground ακραίο ήχο. Οι εποχές έχουν αλλάξει και πλέον μπορούμε να ισχυριστούμε πως το νέο αίμα τρέφει την αναβίωση του heavy / ψυχεδελικού rock ήχου σε παγκόσμιο επίπεδο. Ανάμεσα στα σχήματα που έχουν ξεχωρίσει με την παρουσία τους, οι οποίοι σε ελάχιστο χρόνο έχουν καταφέρει να γίνουν μεγάλο όνομα εντός των τειχών, ενώ χτίζουν και σιγά σιγά την καριέρα τους στο εξωτερικό, είναι οι Naxatras. Έχοντας κυκλοφορήσει ήδη τον τρίτο τους δίσκο, με ένα ακόμα sold out show, αυτήν τη φορά στο Gagarin, αλλά και την επερχόμενη εμφάνισή τους στην Πάτρα για το Manifest 2018, βρήκαμε την ευκαιρία να τα πούμε λίγο μαζί τους.

Φέτος κυκλοφορήσατε το "ΙΙΙ". Συγχαρητήρια, για μια ακόμα επαγγελματική δουλειά, η οποία επιβεβαιώνει την σταθερά ανοδική σας πορεία στο χώρο. Πόσο διαφοροποιημένο είναι για σας από το ομώνυμο και το "II";

Ευχαριστούμε πολύ! Το "ΙΙΙ" είναι συνθετικά το πιο δουλεμένο, δοκιμάσαμε πράγματα στη σύνθεση για πρώτη φορά, ως προς τις δομές των κομματιών. Υπάρχει όμως ένας κοινός παρονομαστής ανάμεσα σε αυτά τα τρία άλμπουμ, μία ενότητα.

Η διάρκεια του "III" επέστρεψε στα επίπεδα του ομώνυμου, με τα κομμάτια να ξεπερνούν κατά μέσο όρο τα 9 λεπτά. Σε συνθέσεις με λίγα φωνητικά, δεν είναι ρίσκο για μια μπάντα; Στην περίπτωσή σας, βέβαια, ένα ρίσκο που αποδίδει.

Κατά κάποιον τρόπο είναι ένα ρίσκο, αλλά στο είδος μουσικής που παίζουμε ο ακροατής είναι εξοικειωμένος με μεγάλες διάρκειες και instrumental parts. Μάλιστα θα έλεγα ότι τα απολαμβάνει κιόλας ακόμη περισσότερο. Ως προς το ευρύ κοινό, το ρίσκο είναι μεγαλύτερο, αλλά και πάλι δεν θα περιορίζαμε τη δημιουργικότητα μας για κάτι τέτοιο. Κάθε κομμάτι θέλει το χρόνο του για να πει την ιστορία του.

Να περιμένουμε κάποιο EP μέσα στο 2019; Υπάρχει νέο υλικό;

Υπάρχουν ιδέες, είναι αρκετά πρώιμες ακόμα όμως. Δεν γνωρίζουμε αν θα υπάρξει καινούργια δουλειά μέσα στο '19, θα δείξει.

Συνεργαστήκατε και πάλι με τον Jesus Agnew; Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία στον πρώτο σας δίσκο;

Αγοράζαμε εισιτήρια για τους Thievery Corporation σε ένα δισκοπωλείο, και στον πάγκο, εκεί που πληρώναμε, είχε κάτι κάρτες που έγραφαν "Jesus I. Agnew - Freelance Analog Recording & Studio Engineering". Δεν είχαμε ιδέα για το τι μπορεί να σήμαινε αυτό το "analog", αλλά μας κίνησε πολύ το ενδιαφέρον κι έτσι πήραμε τηλέφωνο. Μετά από ώρες nerdοσυζήτησης πάνω στις αναλογικές ηχογραφήσεις, ψηθήκαμε να ηχογραφήσουμε ένα demo εκεί. Το demo αυτό είναι ο πρώτος μας δίσκος!

Έχετε σκεφτεί να πάρετε τραγουδιστή ώστε τα φωνητικά να αυξηθούν στις συνθέσεις σας; Με το σκεπτικό ότι οι Γιάννηδες θα αφοσιωθούν στα όργανά τους.

Δεν έχουμε σκεφτεί να πάρουμε τραγουδιστή, αλλά έχουμε σκεφτεί να βάλουμε περισσότερα φωνητικά σε μελλοντικές δουλειές μας. Το ενδεχόμενο ενός guest θα είχε σίγουρα κάποιο ενδιαφέρον.

Το ότι αυτή τη στιγμή υπάρχει κομμάτι σας στο Youtube με 5.5 εκατομμύρια views, σας λέει κάτι; Τι γνώμη έχετε για το Ίντερνετ και τη «διακίνηση» μουσικής μέσω αυτού;

Φυσικά και μας λέει, είναι τέλειο. Το YouTube, το Bandcamp, το Spotify, όλα αυτά μας έχουν βοηθήσει πάρα πολύ (όπως και άπειρες ακόμα μπάντες) στο να βρούμε ακροατήριο, ο αλγόριθμος των προτεινόμενων βελτιώνεται συνεχώς και αυτό είναι πολύ ελπιδοφόρο.

Ξεκινήσατε ως φοιτητική μπάντα αν δεν κάνω λάθος; Πού βρίσκεστε επαγγελματικά σε αυτή τη φάση; Αν τυχόν προκύψει το δίλημμα δουλειά ή μπάντα, τι θα διαλέγατε;

Ακόμα φοιτητές είμαστε (στα τελειώματα όμως!). Σίγουρα θα διαλέγαμε τη μπάντα, ήδη αυτό κάνουμε βασικά. Το δίλημμα αυτό έχει ξεπεραστεί εδώ και καιρό.

Πώς νιώθετε που στο κοινό υπάρχει μια πλειοψηφία ηλικιακά πιο μεγάλη από εσάς;

Δεν το είχαμε σκεφτεί έτσι, αλλά αν ισχύει είναι πολύ όμορφο. Η «φυσική» ηλικία δεν παίζει ρόλο, μόνο η πνευματική. Βλέπουμε σε λάιβ μας ηλικίες από 15 έως 65, όλοι όσοι είναι εκεί αγαπούν τη μουσική και μόνο αυτό μετράει.

Πόσο εύκολο είναι μια μπάντα από Θεσσαλονίκη να κάνει sold out στην Αθήνα, όπως κάνατε εσείς στο Gagarin φέτος;

Μεγάλη συζήτηση. Παίζουν πολλά πράγματα ρόλο. Πρώτα απ’ όλα η μουσική η ίδια, αλλά φυσικά παίζει και το promotion της συναυλίας, το πόσο το τρέχεις, το πόσο ρισκάρεις. Είναι πολλοί οι παράγοντες.

Βλέπουμε πλέον ελληνικές μπάντες να κάνουν περιοδείες και στην Αμερική. Πόσο πιθανό βλέπεις κάτι τέτοιο για σας στα επόμενα δύο χρόνια;

Είναι μια πιθανότητα, ελπίζουμε όντως να συμβεί μέσα στα επόμενα 2 χρόνια!

Πώς ήταν η εμπειρία σας στο Ziria Festival; Από τα καλύτερα - κατά τη γνώμη μου - ελληνικά φεστιβάλ με δυνατό στοιχείο την τοποθεσία.

Πράγματι το μέρος είναι πανέμορφο, ο κόσμος φανταστικός και το φεστιβάλ (η διοργάνωση και το line-up του) έχουνε θέσει πολύ υψηλά standard. Ήταν μια πολύ ωραία εμπειρία για εμάς.

Είναι παρεξηγημένο το heavy rock / desert rock στην Ελλάδα; Βλέπουμε μπάντες όπως οι Planet Of Zeus και οι 1000mods να λατρεύονται και να μισιούνται με πάθος από το ελληνικό κοινό. 

Το κοινό που «μισεί» αυτές τις μπάντες είναι ένα πάρα πολύ μικρό κομμάτι του κόσμου σε σχέση με το κοινό που τις ακούει και τις αγαπά. Είναι απόλυτα σεβαστό να μη σε εκφράζει κάποιο είδος μουσικής, αλλά το να κακολογείς και να υποτιμάς μπάντες που έχουν καταφέρει άθλους στη δύσκολη πραγματικότητα της ελληνικής σκηνής είναι τουλάχιστον μικροπρεπές. Κατά τα άλλα, στον υπόλοιπο κόσμο, η Ελλάδα θεωρείται από τις κορυφαίες χώρες για αυτήν τη μουσική και στην ίδια την Ελλάδα το είδος εξακολουθεί να ανθίζει, οπότε οτιδήποτε άλλο δεν παίζει ρόλο.

Από ελληνικές μπάντες, υπάρχει κάποια που ξεχωρίζετε;

Για διαφορετικούς λόγους για την καθεμία, θα λέγαμε Tuber, 1000mods, Deaf Radio, Chickn και Universe 217.

Υπάρχει κάποιο συγκρότημα, ελληνικό ή ξένο, που δεν θα βλέπατε ούτε δωρεάν;

Σίγουρα, αλλά θα ήταν αντιδεοντολογικό να το αναφέρουμε εδώ!

Με αφορμή την επερχόμενη εμφάνισή σας στην Πάτρα στο Manifest, δώστε ένα μήνυμα στους φίλους σας, ώστε να κλείσουμε και την κουβέντα μας.

Σας θέλουμε μάχιμους, τα λέμε εκεί!

Ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας.

Εμείς ευχαριστούμε.