Helloween: «Στη σκηνή δεν αρκεί να δίνεις το 80%, αλλά το 150%»

Έχοντας πραγματοποιήσει συνεντεύξεις με διάφορα μέλη των Helloween στο παρελθόν, πάντα έμενα με την αίσθηση πως πρόκειται για ανθρώπους ευχάριστους και καλοδιάθετους, όπως η μουσική την οποία πρεσβεύουν. Αυτή τη φορά μου δόθηκε η ευκαιρία να συνομιλήσω με τον Dani Loeble, τον μακροβιότερο drummer που είχε ποτέ το συγκρότημα, ο οποίος τολμώ να πω ότι ξεπέρασε όλους τους προηγούμενους σε επίπεδα καλής διάθεσης, ομιλητικότητας, ενθουσιασμού και θετικής ενέργειας. Όπως θα διαπιστώσουν παρακάτω όσοι ενδεχομένως δεν γνωρίζουν ιδιαίτερα πολλά πράγματα γύρω από αυτόν, δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι εδώ και μια 20ετια είναι ακλόνητος στη θέση του, αντιθέτως η νοοτροπία που τον διακατέχει και η αγάπη με την οποία αντιμετωπίζει τόσο την τέχνη του, όσο και το συγκρότημα στο οποίο βρίσκεται είναι πραγματικά άξιες θαυμασμού.

Σε μια συνέντευξη που μας παραχώρησε καθήμενος στο drum kit του, μας μίλησε για μια σειρά ενδιαφερόντων θεμάτων, χωρίς να προσπαθεί να ωραιοποιήσει πράγματα και καταστάσεις. Αναφέρθηκε στις δύσκολες συνθήκες που κλήθηκε να αντιμετωπίσει όταν εντάχθηκε στους Helloween, αλλά και στο πως αυτές έφεραν ακόμα πιο κοντά τα μέλη της μπάντας, αποτελώντας την βάση για να μπορέσουν να επιστρέψουν ο Kai Hansen κι ο Michael Kiske. Επεσήμανε τα στοιχεία που τους κάνουν ακόμα καλύτερους ως επτάδα πλέον και δεν έκρυψε το πόσο εκτιμάει τα διαφορετικά είδη οπαδών που συναντάει ανά τον κόσμο. Παράλληλα, μας μίλησε για το πως τον έχουν βοηθήσει οι μουσικές του σπουδές στην καριέρα του, ενώ δεν παρέλειψε να επιλέξει τα τραγούδια που θα ήθελε να παίξουν κάποια στιγμή ζωντανά.

Ο Dani στην κουβέντα που ακολουθεί είναι καταιγιστικός και καθιστά σαφές ένα πράγμα: ότι δεν πρέπει να λείψει κανένας φίλος της μπάντας από την επικείμενη εμφάνισή τους στη χώρα μας ως headliners του Release Athens Festival!

Πώς είσαι Dani;

Δεν έχω κανένα παράπονο! Τσιμπάω τον εαυτό μου σε καθημερινή βάση για να συνειδητοποιώ ότι η ζωή την οποία ζω αυτή την περίοδο είναι αληθινή. Εσύ πώς είσαι;

Καλά είμαι κι εγώ. Δεν θα έλεγα πως είναι τόσο συναρπαστική η δική μου ζωή, αλλά δεν παραπονιέμαι ούτε εγώ! Όλα καλά… (γέλια)

(γέλια)

Πάμε κατευθείαν στις ερωτήσεις που έχω ετοιμάσει για τη συνέντευξη μας, ξεκινώντας με την κατάσταση που επικρατεί στο στρατόπεδο των Helloween την εποχή αυτή. Από όσο ξέρω ετοιμάζεστε για μια μακρά περίοδο που θα είστε σε περιοδεία, ξεκινώντας από τον Μάιο και φτάνοντας ως και τον Σεπτέμβριο, και παίζοντας από την Λατινική Αμερική, ως τις Ηνωμένες Πολιτείας και την Ευρώπη. Οπότε, φαντάζομαι είστε ενθουσιασμένοι που θα ξεκινήσει αυτή η νέα περιπέτεια;

Ναι, εννοείται! Στην πραγματικότητα είμαστε σε περιοδεία από πέρσι τον Μάιο που ξεκινήσαμε, αλλά τώρα είχαμε ένα τρίμηνο διάλειμμα, καθώς αναγκαστήκαμε να ακυρώσουμε δυο εμφανίσεις, λόγω του ότι αρρώστησε ο Andi. Αυτό σημαίνει ότι είμαστε εκτός περίπου τρεις μήνες τώρα. Όμως, αρχές Απριλίου, περίπου σε δυο εβδομάδες [σ.σ.: η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε 21 Μαρτίου], ξεκινάμε να προβάρουμε τα τραγούδια και να κάνουμε τις απαραίτητες προετοιμασίες για το υπόλοιπο του χρόνου και τις επικείμενες εμφανίσεις.

Ξεκινάμε από την Λατινική Αμερική, όπου συμμετέχουμε στην Monsters Of Rock περιοδεία που γίνεται εκεί με του Kiss ως headliners, ενώ παίζουν επίσης οι Scorpions, οι Deep Purple, οι Helloween και οι Europe. Αυτή η περιοδεία θα μας κρατήσει στην Λατινική Αμερική για περίπου έξι ή εφτά εμφανίσεις. Ανάμεσα σε αυτές είναι και δυο headline εμφανίσεις, από όσο έχω ενημερωθεί, αλλά δεν είμαι και απόλυτα σίγουρος.

Έπειτα επιστρέφουμε στην Ευρώπη στις αρχές του Μαΐου για δυο εμφανίσεις στην Γερμανία και αμέσως μετά, δυο-τρεις μέρες μετά από αυτές τις εμφανίσεις, ξαναπετάμε πίσω. Αυτή τη φορά στη Βόρεια Αμερική για να ξεκινήσουμε το Βόρειο-Αμερικάνικο σκέλος της περιοδείας το οποίο θα φτάσει ως τις αρχές του Ιουνίου. Και μετά μπαίνουμε κατευθείαν στην φεστιβαλική περίοδο, η οποία θα τελειώσει κάπου μέσα στον Σεπτέμβριο…

… Α και μετά πάμε στην Ασία! Αλλά, μετά την Ασία έχουμε κενό ένα μήνα ώστε στη συνέχεια να επιστρέψουμε ξανά στην Νότια Αμερική… Νομίζω στο Μεξικό ή κάπου εκεί… Για το συγκεκριμένο σκέλος δεν είμαι σίγουρος. Είναι κάτι που έτυχε να το ακούσω, αλλά νομίζω ότι δεν έχει οριστικοποιηθεί ακόμα.

Πάντως, θα είμαστε αρκετά απασχολημένοι όπως μπορείς να δεις, κι αυτό απαιτεί πολλή προετοιμασία, καθώς θα υπάρχουν φυσικά διάφορες αλλαγές στο setlist και σε όλα τα συναφή. Αλλά, ανυπομονούμε να μαζευτούμε ξανά όλοι μαζί και να παίξουμε μουσική μετά από τρεις μήνες κενό. Δεν κρατιόμαστε ξεκινήσουμε πρόβες, πόσο δε να ανέβουμε στη σκηνή!

Και επιτέλους θα έρθετε και στην Ελλάδα!

Μετά από 10 χρόνια!

Το ότι οι Helloween είναι πλέον μια επταμελής μπάντα, μας προσφέρει ακόμα περισσότερες δυνατότητες για να ικανοποιήσουμε τόσο τις δικές μας προσδοκίες, όσο και των οπαδών μας

Είναι αλήθεια πολύς καιρός. Μάλιστα, δεν έχετε έρθει μετά την επανένωση της Pumpkins United περιοδείας, οπότε θα είναι η πρώτη φορά που έρχεστε με τον Kai και τον Kiske στη σύνθεσή σας, από όταν δηλαδή όλο αυτό έγινε ακόμα μεγαλύτερο από ότι ήταν. Και μπορώ να σου πω ότι το Ελληνικό κοινό σας περιμένει, έχοντας μεγάλες προσδοκίες από εσάς! Ο πήχης έχει μπει πολύ ψηλά οπότε νομίζω πως θα είναι μια πολύ ξεχωριστή βραδιά! Και σε προειδοποιώ ότι θέλουμε να είναι και μεγάλη σε διάρκεια…

(γέλια) Ναι, ας το ελπίσουμε! Έχουμε τόσο πολύ καιρό να βρεθούμε εκεί. Αν θυμάμαι καλά, η τελευταία φορά που ήρθαμε ήταν για την "Straight Out Of Hell" περιοδεία. Το εν λόγω άλμπουμ ήταν που μας έφερε τελευταία φορά στη χώρα σας. Και ξέρω πως αυτό που θα πω ακούγεται τυποποιημένο, αλλά το λέω και το εννοώ… Αλήθεια, πως θα μπορούσα να εκφράσω καλύτερα τα συναισθήματά μου; Θέλω ΑΠΕΓΝΩΣΜΕΝΑ – να, αυτή θα ήταν μια καλή έκφραση – να έρθω στη χώρα σας, να δω τους οπαδούς μας εκεί και να παίξω ξανά για αυτούς.

Εδώ θέλω να πω το εξής. Το ότι έχουμε οπαδούς σε όλο τον κόσμο είναι μια μεγάλη πολυτέλεια. Κυρίως γιατί είναι πολύ διαφορετικοί μεταξύ τους. Έχουμε παραδείγματος χάριν τους Ιάπωνες οπαδούς μας, οι οποίοι είναι πολύ υπάκουοι (σ.σ.: well-conducted), αλλά την ίδια στιγμή όσο παθιασμένοι είναι οι οπαδοί μας σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου. Έχουμε τους τρελούς, τους τελείως παλαβούς οπαδούς στην Νότια Αμερική. Έχουμε τους οπαδούς μας στην Βόρεια Αμερική που είναι πολύ αφοσιωμένοι. Και μετά έχουμε τους Ευρωπαίους οπαδούς: τους Σκανδιναβούς που είναι κάτι το διαφορετικό από μόνοι τους, τους αλαζόνες Γερμανούς, τους Ελβετούς που είναι τα αδέρφια μου, και τέλος έχουμε το λατινικό μέρος της Ευρώπης, που είναι λίγο-πολύ σαν την Νότια Αμερική, καθώς είναι πολύ δεμένοι με την μπάντα. Και μου αρέσει όλη αυτή η διαφοροποίηση που υπάρχει ανάμεσα στους οπαδούς μας. Από την τρέλα στην ηρεμία και οτιδήποτε ενδιάμεσα. Στο τέλος, όμως, είναι όλοι το ίδιο παθιασμένοι και αφοσιωμένοι κι αυτό είναι που το κάνει συναρπαστικό.

Επίσης, πλέον οι Helloween είναι μια επταμελής μπάντα, η οποία μας προσφέρει ακόμα περισσότερες δυνατότητες στο να ικανοποιήσουμε τις δικές μας προσδοκίες όσο και των οπαδών μας, οι οποίοι πάντα θα επιζητούν κάτι που δεν είναι δυνατόν να γίνει… (γέλια). Μόνο που αυτή τη φορά είμαστε οπλισμένοι ως τα δόντια!

Μιας κι αναφέρθηκες στην μακρά περίοδο που θα είστε στο δρόμο το επόμενο διάστημα, ήθελα να ρωτήσω αν προγραμματίζετε αλλαγές σε σχέση με προηγούμενες περιοδείες αναφορικά με θέματα όπως το setlist ή τα σκηνικά ή οτιδήποτε…

Ναι, φυσικά! Τα σκηνικά (σ.σ.: stage production) θα είναι τελείως διαφορετικά. Και φυσικά το setlist. Θέλω να πω, είναι χιλιάδες οι οπαδοί που μπαίνουν στο internet και συγκεκριμένα στο youtube – για να πω την εν λόγω εφαρμογή – οπότε εκεί μπορείς να βρεις τόνους υλικού από κάθε νέα συναυλία που δίνουμε σε κάθε περιοδεία μας. Πάντα μας αρέσει να το κάνουμε και πάντα έχουμε μερικές αλλαγές στο σετ μας σε φάση «παίζουμε αυτό το τραγούδι σήμερα και αύριο θα παίξουμε το άλλο τραγούδι». Αλλά η βασική δομή θα παραμείνει ίδια καθ’ όλη τη διάρκεια της…. εμμ… επικείμενης Helloween περιοδείας. Βασικά, μόλις συνειδητοποίησα ότι δεν έχω ιδέα πως λέγεται αυτή η περιοδεία… Κάτι μαζί με τους Hammerfall… Πω, ξέχασα το όνομα της περιοδείας… Σκατά! (γέλια)… Ήταν η "Pumpkins United", ήταν η "Straight Out Of Hell", ήταν "God-Given Right" και τώρα πως τη λένε αυτή; Καλή ερώτηση… Βοήθησέ με! Δεν ξέρω πως λένε την περιοδεία! Άντε γαμήσου, δεν έχω ιδέα! Καταλαβαίνεις γιατί μιλάω…

Ναι, καταλαβαίνω… (γέλια)

Πόσο ντροπιαστικό είναι αυτό; (γέλια)

Σιγά το πράγμα. Ούτε καν. Είναι απλά το όνομα μιας από τις τόσες περιοδείες που έχετε κάνει. Λογικό το βρίσκω να ξεχνάς πως τη λένε, μη σου πω…

Ίσως… (γέλια)

Πολλοί οπαδοί δεν αντιλαμβάνονται το πόσο μεγάλη μάχη δίνουμε για να συνθέσουμε ένα πραγματικά καλό setlist

Τώρα, το θέμα αυτό με τα setlist μπορεί να σας είναι κι ένα μικρό αγκάθι ή πονοκέφαλος αν θες. Διότι, έχετε τόσα πολλά σπουδαία τραγούδια στον κατάλογό σας. Έχετε μακροσκελή τραγούδια, έχετε αυτά που «πρέπει να παιχτούν», και φαντάζομαι έχετε και τα δικά σας αγαπημένα. Οπότε, φαντάζομαι ότι είναι δύσκολο να το ισορροπήσετε και να ικανοποιήσετε τα θέλω όλων, πρώτα μέσα στη μπάντα και έπειτα των οπαδών σας…

Συγνώμη που σε διακόπτω, αλλά κάτι το οποίο πολλοί οπαδοί δεν αντιλαμβάνονται και δεν μπορούν να γνωρίζουν είναι το πόσο μεγάλη μάχη δίνουμε για να συνθέσουμε ένα πραγματικά καλό setlist. Η δυσκολία αυτή υπήρχε πάντα, αλλά πλέον έχοντας δυόμιση τραγουδιστές έχει γίνει ακόμα πιο ζόρικο, διότι πρέπει να βρίσκεις και μια ισορροπία ώστε να μην έχεις τον Deris να τραγουδάει πολύ περισσότερο, ούτε τον Kiske να τραγουδάει πολύ περισσότερο. Κι αυτό κάνει τα πράγματα ακόμα πιο περίπλοκα. Ξέρεις, πολλές φορές βρισκόμαστε στην εξής φάση: «α, πολύ ωραίο αυτό το σετ, αλλά βγαίνουν δέκα τραγούδια για τον Andi και οκτώ για τον Mickey… Σκατά! Πάμε ξανά από την αρχή! Για να δούμε αυτό… Τώρα ο Andi τραγουδάει οκτώ κι ο Mickey δέκα… Πάμε, άλλη μια…». (γέλια). Όλη αυτή η διαδικασία κάνει τα πράγματα ακόμα πιο περίπλοκα από ότι ήταν παλιότερα, όπου είχαμε έναν μόνο τραγουδιστή και λέγαμε «βάλε μέσα τα καλύτερα τραγούδια και πες τα να τελειώνουμε». Τώρα πρέπει να έχεις περισσότερο το νου σου στην ισορροπία των φωνών και σε τέτοια θέματα.

Κάθε βράδυ που ακούω τον Mickey να ερμηνεύει το "Forever And One" ανατριχιάζω

Την ίδια στιγμή, όμως, κάνει τα πράγματα πιο εύκολα, διότι μπορούμε να παίξουμε οποιοδήποτε τραγούδι από οποιαδήποτε εποχή της μπάντας. Όποια κι αν είναι η εποχή, πάντα έχουμε την κατάλληλη και την αυθεντική φωνή να το ερμηνεύσει. Και επιπλέον έχουμε τη δυνατότητα να αναμιγνύουμε τις φωνές κάτι που προσφέρει διαφοροποίηση και μας βάζει σε μια πολυτελή θέση για μια ακόμα φορά. Αλλά και για τους οπαδούς το να μπορούν να έχουν και τους δυο τραγουδιστές να ερμηνεύουν τραγούδια από όποια περίοδο θέλουν είναι σπουδαίο. Παραδείγματος χάριν, κάθε βράδυ που ακούω τον Mickey να ερμηνεύει το "Forever And One" ανατριχιάζω! Έχουμε δυο σπουδαίους τραγουδιστές να μοιράζονται τα φωνητικά στα τραγούδια… τι παραπάνω μπορώ να πω; Εμένα με κάνει χαρούμενο. Πραγματικά πετάω στα σύννεφα που είμαι μέλος αυτής της μπάντας, με αυτό το lineup, με αυτούς τους τραγουδιστές, με αυτούς τους τύπους και με τα πάντα! Είμαι πολύ υπερήφανος που είμαι μέρος όλου αυτού εδώ και είκοσι χρόνια… Πω… είκοσι χρόνια… Ο γαμημένος ο χρόνος φεύγει πολύ γρήγορα…

Θα έρθει η μέρα που θα παίξω το "Push" ζωντανά! Στο υπόσχομαι αυτό…

Όντως… θα αναφερθώ παρακάτω στην κουβέντα μας σε αυτά τα είκοσι χρόνια, αλλά πριν πάμε εκεί θα ήθελα να σου ζητήσω το εξής… Αν έπρεπε να διαλέξεις τρία όχι τόσο δημοφιλή τραγούδια από τον κατάλογό σας, ξέρεις όχι αυτά που παίζετε συνέχεις, αλλά κάποια που παίζετε μάλλον σπάνια ή ποτέ, για να τα εντάξετε στο σετ σας, ποια θα ήταν αυτά και γιατί;

Ένα θα ήταν σίγουρα το "Push"! Θέλω οπωσδήποτε κάποια στιγμή να παίξουμε ζωντανά το "Push"…

Έχει και τρελό drumming…

Είναι τρομερό τραγούδι! Και σαν εναρκτήριο θα μέτραγε πολύ! Θα βγαίναμε σε φάση «Άντε γαμηθείτε! Σας σπρώχνουμε στον τοίχο, οπότε πρέπει να αντιδράσετε!». Θα ήταν ένα πολύ ωραίο τραγούδι να το παίζαμε ζωντανά…

Και φυσικά θα ήθελα να παίξουμε ένα τραγούδι που το έχουμε παίξει ζωντανά στο παρελθόν, το "The King For A 1000 Years", ή το 3^ο Keepers" αν θες να το πούμε έτσι… Ξέρεις, αυτό λογίζεται ως το πραγματικό "Keeper 3" τραγούδι… Και η τελευταία φορά που το παίξαμε πρέπει να ήταν στην "Legacy" περιοδεία. Ναι, τότε ήταν…

Οπότε έχουμε αυτά τα δυο τραγούδια. Τι άλλο; Υπάρχουν πάρα πολλά τραγούδια που θα ήθελα να παίξω ζωντανά αλλά τα σίγουρα είναι το "Push" και το "King For A 1000 Years". Πάντα ήταν στην λίστα μου και ως σήμερα δεν κατάφεραν να μπουν στο σετ, κάτι που είναι στενάχωρο αλλά η πραγματικότητα. Θα έρθει, όμως, η μέρα που θα τα παίξω! Θα έρθει η μέρα που θα παίξω το "Push" ζωντανά! Στο υπόσχομαι αυτό… (γέλια)

Όσον αφορά στο τρίτο τραγούδι… Περίμενε να ρίξω μια ματιά στη λίστα με τα τραγούδια, καθώς είναι τόσα πολλά όπως είπες κι εσύ..

Όντως είναι πολλά…

Α ναι, πως το λένε αυτό το τραγούδι; Ένα πολύ γρήγορο τραγούδι που έχει γράψει ο Weiki και πρέπει να είναι από το "The Dark Ride" το άλμπουμ… Μήπως είναι το ομότιτλο, αυτό που κλείνει το άλμπουμ;

Το τραγούδι που κλείνει το άλμπουμ είναι ένα επικό 8λεπτο και είναι γραμμένο από τον Roland Grapow, όχι από τον Weiki, οπότε δεν είναι αυτό… Μήπως αφού λες για γρήγορο εννοείς το "All Over The Nations";

Όχι, μιλάω για κάποιο άλλο από το "The Dark Ride", όχι το "All Over The Nations"…

Πάντως, δεν είναι το ομότιτλο, το οποίο είναι από τα αγαπημένα μου Helloween τραγούδια…

Δεν είμαι σίγουρος… Πρέπει να είναι μέσα από το "The Dark Ride"… Είναι ένα τραγούδι με δίκαση στο ύφος του "Eagle Fly Free"… Σαν μια σκοτεινότερη εκδοχή του "Eagle Fly Free"… Δώσε μου ένα λεπτό να τσεκάρω στα iTunes μου που τα έχω εδώ δίπλα… Πρέπει να το απαντήσουμε αυτό το ερώτημα! Έστω και μόνο για τον εγωισμό μου! Α ναι, μιλούσα για το "Salvation"…

"When Salvation comes our way"…

Ναι, αυτό ήταν το τραγούδι που έψαχνα! Το "Salvation"… Αυτό θα ήθελα πολύ να το παίξουμε ζωντανά!

Όλοι μας έχουμε την πρόθεση να βγάλουμε ένα νέο άλμπουμ, αλλά κανείς μας δεν ξέρει πότε ή τι θα κάνουμε ακριβώς

Ωραία… Πάμε στην επόμενη ερώτηση τώρα, η οποία προέρχεται από μια συνέντευξη του Kiske που διάβασα μόλις σήμερα και στην οποία αναφέρει ότι ήδη δουλεύετε πάνω σε νέο υλικό. Νομίζω πως το "Helloween" πήγε τόσο καλά που δεν σας αφήνει και πολλά περιθώρια να μην δουλέψετε και σε έναν διάδοχό του κάποια στιγμή. Αλήθεια, πόσο έχετε προχωρήσει με τα νέα τραγούδια; Ή είναι πολύ νωρίς για να μιλήσουμε για κάτι τέτοιο;

Δεν έχω ιδέα για τι μιλάει ο Mickey…

Ok!

Για να είμαι απολύτως ειλικρινής, είτε ξέρει κάτι που εγώ δεν ξέρω, είτε έχει γράψει κάτι το οποίο δεν έχει μοιραστεί μαζί μας. Φυσικά, μιλάμε γενικότερα για το μέλλον της μπάντας, αναφορικά με το τι θα μπορούσα με να κάνουμε και με το αν θα βγάλουμε ένα νέο άλμπουμ. Και εννοείται πως όλοι μας έχουμε την πρόθεση να βγάλουμε ένα νέο άλμπουμ. Αλλά, κανείς μας δεν ξέρει πότε ή τι θα κάνουμε ακριβώς. Είμαστε πολύ απασχολημένοι με τα θέματα των περιοδειών στο ενδιάμεσο, και είναι ακόμα πιο περίπλοκο το θέμα, εξαιτίας των προβλημάτων που αντιμετωπίσαμε στο παρελθόν, καθώς είχαμε πολλές αναβολές και είναι λίγο περίεργη η κατάσταση. Αυτό είναι κάτι μας διατηρεί συνεχώς σε εγρήγορση και έτοιμους τόσο πνευματικά, όσο και φυσικά.

Οπότε, ναι φυσικά, θα επαναλάβω ότι θέλουμε να κάνουμε ένα νέο άλμπουμ κάποια στιγμή, αλλά δεν έχουμε συζητήσει το πως ή το πότε και δεν έχω ακούσει τίποτα σχετικό με νέα τραγούδια…

Ο Andi είναι φαινόμενο! Γράφει το ένα τραγούδι μετά το άλλο! Κι εκτιμώ πάρα πολύ το γεγονός ότι έχω μια τέτοια ιδιοφυία στην μπάντα που παίζω

Βέβαια, όταν έχεις συνθέτες όπως ο Andi για παράδειγμα, που κάθεται όλη την μέρα σε έναν καναπέ με μια κιθάρα στα χέρια και έναν υπολογιστή δίπλα του όλα γίνονται. Θέλω να πως, με το που του έρχεται μια ιδέα, κατευθείαν την ηχογραφεί με την κιθάρα του στον υπολογιστή και μετά ξεκινάει να δουλεύει για να την κάνει τραγούδι. Μιλάμε ο άνθρωπος είναι τέρας! Είναι φαινόμενο! Γράφει το ένα τραγούδι μετά το άλλο! Και πραγματικά εκτιμώ πάρα πολύ το γεγονός ότι έχω μια τέτοια ιδιοφυία δίπλα μου και στην μπάντα που παίζω.

Οπότε, είμαι σίγουρος ότι έχει γραφτεί ένας τόνος υλικό, αλλά δεν έχουμε κάνει κάποιο ας πούμε session ακρόασής του. Ίσως να έχει ακούσει κάτι ο Mickey, αλλά όχι εγώ…

Είμαστε προβλέψιμα απρόβλεπτοι!

Αν θυμάμαι καλά, ανέφερε ότι του έστειλε κάτι ο Kai Hansen και κυρίως το συγκράτησα επειδή επισήμανε ότι είναι σε πολύ διαφορετικό ύφος από τα τραγούδια του προηγούμενου άλμπουμ. Και αυτό με έκανε να σκεφτώ ότι οι Helloween γενικά είναι γνωστό ότι αλλάζουν στυλ συχνά από άλμπουμ σε άλμπουμ, κατά τη διάρκεια της καριέρας τους. Κι ακόμα όταν αυτές οι αλλαγές δεν χαροποιούν ιδιαίτερα τους οπαδούς τους, κατά την άποψή μου τα άλμπουμ που διαφοροποιούνται από την βασική νόρμα της μουσικής των Helloween ωριμάζουν πολύ καλά με το πέρασμα του χρόνου. Θα συμφωνούσες μαζί μου;

Φυσικά! Είμαστε προβλέψιμα απρόβλεπτοι! (γέλια) Βέβαια, αυτό ποτέ δεν αποτελεί θέμα προς συζήτηση. Ποτέ δεν μιλάμε για τις όποιες αλλαγές. Απλά, προκύπτουν. Έτσι είναι οι Helloween. Δεν ξέρω πως καταφέρνουμε να το κάνουμε, αλλά μας βγαίνει φυσικά. Κάθε άλμπουμ είναι διαφορετικό από τα υπόλοιπα, αλλά αυτό δεν προκύπτει βάσει κάποιου πλάνου που έχουμε. Δεν τα πιέζουμε αυτά τα πράγματα, προκύπτουν φυσικά.

Και, ναι, έχεις δίκιο τελικά. Καθώς μιλούσες και σε άκουσα να αναφέρεσαι στον Kai, θυμήθηκα ότι όντως ο Kai έχει γράψει κάποια τραγούδια. Και όντως έχουμε ακούσει ένα snippet, αλλά για μένα αυτό δεν είναι ακόμα κάτι σοβαρό, δεν μπορώ να πω ότι «είναι ένα ολοκληρωμένο τραγούδι». Αλλά, τελικά είναι σίγουρο ότι υπάρχει ήδη κάπου υλικό για ένα νέο άλμπουμ. Το οποίο βέβαια όταν φτάσουμε στην ώρα να κυκλοφορήσει θα ακούγεται τελείως διαφορετικό από ότι τώρα…

Ναι, λογικό…

Τουλάχιστον, σε σχέση με αυτή τη δεδομένη χρονική στιγμή… (γέλια)

Τώρα, πάμε στα 20 χρόνια που έχουν περάσει από τότε που μπήκες στη μπάντα. Κατ’ αρχάς με 20 χρόνια κανείς δεν μπορεί να λέει ότι είσαι νέος στη μπάντα…

Ναι, αλλά ακόμα είμαι ο πιο νέος! (γέλια)

Η μουσική μου είναι για μένα κάτι πολύ σημαντικό. Είναι το Άγιο Δισκοπότηρο μου

Ναι, γιατί είσαι ο drummer που έχει μείνει περισσότερο καιρό πίσω από το kit των Helloween, σε σχέση με οποιονδήποτε άλλον. Πως κατάφερες να φέρεις αυτή τη σταθερότητα; Ποιο είναι το μυστικό σου;

[σ.σ.: χαμηλώνει συνωμοτικά το κεφάλι και τη φωνή] Το μυστικό μου; Τους πληρώνω με το μήνα! (πολλά γέλια)

Όχι, όχι… Έχεις δίκιο. Είμαι πλέον αρκετό καιρό με τα υπόλοιπα παιδιά. Έχουμε το μακροβιότερο lineup στην ιστορία των Helloween, μαζί με τον Sascha, τον Weiki, τον Andi και τον Markus… Οι πέντε μας…

Όντως…

Και να ξέρεις πως αυτή ήταν η βάση για να γίνει όλη η Pumpkins United φάση…

Τώρα, όσον αφορά στο μυστικό μου, όπως μπορείς να δεις, είναι ότι δουλεύω κάθε μέρα… [σ.σ.: ο Dani δίνει συνέντευξη καθήμενος στο το drum kit του]. Δουλεύω συνέχεια και οξύνω τις αισθήσεις μου. Δουλεύω συνεχώς πάνω στις τεχνικές μου. Προσπαθώ διαρκώς να είμαι στην καλύτερη φυσική κατάσταση και στο καλύτερο πνευματικό επίπεδο. Κι όλα αυτά τα κάνω γιατί αυτό είναι το πάθος μου και γιατί αγαπώ τους Helloween. Είναι η μπάντα μου. Είναι το drumming μου. Είναι η μουσική μου. Και η μουσική μου είναι για μένα κάτι πολύ σημαντικό. Είναι το Άγιο Δισκοπότηρο. Για αυτό το λόγο θεωρώ ότι η μουσική αξίζει να έχει την καλύτερη δυνατή απόδοση εκ μέρους μου και για να γίνει αυτό χρειάζεται η καλύτερη δυνατή προετοιμασία.

Λατρεύω να παίζω drums. Είναι η ζωή μου. Κάθε φορά που κάθομαι πίσω από ένα drum kit θέλω να παίξω καλύτερα από την προηγούμενη μέρα. Έχω πάθος να το κάνω αυτό. Δεν μπορώ να σταματήσω να το κάνω. Είναι κάτι που είναι ποτισμένο μέσα μου, που έχει φυτευτεί μέσα μου από δεν ξέρω ποιον… ίσως από τον Θεό του Κεραυνού (σ.σ.: God Of Thunder), ίσως από τον Θεό των drums, από κάποιον…

"Δεν μπορώ να βγω στη σκηνή και να πω «Οκ, σήμερα πιάσαμε το 80%, καλά είναι». Όχι, δεν είναι καλά! Το 150% είναι καλά

Ακόμα κι από όταν ήμουν παιδί, θυμάμαι όταν καθόμουν σε ένα drum kit να θέλω να είμαι ένας καλύτερος drummer από ότι ήμουν την προηγούμενη μέρα. Ποτέ δεν φαντάστηκα το πόσο καλός θα ήθελα να είμαι. Αυτό που μπορώ να σου πω είναι ότι δεν θα φτάσω ποτέ σε αυτό το επίπεδο, γιατί αυτή η ζωή είναι πολύ μικρή για να καταφέρω να φτάσω εκεί που θα ήθελα. Αλλά όσο ζω – και μπορείς να κρατήσεις τα όσα λέω – πάντα θα προσπαθώ να φτάσω ή να πλησιάσω όσο μπορώ στον στόχο που έχει θέσει στον εαυτό μου αναφορικά με το τι drummer θέλω να γίνω. Η ζωή είναι πολύ μικρή, αλλά μια μέρα θα γίνω ο drummer που θέλω να είμαι.

Αυτό είναι κάτι που θέλω να το δείχνω σε κάθε ηχογράφηση. Είμαι πάντα στο επίπεδο που πρέπει. Δεν υπάρχει καμία εναλλακτική σε αυτό, διότι είναι ανάγκη για μένα να παίζω τα καλύτερα drums που μπορώ, πρώτο και κυριότερο για εμένα τον ίδιο, για τον εγωισμό μου και γιατί τα drums είναι τόσο σημαντικά για μένα. Τους αξίζει να έχουν τον καλύτερο Dani, τoν Dani στην καλύτερη φυσική κατάσταση που μπορεί να είναι. Κι αυτό χρειάζεται πολλή προετοιμασία.

Και είναι και τα τραγούδια των Helloween. Οι Helloween είναι η μπάντα μου, η μουσική μου. Τα λατρεύω αυτά τα τραγούδια. Λατρεύω να τα παίζω κάθε βράδυ. Δεν μπορώ να βγω στη σκηνή και να πω «Οκ, σήμερα πιάσαμε το 80%, καλά είναι». Όχι, δεν είναι καλά! Το 150% είναι καλά. Μετά να συζητήσουμε ό,τι θες. Αλλά όχι για κάτι λιγότερο. Αυτή είναι η νοοτροπία μου.

Εσείς οι οπαδοί πληρώνετε ένα σκασμό λεφτά και αξίζετε μια ανταμοιβή

Είναι πολύ σημαντικά αυτά που αναφέρεις. Ακούγοντάς σε, εξηγούν πολλά…

Ξέρεις, αυτή είναι η νοοτροπία μου. Τα εννοώ σοβαρά αυτά που λέω. Όλοι στην μπάντα γνωρίζουν πως «δεν μπλέκεις με τον Dani όσον αφορά στην ακρίβεια». Ποτέ τίποτα δεν είναι αρκετά καλό… αλλά με την υγιή έννοια. Αν αυτό φτάνει σε σημείο να αρρωσταίνει κάποιον, τότε είναι λάθος προσέγγιση. Εννοώ να το αντιμετωπίζεις σαν αφορμή για βελτίωση, ότι μπορείς να καταφέρεις περισσότερα και να κάνεις τα πράγματα καλύτερα. Διότι, η μουσική το αξίζει αυτό. Κι εσείς οι οπαδοί εκεί έξω πληρώνετε ένα σκασμό λεφτά για να έχετε τα καλύτερα αποτελέσματα και δουλεύετε σκληρά για να βγάλετε αυτά τα λεφτά. Κι αυτά τα λεφτά που έχετε βγάλει με κόπο αξίζουν μιας ανταμοιβής. Η ανταμοιβή αυτή είναι η καλύτερη μουσική που μπορεί να σας προσφερθεί έναντι αυτών των λεφτών. Και για να προσφέρει κάποιος την καλύτερη μουσική οφείλει να είναι σε καλή κατάσταση. Αυτή είναι η προσέγγισή μου τόσο απέναντι στα drums, όσο απέναντι στη μουσική και απέναντι στους οπαδούς μας. Κι αυτό είναι κάτι που το παίρνω πολύ σοβαρά. Δεν συζητάω ποτέ επί αυτού. Ποτέ! Και δεν υπάρχει τίποτα διαπραγματεύσιμο επί ατού! Όποιος δεν συμφωνεί να πάει να γαμηθεί, να σηκωθεί να φύγει…

Πάντα έβλεπα τον εαυτό μου να παίζει σε αυτή την μπάντα, ακόμα και πριν μου γίνει η προσφορά. Από παιδί ήξερα πως αυτή η μέρα θα έρθει

Το καταλαβαίνω! Τώρα θα ήθελα να πάμε πίσω στις μέρες που εντάχθηκες στην μπάντα και να μας πεις τι θυμάσαι από αυτές. Ήταν μια περίεργη περίοδος για τους Helloween. Ετοιμαζόταν το τρίτο "Keeper" άλμπουμ και ήταν μια κίνηση που έμοιαζε να εμπεριέχει κάποιο ρίσκο. Πως ήταν τα πράγματα στη μπάντα και πως ένιωθες εσύ για τη μετακίνησή σου από μια μικρότερη μπάντα όπως οι Rawhead Rexx σε μια μεγαλύτερη μπάντα όπως οι Helloween? Τι θυμάσαι από εκείνη την περίοδο;

Να μιλήσουμε για την «κατάσταση» στην οποία βρίσκονταν οι Helloween τότε… αυτή είναι μια πιο σωστή έκφραση. Όταν εντάχθηκα στους Helloween για μένα ήταν κάτι πολύ σπουδαίο… Ξέρεις, ήξερα πάντα πως αυτή η μέρα θα ερχόταν, πως θα έπαιρνα τη θέση μου σε αυτόν τον γαμημένο θρόνο των drums. Όσο τρελό κι αν ακούγεται, είναι αλήθεια. Κι εδώ είμαστε! Πάντα έβλεπα τον εαυτό μου να παίζει σε αυτή την μπάντα, ακόμα και πριν μου γίνει η προσφορά. Από παιδί ήξερα πως αυτή η μέρα θα έρθει. Και κάποια στιγμή μου δόθηκε η ευκαιρία…

Πήρα το αεροπλάνο, ηχογράφησα τρία τραγούδια και μου ζητήθηκε να μπω στην μπάντα. Αποδέχθηκα την προσφορά και τότε ξεκίνησε όλη η τρέλα… όλο αυτό το μεγάλο ταξίδι… Μιλάμε για τους Helloween, οπότε πρώτα από όλα είναι μια μεγάλη τιμή. Μου προκαλεί χαρά και μόνο το ότι είμαι μέλος της οικογένειας των Helloween…

Όμως, εκείνες οι ημέρες δεν ήταν εύκολες για τη μπάντα. Διότι είχαν μόλις αλλάξει το management τους και τώρα άλλαζαν και τον drummer. Και μεταξύ μας, μεταξύ των μελών της μπάντας, ας πούμε πως δεν υπήρχαν και οι καλύτερες σχέσεις λόγω των καταστάσεων. Οπότε έπρεπε να ξεκινήσουμε μαζί από την αρχή. Με νέο drummer, με νέο management, με νέο crew, με νέες προσεγγίσεις, με τα πάντα νέα… Και μαζί δημιουργήσαμε μια οικογένεια, η οποία έμεινε ενωμένη ως και σήμερα. Ακόμα κι ο Front Of House υπεύθυνος που έχουμε είναι ο ίδιος από τότε. Μεγάλο μέρος του crew μας παραμένει το ίδιο από τότε. Όλοι αυτοί βοήθησαν ώστε να επαναφέρουμε τους Helloween στις ράγες τους. Μας πήρε λίγο καιρό να κολλήσουμε ο ένας με τον άλλο και να απομονώσουμε κάποιες ανθρώπινες πλευρές, όπως ο εγωισμός κι όλα τα συναφή. Αλλά μην ξεχνάμε ότι ήμασταν και πολύ νεότεροι τότε, είκοσι χρόνια πριν.

Μέσα από τις δυσκολίες αναπτύξαμε μια σπουδαία φιλία μεταξύ μας. Αυτή ήταν το θεμέλιο για να υποδεχθούμε τα παλιά μέλη πίσω στην μπάντα

Κάπως έτσι μας πήρε οκτώ με δέκα χρόνια περίπου για να μπορέσουμε να ορίσουμε έναν ωραίο χώρο, όπου όλοι σέβονται τους υπολοίπους. Δημιουργήσαμε μια ωραία λειτουργία και μια όμορφη σχέση μεταξύ μας και πλέον είμαστε σε μια φάση που ο καθένας έχει τον χώρο του. Έχει αρκετό χώρο για να αφήσει στην άκρη τον εγωισμό του και να είναι ο εαυτός του. Κανείς πλέον δεν προσβάλλεται από κάτι. Έχουμε μια σπουδαία φιλία μεταξύ μας. Κι αυτή ήταν το θεμέλιο για να υποδεχθούμε τα νέα/παλιά μέλη πίσω στη μπάντα και να προσαρμοστούν. Γιατί οι υπόλοιποι ήμασταν ήδη δέκα, δώδεκα ή δεκατρία χρόνια πριν επιστρέψουν και είχαμε ήδη βρει το ρυθμό μεταξύ μας, με το crew, με το management και με τον παραγωγό μας. Έχουμε βρει μια συγκεκριμένη ροή στους Helloween που κάνει τα πάντα πιο εύκολα. Ο Mickey κι ο Kai χρειάστηκαν λίγο χρόνο για να προσαρμοστούν σε αυτό το ρυθμό, αλλά την ίδια στιγμή έφεραν μια φρεσκάδα και μια ζωντάνια και φρέσκιες μουσικές προτάσεις στο υπάρχον lineup, κάτι που το έκανε πιο ενδιαφέρον και πιο συναρπαστικά. Και να ξέρεις ότι είμαστε πολύ ανοιχτόμυαλοι…

Πλέον, είμαστε οι επτά μας, όλοι μαζί με το ίδιο management και το ίδιο crew και την ίδια ομάδα παραγωγής και τα πάντα είναι ευχάριστα. Αλλά, όπως είπα, φίλε… ήταν είκοσι τρελά χρόνια! Ήταν ένα μεγάλο ταξίδι, το οποίο ελπίζουμε να συνεχιστεί για καιρό ακόμα. Χρειάστηκε πολλή προσπάθεια για να φέρουμε το πλοίο ξανά στα ίσα του, ακόμα κι από τους οπαδούς. Αλλά αυτή η μπάντα γίνεται όλο και μεγαλύτερη όσο περνάει ο καιρός! Κι αυτό είναι απόδειξη πως τα πράγματα που αποφασίσαμε να κάνουμε κάποτε και οι δρόμοι τους οποίους επιλέξαμε να ακολουθήσουμε ήταν οι σωστοί. Αυτό είναι η απόδειξη. Όπως κι ανταπόκριση των οπαδών είναι αρκετή απόδειξη από μόνη της. Κι ανυπομονούμε για τα επόμενα χρόνια που θα έρθουν. Υπάρχει ακόμα κάμποση τρέλα μέσα μας ακόμα… πολλή και μεγάλη τρέλα που επίκειται… (γέλια)

Τι άλλο μπορώ να πω; Είναι ένα πολύ ενδιαφέρον ταξίδι όλο αυτό. Το να περιοδεύω σε όλο τον κόσμο με αυτή τη θρυλική μπάντα και να έχουμε οπαδούς σε όλο τον κόσμο που διαφέρουν μεταξύ τους, αυτό από μόνο του κάνει τη ζωή ενός μουσικού και drummer πολύ χαρούμενη.

Η μελέτη της θεωρίας στη μουσική μου άνοιξε το μυαλό. Με έκανε καλύτερο drummer

Πάμε και στην πιθανότατα τελευταία ερώτηση λόγω χρόνου. Από όσο γνωρίζω έχεις κάνει σπουδές πάνω στα drums, τόσο στο MDS (Modern Drum School) όσο και στο Academy of Contemporary Music της Ζυρίχης, και θα ήθελα να σε ρωτήσω πόσο θεωρείς ότι αυτές οι σπουδές σε βοήθησαν σχετικά με την προσέγγισή σου στο παίξιμο με τους Helloween αλλά κι ως μουσικό γενικότερα, σε αυτό τον metal χώρο της μουσικής που δραστηριοποιείσαι…

Το πιο σημαντικό πράγμα που έμαθα – κι ευγνωμονώ τον Θεό για αυτό – είναι να γράφω νότες. Και θα σου εξηγήσω γιατί ήταν το πιο σημαντικό. Όταν μου δόθηκε η ευκαιρία να ενταχθώ στους Helloween κλήθηκα άμεσα να μπω στο στούντιο και να ηχογραφήσω κάποια τραγούδια. Πριν καταλάβω καν τι είχε συμβεί είχε πατηθεί το κόκκινο κουμπί και ήμουν σε φάση «τι διάολο γίνεται εδώ;». Οπότε ξύπναγα κάθε πρωί, έγραφα πρόχειρα τις νότες και έφτιαχνα κάτι υπέροχες κόλλες χαρτιού για κάθε τραγούδι στις οποίες σημείωνα τι είχα να παίξω, ποια ήταν η δομή του τραγουδιού κι όλα τα σχετικά. Κι όλα αυτά τα χαρτιά τα κολλούσα πάνω σε όλο το drum kit, κι αυτό μου έδινε τη δυνατότητα να παίζω το τραγούδι από την αρχή ως το τέλος. Χωρίς την ικανότητα να γράφω νότες και να μπορώ να γράφω σε νότες τη μουσική που ακούω δεν θα μπορούσα να παίξω τα τραγούδια σωστά. Οπότε αυτό ήταν ό,τι πιο σημαντικό για την καριέρα μου. Η ικανότητα του να γράφω νότες, του να μπορώ να μεταφέρω τη μουσική σε μια κόλλα χαρτί και να ακολουθώ τις νότες διαβάζοντας τη μουσική.

Τώρα, σχετικά με το τι μαθαίνεις ως φοιτητής σε μια μουσική σχολή, εγώ προσωπικά ως drummer έμαθα να ακούω τα ακόρντα, να μπορώ να ξεχωρίσω τους τόνους, τα διαστήματα κι όλα τα σχετικά. Πχ πως τα ακόρντα και η μουσική συνδέονται μεταξύ τους, τα πάντα περί δομής της μουσικής, περί τονικότητας, περί συγχορδιών και ούτε ο καθεξής. Όλη αυτή η θεωρία πίσω από τη μουσική μου άνοιξε το μυαλό. Με έκανε καλύτερο drummer. Καταλαβαίνω απολύτως τι λένε τα υπόλοιπα παιδιά, όταν συζητάνε σχετικά με το ποιος τόνος πάει που και τι θα πρέπει να παίξουμε μετά. Η μουσικότητα της ακοής μου αναπτύχθηκε κατά τη διάρκεια εκείνης της περιόδου και ακόμα αναπτύσσεται. Ακόμα εξελίσσομαι ακούγοντας μουσική, μέρα με την ημέρα.

Κατά τη διάρκεια της μακράς περιόδου που σπούδασα σε μουσική σχολή ήταν που απέκτησα τις δεξιότητές μου. Οι δεξιότητές μου έγιναν καλύτερες προς κάθε κατεύθυνση. Διαβάζοντας θεωρία και φυσικά παίζοντας μουσική. Θυμάμαι ότι έπρεπε να παίζω σε ένα μεγάλο πιάνο… Δεν μπορώ να παίξω πιάνο, αλλά αυτό με βοήθησε να συνειδητοποιήσω τι γίνεται γύρω μου όταν παίζω drums. Έτσι μπορώ να ακούω νότες, να διακρίνω τις συγχορδίες και με αυτό τον τρόπο αντιλαμβάνομαι πως πρέπει να παίξω, πως μπορώ να οδηγήσω τους υπόλοιπους στην επόμενη γέφυρα κλπ. Αυτή την ικανότητα την οφείλω στο ότι πήγα σε εκείνη τη σχολή. Δόξα τω Θεώ που πήγα!

Dani, να σε ευχαριστήσω για το χρόνο σου! Ευχαριστήθηκα πολύ την κουβέντα μας και πραγματικά εκτίμησα το πνεύμα με το οποίο προσεγγίζεις τα πράγματα. Μπορεί να εμπνεύσει κάποιον. Και φυσικά ανυπομονώ να σε δω στην Ελλάδα να τα σπας επί σκηνής!

Φίλε, είμαι απεγνωσμένος να έρθω ξανά στη χώρα σας! Ξέρω πως και πάλι αυτό ακούγεται χαζό ή ψεύτικο, αλλά είναι η αλήθεια. Θα ανατινάξουμε την οροφή να φτάσει ως τον ουρανό! Ο ουρανός θα είναι το όριο (σ.σ.: γέλια και κλείσιμο με ένα drum roll!)